Hoi meiden, Zoals het er hier naar uitziet gaan ook mijn man en ik scheiden. Ik ben op en leeg en kan niet meer alleen maar blijven geven en de kar trekken terwijl ik er niks nada noppes voor terug krijg. Maar nu iets anders.... Als het zover is zal ik met de kinderen terug verhuizen naar waar ik vandaan kom (zuid-holland) omdat ik verder helemaal geen binding heb met de plaats waar ik nu woon, behalve dat mijn man er werkt. Dus nietsd houdt mij nog hier. Maar het is wel zo'n 200km verderop waar ik vandaan kom...... Mijn man begrijpt heel goed dat ik dan terug wil en stemt er ook mee in , maar zijn er meiden die hier ervaring mee hebben met zo'n afstand en hoe doe je dat met de regeling voor de kinderen dat ze bij hun vader zijn? Voor ons zou het inhouden dat om de week de kinderen het weekend bij hem zijn.....tjezus.....2 uur rijden heen en 2 uur rijden terug.....dat kán toch niet. Ik zal dan in het begin ook maar een bijstandsuitkering hebben omdat ik eerst werk moet zoeken enz. Maar dan ben ik alleen al 200 euro aan benzine kwijt ofzo... Dit is echt een rotsituatie! Heft iemand hier ervaring mee of misschien tips/ideeen? Ik wil dat mijn kinderen en man ook gewoon met elkaar kunnen omgaan en elkaar regelmatig kunnen zien......maarja....
Je kunt ook ieder de helft rijden weet niet of dat mogelijk is voor jullie maar zou een oplossing kunnen zijn
Ik denk dat het ook wel zoiets gaat worden. Maar jeetje, de helft is al een uur rijden en dan ook weer dat uur terug.....is dus 2 uur rijden. Maarja altijd beter als volledig brengen/halen, want een enkele reis is 2 uur rijden...en als je dan weer terug moet ben je 4 uur onderweg = niet leuk!
Ja, is ook een heel eind.. Maar soms brengen mijn ouders hem ook wel en eerst hadden we dat allebei dagelijks om te gaan werken.. En dan doe je er veel langer over spits etc.. Dus dan valt een keer in de twee weken nog mee..
Hi mutsie, Even een ervaring vanuit het kind-perspectief. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 9 maanden oud was en ook mijn moeder verhuisde toen weer terug met mij naar waar ze vandaan komt, ook 200km verderop. Tot mijn 5e kwam mijn vader elke 3 weken een dag langs en tussen 5-12 jaar ging ik elke 2 weken een weekend heen. Mijn ouders spraken dan af in het midden, voor beiden een uur rijden, tosti's eten en dan ging ik met de andere ouder mee. Vanaf mijn 12e reisde ik alleen met de trein. Ik heb deze 'omgangsregeling' altijd als heel prettig ervaren. Ik wist waar ik aan toe was en het gebeurde allemaal in vrede en regelmaat. Hoop dat je er iets aan hebt Succes en sterkte!!!
Mijn partner en zijn ex-vrouw waren al wel langer uit elkaar, maar zij is in eerste instantie verhuisd naar een woonplaats op ongeveer 130-140 km van onze woonplaats. En wij hadden een regeling dat de ene haalde en de ander bracht of andersom. In die periode had ik ook nog OV en haalde ik stiefdochter met enige regelmaat op met de trein. Ook haar grootouders van moederszijde reden nog wel eens wanneer ex geen gelegenheid had. Later zijn wij verhuisd naar het zuiden van het land, was ook ongeveer 140 km. De regeling bleef toen hetzelfde, meestal nog even een bakje koffie drinken en het weekend doornemen. Ja het is nogal een opgave maar je zult het er voor over moeten hebben!
Waarom niet daar blijven en een leven opbouwen? Werk zoeken, woning zoeken, sociaal leven beginnen, hobby's, sport, verenigingen, etc.
Hier nog een andere situatie, mijn ex woont in het buitenland. D. heeft zijn hoofdverblijfplaats bij mij. en iedere 2 maand is er een omgangsregeling van 2 tot 5 dagen. Wij moeten op last van de rechter de kosten inderdaad delen. Dus mijn ex komt D. hier ophalen en ik moet hem dan weer in het buitenland ophalen. van de omgangsmomenten moeten de helft in het land van mijn ex plaats vinden en de rest in Nederland. Dus ik moet 3 keer D. ophalen uit het buitenland. Dit is voor mij een stuk duurder, daar ik een auto moet huren, eventueel overnachten. En als mijn ex hierheen komt, kan hij bij familie logeren en die halen hem dan ook op van het vliegveld. Dus al met al zullen de kosten hier dus ongeveer gelijk zijn doordat mijn ex dus bv 6 keer naar Nederland moet komen en ik maar 3 keer naar het buitenland.
Dank jullie voor jullie reacties. Er zal idd niets anders opzitten dan het zo te doen dat ieder de helft rijdt, even wat eten/drinken en weer onze eigen weg vervolgen.... Alamea: De reden dat ik hier niet wil/kan blijven is omdat ik helemaal geen binding heb met deze plaats, ook geen werk, en sociale contacten zijn verwaterd doordat die ook zijn verhuisd. Toen er nog geen sprake was van een scheiding had ik ook al heimwee naar de regio waar ik vandaan kom, dus is de keuze nu ''makkelijk'' gemaakt.
