Onze oudste wordt bijna 2 dus ik plaats mijn vraag hier voor de eerste keer.. We merken steeds meer dat ze heel gevoelig is voor geluid. Voorbeeld: als ze in de tuin is er er rijdt een auto door de straat (niet te zien onze tuin is ommuurd) komt ze meteen naar ons toe en roept ze "auto" en klampt zich vast. Mijn vriend ging de randjes van het gras trimmen; ze zat gillend onder de tafel in de huiskamer. De stofzuiger vindt ze al tijden een verschrikking. Maar ze hoort bijvoorbeeld tijdens het spelen buiten alles. Ineens roept ze dan: Roekoe Duif terwijl wij het niet eens opgemerkt hebben. Of er komt heel hoog een vliegtuig over dan hoort ze dat ook ondanks dat ze met iets heel anders bezig is. Herkent iemand dit?
Jup Hier een kind dat spontaan boven gaat spelen als ik ga stofzuigen. Overigens een jaar geleden stuurde ik d'r naar boven... Maar tegenwoordig gaat ze zelf. Geen oplossing hier... Behalve.. Tja.. Oefenen... En accepteren maar niet overdreven beschermend reageren. Ik waarschuw soms wel... Maar bijv de sinterklaasintocht is een uitputtingsslag maar we gaan wel. En ja een redelijk deel van de tijd staat ze met 1 oor tegen m'n been gedrukt en houdt m'n hand op d'r andere oor. Dat mag... Maar ze moet het wel zelf "bedenken". Ik ga dat niet doen omdat ik weet dat ze er last van heeft.. Ze komt vanzelf wel. (En ja, we gaan altijd naar huis voordat het afgelopen is en dan slaapt ze De hele weg terug. En dan gaan we niet eens hier in de stad maar naar een kleiner dorp in de buurt.)
Hier heeft de oudste dat, al vanaf jongs af aan en ze is nu 4.5 jaar. Zodra er een vliegtuig wat lager over komt, is ze binnen en zit ze bij me. Zo waren we een poos terug in een stad waar ze met de bouw bezig waren, dus dat maakt ook wel wat herrie. Nou, bang dat ze was! Echt verschrikkelijk, handen op de oren, ogen zo angstig etc.. Zelf bereid ik ze voor als ik weet dat er een ander/hard geluid komt. Dan vertel ik haar wat het is en dat het niet iets engs is. Ik begrijp dat het voor haar heel angstig is maar dat het niet nodig is. Ik pak haar bij de hand en samen gaan we kijken naar dat 'harde' geluid. Dat werkt steeds beter, heb dat ook vanaf het begin af aan gedaan. Ze leert er nu mee omgaan maar het blijft lastig hoor! Zo vindt ze oud&nieuw ook vreselijk, hele jaar door vraagt ze: die lampjes komen toch niet weer he?? Succes, het is lastig om je kind hiermee vertrouwd te maken. Ik hoop dat het tzt wat minder wordt hoor!
Hier bij bepaalde geluiden. De mixer aan is hier standaard drama, terwijl ze heel goed weet dat het niet eng is en dat het zo klaar is: het blijft vervelend. Zelfde met elektrische zaag, boren, dat soort geluiden. Ik ga er vanuit dat het wel overgaat naarmate ze ouder worden.
Mijn dochtertje had het heel erg met het maandelijkse alarm op Maandag 12 uur. Eerst was het gillen/huilen, en daarna werd het steeds minder ik praate wel steeds tegen haar als het afging dat ik het ook een hard geluid vondt en dat het lawaai is maar dat er niets aan de hand is en dan kijken we ook naar buiten zodat ze ziet dat er niets aan de hand is. Nu als het alarm afgaat dan zie ik haar wel schrikken en ze rent naar me toe en wil op schoot en dan verteld ze zelf dat het lawaai is en dat er niets aan de hand is. Ook kan ze erg schrikken en gelijk naar me toe rennen als ze geluid hoord maar het niet ziet zelfs als de kat lawaai op de kattebak maakt. maar dan ga ik altijd met haar kijken waar het vandaan komt en dan is het goed. Ze huilt en gilt niet meer rent alleen nog naar me toe en wil opgetild worden of op schoot zitten
Hier ook een dochter (de oudste) die het totaal niet heeft op harde geluiden. Als we buiten zijn als er een vliegtuig laag overkomt, rent ze snel naar binnen (terwijl ze vliegtuigen opzich enorm interessant vindt), als ik aan het stofzuigen ben zoekt ze haar heil ook elders. De mixer kan ze inmiddels redelijk goed tegen (dan wordt er iets lekkers gemaakt, dat wint het soms van de herrie ), maar evengoed zorgt ze er dan de meeste tijd wel voor dat ze in de woonkamer is en niet in de keuken... Als we buiten zijn en er is ineens een hard geluid, dan klemt ze mij vast. Dus herkenning bij wat de anderen ook al schreven. En ja, dat ze ondertussen zo ongeveer álles hoort, ook als ze met totaal andere zaken bezig is, is ook herkenbaar. Tot frustratie van haar juf op school af en toe. Is ze in de kring met vanalles bezig behalve met opletten, maar kan ze toch precies vertellen wat een ander kindje net gezegd heeft Ze zal er vermoedelijk altijd wel last van blijven houden, maar met het ouder worden zal ze wel beter leren om er mee om te gaan. Zichzelf leren wapenen tegen de herrie. En doordat ze steeds meer geluiden zal leren herkennen ("Geluid X is van de stofzuiger, geluid Y van de boormachine van de buurman"), zal het daardoor wellicht ook (ooit) allemaal minder eng worden. Maar het zal evengoed een hoop herrie blijven die haar gevoelige oren teisteren.
