Hallo allemaal. Ik heb dringend advies nodig, want ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb voor 9 maanden lang op een cruiseschip gewerkt. Daar ben ik de liefde van mijn leven tegen gekomen. En ik ben zwanger geraakt. Vanaf het begin heb ik mezelf altijd voorgenomen dat als ik zwanger zou raken op het schip, dat ik abortus zou laten plegen. De eerste weken van mijn zwangerschap heb ik dit altijd nog gedacht. Ik ga nu bijna naar huis en als ik dan thuis zou zijn zou ik het laten weghalen. Ik hou ontzettend veel van mijn vriend en ik kan me niet voorstellen dat ik iemand zou vinden die beter bij me past dan hij. Alleen het probleem is dat hij aan de andere kant van de wereld woont. Hij werkt ook op het schip en zijn contract is telkens 10 maanden. Een toekomst opbouwen samen zou dus ontzettend moeilijk zijn. Daar komt nog bij dat hij al getrouwd is (hij zegt dat ze wel uit elkaar zijn en dat zij al een zoon heeft bij haar nieuwe vriend) en hij heeft een dochtertje van 3 jaar. Zijn moeder zorgt voor het kind. Hij werkt op het schip zodat hij geld kan verdienen om zijn kind te onderhouden, maar hij ziet zijn kind eigenlijk nooit. Daarom leek het mij verstandiger om abortus te laten plegen. Ik woon namelijk nog bij mijn ouders en ik zou dan ook geen baan meer hebben en geen geld om het kind een toekomst te geven. Ik zou het kind waarschijnlijk alleen moeten opvoeden, omdat mijn vriend op schepen blijft werken zodat hij geld verdient voor zijn dochtertje. We hebben het er wel eens over gehad wat we zouden doen als ik zwanger zou worden. En hij zegt dan dat ik wel bij hem kan wonen in zijn land en dat hij mij dan geld stuurt. Maar dat wil ik niet, dan zit ik daar in mijn eentje zonder vrienden en familie. Ik heb hem nog niet vertelt dat ik zwanger ben, want hij zou absoluut niet willen dat ik het weg zou laten halen. Dus dan zou ik beter abortus kunnen laten plegen en hem er niks over vertellen. Bovendien ben ik als de dood voor de reactie van mijn ouders als ze erachter komen dat ik zwanger ben. Daarom wou ik hun ook niks vertellen. Alleen de laatste paar weken begin ik steeds meer te twijfelen over de abortus. Het is mijn kindje en die van de liefde van mijn leven. Ik vraag me telkens af of het een jongetje of meisje zou zijn en hoe het eruit zal zien. Waarschijnlijk wordt het een prachtig kindje, want het wordt een halfbloedje. Ik ben 25 jaar, dus ik heb de leeftijd er wel voor. Maar ik zou niet weten hoe ik het kind zou moeten onderhouden. Ik heb geen huis, geen baan en ik ga er eigenlijk vanuit dat ik dan een alleenstaande moeder zal worden. Ik wil mijn kind alles geven wat het nodig heeft en het alles kunnen bieden wat het wil. Maar ik ben bang dat ik dat niet kan. Ik weet dus niet of ik nu abortus moet plegen, omdat ik er nog niet klaar voor ben. Of dat ik het kind zal houden en dan maar hopen dat het goed komt. Wat vinden jullie?
Je zult echt niet op straat belanden met een baby hoor! Gewoon geboren laten worden, je bent de eerste niet die zo aan een kind komt.
Als je je hele situatie buiten beschouwing laat, wat zou je dan doen? Dus als werk, huis etc geen issue is, zou je er dan voor gaan? Zo ja, ga er dan voor! Al het andere is bijzaak en is op te lossen.
Ik ga met bovenstaande mee! Als je wel geld en een huis had, ging je er dan voor? Gewoon doen, overal is wat voor te regelen
Niemand anders kan dit voor je beslissen, alleen jijzelf. Je hebt je altijd voorgenomen om abortus te laten plegen. Ik neem aan dat dit betekent dat je geen principiële bezwaren tegen abortus hebt. Betekent dit ook dat jij je er niet schuldig over zou voelen? Als je maa een beetje denkt dat jij je schuldig zou gaan voelen, zou ik het niet doen. Dat blijf je altijd bij je dragen. Zeker als je later wel echt zo ver bent om kinderen te krijgen. Ik vind het wel reëel dat je ook een huis en inkomen wilt hebben. Dus ik zou heel goed nagaan welke mogelijkheden er op dat gebied zijn. Is het echt zo kansloos of zijn er toch wel manieren? Wat betreft het wel of niet op straat belanden: er zijn wel opvanghuizen maar ik heb grote vraagtekens of je daar wel wilt zitten. Het lijkt mij in ieder geval een ellendige situatie. Bij de woningbouw kom je om deze reden in ieder geval niet in aanmerking voor urgentie. Dus je zult particulier aan een woning moeten zien te komen.
