Wat zou jij doen?

Moeilijke situatie maar belangrijkste is dat jij aangeeft het kindje wel te willen. Dan weet ik haast wel zeker dat je veel spijt gaat krijgen van een abortus. Het kindje krijgen en opvoeden zal zwaar zijn gezien huidige situatie maar ik denk niet dat je spijt gaat krijgen dat je je kindje toch heb laten komen. Als hij/zij er eenmaal is hou je daar zo van dat je dat echt niet meer denkt.
Ga naar de verloskundige en leg probleem voor, ga uitzoeken wat de mogelijkheden zijn en ja praat met je vriend, hoe kijkt hij ernaar, kun je zijn hulp verwachten. En je ouders.

 

Heej meid, lastige situatie!
Ik was 21 en aan het studeren toen ik onverwachts zwanger raakte, mijn vriend 22. Verschil was wel dat we al zeven jaar een relatie hadden en dat hij een baan had. Maar alsnog goed schrikken.
Ook ik was erg bang om het mijn ouders te vertellen (echt HEEL erg bang!!). Terwijl de reacties enorm meevielen! Dus ik zou je aanraden (mocht je besluiten het kindje te krijgen) om het zo snel mogelijk te vertellen. Dan hoef je daar niet nog weken (waarschijnlijk voor niks) met zenuwen en buikpijn tegenop te zien

Verder: probeer je voor te stellen hoe je leven er over tien jaar uitziet als jij t zou mogen kiezen
Hebben wij ook gedaan, en soms is het even moeilijk, maar over tien jaar doet het er denk ik echt niet meer toe dat ik in 2014 ben afgestudeerd ipv in 2013 of dat ik afgestudeerd ben met een 6,5 ipv een 8 omdat ik het druk had met de zorg voor een baby. Over tien jaar doet het ertoe dat we een mooi kindje hebben waar we blij mee zijn.

En hoewel ik je af zou raden om een abortus te doen (aangezien je zegt dat je het kindje graag wilt, en ik dan bang ben dat je spijt krijgt als je het niet laat komen) zou ik je gewoon aanraden contact op te nemen met bijv. het fiom. Zij kunnen je helpen voors en tegens op een rijtje te zetten en hebben een idee van op welke toeslagen jij recht hebt.
Ook wij krijgen inderdaad nu 89 euro kind gebonden budget per maand en 190 kinderbijslag eens in de drie maanden. En dat is geen vetpot maar eerlijk is eerlijk, als jij tweedehands meubeltjes ook goed vind en niet alles nieuw hoeft te hebben kost zo'n kindje het eerste jaar ook niet veel hoor. Luiers is hier een kosten post maar verder koest ie vooral veel borstvoeding, veel energie, veel liefde en veel tijd
Sterkte! En je kan vaak veel meer dan je zou denken!

 

Altijd moeilijk om in zulke gevallen advies te geven, omdat je de persoon niet kent. En zelfs als je die wel kent, is iets besluiten voor een ander heel anders dan besluiten voor jezelf.

Je financiële plaatje is niet zo goed, maar daar zijn wel oplossingen voor te vinden. Het zal allemaal best moeilijk worden, maar met hard werken en doorzetten kun je je kindje wel een mooie toekomst bieden. Het zal alleen allemaal meer moeite kosten dan bij een doorsnee 20-jarig meisje, die zich alleen maar bezig hoeft te houden met studie en bijbaantje.

Wat ik veel belangrijker vind is hoe volwassen en stabiel iemand is. Jij hebt hier nu een kort verhaaltje neer gezet, waarop ik jou echt niet kan beoordelen. Ik kan wel van alles invullen (gebaseerd op vooroordelen), waarvan ik helemaal niet weet of het klopt. Dat kun jij zelf en/of naaste familie wel beter beoordelen.
Als ik jouw verhaal zo lees, krijg ik een beeld van een nog onvolwassen meid, die eigenlijk nog niet zoveel met haar leven heeft gedaan. Ik weet niet wat de reden daarvan is, maar 20 zonder opleiding en werk (neem aan dat je ook geen opleiding volgt?) klinkt nog erg flierefluiterig.
Vriend klinkt ook alsof hij zijn leven totaal niet op orde heeft en veel domme (criminele???) fouten heeft gemaakt. Heb ook het idee dat er iets in de relatie niet helemaal goed zit (?) omdat je ouders hem nog niet hebben ontmoet na een jaar.

Zoals ik al zei, dit is vooral gebaseerd op vooroordelen, maar denk wel dat het goed is om eens eerlijk naar jezelf en je relatie te kijken (zonder dat je hier hoeft uit leggen hoe het echt zit). Kun je de tering naar de nering zetten en dit kindje een stabiele toekomst bieden? Hard werken, afzien, heel snel heel volwassen worden, maar er ook veel voor terugkrijgen.
Niet in slechte relaties blijven hangen, uitstelgedrag vertonen etc.

