Onze dochter had - puur toeval de vorige week een paar negatieve ervaringen op het KDV. Niemands schuld, maar ja ze gaat nu huilend naar het KDV in plaats van lachend. Normaal (sinds haar 1e verjaardag) gaat ze graag haar 2 dagen per week erheen, nu is het huilend. En ze blijft daar ook verdrietig. Wat kan ik doen om haar weer positief te krijgen? Ik vind het zo zielig. Het lange verhaal: Wat is er gebeurd? Het was vorige week een gekke week, ik was vrij, maar ik ging wel naar een cursus. Dus ik bracht haar later, maar ze moest wel een extra dagje die week. Dinsdag waren we laat en viel ze over een steen toen ze zich haastte, omdat ze zag dat alle andere peuters speelden. Huilen en ze wilde haar speen en knuffel. Die lagen niet, zoals gebruikelijk, in haar bakje (want die lagen nog op een andere groep, dat was al vervelend), maar wel een traktatie. Ze vroeg: Wat is dat? ik zei: Een cadeautje en vergat het zelf glad. Ze heeft echter de heel dag om het cadeautje gevraagd, terwijl de leidsters geen idee hadden wat ze bedoelde. Uiteindelijk hebben ze haar bij de baby/dreumes groep gebracht bij een leidster waar ze dol op. Toen ging ze wel lekker spelen. En ze hebben mij gebeld. Ik heb haar eerder opgehaald. Donderdag was een extra dag door de cursus. Daarom moest ze ook naar een andere groep. Dit wilde ze niet. Ze voelde ook wel aan dat het niet de normale dag was. Huilend liep ze naar de opvang. Toen we daar aankwamen, bleek dat ze toch naar haar eigen groep kon. De groep waar ze heen zou gaan, werd net voorgelezen. Ze leek daar graag tussen te willen kruipen, maar moest dus toch naar haar normale groep. Weer huilerige dag, weer eerder opgehaald. Vrijdag was haar normale dag. Mijn man laten brengen, zodat alles zo normaal mogelijk was. Weer wilde ze eigenlijk niet. Weer veel met de speen rondgelopen, terwijl ze die normaal alleen in haar bedje mag en bij schrik en pijn. Nu ben ik weer gewoon aan het werk en vanochtend wilde ze weer niet. Ik hoopte dat ze er weer zin in zou hebben, omdat ze 3 rustige dagen met Mama en/of Papa had gehad. Afgelopen zaterdag moest ze trouwens echt herstellen van die week. Ze heeft die dag bijna niet gespeeld (ook zijn we met zindelijkheid bezig); was heel moe en hangerig. Nu belde ik op, om te zeggen dat ze NIET met de zindelijkheid aan de gang moeten gaan als ze weer zo huilerig is. En ja, ik kreeg te horen dat ze weer veel huilt en uit haar hum is. Ik vind het echt vreselijk. Wie heeft tips om dit weer een positieve draai te geven?
Misschien gaat ze ziekjes worden of voelt ze ze zich niet helemaal lekker. En dat zindelijkheid.s gebeuren misschien een paar dagen met rust laten zo dat zij ook weer wat rust krijgt.
Bedankt voor je reactie! Denk niet dat ze echt ziekjes is. Het zindelijkheidsgebeuren (thuis) gaat juist heel goed! Ze pakt het super op. Ze is er echt aan toe, zowel fysiek als psychisch.
Heeft ze misschien een vast vriendje of vriendinnetje? Of een favoriete leidster? Als je dan zeker weet dat die er op een bepaalde dag is, kun je haar daar misschien een beetje mee opvrolijken? Lastig hoor, sterkte!
Idd herkenbaar. Hier gaan ook dingetjes mis, maar ik heb meer het idee dat ze nu even de geest niet heeft om er zo maar overheen te stappen! Hier ook moe en hangerig thuis trouwens. Misschien hebben ze toch iets onder de leden. Ze klaagt thuis ook wel over buikpijn, wil weer een luier om te poepen, of naar de wc maar dan komt er niets, enfin misschien is het vooral of alleen een geval van "schoolziek", sprongetje, groeispurtje of idd virusje Sterkte! Hoop dat die van mij ook weer snel blij is!
