Ha meiden, Al een ruime tijd lees ik mee op jullie forum. Vandaag besloten om mezelf aan te melden en mijn/ons (stiekem leest manlief ook al tijden mee op dit forum) verhaal te doen. In april 2012 ben ik gestopt met de pil (25 jaar). Ik heb de pil ruim 10 jaar geslikt en mijn menstruatie kwam niet op gang. Ik ben in augustus en in oktober ongesteld geweest. Begin november waren we, na tientallen testen, opeens zwanger! Blij en gelukkig zagen we met 7 weken tijdens de pretecho het hartje van ons frummeltje, helaas was er bij de (inwendige) echo van 9 weken bij de VK geen hartactiviteit meer te zien. Ons frummeltje van 2cm was onlangs overleden. Bij 10 weken zwangerschap, op 4 januari 2013, besloten we de natuur een handje te helpen, d.m.v. medicatie werd de miskraam opgewekt. We hebben ons frummeltje kunnen opgevangen en begraven. De miskraam kreeg een nasleep van twee weken, omdat mijn baarmoeder toch nog niet schoon bleek te zijn. Opnieuw medicatie en toen was mijn baarmoeder schoon. Een onzekere tijd gingen we tegemoet, zou mijn menstruatie nu wel op gang komen? Helaas bleek mijn HCG heel langzaam te dalen. Na twee maanden hadden we nog steeds positieve zwangerschapstesten. We kwamen in het ziekenhuis terecht en uiteindelijk werd ik in maart 2013 voor het eerst weer ongesteld. Ook op 17 mei werd ik ongesteld, alweer een extreem lange cyclus. Mijn menstruatie van 17 mei was zo hevig, dat we weer in het ziekenhuis terecht kwamen en werden doorverwezen naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis. Op 19 juni hadden we de eerste afspraak en wat bleek... er was een eitje onderweg (inwendige echo)! De arts kon niet aangeven of deze bevrucht was of niet (wij hadden heel erg ons best gedaan en middels temperaturen (wat wel lastig is i.v.m. lange cyclussen) geprobeerd goed te klussen, zoals jullie dit zo mooi noemen). Op 28 juni werd ons wachten beloond een meer dan positieve zwangerschapstest. We waren zo blij! Wel brak nu een onzekere tijd aan, want onbevangen zwanger zijn na ons eerste frummeltje vonden/vinden we moeilijk. Op 18 juli mochten we voor onze eerste echo (in eerste instantie zou dit alleen een gesprek zijn n.a.v. de vruchtbaarheidsonderzoeken). Helaas zag de gyn. niks en werden we naar huis gestuurd met het feit dat we een miskraam moesten afwachten (het was helemaal mis aldus de gyn). Wel moesten we voor de zekerheid bloed prikken i.v.m. een mogelijke bbz. Aan het einde van de dag werden we gebeld, mijn HCG was 6000 en na overleg met een andere gyn. was er toch sprake van een (leeg) vruchtzakje van 8mm. Een goede zwangerschap was toch niet uitgesloten, benadrukte ze tot drie keer toe. Vandaag, 25 juli, moesten we voor een vervolgecho. Het vruchtzakje was gegroeid naar 12 mm, maar er is nog geen kindje te ontdekken Toch was de gyn. Nog steeds niet helemaal negatief, het kan alsnog gaan groeien ?! Zolang er groei is te zien, is een miskraam opwekken uit den boze (dit vinden we zelf wel erg prettig). Inmiddels weten wij niet meer wat we moeten denken. Ik merk dat alles toch meer impact maakt dan goed is en daarom besloot ik mijn verhaal te doen. We mochten in eerste instantie volgende week terug komen, maar hebben zelf aangegeven dat we twee weken willen wachten, omdat we bang zijn dat er volgende week weer niks te zien is en we toch weer (onterecht?) hoop krijgen. Door mijn lange cyclussen is het onduidelijk hoe lang ik zwanger zou moeten zijn. Het vruchtzakje past bij 5/6 weken. Wij denken zelf 6/7 weken zwanger te zijn. Alle feiten op een rij: 17 mei NOD (cyclus van 2/3 maanden) 19 juni: Eitje onderweg (inwendige echo) 28 juni: Positieve zwangerschapstest (ClearBlue Digital) 18 juli: Inwendige echo, (leeg) vruchtzakje 8 mm / HCG 6000 25 juli: Inwendige echo, (leeg) vruchtzakje 12 mm 8 aug: Inwendige echo .?? (of voor die tijd natuurlijke miskraam) 9 aug: 27 jaar Geen bloedverlies tot nu toe. Zwangerschapssymptonen: extreem moe, hoofdpijn, misselijk, onverzadigbare honger, buikgroei en nauwe relatie met de wc i.v.m. darmen.... Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen met lege vruchtzakjes en hoop op reactie. Groetjes, BellaVita ps Ik weet niet of ik het topic op de juiste plaats heb aangemaakt, omdat ik wel zwanger ben maar het verloop nog niet weet... Ik heb hem verkeerd geplaats zie ik net bij de felicitaties, excuses!