9 maanden op een cruiseschip betekent toch ook dat je 9 maanden hebt kunnen sparen en dus een startbedragje hebt? Nadeel is wel dat je, omdat je waarschijnlijk in dienst van een buitenlandse werkgever was en er geen premies zijn afgedragen, waarschijnlijk niet direct aanspraak kunt maken op een uitkering. Maar als je voorlopig bij je moeder terecht kunt is eten en slapen toch geen probleem?
Denk dat je meer spijt krijgt van abortus dan kindje laten komen. Als kindje er eenmaal is denk je echt niet meer; had ik maar... andersom wel lijkt mij.
Stel dat je niet zwanger zou zijn ... Wat waren de plannen dan rond werk eens je van de boot af was? Nam je dan een nieuw contract op de boot aan? Of zou je terug in de buurt van je ouders op het vaste land gaan werken? En hoe ziet je vriend jullie relatie als hij duidelijk wel op de boot blijft werken, stel dat jij terug naar Nederland verhuist? Is een (serieuze) relatie samen dan überhaupt mogelijk? Nam je iets van voorbehoedsmiddel? Is het kind dus lichtjes gepland of is het echt totaal ongepland (door de pil of spiraaltje heen zwanger geraakt bijvoorbeeld) dat je zwanger bent? Ik zou echt wel serieus gaan nadenken hoe jij je verder toekomst ziet. En hoe jij de relatie met je vriend ziet en of je hem als "papa" ziet. En dan een beslissing nemen. Niks houdt je overigens tegen stel dat je contract afloopt als je bijvoorbeeld 3 of 4 maanden zwanger bent om aan vaste land te proberen een interim / tijdelijke job te doen van pakweg 3 maanden. Dan heb je geld en desnoods trek je tijdelijk in bij je ouders (als je hen daarvoor een bijdrage in de kosten geeft, zullen ze je niet zomaar op straat laten staan).
Moeilijke situatie. Ik begrijp toch 1 ding niet goed je zegt: Vanaf het begin heb ik mezelf altijd voorgenomen dat als ik zwanger zou raken op het schip, dat ik abortus zou laten plegen. Betekent dit dat je van jezelf weet dat je nogal los omspringt met de pil of anticonceptie? Hoe zag je je toekomst met je vriend zonder de zwangerschap? Waren er reeds toekomst plannen? Was het de bedoeling om samen te gaan wonen? Als het echt de liefde van je leven is, en jij voor hem, dan kunnen er toch andere oplossingen gevonden worden? Ik neem aan dat jullie niet van plan waren om je hele leven op die boot te werken. En zoals al eerder gezegd, als je denkt dat je er maar 1 minuut spijt van zal hebben, niet doen... Praat erover met je vriend, het is niet eerlijk om dit voor hem achter te houden. Ook al zal hij proberen om je om te praten, misschien kunnen jullie wel tot een nuttige oplossing komen. Veel sterkte met je beslissing en gefeliciteerd met je zwangerschap!
Dit vraag ik mij ook af. Een abortus is niet zomaar iets. Ik zou er eens met iemand over praten. Je vriend zelf zou ook je twijfels weg kunnen nemen. Misschien zijn er meer mogelijkheden dan dat je nu op dit moment denkt. Succes.
Je weet toch zeker wel op welk forum je dit post? Je zult hier zeer weinig dames treffen die niet voor hun zwangerschap gaan. Als je onpartijdig (en niet op geloofsovertuiging) gebaseerd advies wilt hebben, kun je bij deze stichting terecht: Fiom l Onbedoeld zwanger Hoeveel weken/maanden ben je zwanger? Het maakt nogal een verschil of je met bv 6 of 16 weken een zwangerschap laat afbreken.
Het is een btje apart, je zegt: Vanaf het begin heb ik mezelf altijd voorgenomen dat als ik zwanger zou raken op het schip...dat ik abortus zou laten plegen Dus met andere woorden je heb niets gebruikt, want als je en de pil en een condoom gebruikt is de kans wel heeeel erg klein. Dan wil je nu omdat je niet bepaald verstandig bent geweest die kleine weg laten halen??? Dus wel de lusten maar nie de lasten??? Had je je moeten bedenken voor je met iemand naar bed ging, want als je van te voren kan bedenken dat als je zwanger raakt je het weg laat halen, had je je toen ook kunnen bedenken dat als je zwanger zou worden je geen baan en huis zou hebben, dus dat je 1 of geen seks had moeten hebben, of 2 het veilig had moeten doen. Ik vind het persoonlijk niet normaal als je abortus zou plegen. Maar ja dat ben ik...
