De vraag zegt het al: Hoe weet je bij een nu drie jarige die je al redelijk snel moet gaan inschrijven (hier tenminste) of het Dalton onderwijs geschikt voor hem is. Het vrijheid in gebondenheid, zelfstandig werken, groepsopdrachten en dag- en weektaken. Zelfstandigheid bevorderen, invulling geven aan individuele verschillen. Maar wat ik via google naar het zoeken van ervaringen met dit onderwijs steeds tegenkom is (vooral van mensen die zelf dit basisonderwijs hebben gehad): kan goed onderwijs zijn, zeker, maar houd wel in de gaten of het wat is voor je kind, het is een onderwijsmethode die veel zelfstandigheid opwekt bij een kind, maar een kind moet dit zelf misschien ook al wel 'in zich hebben'? Moet ook bij het kind passen. Wat vinden jullie hiervan? Hoe kun je nu inschatten of je kind binnen dit concept 'past' en dit een fijne school zal vinden, met name dus de lesmethode? Ik kan er maar geen grip op krijgen. Er zijn hier drie basisscholen: 1 PC, met ongeveer hetzelfde idee als Dalton, maar geef officiele Dalton school. We zijn er geweest en kregen er een gevoel van chaos. Niets voor onze zoon denken we. School nr. 2 is dus Dalton school en katholiek. Het leek een gezellige school, ze geven aan dat er wel regels zijn binnen de vrijheden en er wordt goed gekeken naar individuele verschillen. School nr. 3 moeten we nog heen, regulier onderwijs. Toch heb ik het idee dat er op steeds meer basisscholen het zelfstandig werken geintroduceerd wordt en men met dag- en weektaken werkt. Toch vond ik vroeg het klassikaal les krijgen ook wel wat hebben... Ik weet gewoon niet of ik mijn zoontje een 'plezier' doe met Dalton onderwijs. Is dit wel voor alle kindjes geschikt? Kijk, ik begin al te raaskallen. Kom er niet uit, en val in herhaling. Iemand een idee/ervaring over Daltononderwijs?
Hier en daar lees ik: veel aan gehad in mijn vervolgstudies, kon goed zelfstandig werken. Dan weer: het sloot niet aan op het voortgezet onderwijs, ik had nooit huiswerk gehad, kon er totaal niet mee omgaan. Of weer: het was wel relaxed, als je geen zin had, deed je een week niets en deed je de week erop iets meer, dan had je ook alles af.
Onze oudste en jongste waren als 3 jarige al mega leergierig en super zelfstandig. Voor hun had het eventueel iets kunnen zijn. Maar zelf sta ik hier niet zo achter en we hadden een leuke goede basisschool om de hoek waar onze oudste naartoe is gegaan. Voor onze tweede zou het echt niks zijn en dat zou het heel lastig maken want dan zou je met verschillende basisscholen te maken hebben. Op de basisschool van onze kinderen werken ze ook al veel aan zelfstandigheid en werken op verschillende niveaus. Voor ons, met 3 verschillende kindjes erg fijn.
Hier een dalton school voor mijn zoon.... Ik vind het meer regulier onderwijs met wat meer zelfstandigheid... en dat vind ik er heel goed aan. Juist ook met oog op het steeds meer planningsgerichte en prjoectmatig voorgezet onderwijs Ik heb zelf pabo gedaan met montessoriopleiding. Dat is nog vrijer vind ik zelf, maar de montessorischool was hier te ver, vriendjes in de buurt vond ik ook erg belangrijk. ?. En ik moest dus tijdens de rondleiding best wel wennen... Mijn zoon heeft nu de kleuterklassen prima doorlopen. De weektaken die hij moest doen waren veelal de knutselwerkjes. Daarnaast kent hij inmiddels alle letters... nu binnenkort groep 3... tot nu toe dus erg tevreden... Maar geloof me heel veel dingen zijn echt school afhankelijk en een goed gevoel is het belangrijkste.... Succes met jullie keuze...
Ons zoontje is zes weken te vroeg geboren en sommige dingen doet hij net iets later, maar doet ze wel. Daarnaast is het een jongetje wat veel en ook erg graag zelf speelt, maar ook gek is van gezelligheid. Maar wat ik bedoel is: begrijpen al die kinderen die zelfstandigheid al wel? Op zijn peuterspeelzaal weken ze met Kaleidoscoop, kiezen ze een hoek bijv. waar ze willen spelen, krijgen ze een briefje in hun broekzak welke hoek ze hebben gekozen en dan later in de kring kijken ze of die kindjes ook echt die hoek hebben gekozen of dat ze iets anders zijn gaan doen EN of ze iets terug kunnen vertellen over wat ze gedaan hebben. Maar die zelfstandigheid in taakjes enzo hoe klein ook, je moet het wel kunnen begrijpen EN het aankunnen. Ik bedoel hoe weet je dat nu? Of is het Dalton principe, met name dan in het geval van kleuters, alleen voor de snellere kindjes meer geschikt? Dat is zo wat ik me afvraag.....