Goed idee. Ik zal eens navragen of ze een vast vriendinnetje of vriendje heeft. Dat weet ik namelijk niet. De leidsters vindt ze wel lief, maar ze staat er wat neutraler in dan bij de baby/dreumesgroep. Daar had ze echt 3 topleidsters die ze erg lief vindt. Ze zei vanochtend ook al dat ze naar de babygroep wilde. Maar dat kan natuurlijk niet steeds. Ik heb ook het idee dat ze een beetje terug in de tijd wil. Ze wordt zo groot, er gebeurt zoveel.... (zindelijkheid, brusje onderweg, binnenkort een grote kamer met groot bed waar ze zich erg op verheugt). Dus meer behoefte aan speen, knuffel en geborgenheid. Dit misschien maar even toestaan? Eigenlijk wil ik niet dat ze de hele dag een speen in haar mond heeft. Vind dat geen gezicht bij een groter kind. En slecht voor de tanden. @Moniponi: dat zou allemaal kunnen inderdaad! Thuis is ze ook wat moe.
Nou, afgelopen dinsdag bleek de ze de hele ochtend gehuild te hebben, ondanks haar speen en knuffel. Wilde niet spelen. In haar slaap snikte ze nog is me verteld. Na het slaapje was het over en heeft ze heerlijk buiten gespeeld. Toen ik haar kwam halen, wilde ze plassen op de wc. Dit met haar gedaan. Thuis na het eten wilde ze weer plassen en toen trok ik een droge luier uit. Dus hoewel ze haar een luier hebben omgedaan en niets actief met zindelijkheid hebben gedaan, is ze wel na haar slaapje droog gebleven. Dus dat gaat goed. Ze is er echt aan toe. Gisteren en vandaag heerlijke dagen thuis gehad. Veel buiten in het zonnetje, kindje vrolijk en actief. En nu zegt ze alweer dat ze niet naar het KDV wil morgen! Hoop dat ze niet weer zo veel gaat huilen. En dan ook nog net gehoord dat ze 1x in de 2 weken op de maandag een extra dag naar het KDV kan. We hebben op die dagen nu een lieve oppas, die echter net haar PABO diploma gehaald heeft. Ze wil nu invalwerk gaan doen als lerares, maar als ze een vaste baan krijgt, is ze weg. Meer zekerheid voor continuïteit biedt dus het KDV, maar ja, als ze er steeds huilt, is de oppas de betere optie. Lastig, wat te kiezen.
Denk dat ik nu iets ga typen wat ongelooflijk tegen je natuur in zal gaan, maar zou je niet 's kunnen stoppen met reageren? Dus niet eerder ophalen, niet naar de babygroep, geen speen als ze uit bed is enz... Denk dat je goed doorhebt dat ze moeite heeft met alle veranderingen, maar nu gaan alle "vaste" dagelijkse dingen ook nog eens op de schop... Onze zoon was iets jonger toen ik weer zwanger was, we hadden even een moeilijke periode, totdat ik dooorkreeg dat ik /wij hem met onze beste wil van de wereld teveel vrijheid/onduidelijkheid gaven. Ik geloof ook eigenlijk niet dat anderhalf jaar met plezier naar het kdv gaan opeens voirbij is omdat ze een keer struikelt, denk eerder dat het om de reactie(s) daarop ging. Teveel begrip kan behoorlijk averechts werken. Overigens bedoel ik dit absoluut niet als een aanval, probeer alleen aan te geven waar wij door schade en schande achter zijn gekomen
Dit wilde ik ook adviseren.. Niet om haar verdriet te negeren, maar jullie reacties kunnen haar juist het idee geven dat er inderdaad iets heftig gebeurd is, omdat mama dat ook vindt. Kdv is misschien wel eng, want ze mag daar nu ineens haar speen hebben enz.. Ik zou haar uitleggen wat er precies gebeurd is afgelopen tijd, dat het een beetje drukke tijd was en dat het nu weer over is. Terug naar vertrouwde routine..
