Hallo Allemaal, IK heb een zoontje van bijna 2 jaar (september). Hij is verschrikkelijk ondeugend, de mensen in mijn omgeving zeggen zelfs nog nooit zo'n ondeugend ventje mee gemaakt te hebben. Hij gooit de glazen drinken op tafel op de kop en lacht er dan bij, hij klimt op de schutting, gooit met eten, flessen, borden, glazen etc.. scheurt behang van de muur, trekt alles uit de kasten (kinderbeveiliging op de kasten en lades trekt tie kapot) gaat op de tafel staan om de lamp naar beneden proberen te trekken en zo kan ik nog wel even door gegaan. Hij vind overal wel iets wat niet mag. Nu was ik gister op het CB en daar viel het ook op dat hij zo vervelend was. Hij had een knopje gevonden waar hij niet aan mocht komen, dus deed dit aan één stuk door. De arts wilde hem straffen door hem erbij weg te halen en af te leiden maar dit hielp niet, negeren hielp ook niet. Thuis krijgt tie straf op de strafstoel, dat hem niks doet. Gang, trap, box, negeren en positieve aandacht geven lukt allemaal niet. Als ik mijn omgeving geloven moet ben ik erg consequent en duidelijk (vind ik zelf ook wel) Maar waarom wil meneer dan niet luisteren?? Op het CB stelden ze voor om een opvoeddeskunigde erbij te halen, maar ben erg in twijfel of ik dit wel zou doen. Ben bang dat je dan meteen een stempel krijgt. Hoe denken jullie erover of heeft iemand de gouden tip?
Mijn zoontje word in september ook 2. Maar zo ondeugend is hij gelukkig nog niet hoewel ik af en toe wel met mijn handen in het haar zit hoor. Ik begrijp je opmerking van die stempel. Daar ben ik zelf ook altijd erg bang voor. Maar toch zou ik me daar niets van aantrekken. Ik zou wel die opvoeddeskundige erbij halen, wie weet kan ze je erg goed helpen en daar heb je als ouder dan wat aan maar ook voor je zoontje is het fijn om regels te kennen. dit geeft hem houvast. En als jij laat zien dat het niet aan jou ligt maar dat je zoontje gewoon zoveel spirit heeft, dan zullen ze vast niet je zomaar veroordelen.
Ik heb een dochter van augustus 2011, ook bijna 2 dus en deels herken ik het wel. Het grenzen verkennen en ondeugend doen en totaal niet onder de indruk zijn van ene nee of het weghalen bij iets wat niet mag. Ik wilde er net een topic over openen Ik kan haar op geen enkele manier "straffen". Ze springt op de bank, ik waarschuw en de keer erop zet ik haar op de grond. Ze gaat gillen uit protest en klimt er gewoon weer op, alsof het ene spel is! Als ze na een waarschuwing niet luistert, dan gaat ze op de gang, maar hier wordt ze ook niet warm of koud van. Alleen maar leuk; schoenen uit de kast trekken, naar buiten naar de poes kijken... Ik wijs haar keer op keer consequent terecht en leidt haar af, maar het kwartje lijkt iet te vallen. Gezien dezelfde leeftijd lijkt me het een fase. wel een vermoeiende dus Net nog te jong om afspraken te kunnen maken. Hier is het gelukkig niet zo destructief als bij jou, het lijkt me vreselijk als het niet meer zo onschuldig blijft en er spullen stuk gaan. Mn dochter lacht ook overal bij, het is gewoon 1 ontdekkingsspel. Meestal kan ik het nog wel waarderen, totdat er gevaarlijke dingen kunnen gebeuren of dat ze haar grote broer pijn doet ofzo. Ik blijf gewoon doorgaan met consequent zijn en duidelijk maken dat het niet gewenst is. Evt afleiden met iets wat wel mag. Gezinshulp is nooit verkeerd. Wie weet hebben ze nog tips. Dat stempel krijg je niet zo snel hoor. Van hulp wordt niemand slechter. Volgens mij doe je het al heel goed door consequent te zijn. Vergeet ook niet om positief gedrag te belonen.
I love my baby; Ik ben vooral bang voor die stempel, omdat ik nog zo jong ben. Ben gister 23 geworden en heb naast mijn zoontje nog een dochtertje van 4 maand. Aan de ene kant denk ik ook wel dat ze gaan zien dat het niet aan mij ligt, maar aan de andere kant word het wel weer genoteerd... Druif78; Ja ik kan om sommige dingen ook wel lachen, hij doet ook wel hele grappige, ondeugende dingen. Maar ook inderdaad gevaarlijke dingen. Gelukkig is het nog nooit heel erg mis gegaan! Mijn zoontje is nooit makkelijk geweest, eerst huilbaby en vanaf dat tie kan lopen ondeugend, dat is al een jaar! Ik beloon goed gedrag, maar misschien niet genoeg? Ik ga even uitproberen om dit meer te doen Als ik jullie hoor. Moet ik dus gewoon de opvoeddeskundige laten komen.. Bedankt voor jullie mening!
Zou het gewoon proberen hoor. je merkt snel genoeg of ze je wat kunnen leren of niet! Leeftijd zegt toch niet zo veel. Als jij kan laten zien dat je nadenkt over waarom je bepaalde dingen zo doet en laat zien dat je consequent bent en verder een liefdevolle moeder uitstraalt dan kunnen ze je toch niks maken! je vraagt toch ook hulp om een beter moeder te worden? Dat siert je alleen maar!
