Tussen mijn oudste en jongste zit behoorlijk wat leeftijdsverschil. Het lijkt mijn man en mij leuk om nu niet te lang te wachten voor een broertje/zusje. Echter vraag ik mij wel af, als je bijvoorbeeld een babytje hebt en een dreumes van bijvoorbeeld 16 maand, hoe je dit praktisch doet? Als je de baby voedt, waar laat je je dreumes dan? Ik heb vooral het gevoel dat je handen te kort komt. Klopt dit ook een beetje? Ben benieuwd naar ervaringen
Ik vind het reuze mee vallen. Mijn oudste wordt over 2 maand 4, de 2de is 2 en de jongste wordt vrijdag een jaar. Het gaat automatisch. Als je moet voeden kan het best zijn dat de ander gewoon lekker speelt of bij je hangt of even in de box zit. 's Middags slapen. Ik vond het in het begin zowel van 1 naar 2 als van 2 naar 3 even schakelen. Maar als ze wat ouder zijn en een ritme hebben dan gaat het allemaal vanzelf. Je doet het gewoon omdat het moet.
Hier 15 maanden verschil en dat gaat vazelf goed Toen mijn vriend na twee weken verlof weer aan het werk ging, was ik ook wat nerveus omdat ik het toch ook allemaal alleen ging doen nu. En ja, in het begin is het even zoeken naar oplossingen. De tvis hier ineens veel meer aangegaan bijvoorbeeld Ik heb ook een tijd lang twee boxen gehad. Dat is echt handig, want soms ben je met de jongste intensief bezig, voeden bijvoorbeeld, en dan kun je je dreumes gewoon niet altijd goed in de gaten houden en is het ook niet handig als zij ( in ons geval) aan je been gaat trekken omdat ze met je wil spelen ofzo De box stond dus tegenover de tv. Met het voeden de oudste in de box en de tv aan. Zij tevreden en kon ik de jongste voeden. Ach, pedagogisch niet echt verantwoord, maar het geeft veel rust. We hebben een duo wagen, een icandy, eentje waarbij ze achter elkaar zitten. Superhandig, want je kunt gewoon alle winkels in...OOK het kruidvat Nu loopt de oudste meestal, maar neem toch de duowagen mee, want als ze moe is staat zegewoon in het onderste zitje en zit de jongste voorop. Het is af enntoe even creatief zijn, maar valt nu allemaal reuze mee
Het hangt denk ik erg af van hoe je kinderen zijn. Mijn kinderen schelen 14 maanden. Mijn dochter was een supermakkelijke baby. Mijn zoontje het tegenovergestelde. Hij heeft de eerste maanden vreselijk veel gehuild en dan is het echt bijna niet te doen met ook nog een dreumes van nog geen 1,5 erbij. Ik kon haar niet uitleggen wat er aan de hand was en ze raakte er zelf ook helemaal overstuur van. Ze zijn nu 3 en 2 en het zijn 2 heerlijke kinderen die stapelgek op elkaar zijn. Echter, ik zou nooit meer bewust kiezen voor een zo klein leeftijdverschil. Het is, vind ik, echt aanpoten. Kleine kanttekening is wel dat mijn dochter een flinke ontwikkelingsachterstand heeft en dus eigenlijk niet te vergelijken is met andere driejarigen.
Hier 18 maanden verschil. Ik vind het mega zwaar en pittig geweest het afgelopen jaar. Maar dat heeft ook vooral te maken gehad met alle klachten van onze jongste. Als we dat niet hadden gehad, zo heftig en lang dan was het denk ik erg goed te doen. En nu.. Ooh wat leuk soms die twee bij elkaar!
Hier 22 maanden verschil. Oudste was nog geen 2 toen de jongste geboren was. In het begin soms wel lastig, allebei in de luiers, oudste begreep er niet veel van waarom de jongste zoveel huilde, ik kon 's nachts niet slapen vanwege de jongste en overdag niet vanwege de oudste....Zeker het eerste half jaar was het echt overleven en voelde ik me ook wel vaak schuldig naar de oudste toe, het is ook best een overgang, van alle aandacht voor 1 kind naar aandacht verdelen waarbij de jongste ook nog heel veel huilde en wakker was. Naarmate de jongste ouder werd, werd het wel steeds makkelijker en nu is het hartstikke leuk, nu de jongste ook echt kan meespelen, klimmen, lopen etc. Maar het eerste jaar vond ik wel heftig.
De eerste maanden waren hier heftig want de jongste is een héle pittige kleine man. Maar je groeit erin en nu loopt het als vanzelf Ze schelen overigens 19 maanden en de tweede en derde zullen 20 maanden schelen. Ik hoop dat de derde een wat rustiger karakter heeft
Ik vind het goed te doen. Regelmatig drukke spitsuren, maar ook voldoende rustige momenten. In het begin sliepen ze s middags vaak tegelijk, had ik lekker rust. Nu is de jongste vaak wakker als de oudste haar dutje doet, maar dat is ook wel leuk. Kan ze lekker op het kleed rollen en tijgeren zonder dat grote zus er zowat bovenop zit Je bedenkt iedere keer wel weer praktische oplossingen. Met eten koken gaat hier de tv aan, de jongste kijkt dan ook mee vanuit de box, misschien niet echt verantwoord, maar ik heb heerlijk 30 rustige minuten om te koken! In het begin, toen was het ook winter, heb ik tijdens het voeden de oudste ook wel vaker een filmpje op de iPad laten kijken. Ik was toen wel bang dat ik dat niet meer 'afgeleerd' zou krijgen, maar dat is niet zo. Nu zijn de eetmomenten steeds vaker gelijk en gaan we lekker veel naar buiten. En wat ik ook leuk is, ze vermaken elkaar nu al. De jongste wordt heel de dag geëntertaind door haar zus. En omgekeerd vindt de oudste het ook erg gezellig als haar zusje er is en gaat dan lekker in haar buurt spelen, heel leuk om te zien.