Pfff wat een spanning ! Hoop voor je dat het toch goed zit!! Ben geen arts alleen een ervaringsdeskundige helaas ., Ik duim hier!
Hoi BellaVita: wat een verhaal en wat een spanning allemaal. Als ik nu uit ga, gewoon van je positieve test op 28 juni en ik tel er dan die 10d voor, de moment van het reizend eitje, dan moet het eitje zich nog nestellen. ik denk dat de theorie van 6w zwanger zijn kan kloppen. Bij begin 6w zie je niet altijd het vruchtje, dus het kan zeker nog. Ik vind het wel goed dat jezelf aangeeft om 2 weken te wachten op de volgende echo, want dan weet je inderdaad waar je staat. Ik duim super hard dat jullie over 2 weken een mooi kloppend hartje mogen zien. Nog even een vraag, je zegt dat je bent doorgestuurt naar een gespecialiseerd zkh, weet je welke testen en onderzoeken ze hebben gedaan? Of hebben ze niets onderzocht doordat je eitje toen onderweg was? Heel veel succes aan jullie beide en probeer de volgende 2 weken even jouw gedachte te verzetten. Ik weet, uit ervaring, dat dat heel moeilijk is maar toch
Mee eens! Het groeit goed, En met temrijn van 6 weken klopt de meting wel. Zeker met een lange cyclus is het lastig uit te rekenen hoelang Duim voor jullie dat je over 2 weken een mooie echo ziet met een kloppend hartje
Ik ben het er ook mee eens. Zelf hebben ze mij ook gezegd dat mijn vruchtzakje (op 5 weken) leeg was en dat er 50% kans op een miskraam was. En uiteindelijk ligt hij nu lekker in zijn bedje te slapen... Soms is het gewoon nog vroeg om iets te zien, de kwaliteit van de monitor is niet altijd even hoog, je weet natuurlijk ook niet echt zeker wanneer de bevruchting en eisprong gebeurd is, etc. Het kan hoor!
Dat is het nadeel van al die vroege echo's: je weet het gewoon niet. Spannend hoor! Afwachten is het enige wat je kunt doen...
Ik heb met 6 weken en 4 dagen een echo gehad ivm bloedverlies, en daar was een boontje op te zien met hartactie... Dit zeg ik niet om je moed de grond in te trappen meis! Maar om je een eerlijk beeld te geven van mijn ervaring Ik snap de onzekerheid! Vreselijk... Goed dat jullie twee weken wachten, en ik duim echt voor een boontje met hartactie bij jullie volgende echo! Wat de andere meiden hier al zeggen, 6 weken is net op t randje... Je kunt niks zien, en je kunt een boontje zien... De ontwikkeling gaat de eerste paar weken zo snel, en er gebeurt zo veel! Als de celdeling een dag later begint kun je al een ander beeld te zien krijgen, en geen vrouw of zwangerschap is hetzelfde! Ik duim voor jullie!
Hey meid wat een verhaal! Mijn vruchtzak was ook niks te zien met 6 weken en ben nu alweer bijna 18 weken verder. 3 weken later zagen we toch echt een hartactie. Ik duim voor jullie!