Wat hiervoor al werd gezegd: je moet er allereerst zelf ook een goed gevoel bij hebben, dat is het allerbelangrijkste. Wat betreft de geschiktheid: heeft je zoon behoefte aan een duidelijke structuur die van buitenaf wordt aangebracht dan is Dalton wellicht geen verstandige keuze. Heb je een kind dat graag dingen zelf uitzoekt en om kan gaan met vrijheid dan zou Dalton geschikt zijn. Voorbeeld van omgaan met vrijheid in gebondenheid: mijn dochter mag soms even een spelletje doen op de pc. Ik hoef er dan niet bij te staan want ze kan zelf de pc aanzetten en het spel opstarten. Ik zet altijd een eierwekker en als die afgaat dan sluit ze zelf de pc af en gaat ze wat anders doen. Als dit bij je zoon past dan zou ik voor het Daltononderwijs kiezen! Mooie aanvulling op vaardigheden die je later ook nodig hebt in je werk, maar ook in je privéleven.
Ja dat doet hij inderdaad weer wel, met twee jaar al. Maar het blijft moeilijk om in een gesprekje en een klas met zijn laatste schooldag had een goede indruk te krijgen hoe het lesgeven eruit ziet.
Even alleen hierop reageren, ben zelf nog niet zover. Voor mijn kinderen. Tegenwoordig is 'klassikaal lesgeven' al lang geen klassikaal lesgeven meer. Meeste scholen doen het zo; een leerkracht legt iets klassikaal uit, een deel gaat aan de slag en een ander deel krijgt extra uitleg om erna aan de slag te gaan. 'Vroeger' werd iets uitgelegd en ging iedereen aan de slag. Dit is verandert omdat sommige kindjes bij sommige vakken net wat meer uitleg nodig hebben om op beter niveau te komen. Verder; luister naar je gevoel en beslis als je ze alle drie hebt gezien
Misschien is er op YouTube een documentaire over het Daltononderwijs te vinden? Dan krijg je een beter beeld van hoe het er in de klas aan toe gaat. Dalton is niet per definitie alleen geschikt voor snelle kinderen, het gaat om het zelfstandig kunnen werken. Sommige kinderen zijn enorm snel in hun ontwikkeling maar hebben veel moeite met het zelfstandig werken waardoor Dalton minder geschikt is.
ik heb dalton onderwijs gehad, voordeel van dalton systeem is iedereen werkt inprinciepe op zijn eigen tempo, maar er zijn ook zeker dingen die de klassen gezamelijk doen. ik vond het wel prettig, kwa rekenen lag ik ver voor en kreeg ik dus aanbod naar mijn tempo, terwijl nederlands weer slechter was (3 scholen in 1 jaar miste dus stukken eruit) hier helaas geen dalton in de buurt (20 min fietsen) hier gewoon openbare school, opzich prima school, maar mijn uk mist (nu al) uitdaging
Misschien is mijn punt: hoe moet ik dat nu al weten, of mijn zoontje 'geschikt' is voor dat zelfstandig werken? dat is het denk ik, ik kan dat nog helemaal niet goed inschatten heb ik het idee. En zo vormt het voor ons haast een gok om hem naar de Dalton school te doen. Ik wil wel graag dat hij het ook goed naar zijn zin heeft op de basisschool en stel dat dat zelfstandig werken helemaal niet in zijn 'dna ' zit zeg maar, dan kun je het er wel instampen misschien, maar in dat geval had ik hem liever naar traditioneel onderwijs gedaan, hoe zeer dat natuurlijk dus ook veranderd is. Dat is ons punt dus: we hebben het idee dat we dat nu helemaal niet kunnen inschatten of dat zelfstandig werken en plannen iets voor hem is. Herkent iemand van jullie dit ook bij het beslissen voor een school of maken we het onszelf te moeilijk?
Hier 2 in het Dalton-onderwijs Moet zeggen dat ik bij nr1 de school die het dichtst lag heb gekozen, en dat was toevallig een daltonschool. Dus niet er expliciet voor gekozen. Maar bevalt uitstekend, op de chaos soms na. Nr1 is flapuit, opportunistje, allemans vriend, erg open. En voor hem gaat het goed. Hij mag redelijk zijn zin doen, en zelf kiezen. Alhoewel taakgerichtheid en concentratie een probleem zijn. Nr2 is stil, kijkt eerst de kat ui de boom en is meer van het type: beter 1 goede vriend dan 10 oppervlakkige. Dus tegengestelde van Nr1. Ook bij haar past het goed, ze gaat graag naar school en ze vindt alle juffen leuk en de juffen haar. Vind het een goede methode omdat er ook naar het kind gekeken wordt, zo wordt elke kind elke week 1x apart genomen om extra te werken (sterke krijgen moeilijkere oef en zwakkere bijles), is er veel contact met andere leefgroepen en klasjes (meestal doen de klasjes tezamen een uitstap) en de juffen kennen alle kindjes van alle klassen. Maar nadeel: chaos soms, kinderen die door de gang hollen, hoekjes die kriskras lijken te staan, en de juf die een groepje apart bijstuurt terwijl de rest elders werkt. Toch vind ik het een betere methode dan het klassikale van mijn jeugd. Zoon en dochter zitten goed in hun vel, zijn open en positief en leren echt voor elkaar te zorgen
Heleentje, ik denk dat mijn zoontje inderdaad meer richting jouw tweede kindje gaat qua persoonlijkheid. En chaos, dat is niet zo zijn ding. Maar je maakt veel duidelijk met je verhaal. Dank je wel.