Ik heb nagedacht over jullie reactie. Er zit wel wat in. Sommige dingen heb ik echter niet in de hand. We hebben aangegeven dat de speen alleen voor in bed is of bij schrik of pijn, maar als de leidsters hem dan toch geven omdat ze helemaal "tureluurs" worden van het gehuil (zoals een leidster vertelde), dan kan ik dat echt niet veranderen. Ik snap ook wel dat de hele ochtend met een huilend kind niet echt leuk is voor de leidsters en de andere kinderen. Wel hebben wij de dingen die we zelf terug naar normaal kunnen brengen, inderdaad genormaliseerd. Dus NIET meer de thuisknuffel mee, wat 2x gebeurd is (op het KDV heeft ze een identieke knuffel, maar dat is de "reserve"knuffel, vindt zij ook zelf, dus dat is niet de echte of de gewone knuffel), NIET meer de thuisspeen mee, wat ook 2 of 3 x gebeurd is (ze heeft er 1 op het KDV). De leidsters hebben haar de 1e dag dat ze zo verdrietig was even meegegeven aan de leidster van de baby/dreumesgroep, omdat ze dol is op die leidster. Toen ze er een andere keer weer om vroeg, hebben ze dat niet gedaan, omdat ze meteen dachten dat ze er geen gewoonte van moesten maken. Dat is dus echt maar 1x gebeurd. Eerder ophalen: dat is gebeurd in de week dat ik vrij was, maar ook niet spectaculair eerder. Ze is toen 2x om 16.15 u opgehaald en normaal is het 17.30 uur. Ik zag toen echt aan haar uitgeputte, bleke gezichtje dat ze helemaal "op" was (wat wil je, dat huilen de hele dag is doodvermoeiend natuurlijk). Maar nu... ik ben gewoon aan het werk. Ik kan dus helemaal niet meer eerder weg. Ja, een kwartiertje misschien, maar ze kan nog geen klok kijken, dus ik denk dat ze dat verschil niet merkt. Ik heb vanmorgen ook geprobeerd te zeggen dat het toch altijd zo leuk was op het KDV, dat ze lekker buiten ging spelen, van de glijbaan, in het zand, met de modder (er is een buitenkraan met een soort gootje die veel opengaat, dat ze met water en modder kunnen spelen met mooi weer). Dus inderdaad niet te veel ingaan op het niet willen, maar meer op het leuke ervan. Vanochtend moest ik ook denken aan het advies, dat je kunt wijzen op een vriendinnetje dat ze leuk vindt en ook op 1 van haar dagen komt. Dus ik zei: "[Naam overbuurmeisje] is er ook vandaag, bij de [Naam andere groep]. Daar kun je vast wel mee spelen, als je samen gaat buitenspelen!" Ze vindt het overbuurmeisje heel leuk. Toen begon ze te zeggen dat ze niet haar haar vaste groep wilde, maar wel naar de groep van het overbuurmeisje. Opeens voelde ik dat een fout had gemaakt: dit meisje gaat normaal donderdag en vrijdag, maar ik realiseerde me opeens dat haar moeder had gevraagd of ik vrijdag ook thuis was! En dat de meisjes dan wel konden spelen. Oei! Ze gaat dus vandaag niet.... Mijn man bracht haar weg vanmorgen. Ik kreeg een berichtje dat ze bij de andere groep mocht, omdat deze niet vol zit. Ze is meteen vrolijk gaan spelen daar. Toch zit het me niet helemaal lekker, omdat ze maar 1x daar kan blijven. En misschien niet eens de hele dag. Maar goed, ze is weer lekker aan het spelen op het KDV. Nu kijken hoe het verder gaat.
