Ik vind het niet echt een probleem . Of je nou perongeluk zwanger raakt , of de man in kwestie nou een nare man is , of je nou 3 kindjes heb van 3 verschillende mannen. Zolang een vrouw maar goed voor haar kind zorgt en voor haar kind klaar staat . Of je nou zwanger bent van een donor , een slechte vader , 10 donors , 10 slechte vaders wat maakt het verschil ? Zolang je je kindje maar alle liefde geeft .
Ik weet het niet.. Overlijd (of hebben jullie alles geprobeerd om de relatie te redden) je man/vriend, dan snap ik heel goed dat je door gaat met je leven, een nieuwe liefde vind en na enige tijd samen een kindje krijgt. Maar als je bij de eerste beste keer s.ex hebt met je nieuwe lover, kort bij elkaar bent (en elkaar dus niet goed kent) en dan al gelijk zwanger raakt om vervolgens naar de volgende te "hoppen" .. tja, dat vind ik ook ondoordacht en zelfs een beetje zielig voor de kinderen. Mijn vooroordelen liggen dus echt aan de situatie..
Dit bedoelde ik idd. Voor mij hoeft een stabiele thuisbasis helemaal niet uit ma en pa te bestaan. Maar het verwekken van een kind moet in beginsel vanuit een stabiele situatie gebeuren. En dat is als ik het zo lees niet gebeurd en dat komt vaker voor bij bv 4x 4 achtige gzinnen. Dat vind ik jammer voor de kinderen
wat gek ik herken het dus totaal niet, ikzelf heb dus 6 kinderen van 3 verschillende vaders 1e dochter is blank ik was 16 toen ik haar kreeg ondoordacht tja misschien maar ik heb er toch het beste van gemaakt en inmiddels is ze 15 en een supermeid dan 4 kinderen van mijn vorige partner die is in 2008 overleden zij zijn halfbloedjes en dan de jongste meid van mijn huidige partner ook zij is een halfbloedje, eerlijk gezegd zou het mij een zorg wezen wat een ander ervan vind, men heeft eeuwig wat te klagen en te zeuren over andere, heb je 1 kind is het zielig, heb je 2 jongens of 2 meisjes dan moet er natuurlijk een derde bij want tja je wilt toch van alle geslachten iets hebben, nee hoor ik heb geleerd elk huisje heeft zijn kruisje, zolang mijn kinderen gelukkig zijn vind ik het best wat een ander denkt
Zolang je mijn situatie niet kent, kan je geen oordeel geven over het feit dat ik 3 kinderen heb van 3 vaders. Ik ben geen s#let, heb me dus niet zomaar even vol laten drukken ofzo. Had geen vriend waarvan iedereen al wist dat het "fout" zou gaan. 2 lange relaties gehad, die 2 kids kwamen niet zomaar uit de lucht gevallen. Ik heb 2 keer over een heel moeilijke beslissing moeten nemen, maar ik kon niet anders. Ik moest wel, wilde ik mijn 2 kinderen die ik toen had (heb), en mezelf een gelukkig leven geven. Sommige dingen heb je nu eenmaal zelf niet in de hand. In een relatie ben je met zn 2en, als die ander ineens besluit zn leven anders in te gaan delen of er ineens heel andere gedachten op nahoud, dan kan je dat heel veel verdriet doen Ik ben alleen verder gegaan, 2 x en ben een tijd alleen geweest. Ik ben hier overigens heel erg sterk uitgekomen. Toen kreeg ik de liefste vriend (nu man) die een vrouw zich wensen kan. Hij draagt mij op handen, is zo superlief voor mijn 2 kinderen, zo liefdevol. Ik heb nooit geweten dat dit soort geluk bestond. Mijn man heeft altijd gezegd, jij hebt 2 kinderen, en dat zijn voor mij ook mijn kinderen, het is helemaal goed zo. En toch begon het te kriebelen bij hem een aantal jaren geleden. Ik dacht ook, oh nee dan heb ik 3 kinderen van 3 verschillende mannen, wat zal iedereen wel niet denken die onze situatie niet echt kent. Inmiddels is onze spruit 2, en wat cadeau, ik had dit nooit willen missen Het interesseert mij geen reet wat iemand hier voor mening over heeft. Pas als je weet wat ik heb moeten doorstaan, dan mag je nog een keer oordelen.
Ik snap heel goed wat je bedoeld. Zelf is mijn oudste ook een halfbloedje, en mensen oordelen echt. Vaak als ze me kennen is er opeens een hoop respect, maar als ze me niet kennen dan heb je van die gemene geniepige opmerkingen op het schoolplein, blikken, je voelt het gewoon. Ik heb bewust gekozen voor alleenstaand ouderschap bij de tweede. Mijn oudste is al 8, en de juiste partner had ik nog niet gevonden. Ik ben er ruim 3 jaar mee bezig geweest. Ondanks dat het een zeer bewuste en gepaste keuze was loop je zelfs nog tegen vooroordelen aan bij fertiliteitsartsen. Mijn tweede kindje zal ook een halfbloedje zijn. Een blank kindje was 10x makkelijker geweest, maar ik vond het niet eerlijk om mijn oudste zoon in de positie te drukken dat men zou kunnen denken dat hij geadopteerd was. Mijn kind weet helemaal niet zo goed wat racisme is, maar het is er, en als je het niet ziet dan denk ik dat men oogkleppen op heeft. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je een blank kindje, en een donker kindje hebt, men automatisch denkt dat het donkere kindje geadopteerd is. Om eerlijk te zeggen, heb ik zelf ook weleens een vooroordeel. Ik denk uiteindelijk dat iedereen die heeft, maar het gaat erom wat je ermee doet.