mijn docht er van 3 heeft het ook. De stofzuiger is niet meer eng gelukkig, maar bij de kruimeldief raakt ze in paniek,wegduiken en handen over de oren. Net als de mixer, brommers als we op straat lopen. opa die aan het boren was op het dak gaf grote paniek, ze moest in de woonkamer en de deur dicht, ze kwam de hele dag niet buiten zelfs als we zeiden dat het klaar was. Ik reageer er niet te veel op. zeg dat het niet eng is, wat het is en verder niet. Ze mag wel bij me komen oid maar ik ga haar niet opzoeken als er een geluid is om haar te troosten/beschermen. Ik waarschuw wel als ik zelf een geluid ga maken (bv de kruimeldief) en dan is het wel goed. Als we op voor straat spelen/zitten doe ik de deur dicht zodat ze niet bij elke moter, auto en brommer naar binnen rent, ze moet wel leren dat er niks gebeurt en dat dat bij het leven hoort. vind ze niet leuk maar het is niet anders. vind ze het eng en wil ze naar binnen prima maar dan is het buitenspelen afgelopen en gaan we weer naar boven, de keus ligt bij haar. manlief had er vroeger ook erg last van, van harde onverwachte geluiden. zal dus vanzelf wel een keer overgaan denk ik.
Mijn man had het ook als kind, dochterlief heeft het dus niet van vreemden. Bij mijn man is het nog altijd niet over, maar hij heeft er wel mee leren leven in de loop der jaren. Dat wil zeggen: hij heeft er nog steeds (flink) last van als er harde geluiden zijn, hij schrikt er alleen niet meer van en weet dat de herrie van de stofzuiger, de mixer of de boormachine na een paar minuten wel weer ophoudt.
Mijn zoon heeft last van harde geluiden maar schrikt er niet van. Hij heeft vooral last van het geluid en doet zijn oren dicht. Zaterdag ook op het kermis, hij wil niet naar huis, maar staat wel gespannen bij in die herrie.
Hier idem met dochter alleen zij heeft dan wel als ze er ook nog niets aan vindt dat ze me mee trekt of begint te jammeren. Maar het is gelukkig al beter dan in het begin toen was het bij elke harde klank dat ze schrok en echt op het puntje stond van janken. Kon af en toe niet eens hoesten want dan schrok ze al.
mijn zoontje heeft zo een 2 maande lange fase gehad; net voor enorme taal sprong, gehoor ontwikkeling of zoiets...
Mijn oudste heeft het ook. Is niet bang, maar wel heel gevoelig voor bepaalde geluiden. Een brommer/scooter zorgt er steevast voor dat meneer beide handen op de oren drukt. Hij vindt het een akelig geluid. Kan best link zijn als je aan het fietsen bent en het stuur moet vasthouden. De carnavalsoptocht vindt hij geweldig, maar het lawaai, tja, dat dan weer niet. De trekkers enzo vindt ie super. Willen hem met dat soort festiviteiten gehoorbeschermers kopen, maar voor de rest, hij zal het wel moeten leren.
Hier ook een, al is het een stuk minder geworden. Hij schrikt niet, maar kan wel in paniek raken of angstig worden. Het zijn nu specifieke geluiden geworden, niet meer alles wat hard is. Van die handblazers in openbaar toiletten bijvoorbeeld zijn nu het grootste drama. Of de bowlingbaan naast een binnenspeeltuin in Amersfoort (daar komen we ook niet meer, vind ik zelfs echt nare herrie). De staafmixer is weer over gelukkig, stofzuiger is ook geen probleem zolang hij zelf mag helpen. Maar hij merkt niet echt geluiden op die wij niet opmerken, mijn jongste zoon heeft dat wel heel erg. Met vogels en vliegtuigen bijvoorbeeld. Maar hij is weer helemaal niet gevoelig voor harde geluiden.