Over dat zelfstandig werken: dat gaat geleidelijk en wordt opgevolgd. Zo moeten ze de eerste maanden bvb mooi in de rij staan als de bel gaat, bij de ene zal dat vlugger lukken dan bij de andere. Maar als 1 kindje toch problematisch is dan zal de zorgjuf daarmee werken en hem apart nemen om rijtje-staan te oefenen. Er wordt echt naar kind zijn niveau gekeken en van daaruit gewerkt. Ook moeten de kinderen elkaar helpen, dat zijn dan schoudermaatjes en geloof mij, ze nemen hun taak heel ernstig en ze zijn heel lief voor elkaar. Zo zal een 3e kleuterklassertje heel lief en stil een peutertje zijn hand vastnemen en heel lief zeggen dat het mee naar de rij moet. Ik was er zelf van versteld hoeveel ze voor elkaar doen en hoe lief ze over elkaar praten: "ik moet kleine jan helpen en hij lacht dan zo grappig" zegt oudste hier
haha, wat schattig. Mijn zoontje helpt graag, dus dat is dan wel weer een passende manier van werken.
Ik krijg soms het idee van mensen in mijn omgeving dat ze denken dat kinderen volledig zelfstandig aan het werk moeten op een Daltonschool. Zo van: 'Voor dit jaar moet je leren schrijven, graag aan het einde van het jaar af en je ziet het maar hoe en wanneer je het doet..' Bij mijn dochter in de klas (afgelopen jaar, groep 1. Ze zit dus op een Daltonschool). krijgen ze elke week een taakje en die moeten ze eind vd week af hebben. Een taakje kan zijn een poppetje tekenen, een letter overtrekken, in de huishoek of op de computer spelen etc. De juf gaat op maandag in de kring het taakje uitleggen en de kinderen mogen dan zelf aangeven op welke kleur dag (elke dag vd week heeft een kleur), ze het taakje willen maken. Op de dag zelf helpt de juf 's ochtends herinneren dat ze die dag hadden gekozen om het taakje te maken en ze gaan dat dan dus doen, met enigszins structuur en weer uitleg van de juf. Mijn dochter is altijd mega trots als ze zelf die dag haar taakje heeft gemaakt, zo schattig Als ze een taakje moeilijk vinden, dan is het de bedoeling dat de kinderen elkaar helpen. De juf is soms bezig met een kind of groepje wat op dat moment extra aandacht nodig heeft en ze zet dan een pet op haar hoofd, dat is het teken dat de andere kinderen haar niet mogen 'storen'. Uiteraard helpt de juf de kinderen die er om vragen maar soms moeten ze dan dus eventjes wachten (en ondertussen is het soms dan al opgelost). Er zijn kinderen die bij wijze van nog geen stip op papier kunnen zetten en kinderen die al kunnen lezen en schrijven en er wordt goed gekeken naar het niveau van de kinderen en op ingespeeld. Ik las trouwens ergens dat ze geen huiswerk krijgen op een Daltonschool, dat is niet zo. Tenminste, hier krijgen ze vanaf groep 5 geloof ik huiswerk mee. Ik ben echt ontzettend tevreden over de school. Deze school stond ook het beste aangeschreven in deze gemeente en we wonen er redelijk in de buurt dus de keuze voor ons was niet moeilijk, maar al had ik er verder voor moeten rijden dan hadden we de kinderen daar ook naar toe laten gaan.
dank je Maja, ook heel duidelijk. Het beeld wordt voor mij zo wel wat positiever moet ik zeggen, in de zin dat het geschikt is voor meerdere 'type' kindjes.
Hier hebben ze idd ook 'maatjes'. Elke paar weken een ander maatje. Dan is het idd samen in de rij om naar buiten te gaan en elkaar helpen met de jas aantrekken enz. En handje vasthouden. Zo cute Ze zijn ook om de zoveel weken 'hulpje', dan mogen ze de juf helpen met dingen. Bijvoorbeeld de lijst van het overblijven naar de andere klas brengen, naar de andere klas om te vragen wanneer zij gaan buitenspelen etc. Zo leren ze echt om helemaal zelf iets te 'regelen'. Mijn dochter vindt het helemaal tha bomb om hulpje te zijn
Ik kan eerlijk gezegd geen 'type kindje' bedenken waar dit soort onderwijs niet passend voor is. Ja, dan kijk je al naar speciaal onderwijs maar dat is een ander verhaal. Dit soort onderwijs is juist passend voor de meeste kinderen omdat het passend gemaakt wordt, snappie?