Ik vind het best veel gekke en vreemde dingen voor een kind van tweeëneenhalf. Mijn dochter was daar op die leeftijd erg gevoelig voor. Zij had ook periodes dat ze huilde met afscheid nemen op de speelzaal maar stopte vrijwel meteen als ik weg was. Ik zou in jouw geval dus proberen de verassingen tot een minimum te beperken maar er verder niet al te veel aandacht aan besteden. Wat doen de leidsters als ze zo overstuur is. Naast een speen geven omdat ze er tureluurs van worden
Ja, ik ook. Kan me ook voorstellen dat dit veel indruk maakt. Mijn dochter is ook heel gevoelig. Ik weet niet wat de leidsters doen. Ze proberen haar wel te troosten, hoor. Vrijdag werd me verteld dat ze tijdens het buitenspelen 's morgens niet wilde spelen, maar ging zitten huilen. Ze wilden haar toen op schoot nemen of ernaast gaan zitten, maar dat wilde ze niet. Geen KDV verrassingen meer de komende tijd, gelukkig. Dus geen extra dagen. Misschien wel een wijziging dat ze dan maandag ook 1x in de 14 dagen gaat vanaf augustus. Komt erg ongelukkig uit. Wel gaan we zondag a.s. uit eten en dan komt de oppas, die ze goed kent (past 1x in de 14 dagen een hele dag op). Maar ik denk dat ze het niet leuk zal vinden, dat de oppas haar ook in bed gaat leggen. Zie er wel tegenop, het liefst wil ik de komende tijd alles heel gewoon met haar doen.
Rottig he, hier ook maar steeds twijfel tussen gewoon doen, beetje "streng" laten merken dat de vaste dingen gewoon vast staan, dan hoeft ze ook niet steeds te denken dat ze thuis kan blijven als ze maar hard huilt oid, of juist haar even ontzien, en toch eerder ophalen, of zelfs maar een half dagje op kdv laten. Dat huilen is echt niet leuk. Hier ook vaak een wit betraand gezichtje als ik haar kom halen nu En natuurlijk dikke tranen en vastklampen tot aan krijsen toe als ik wegga. En ze zegt al een uur vantevoren dat ze niet wil dat ik wegga... Pff ik kijk ook heel erg op tegen het wegbrengen hoor! Ben wel blij dat ze haar dagje bij oma nog wel fijn vindt. Al zegt ze daar ook vantevoren van dat ze niet wil, dat ik niet weg mag gaan, dat ze me gaat missen. Als ik dan zeg: wil je thuis blijven? Zegt ze gelijk zoiets als: bij oma ga ik een puzzel doen! Oftewel, ze wil wel gaan
Ja, vreselijk, hè, Moniponi. Zo'n afscheiddrama is al niet leuk, maar als je hoort dat ze de hele ochtend of dag huilen... dan breekt je hart echt. Nu belde ik net nog even naar het KDV en wilde even horen hoe het ging. Tot het fruit ging het goed, maar daarna is ze weer gaan huilen, wil buiten niet spelen. Ze proberen van alles, maar de leidster gaf eerlijk toe dat ze het ook niet meer weten hoe ze moeten reageren. Ze zegt bijv. dat haar schriftje wel mee naar huis moet. De leidster legt dan uit de als papa of mama haar komt halen, het schriftje inderdaad mee naar huis gaat. Maar dat lijkt niet te landen. Wel of geen speen en knuffel geven maakt niet uit. Ze blijft huilen. Ze is nu weer op haar eigen groep. Ik ga die extra dag in ieder geval niet aannemen, tenzij mijn oppas de volgende keer zegt dat ze er per direct mee stopt....
Hier wil ze ook niet buiten spelen. Wat zou dat zijn, te druk? Onbekende kindjes en leidsters? Te warm? Geen plek om rustig te "hangen"? (Omdat ze de laatste dagen thuis ook zo moe was.) Ik ga haar ieg om half vijf halen vandaag, dan gaat de vaste leidster naar huis en zou ze alleen blijven met de invalster, geen goed idee nu denk ik zo. Badje staat al klaar in de tuin, maar ik moet echt nog een paar dingen doen tot die tijd.