jemig sommige mensen hier nemen geen blad voor de mond, shocking! Sommige mensen blijken na jaren niet bij elkaar te passen en ook zijn er vrouwen weduwe. Dan zit je al gauw op 2 of 3 echtgenoten. overigens gaat dit topic wat we vinden van KInderen met meerdere vaders en niet Moeders met meerdere mannen
Ik vind niks van deze kinderen want hier kunnen zij namelijks NIKS aan doen. Wat ik van de moeders vind is een ander verhaal.
idd + we moeten elkaar niet zo beoordelen, we hebben zo snel een mening klaar staan over alles.. mijn moeder heeft 3 kids van 2 mannen, wij beschouwen elkaar als volle zussen. ook al hebben hun wel contact met hun vader en ik niet, wat maakt het uit. mijn moeder heeft het altijd goed, eerlijk en helder uitgelegd en ik heb er nooit moeite mee gehad. mijn mama is alles, ik heb geen vader nodig. (ze had trouwens alle reden om te scheiden met beide mannen, maar heeft nooit slecht over ze gesproken.)
Tja, het verschilt een beetje per situatie. Soms strandt een huwelijk en dan begrijp ik best dat je ook een kindje wil met een nieuw partner. Maar ik hoor of lees hier op t forum ook vrouwen die al een kindje hebben uit een eerder relatie, dan een andere man ontmoeten....binnen twee maanden zwanger zijn en dan tot de conclusie komen dat de nieuwe relatie ook niet gaat werken. Denk dan na... Ik vind dan wel dat de kinderen hiervan de dupe worden.
Ach, al die oordelen. Als ik met mijn huidige vriend een kind zou krijgen heb ik ook 2 kinderen van 2 verschillende mannen... Mijn dochter is een halfbloed, alleen zie je dat niet heel goed, als ik een kind met hem zou krijgen dan wordt het ook een halfbloedje. Ach, van 1 dezelfde partner had ik ook een blank kind en een donkerder kind kunnen krijgen. En het feit dat het dan kinderen zijn van 2 verschillende mannen? wie kan oordelen over mijn situatie? Mijn relatie met de vader van mijn dochter liep stuk.. 3 1/2 jaar alleen met haar geweest en toen mijn vriend ontmoet.. Ik kan mij weinig druk maken over de oordelen ik ben alles behalve sletterig.. Minder begaafd ben ik niet, ik heb een goede baan en de bijbehorende papieren. Soms lopen dingen niet zoals je verwacht..
Nou dan ben ik volgens sommige hier ook die onder DE bepaalde types valt, namelijk sletterig. Ik heb nu bijna 5 kids van 3 verschillende vaders! Tja zo is het gelopen, en vind niet dat je zomaar kan oordelen als je de situatie niet weet. Mijn oudste ziet zijn vader niet, hij is opgevoed door mijn 2e partner, 8 jaar lang! Wij zijn na 9 jaar relatie uit elkaar gegaan, en met hem heb ik samen 2 kids gekregen. De reden daarvan is niet belangrijk voor mensen hier. Maar na 2 a 3 jaar vechten voor de relatie was het op! Ik ben 1,5 jaar alleen geweest en toen kwam er een leuke man op mn pad, waarmee het goed klikte. En ben ongepland zwanger geraakt, door de pil heen! Toen ging er ook even door mn hoofd, jeetje nu 4 kids van 3 vaders, maar ja blijkbaar heeft het zo moeten zijn. En inmiddels zijn we gelukkig zwanger van nr 5. Mij boeit het niet wat de rest er van denkt, als jij zelf je situatie maar weet. En als de kids maar gelukkig zijn!
Hangt van de situatie af. Ik kan me voorstellen dat je kinderen hebt uit een vorige relatie en met een nieuwe partner ook nog graag een kindje of kindjes zou willen. Voor mij persoonlijk zou het dan wel klaar zijn. 3 vaders zou ik echt te ingewikkeld vinden maar dat is mijn persoonlijke mening... Daarmee veroordeel ik niemand. Tot op zekere hoogte kan ik me het dus voorstel, voorlopig hou ik het gewoon bij 1 papa voor m'n 2 kids, hopelijk blijft dit de rest van m'n leven zo want een betere kan ik niet treffen!
Ligt echt aan de situatie. Heb je 3 kinderen van 3 verschillende vaders, binnen korte tijd en zonder een serieuze relatie, tja dan vind ik de mama's een beetje dom. Hier was mijn meisje een verrassing, binnen een paar maanden tijd zwanger. Helaas ook alleenstaand, omdat het echt niet ging werken met de papa. Tja, kan gebeuren, maar wil echt maximaal 2 verschillende papa's. Meer voor m'n eigen gevoel.