Maar dan nog doe je wat je moet doen. Mijn oudste heeft ASS en heeft tijden gehad van gigantische driftbuien die rustig een uur tot anderhalf uur duurden. En dat soms 3 tot 4 keer op een dag. Je vindt je weg erin, hoe je gezin ook is. Mijn tweede is een gigantische stuiterbal, superactief en ondernemend. Vanaf dat ik kon kruipen (met 10 maanden) moest ik hem uit de vensterbank plukken, zat ie steeds midden op de eettafel, boven op de kasten. En toen ie +/- 18 maanden was besloot ie dat ie ook wel uit de box kon klimmen, weg rustplekje. Maar ik zou het zo weer doen. Het is zo gezellig en de tweede neemt de oudste op sleeptouw. Ook met kattenkwaad uithalen, maar goed, dat hoort er allemaal bij.
Ik bedoelde meer te zeggen dat ik het wellicht mede als extra zwaar beschouw omdat ik met mijn dochter o.a. niet zo makkelijk kan communiceren. Misschien als zij zich "normaal" had ontwikkeld, dat ik het allemaal veel minder zwaar had gevonden. Ik wil ook niet als een zeurpiet ofzo overkomen dat het allemaal zo zwaar is en mensen schrik aanjagen om snel voor een 2e te gaan . Maar in mijn geval speelt de ontwikkeling van mijn dochter denk ik wel mee in hoe ik erin sta.
Hier tussen 1 en 2 16 maand , gaat heeel goed , in begin wat lastige momenten gehad door ziekenhuisopname en operatie van de jongste maar het is goed gekome, Tussen 2 en 3 zit straks ook 16 maand ,
Zelf geen ervaring, maar van een vriendin van mij hoorde ik dat het inderdaad wel te doen is. Maar dat het vooral lichamelijk heel zwaar is, snel weer zwanger zijn.
Nee, dat snap ik. Maar je doet het gewoon. Omdat het is zoals het is. Je weet van te voren niet hoe je kind zich gaat ontwikkelen en ook niet hoe jij je het als moeder aanpakt. Je weet ook niet hoe de situatie zal zijn, met twee jonge kinderen is het druk, maar met een schoolgaand kind en een baby kan het ook heel druk zijn, mede omdat je dan al clubjes, zwemles ed hebt en daarbij ook nog eens naar school moet. En dan zit je steeds met de slaapjes van de kleine. Ik vind het juist wel relaxed dat mijn jongste in ieder geval een jaar is, als de oudste straks naar school gaat. Ik zie dat wel weer als relaxmomentje. Want om mij heen hoor ik dus iedereen dat het zo lastig plannen is een baby en een schoolkind. Denk ik, nou, geen last van.
Ik ben nog zoekende... ben nu pas voor de 3e dag echt alleen met ze. De oudste is net 2 en de jongste 10 weken (gecorrigeerd 3 dagen) De oudste is op het moment niet te genieten en vraagt veel aandacht. Ik zorg ervoor dat als ik de fles ga geven zij ook wat te doen heeft maar na 5 minuten is ze er klaar mee. Ze is erg "jaloers" en probeert haar kleine zusje steeds te knijpen om te kijken of ze dan gaat huilen. En ik kan niet snel genoeg reageren als ik haar op de arm heb. Volgens de kinderarts is haar gedrag normaal en doen veel kinderen dit als er een broertje of zusje bij komt. Tot nu toe is het dus nog ontzettend pittig maar ik denk dat het wel goed komt. Heeft gewoon tijd nodig.
ik vond het vooral in het begin erg druk, en vond het moeilijk om de aandacht te verdelen. (20 maand verschil) als de jongste voeding moest hebben ging de oudste even vast in de kinderstoel voor de tv, anders ging ze van alles uithalen wat niet mag nu hij 10 maand is merk ik dat het makkelijker word, de oudste is wat zelfstandiger en je zit nu niet meer met zoveel voedingen dus kan je de deur wat makkelijker uit. het is wel heel mooi hoor zo dicht op elkaar, mijn kinderen spelen al met elkaar, hebben samen grapjes. erg leuk om te zien! daar de je het allemaal voor
Bij ons 21 maanden verschil. Ik vind het niet druk, alleen zo rond etenstijd/bedtijd. Maar mijn vriend werkt van sochtends tot savonds laat dus doe het alleen. In de avond dus ff aanpoten maar je hebt het zo druk als je het jezelf maakt!
Hier 14 mnd verschil. De eerste drie maanden vond ik echt vreselijk pittig. Alle zorg voor beiden komt op mij terecht, zowel overdag als snachts, zeven dagen in de week. Beide kinderen zijn slechte slapers. Dus had al snel chronisch slaaptekort. Na die drie maanden had ik het gevoel dat ik de situatie een beetje in de hand had.