Normaal gesproken reageer ik niet op berichten waar ik geen positieve draai aan kan geven. Maar hier wordt ik toch wel heel erg ongelukkig van. Er zijn zoveel manieren om je te behoeden op een ongewenste zwangerschap, de pil, prikpil, spiraaltje, condooms.. Nu ben je zwanger, een prachtig wonder want zo vanzelfsprekend is dat helemaal niet. Het steekt mij ontzettend dat er zo mee om wordt gegaan en dat je vooraf eigenlijk al een plan hebt getrokken. Verder wil je ik toch succes wensen met je beslissing.
Ik vind het een beetje raar dat je zegt "al vanaf begin heb ik me voorgenomen om abortus te laten plegen, mocht ik zwanger raken op het schip" euh op een schip kun je geen voorbehoedsmiddelen gebruiken? ??? Hoe oud ben je??? Ga jij zo met een zwangerschap om???? Erg pijnlijk dat iemand die haar kindje gaat verliezen Moet lezen dat iemand op zo'n manier over zoiets moois praat
Hoho, ik lees nergens dat ze onveilig gevreeën heeft. Kom op zeg, jullie zijn wel snel met je conclusies! Ik vind het alleen maar goed dat je al eens nadenkt over "wat als". Dat deden mijn man (toen nog vriendje) en ik ook toen we op 16 / 17 jarige leeftijd al wel veilige! seks hadden, maar nog lang niet samenwoonden, geen baan hadden e.d. Een ongelukje kan gebeuren. Wij hebben bijvoorbeeld slechte ervaringen met condooms. Niet alleen toen, maar ook toen ik tussen de zwangerschappen geen hormonale anticonceptie wilde. In de begintijd heb ik daardoor wel eens de morning-after-pil moeten gebruiken. De pil heeft voor ons altijd goed gewerkt, maar er zijn vrouwen die dwars door de pil zwanger worden. Of die deze om gezondheidsredenen niet eens mgen gebruiken. Ik ben geen voorstander van abortus en zeker niet als het gebruikt wordt in plaats van anticonceptie. Maar ik lees hier nergens dat dit het geval is. Maar ook als je veilige seks hebt, weet je dat er altijd een kans is dat je toch zwanger raakt. Ik vind het alleen maar goed om daar al over na te denken. En het feit dat wij wel een kinderwens hebben, geeft ons niet het recht om anderen die deze wens (nog) niet hebben en onbedoeld zwanger raken te veroordelen. Zeker niet als deze persoon wel serieus nadenkt over de mogelijkheden en wat ze een eventueel kindje wel of juist niet zou kunnen bieden. @ts: Gezien de achtergrond van de meeste vrouwen hier (kinderwens, soms verdrietige ervaringen omdat het niet lukt om zwanger te worden of omdat zwangerschapen mislopen) is dit waarschijnlijk inderdaad net de beste plek omadvies te vragen, zoals een van de reageerders boven mij al zei. Misschien een op het forum van fiom kijken. Hoe dan ook veel sterkte bij het nemen van deze moeilijke beslissing.
Ze heeft het gewoon een beetje cru uitgedrukt. Alsof het de meest simpele beslissing is dat je in je leven maakt. Zwanger, geeft niet joh, dan doe ik wel ff abortus... Sorry, misschien reageer ik een beetje te emotioneel omdat ik zelf net ons kindje heb verloren, maar deze uitspraak gaat er bij mij niet in. Dat je ongepland zwanger kan geraken wanneer je tiener bent, een one night stand of dergelijks, daar kan ik inkomen. Maar als hij, zoals zij beweerd, de liefde van haar leven is, dan moet zij toch alles doen om dit kindje een eerlijke kans te geven. Het kindje is immers ontstaan uit liefde.
TS is sinds het openen van dit topic niet meer op het forum geweest. Of ze heeft echt problemen en dan hoop ik dat ze eruit komt of deze post is een misselijke grap.
Ow jeej.. hopelijk geen grap.. Maar mijn mening is dat als je abortus zou plegen, je dit niet voor iedereen kunt verzwijgen..vooral niet als hij de liefde van je leven is. Je draagt een groot geheim met je mee... kun je hiermee leven? Het is jou keuze die je maakt ook al ben ik fel tegen abortus. Zelf ging het hier niet van een leien dakje en hebben we met een beetje hulp toch 2 wondertjes gekregen. Oke.. sommige mensen willen geen kinderen maar om zomaar een leven te beëindigen terwijl het kindje daar niet om heeft gevraagd.. nee dat gaat er bij mij niet in. Maar goed.. ik heb dan ook altijd een kinderwens gehad. Heb jij wel een kinderwens? Want je zegt dat als je op het schip zwanger raakt.... en wat als je niet op het schip had gewerkt? Succes met je beslissing. Ik zou het niet weg laten halen... ken een aantal mensen die wel abortus hebben gedaan en die er nu spijt van hebben...