Ik zou het wel doen. Wat kan er gebeuren als je het wel of niet doet? Als je het niet doet heb je kans dat het erger word en je helemaal niet meer weet hoe je het aan kunt pakken. Als je het wel doet kun je misschien hele goede tips krijgen die wel werken. In het 'dossier' staat waarschijnlijk toch al dat je zoontje zo ondeugend is. Je zult er zeker geen slechtere moeder van worden! Maar door het wel te doen 'bewijs' (als je je iets aantrekt van anderen) je dat jij alleen maar het beste wilt voor je kinderen. Doe je het niet ben je ook geen slechte moeder en je hoeft jezelf niet te bewijzen!
Maar zonder jouw toestemming is er geen hond die die info in kan zien. Zelfs bureau jeugdzorg niet. Ik zou het gewoon doen dus. Deskundigen hebben misschien net wat trucjes die je in kunt zetten zodat hij wel beter luistert, of het voor jou hanteerbaarder wordt. Je hebt nu eenmaal kinderen die nergens van onder de indruk zijn, (heb zo'n neefje. Z'n ouders zijn hartstikke consequent en toch haalde hij de wereld aan ongein uit).
Stel je voor dat je hulp inschakelt en het helpt, dan ben je er blij mee. Mocht het niet helpen, staat er in je "dossier" dat je na advies op eigen initiatief hulp hebt gezocht, niet pas nadat er al allerlei toestanden waren. En er zijn genoeg jonge moeders, lijkt me raar dat dat een argument zou zijn.
Helemaal eens met mijn voorgangers. Ik vind dat je juist laat zien dat je alles probeert om goed voor je kindje te zorgen!
Hoi! Bang zijn voor een stempel hoeft echt niet hoor! Ik werk zelf in de kinderopvang en maak dit soort situaties natuurlijk wel vaker mee. Wij hebben zelf ook een pedagoge waar de ouders altijd bij terecht kunnen als ze vragen hebben en ook op het kdv zelf krijgt een kind dan echt geen stempel. Hoe het vaak in zijn werk gaat is dat jullie eerst een gesprek hebben over wat jullie zien qua gedrag en jullie kunnen vertellen hoe jullie hiermee omgaan. Soms zijn er wat kleine tips die je krijgt dir je kunt uitproberen en soms is het nodig dat er thuis een observatie gedaan wordt. Het kan dan zijn dat dit video interactie begeleiding komt, maar het kan ook zijn dat er alleen notities gemaakt worden. Hierna volgt er meestal een advies gesprek en mochten er vermoedens zijn dat er toch meer aan de hand is, denk bijv ADHD of autisme ( ik zeg niet dat ik daar gelijk aan denk bij jouw kindje hoor ), maar dan komt er een vervolgonderzoek en wordt je vaak doorverwezen naar een instantie die daar weer gespecialiseerd in is. Denk er vooral aan dat als je deze stap gaat nemen dat je dit doet om je kind te helpen en zie het niet als een falen van jezelf! Succes!
Cb valt onder het zorgteam van bjz, dus bjz kan wel degelijk deze info te lezen krijgen mochten ze dat nodig vinden. Ik vind het lastig om er wat over te zeggen. Ik heb 8 kinderen met allemaal hele verschillende karakters, ik dacht dat ik alles wel gezien had tot ik mijn 2e zoon kreeg (6e kind), hij is zooooo ondeugend, hij is nu bijna 4 en hij geniet er zo van om vieze dingen te zeggen en stout te zijn, hij straalt dan helemaal. Ik kan nu hij ouder is wel beter dingen met hem afspreken maar hij overtreedt de regels nog steeds heel vaak. Wordt je zoontje ook driftig als je hem straft of aanspreekt? Mijn zoon niet, hij kijkt je gewoon aan van, ben je klaar? Als ik echt heel erg boos op hem ben dan gaat hij huilen. Ik ben er zelf niet zo voor om direct opvoedhulp in te schakelen, ik vertel het cb ook nooit wat trouwens, ik vertrouw ze niet, ik heb dat ook overgehouden aan het jong moeder zijn, net als jij, dus ik herken je gevoel daar in wel.
Een kennis van mij had hetzelfde probleem met haar zoontje van twee, hij was ook echt onhandelbaar. De kennis durfde ook nergens meer op bezoek omdat ze bang was dat hij de tent afbrak, met boodschappen doen moest ze hem met een riempje vastbinden in het winkelkarretje omdat hij er anders uitsprong en nog meer van zulke dingen. Zij heeft toen via de ha hulp gekregen van een opvoedkundige, na een heel traject kwamen ze erachter dat hij een probleem had met het omgaan van andere mensen en dus ook met zijn ouders. Hij is toen naar een speciaal kdv gegaan. Het is nu een heel ander kind, hij is nog wel ondeugend, maar laat zich nu wel corrigeren. Mijn kennis durft nu ook weer ergens te komen met hem. Ze is blij dat ze destijds hulp heeft gekregen.
Daar zijn ze toch voor? gewoon laten komen, misschien heeft ze wel goede tips waar je wat mee kan. Je krijgt heus geen aantekening omdat je een goede moeder wil zijn
Ik vind het juist getuigen van een goede ouder als je tegen forse problemen in de opvoeding aanloopt om dan hulp te zoeken. Het is een hele stap en natuurlijk voelt het als falen, je wilt het gewoon perfect doen voor je kind. Maar het is juist absoluut geen falen en je helpt je hele gezin er mee als je een deskundige in de arm neemt als je het zelf even echt niet meer weet. Ik zou dus zeggen, doen. Niet te bang zijn voor bjz, dat zijn geen uithuisplaatsende monsters hoor.