Goh, Aquilegia, wat naar zeg. En wat extreem, meestal is het huilen inderdaad over als de moeder of vader weg is. Hier zegt mijn dochter (2jr9mnd) ook weleens dat ze bij mij wil blijven, maar bij mij werkt het wel als ik zeg dat ... er is en dat ze lekker buiten gaan spelen in het huisje e.d. Dan is ze een beetje sip, maar zodra we binnenkomen bij het kdv sprint ze naar haar vriendinnetje en kijkt ze al niet meer achterom. Dat is dus niet te vergelijken met jouw dochter. Ik denk dat het eerder ophalen niet 'schadelijk' is, mits je niet zo vroeg bent dat je haar uit een vast ritueel haalt. Hier eten ze altijd om vier uur een cracker en drinken wat, dan ga ik haar dus nooit halen, maar wacht ik tot halfvijf. Combinatie van gevoelig meisje en inderdaad toch een beetje jouw uitstraling. Toen je zei dat het overbuurmeisje er was (wat jammer genoeg niet klopte), pikte je meisje dat wel goed op, toch? Ik zou het positieve blijven benadrukken, en ook bijvoorbeeld zeggen: nee, vandaag moet ik werken, maar morgen kunnen we lekker samen in het zwembadje/naar de kinderboerderij/in de tuin spelen, weet ik veel. Een beetje afleiden of zo, positieve dingen in haar hoofdje stoppen. Ik ben niet zwanger, maar het teruggaan naar de babytijd is volgens mij wel echt iets van deze tijd. Mijn dochter is ook vaak baby en wil dan lekker op schoot liggen duimen. Heerlijk, dat zijn de enige momenten dat ze er de rust voor kan vinden. Dat heeft dus denk ik niet specifiek met je zwangerschap te maken, ik lees het hier ook vaker. Veel succes, een ontroostbaar kind is heel naar.
Mijn dochter wil ook wel eens niet buiten spelen (voornamelijk als het koud is of erg druk!) en heeft ook wel eens een huilmomentje. Maar dan is er meestal ook wel iets gebeurd of voelt ze zich niet helemaal lekker. Wat ik me nog afvroeg, weet ze dat je zwanger bent van een brusje? Misschien vind ze het moeilijk daar mee om te gaan, is ze bang dat ze geen aandacht meer krijgt. Betrek je haar bij je zwangerschap? (is overigens niet kwaad bedoeld hoor, ik probeer mee te denken) En zou het niet kunnen zijn dat er iets gebeurd is daar, waar jij niets van afweet? Dat ze daar misschien moeite mee heeft? En misschien kunnen op de opvang ook zorgen voor wat meer regelmaat, dus steeds op dezelfde groep? Het komt op mij een beetje over als rommelig...
Ja, dat rommelig klinken vind ik eigenlijk ook wel! Hier zijn de eigen juffies gelukkig wel favoriet. Ik trof haar om half vijf huilend op een bankje buiten aan Nadat we even geknuffeld hadden ging ze lekker om me heen spelen daar en wilde haast niet naar huis Zo raar, dat was dinsdag ook al. En toen ze me even uit het oog was verloren was ze gelijk weer keihard aan het huilen! Ze was vandaag ook doodsbang - leek wel - voor twee babypoesjes van vrienden Zo raar, kan mijn kind soms gewoon niet terug. Pff, die fases, vervelend hoor Hopelijk is het snel weer voorbij.
