Ik heb 2 broertjes beide van andere vaders dan de mijne. Mijn moeder dus 3 kinderen bij 3 mannen. Ikzelf heb er totaal geen last van gehad.
Tjah moeilijk. Ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als het 2 keer een stabiele, langdurige relatie was dan kun je er niets aan doen. Je kunt nooit in de toekomst kijken. Maar vaak vind ik het om heel eerlijk te zijn toch ondoordacht. (Een deel van) de kindjes groeien op zonder hun echte vader. Hebben dan ook nog eens een andere vader... tjah lijkt me niet fijn voor de kindjes
Ik vraag me dan af wat er mis is gegaan. En tjah 2 kinderen bij 2 verschillende mannen is tot daar aan toe maar alles daarboven! mmm nee. Denk dan dat iemand bij zichzelf (of andere) te rade moet gaan met de vraag wat er steeds misgaat.
Ik ben ook opgevoed door een andere man als mijn biologische vader. Mijn echte vader is kapot gegaan aan de drugs toen ik 8 maand was. De man met wie mijn moeder nu getrouwd is, heeft mij helaas niet geadopteerd. Maar is wel mijn VADER en hun hebben samen nog een kind gekregen. Ik vind altijd, je vader is je vader, voornamelijk de man die je opvoed. Of het nou biologisch is ofniet
Wat kun je ervan zeggen als je de situatie niet kent? Ikzelf heb 4 kinderen van 2 verschillende vaders. 2x getrouwd. Meiden gaan regelmatig naar hun vader maar worden opgevoed door hun stiefvader, de vader van mijn zoontjes. Hier is het allemaal normaal, jongens weten niet beter dan dat de grote zussen weer eens bij ......zijn. Je kiest hier denk ik nooit bewust voor, het leven loopt gewoon soms zo!
ik vind dat het totaal niet uitmaakt of je nu 2 kids van 2 verschillene vaders hebt of 3 kids van 3 verschillende vaders hebt. het zegt tegenwoordig niks meer. mijn szusje heeft 3 kids van 2 vaders. de eerst was zo'n kl**tzak om niet meer terug te komen uit het buitenland vanwege sneeuw val, dat is nu zo'n 17 jaar geleden. en de tweede is na de scheiding overleden. nu is ze bij mijn broer en zover ik weet geen kinderwens, maar is die er wel. nou laten ze gelukkig zijn. er zijn zoveel gezinnen die zogenaamd "compleet" zijn, maar wel met een vader die weet ik veel wat uitvreet. een "compleet" gezin zegt mij niet zoveel, kom zelf uit een gebroken gezin maar mijn moeder heeft ons opgevoed en daar zijn wij alleen maar beter van geworden. het leven loopt zoals het loopt, je kan je zoveel voornemen over wat kan en wat niet kan. sommige hebben de mazzel om gelijk de juiste te treffen en anderen niet, tja dan krijg je samengestelde gezinnen. lang niet alle vaders zijn goede vaders, wat al gezegd werd dat een vader niet altijd biologisch hoeft te zijn daar ben ik het mee eens. overigs ik zou nooit, maar dan ook nooit mijn man dwingen/vragen om zich te laten helpen. we hebben het er wel over gehad maar ik wil dat niet, je weet gewoon niet hoe het leven loopt. hoelang ons huwelijk duurt enz.
Of juist niet knap , was meer om aan te geven dat een aantal van die moeders niet echt leken te weten waar ze mee bezig waren (prachtwijk).
Morf3 bedoelde met knap wat anders. Hoe kan je nu vijf verschillende vaders hebben met vier kinderen. Denk een tikfoutje. Mijn mening het leven loopt zo als het is. Mijn keuze zou het niet zijn. Maar het is mijn leven niet. Vind het wel iets apart maar zal iemand er niet op aan kijken.
Nee hoor, vind ik ook niet. Hier heb ik het ook niet over kinderen bij 2 vrouwen, maar kinderen bij 3/4 vrouwen vind ik zelf niet normaal.
hoezo zou er geen stabiele basis zijn mijn moeder is 2 getrouwd geweest met mijn vader en die van mijn zusje dus stabiele basis zat alleen van mijn vader moest ze vluchten om bep redenen en de vader van mijn zusje ging vreemd dus tja,,,, Nu is ze al heel lang gelukkig met haar 3de echtgenoot en als ze die eerder had ontmoet had ik zelfs nog een broertje of zusje erbij gekregen... Het belangrijkste is dat de nieuwe man ook de andere kinderen accepteert en geen onderscheid maakt tussen de kinderen.
Wat een ander doet moet hij/zij lekker zelf weten, maar ik zou nooit kinderen van meerdere vaders willen hebben. Ik heb zelf 3 halfbroertjes en voor mij voelen het als 'de kinderen van mijn vader/moeder'. Ik heb geen band met ze en ik zie ze al helemaal niet als mijn broertjes...
Ik zie steeds 'stabiele basis' voorbij komen? Wat houdt dat eigenlijk in? Een compleet gezin? want ik persoonlijk bied mijn dochter nu een veel stabielere basis aan dan toen ik met haar vader een relatie had.
wat moet je er van vinden? het leven loopt zoals het loopt. mijn moeder heeft 4 kinderen, ik, een tweeling, en een nakomelingetje. wij 3 oudsten zijn van de zelfde papa, en mijn jongere broertje is er later achteraan gekomen van een andere papa. die relatie liep stuk, mijn broertje is ook een halfbloedje. lekker trots zijn op je kids meid! laat ze maar praten.
Een compleet gezin vind ik absoluut niet. Ik denk ook zeker dat je een stabielere basis kan hebben zonder vader in bepaalde situaties. Ik vraag me gewoon af wanneer je bijv 2 kinderen krijgt in een best kort tijdsbestek en allebei de vaders zijn weggelopen, hoe stabiel zo'n relatie dan is en wat je doet besluiten om voor kinderen te gaan?
Wat moet je daar nou van vinden als je het verhaal niet weet Heb je wel een mening dan is die gebaseerd op vooroordelen, stereotypes en/of ervaringsverhalen uit de omgeving(dit heb ik helaas ook wel eens, siert me niet)
Ik denk dat het echt per situatie verschilt hoor. Als je 2-3 kinderen hebt over de jaren met verschillende vaders vind ik dat niet meteen raar. Alleen als je 25 bent en al 5 kinderen hebt met 3 verschillende vaders dan ga ik wel een beetje raar kijken..
Mijn moeder heeft zelf 3 kinderen van 2 mannen. Ik was een ongelukje toen ze nog erg jong was maar mijn broertjes zijn gewoon geboren in een huwelijk. Hoewel er veel leeftijdsverschil tussen zit ( 6 en 12 jaar, het zwanger worden lukte niet ) beschouw ik mijn broertjes gewoon als mijn eigen broertjes. En eerlijk gezegd zie je ook niet dat wij een andere vader hebben. Denk dat het bij jou gewoon is omdat je een donker en een blank kindje hebt. Anders had je gewoon een heel stuk minder uit te leggen. Tja oordelen doen mensen toch. Gewoon lekker genieten van je mooie kindjes
wat ik ervan vind? Weet je mensen hebben altijd zulke vragen, veel mensen oordelen/ zijn nieuwsgierig en roepen vanalles. (in mijn geval in de winkel: is het een tweeling?? Ik zie het! ze zijn niet een-eiig! de een is veel groter. een kwartier later zegt weer iemand anders: Ze zijn zeker een-eiig!) Als jullie maar gelukkig zijn!