Dat vind ik veel belangrijker dan het financiële plaatje. Dat geldt trouwens ook als je ouder bent en wel een opleiding hebt afgerond/werk hebt.

Ik ken meisjes die nog een stuk jonger waren dan jij, waarvan de relatie stuk liep terwijl ze nog in verwachting was of vlak naar de bevalling, maar die hebben het fantastisch gedaan. Ze hebben wel een hele moeilijke periode gehad, maar hebben regelingen getroffen, afspraken gemaakt, heeeeel hard gewerkt, veel opgegeven en altijd een stabiel thuis gegeven aan hun kindje. Kindjes zijn nu 5-12 jaar oud en je ziet de moeders nu eigenlijk voorlopen op hun leeftijdgenoten.
Daarentegen ken ik er ook een aantal die nu 6 jaar later nog steeds een rotzooi van hun leven hebben, met 2 of 3 kinderen erbij van verschillende vaders, veel gescheld etc. Die kinderen worden ook gewoon groot, maar je moet niet zien hoe...

 

Hey dat klinkt al best positief voor hoe onzeker je eigenlijk was/bent. Mama's kunnen heel veel voor hun kindjes en dat kan ik uit ervaring vertellen.
Nogmaals als je contact zoekt met iemand dan kan je mij altijd een berichtje sturen, weet niet waar je woont maar eventueel even persoonlijk gesprekje als je dat zou willen kan natuurlijk ook
Ik heb ook weinig mensen om me heen, ook veel verloren maar dat is niet belangrijk als het om je kindje gaat. We hebben best veel gemeen dus ik hoor het wel

Veel liefs

 

Trek je aub niets aan van dit soort reacties.

Ik was veertien en werd ook zwanger... Had gelukkig steun van mijn ouders, van ex (toen vriend) totaal niet. Heb het weg laten halen... Het is zeker niet iets om trots om te zijn, het is ook niet leuk om te doen. Maar, de optie bestaat niet voor niets. Zo af en toe vind ik het wel moeilijk, maar dat is meer de frustratie dat het nu op zich laat wachten. Denk er goed over na en praat aub met je huisarts, het Fiom, je vriend en je ouders. Gedane zaken maken namelijk geen keer

 

Veel succes Eex!

 

Kijk ook even hier: Home | Stichting Babyspullen

Verstrekt babyspulletjes voor mensen die het niet zo breed hebben.
Veel succes en volg vooral je eigen gevoel.

 

Nou meissie, heel fijn te lezen dat je al met de GGD hebt gesproken, ik ben heel benieuwd naar je echo komende week. Mocht je willen kletsen kan je me altijd prive berichten.. Ook met eventuele vragen, ik zal niet zeggen dat ik overal antwoord op weet.. Maar ik kan me wel indenken hoe de situatie is. Heel erg fijn dat je vriend je wilt steunen, jullie komen er wel! Heb je inmiddels ook met je ouders gesproken? Of wacht je daarmee tot na de 12e week? Ook van hen, zal je straks de nodige steun moeten krijgen. Vooral omdat je bij ze woont, ik denk ook dat de reacties best mee zullen vallen, het is natuurlijk een grote stap.. En er kan genoeg reden zijn waarom jij je relatie geheim houdt. Ik heb 2,2 jaar mijn relatie geheim gehouden.. En nee, mijn vriend (man) is geen crimineel, bij mij was 't probleem dat mijn vader een heel andere "vent" voor mij in de toekomst zag. Pas toen we samen gingen wonen in een ander huisje moest mijn vader hem wel accepteren, en zelfs toen we naast hen kwamen te wonen, zei hij weer dat ik beter verdiende. Inmiddels hebben die 2, zich naar elkaar veranderd en is mijn vader blij met zijn schoonzoon. Iedereen heeft nukken, en er zal vast een reden zijn, waarom jij de dingen doet zoals je ze doet.

Niet iedereen is direct een crimineel, ook ouders kunnen simpel heel moeilijk zijn of reageren. En je bent hun dochter, zelf kan je het nog niet begrijpen waarom.. Kon ik ook niet, maar nu ik mijn eigen dochter krijg, ja dan begrijp ik het. En ook mijn man is heel anders, tegen alles gaan kijken.

Ik hoop dat het allemaal goed komt, jullie komen er wel! Houd moed & vertrouwen. Samen kunnen jullie het aan, en als je je ei kwijt wilt, ik sta open voor een bericht of meerdere berichten! Steun is altijd welkom.

Liefs Jeanine.