Serieus, wat is er erger dan een kind met kanker?? Als t je eigen vlees en bloed betreft zijn er geen ergere scenario's te bedenken hoor? En over t verhaal...tsja..ik vind t ook meevallen..ik denk dat ik en vele andere t nog wel zwaarder hebben gehad de afgelopen jaren, nu gelukkig niet meer hoor, maar dat komt door keihard knokken en niet te zwelgen in zelfmedelijden. Edit* ik weet dat t in haar beleving misschien wel heel erg is, maar ik denk altijd, ooit komt t goed..en t is goed gekomen..misschien iets positiever denken.. Voor nu veel sterkte!
Ja tuurlijk, maar jullie zitten ook wel in een extreme situatie.. Is het bij alles wat dan 'minder' is niet erg genoeg om er even je hart over te willen luchten? Weinig inlevingsvermogen op ZP dus.. Lijkt hier wel een competitie wie het het slechtst heeft in haar leven.. Bah
@TS, heel veel sterkte, opdat er nu vette jaren mogen komen en je vriend die baan mag krijgen. Je schrijft dat je vriend psychische hulp heeft gezocht, is dat ook geen idee voor jou? Als je door zoveel dingen de bomen door het bos niet meer ziet, is het echt geen schande aan de bel te trekken. En trek je niets aan van mensen die beter kunnen omgaan met slechtere tijden. Jij weet ook wel dat het (in theorie) nog veel slechter zou kunnen gaan, maar daarmee mag je echt wel moeite hebben met hoe het nu gaat.
Ho wacht... dit gaat een kant op die niet de bedoeling is. Wilde eigenlijk niet reageren maar doe het toch. Het is zeker niet bedoelt als respectloos naar Ts maar wat ik inderdaad bedoelde is "kom op relativeer het en ga verder" En ik snap best dat het rot is en je baalt maar probeer te denken " dit alles is oplosbaar" En niet voor mij want het zal me hard gezegt een worst wezen maar het is vooral voor jezelf lastig om in het zielig zijn te blijven hangen. En zolang het iets is waar je wat aan kunt doen doe dat dan. Ja wellicht komt het door mijn situatie maar ik heb mezelf nooit langer dan een halve dag zielig gevonden en dan weer bekeken.hoe ik er het beste van kan maken. Overleven? Wellicht wel maar het werkt. En in deze tijden klaagt iedereen maar over zielig zijn, te weinig geld, zere tenen
Nergens maar dan ook nergens heb je mij zien schrijven dat ik WEL zielig gevonden moet worden, dat is een conclusie die jij trekt. Want zielg ben ik zeker niet. Maar ik neem aan dat ieder weldenkend mens met enig inlevings vermogen zich het verschil tussen een kind met kanker en een inbraak kan voorstellen. En helaas, sommige dingen vallen niet te relativeren in het leven maar zelfs dan moet je er het optimale uithalen. Ach, ik zal wel positief zijn ingestelt ofzo
Helaas moeten we daar mee leren leven en als dit voor ts (vind het echt wel erg allemaal hoor wat ze heeft meegemaakt) heel erg is dan is dat zo. Iedereen heeft zijn eigen mening/keuze om te zeggen wat zij erg vinden. Respecteer hun mening wel. Of ik het er mee eens ben tja bij sommige mensen knik ik ja en amen als ze om iets kleins 'zeuren' terwijl er dan helemaal niets is. In TS haar geval vind ik het erg en in jou geval ook. Ik weet dat je zoontje leukemie heeft. Hier ook een ziek kindje maar als ik mijn hele leven moet opnoemen wat er allemaal gebeurd is dan kan ik zeggen dt het echt erg is maar hier wil en blijf ik niet in hangen. Snap heel goed hoe je je voelt alleen persoonlijk vond ik eerdere berichten ook een beetje aanvallend naar TS of ze dit niet mocht vinden snap je? * ff offtopic: hoe gaat het nu met je zoontje? *
Laat ik nou net een ontzettend zere teen hebben Ik snap precies wat je bedoelt, maar zo af en toe is het ook wél eens goed om zielig te zijn en het van je af te kunnen schrijven. Zolang ze er niet in blijft hangen, is het toch prima om je een keer rot te voelen. En ik moet zeggen, ts heeft inderdaad wel een heleboel pech. Dat het materiele zaken zijn is waar, maar poeh dit soort dingen gaan je ook niet in de koude kleren zitten. Komt bij dat ieder mens op zijn eigen manier met tegenslagen omgaat.
Maar niet iedereen heeft een ontzettend ziek kindje. Dus voor deze mensen zijn andere problemen (materieel of wat dan ook) veel groter. Mag ik vragen hoe het nu gaat?