Hey,, allereerst veel succes en sterkte nu want ik weet hoe die uren dagen,, minuten voelen als je moet wachten! Ik heb 13 feb positief getest nadat mijn laatste menstruatie dec was! Het was kort na het stoppen van de pil dus had nog geen echte eisprong gehad dus had geen idee van de duur zwangerschap! 3,5 week na positieve test met indicatie toen van 4-5 weken! Dus wij dachten 7/8 weken zwanger te zijn! Bij de echo een mooie zwangerschapsring en een vruchtzakje van ongeveer 4/5 weken zei de Vk ! Helemaal mis zij ze, was gestopt met groeien dus moest wachten op een miskraam al zij e wel dat er nog hoop was alleen wilde ze me beter niet te veel hoop geven! Twee weken later een afspraak gaakt maar ik (die altijd alles aan kan) kon hier toch niet mee omgaan! Ik heb enkelen jaren daarvoor een onverwachte miskraam gehad waarbij ik in het zieknhuis gelegen had dus wist ook he ellendig het was! Na een week terug en tot ieders verazing een garnaalte met hartslag van 6 weken en 2 daen en dan zou ik laatste okt zijn uitgerekend! Na heel veel echo's en ook de nekplooi is de termijn weer verplaats en was ik toch twee weken langer zwanger! Dus toen toch 7 weken... Zie je maar dat het niet altijd zeker is helan en wat je dan zou moeten zien! Inmiddels groeit de ukk mega en ben ik 28 weken zwanger en de ukk ligt 1 week voor op de groei! Dus ik gun jou dezelfde afloop,, hoop dat ik je wat vertrouwen heb kunnen geven om de koende twee weken door te komn...
Allereerst hartstikke bedankt voor alle reacties, super lief! Doet mij echt goed. Ivm mijn vakantie was ik niet in staat eerder te reageren. Helaas heb ik op maandag 29 juli een miskraam gekregen. Het was erg heftig en het vruchtzakje was toch wel erg groot, niet veel minder klein dan de vorige x bij 10 weken. Vrijdag moeten we weer naar het ziekenhuis. Ik hoop heel erg dat alles schoon is en dat ze ons verder willen helpen. Het is gewoon zo lang wachten als je cyclus om de 2/3 maanden is. Wel alweer opnieuw begonnen met temperaturen. Ook al een zwangerschapstest gedaan, die is gelukkig alweer licht aan het worden! Na de vorige miskraam had ik na ruim 2 maanden nog super positieve testen, het hcg ging toen heel langzaam uit mijn bloed. Hopelijk regelt mijn lichaam het nu sneller, omdat de miskraam op natuurlijke wijze is ontstaan. Diepe zucht!
he bah verschrikkelijk meid eerst al die onzekerheid en dan dit bah heel veel sterkte voor jullie beiden
Heel veel sterkte meid, weet wat je doormaakt, ben in het verleden ook zwanger geweest van een leeg vruchtzakje, de miskraam was ook erg heftig. Ik wens je veel succes om opnieuw zwanger te worden!
Bedankt voor alle reacties Super lief! Ik had niet verwacht dat de 2e miskraam heftiger zou zijn dan de eerste, omdat ik toen 3 weken verder was. Je leest op internet verhalen van heftige menstruaties, nou heftige menstruaties ammehoela! Pfoeeeih.... Het is gewoon zo frustrerend, de twee keer dat we zwanger zijn geweest, waren al zulke cadeautjes en nu begin je weer van voor af aan, weer die onzekerheid... en stel dat het raak is dan moet je weer die eerste weken door (ik zou bijna zeggen ellendige weken). Ik weet dat we dankbaar moeten zijn dat we überhaupt op natuurlijke wijze al twee keer zijn zwanger geraakt, maar toch... Ik ben heel benieuwd naar vrijdag! Heeft iemand ervaringen met medicatie om je eisprong te stimuleren?
Pff, twee keer mis.. Ik leef met je mee, tis nu weer zo'n klap.. Ik heb geen ervaring met medicatie om de eisprong te beinvloeden als je zoiets bedoelt.. Maar weet wel hoe 't voelt als t mis gaat tijdens 'n zwangerschap. Bij ons was 't met 5 weken vorig jaar. Niks te zien & ze zeiden, waarschijnlijk een bm of vmk. Nog in dezelfde week voelde ik hoe 't mis ging in de buik, en de menstruatie kwam op gang. Ik heb er zelfs aan getwijfeld, of het wel echt zwangerschap was, ook al was ik toen 4 weken niet aan het maandelijkse geweest. Dat 't nu eens goed mag gaan, ben ik wel erg blij mee.. Ondanks de 2 keer dat 't mis gaat, hoop ik voor jullie beiden, dat jullie vertrouwen kunnen houden in de mogelijkheid om gezonde kindjes te krijgen. Hopelijk gaat 't hierna wel goed. Geef de moed niet op!
Pff wat naar zeg, ik hoop dat jullie deze miskraam goed kunnen verwerken. En op naar meer geluk in de toekomst!