Ja, da's wat ik dus vroeg aan je. Waarom kan je daar geen werk en een woning zoeken? En als je vrienden zijn verhuisd kan je toch naar nieuwe contacten zoeken? Het is een uitdaging ja, maar het beste voor de kinderen, omdat beide ouders in de buurt zijn en het niet zo'n weekendregeling wordt. Ik begrijp het niet, omdat jij heimwee hebt, moeten de kinderen dus genoegen nemen met een weekendpapa? Of gaat hij naar jouw regio verhuizen? Ik woon niet meer in NL, maar als het zo ver zou komen, is een woning in de buurt zoeken wel het eerste wat ik probeer, voor onze dochter. De baan heb ik al, en als ik die niet meer heb tegen die tijd, dan zoek ik een andere.
Alemea, dat ben ik niet met je eens. Voor mij was het absoluut geen optie in het buitenland in de buurt van mijn ex te blijven. Hij heeft mij jarenlang geestelijk mishandeld, en als ik in de buurt zou blijven zou hij nog altijd proberen om me te onderdrukken. Juist doordat ik terug ben gegaan naar NL, naar mijn familie en vrienden heb ik me hiervan los kunnen maken. En zelfs nu probeert hij het nog. Ook ben ik hier weer een veel gelukkiger mama dan dat ik daar ooit zou kunnen worden. En dat is ook belangrijk, want als je in de buurt van je ex blijft wonen en je voelt je niet gelukkig dan heeft dat ook zijn weerslag op het kind, en dan kun je beter zorgen dat er in ieder geval een stabiele gelukkige mama is en dan moeten de omgangsmomenten maar meer inspanning kosten hoor!
Alamea: Wat ik al aangaf is dat ik helemaal geen binding heb met deze plaats en deze er ook niet meer zal komen en ik woon er al 10 jaar.... Dus omdat ik heimwee heb ga ik verhuizen ja. Ik ben hier doodongelukkig in dit gat en geloof mij dat ik in die 10 jaar al heb geprobeerd er hier iets van te maken, maar dat is niet gelukt. Nu mijn man en ik uit elkaar gaan is de keuze voor mij heel makkelijk. En ja, dan wordt het met papa een weekendregeling. Maar ik moet erbij zeggen dat ''papa'' ook heel veel weg is voor werk en dan praat ik ook over gerust 2 en een halve maand achter elkaar. Dus dan? Dan zit ik hier terwijl ''papa'' er toch 3 maanden niet is? Nee hoor. Een van mijn hoofddoelen in dit leven is om te zorgen dat mijn kinderen gelukkig zijn en blijven, maar daar kan ik alleen maar voor zorgen als ik zelf ook gelukkig ben en goed in mijn vel zit, zeker als ik straks het grootste deel van de zorg op mij neem. (deed ik toch al.) En hier ben ik verre van gelukkig. Dus ja, omdat ik heimwee heb en hier doodongelukkig ben,moeten de kinderen genoegen nemen met een weekendpapa, die 4 a 5 maanden per jaar er toch niet is vanwege werk. Ik ben er van overtuigd dat mijn kinderen veel meer hebben aan een gelukkige moeder die weer plezier in het leven heeft en dat uitstraalt naar ze en dat geluk met haar kinderen deelt, dan een ongelukkige moeder die niet goed in haar vel zit en snel gefrustreerd en niet zichzelf is daardoor. Amen.
Ok, als jij voor jouw gevoel in 10 jaar tijd voldoende hebt ondernomen om binding te krijgen, dan begrijp ik dat de koek op is. Ik hoop dat je inderdaad weer gelukkig wordt en een fijne toekomst kan opbouwen voor jou en je kinderen, en dat hun relatie met hun vader zo goed mogelijk zal blijven. Sjors75, in mijn reacties ging ik natuurlijk niet uit van mannen zoals jouw ex. Ik begrijp volkomen dat je daar ver uit de buurt wilt blijven.
Ik ben weer terug verhuisd naar waar ik vandaan kwam. Ook voor mijn eigen gevoel van veiligheid en omdat ik hier weer een leven kon opbouwen en daar niet. Het is ongeveer een uur en een kwartier rijden en er is elk weekend omgang. Hij doet de vrijdag, ik de zondag. Ex is er niet blij mee, zal ik maar zeggen.
Ik snap ts heel erg goed...wanneer je een scheiding moet doorstaan, wil je het liefst je eigen mensen om je geen. Ik ben om die reden zelfs teruggegaan naar Nederland terwijl ik in t land waar ik ben getrouwd veel vrienden had...vaak is het geen optie te blijven...
Helemaal mee eens! Zo kan t nl ook helaas..voor mij nogmaals ook geen optie in n land waar geen werk te vinden is en geen voorzieningen voor alleenstaande vrouwen. Ik was letterlijk aan m'n lot overgelaten. Mijn ex had al geen sterke band met zoonlief omdat hij er nauwelijks was. Nu hebben we regelmatig contact en is hij al vier keer geweest. Zelfs ook op mijn kosten...werkt prima hier!daar was ik door veel omstandigheden gewoon aan m'n lot overgelaten. Niet echt Goed voor m'n kind! Hier heb ik vrij snel werk gevonden en zit zoonlief ook veel beter in z'n vel.