Dat zal het niet zijn, het is nu juist mooi weer en dan mogen ze ook met water en zand (modder) spelen. Vindt ze juist heel leuk. Prima dat je meedenkt. Ja, sinds 15 weken weet ze dat er een baby in de buik zit bij mama. Daar hebben we ook boekjes over gelezen. Ze beseft het heel goed. Natuurlijk is het wel bedreigend. We sluiten haar natuurlijk niet buiten. Zo laten we het wiegje zien dat we gekocht hebben en en laatst had ik kleertjes gekocht en die wilde en mocht ze ook zien (was teleurgesteld dat ze niet voor haar waren). Maar we kunnen haar er nog meer bij betrekken. Misschien kan ze ook wat kleertjes of een knuffel uitzoeken voor de baby. Goede tip! Ik denk dat we alles wel weten, want de val, de afwezigheid van speen en knuffel en het cadeautje waar ze steeds om vroeg, gevolgd door de extra dag, zijn denk ik wel genoeg vervelende dingen voor zo'n kleintje. Het is wel zo dat ze deze juffen pas vanaf 2 jaar en 2 weken heeft. Dus een kleine 5 maanden. De andere juffen van de baby/dreumesgroep kende ze natuurlijk al langer. En ik waardeerde die juffen ook meer. Ik denk dat deze ook wel OK zijn, maar de andere juffen vertelden uit zichzelf meer over wat ze die dag gedaan had en maakten meer contact met de ouders. Ja, het is rommelig. Wij wonen in een buurt waar eerst 24 maanden wachttijd was voor opvang. Uiteraard speelde de markt daarop in. Er kwamen in korte tijd 4 dagverblijven bij! En toen stortte de opvangmarkt een beetje in met de crisis en maatregelen van het kabinet. Gevolg: de groepen zitten niet vol en moeten worden samengevoegd op woensdag en vrijdag. Eerst was ze met groep Z samen op vrijdag en nu hebben ze het veranderd (weet niet waarom) en is met groep O samen. Groep O vindt ze wel heel leuk. Deze week zijn alle 4 de peutergroepen samen, door de vakantietijd! Door de vakantie zijn er ook juffen op vakantie, al proberen ze ervoor te zorgen dat de kinderen altijd tenminste 1 vertrouwde juf hebben. Overigens heb ik niet afgewacht, maar ik heb vrijdag met de manager van het dagverblijf gebeld dat ik het zo niet meer vind kunnen. Ik heb gevraagd of ze niet een pedagoog of andere deskundige in dienst hebben, die advies kan geven (het is een grote organisatie waar ons daarverblijf toe behoord). Ze gaat hier achteraan. Ook mag onze dochter deze week bij groep I, die ze heel leuk vindt. (Hoewel, het is toch samengevoegd ) Hier zit haar overbuurmeisje ook in. En er is een heel goede leidster, die afgestudeerd pedagoge is. En mijn man kwam onze buurvrouw tegen, die kinderpsychologe is. Die zei: "Vind je het gek, er is van alles gebeurd, je bent bezig met zindelijkheid, het is warm weer, de buik van mama groeit,... het is zoveel voor zo'n kleintje!" Nee, ik vind het niet gek, maar wel heel verdrietig en ik wil het weer op de rit krijgen. Gelukkig vanmorgen weinig drama toen de oppas kwam. Voor gisteravond heb ik haar afgezegd. Ze heeft 's avonds niet zo vaak oppas en ik was bang dat als de oppas EN zondagavond EN maandag overdag zou komen, ze maandag ook bij de oppas de hele dag zou gaan huilen. En wat goed loopt, wil ik niet in gevaar brengen. Ik was van plan thuis te blijven en mijn man zou wel gaan, maar onze vrienden zeiden: dan gaan we toch heel vroeg uit eten en neem je daar mee. Dat hebben we gedaan. Ze lag er wel laat in, maar heeft gelukkig uitgeslapen. Ze protesteerde wel dat de oppas kwamen zei dat ze mama wilde. Ik moest de oppas nog e.e.a. uitleggen over hoe het nu gaat met de zindelijkheid enzo. Dus bleef ik nog even 20 minuutjes om dat te doen. Uiteindelijk huilde ze niet toen ik wegging en zwaaide ze me uit. Hoop dat de dag goed verloopt.
Wat verdrietig!! Ik weet hoe je je voelt. Toch eens navragen of er niet wat gebeurd is? Of toch een verlatingsangst fase? Ik merk zelf ook dat onze dochter nu heel erg aan mij hangt. Ik ging vrijdag mijn dochter om 5 uur ophalen in plaats van half 6. Toen kregen ze net een koekje en een beker water. Toen ben ik nog even gebleven, zodat ze dat mee kon doen. Toen leek ze weer helemaal happy. Ze heeft nu 2 dagen gehad dat ze de hele morgen huilde en 's middags wel lekker ging spelen. Ze schijnen ook te zeggen: "Na het slaapje komt mama/papa" (dat hoor ik van haar zelf terug) en dat vind ik toch wel royaal gerekend. Als ze tot 15.00 uur slaapt, dan duurt het nog wel behoorlijk lang voor ik haar kom halen om 17.30 uur.