Iemand die vindt dat een ander niet mag klagen omdat ie het zelf veel zwaarder heeft, vindt zichzelf zielig. Gezien je situatie vind ik dat helemaal niet vreemd, want volgens mij moet je ook door die emotie af en toe even helemaal heen, maar juist als je het zelf zwaar hebt, snap ik niet dat je zo snoeihard naar een ander kunt zijn. TS klaagt even van zich af en jij stelt direct dat ze erin blijft hangen. En jij vindt dat ze direct a la minute dan ook maar moet relativeren. Ik werk in de hulpverlening en als ik je 1 advies mag geven: ga nooit tegen iemand die het even zwaar heeft, roepen dat ze het maar moeten relativeren. Dat is respectloos EN het werkt ook nog eens niet. En dat betekent echt niet dat je tot in het einde der tijden met mensen mee moet bewegen als ze zichzelf zielig vinden of er wel in blijven hangen. Maar wat jij deed, was echt respectloos. Kun je 100 keer niet zo bedoeld hebben, maar het was het wel.
Het was niet respectloos, jij vatte het respectloos op. Dat zijn twee verschillende dingen....Maar ik geloof niet dat het heel zinvol is hier een discussie over te voeren. Ik heb gezegt dat het blijkbaar anders ipgevat is dan ik bedoelt heb en daarmee is het wat mij betreft wel klaar.
Hallo dames, Ik log zojuist in en lees alle reacties van vandaag. A.u.b. geen ruzie maken want dat is nergens voor nodig. Ik respecteer iedereen zijn mening, wat deze ook mag zijn. @sidmick: ondanks dat je jou situatie misschien niet erbij wilde betrekken wil ik je toch veel sterkte wensen! Jou situatie is inderdaad ook veel zwaarder als die van mij (overigens heb ik zelf mijn oma bijna 6 jaar geleden verloren nadat ze meerdere herseninfarcten heeft gehad en is ze gestorven aan versterven zoals dat heet) maar je eigen kindje die ziek is dat lijkt me het ergste wat je kan overkomen. Echter, ik heb geen kindje wat ziek is maar wel een hoop andere pech en dat valt ons gewoon heel zwaar. Een aantal van jullie zeggen dat we moeten relativeren en onszelf een schop onder onze kont moeten geven. Nou geloof me, dat doen we telkens weer! Maar iedere keer wanneer het iets beter lijkt te gaan dan komt er weer een tegenslag. En dan denk je: "zie je wel, dat hebben wij weer!". Ook nu gaan we weer proberen het beste er van te maken. Ik heb dit topic ook niet geschreven voor medelijden of om te horen hoe zielig ik ben maar ik wil gewoon even van me af schrijven, want dat lucht heel erg op! En ja, het is veel materiele schade maar ik ben nu eenmaal iemand die veel om materiele zaken geeft. Daarbij werken mijn vriend en ik keihard voor onze spullen. Anderen horen gewoon met hun poten er vanaf te blijven. M.b.t. de "aanvallende" berichtjes...ik zie het maar zo mijn verhaal was schijnbaar wel interessant genoeg om te lezen
Ik heb niet alles gelezen hoor maar ik vind het wel veel voor jullie wat jullie mee hebben gemaakt gelukkig hebben jullie de kleine man die helemaal gezond is. Ik hoop dat je man die nieuwe baan krijgt dat zal een hoop gedoe schelen voor jullie. Voor de ene is dit heel erg en voor de mensen lijkt dit niets iedereen vind andere dingen erg de ene had bij de eerste inbraak erdoorheen gezeten andere kunnen deze problemen en nog tien problemen makkelijk aan.
Hallo dames, Ik hoop dat een aantal van jullie die hebben gereageerd deze update ook nog lezen! Een kleine maand geleden heb ik even van me af geschreven aangezien we zoveel pech hadden. Paar dagen later kwam de belastingdienst weer aankloppen met nog een rekening...fijn! Maar daarna.... We hebben m.b.t. de oude schades (waarover dus ook die rechtzaak is geweest) te horen gekregen dat we een gedeelte al uitbetaald krijgen. Waarschijnlijk volgt er nog een uitbetaling. De baan waarvoor ik vroeg of jullie hard wilden duimen heeft mijn vriend niet gekregen. Zelfs geen gesprek zat erin. hij heeft toen besloten om zich weer voor de volle 100% op de webshop te gaan richten. Inmiddels hebben we de afgelopen 1,5 weken al 6 bestellingen binnen gehad. Als bijverdienste vind ik dit heel netjes. Het hoeft geen vervangend inkomen te worden (maar als dat zou kunnen dan zou het fijn zijn) maar als we al eens iets extra's kunnen bijverdienen om af en toe eens iets leuks te doen of te halen dan zijn we ook blij. Het lijkt erop dat e.e.a. weer iets rooskleuriger uit ziet. In september hebben we 2 weken vrij en dan gaan we lekker een weekje weg met de kleine man en onze hondjes. Even helemaal tot rust komen en opladen. Hopelijk komen er dan verder geen nare dingen meer en kunnen we uitkijken naar onze eerste sinterklaas en kerstmis met de kleine man.
Klinkt idd als veel pech. Veel sterkte. zo veel zonnetjes hebben er de afgelopen jaren niet geschenen maar een zonnetje dat er wel is moet je koester juist jullie kindje daar put je vaak de kracht uit om door te gaan. Sterkte.