Oei, dan moet ik maar snel doorgaan met fokken, want stel dat mijn dochter later kinderen krijgt en ze komt te overlijden, dan heeft ze geen zus of broer die voor haar achtergebleven kinderen kan zorgen. Sorry, ik kon het niet laten
Ik vind het niet zielig! Zelf hebben we nu nog 1 kindje (willen nog wel een kindje als dat lukt), en als je ziet hoe hij zich kan vermaken. En nu natuurlijk alle aandacht van papa, mama en de rest van de fam. In september gaat hij naar de psz en daar kan hij met andere kindertjes spelen Ik vind niet dat je meerdere kids wilt/moet krijgen omdat het anders zielig is voor je 1e kindje..
Tja mijn ex heeft helemaal niets met familie en al helemaal niet met familiedingen en heeft toch 2 zussen. Ik denk dat dat losstaat van het enigskind-zijn. OT: ik vind het niet zielig, ik vind het eerder zielig als volgende kindje wat geboren wordt als hoofd-taak heeft: broertje of zusje te zijn van nr 1. Ik heb 2 kindjes omdat ik dat graag wilde. Liefst nog meer, maar ja, moet je wel een vent hebben (en die dat ook wil)
ik vraag het alleen uit nieuwsgierigheid, omdat ik me er geen voorstelling bij kan maken. Niet om te veroordelen.
Nee, dat is niet zielig, een tweede kind geeft geen garantie op een gelukkiger leven voor jouw gezin. Het ligt denk ik wel een beetje aan het karakter van je kind hoor. Ik moet er eigenlijk niet aan denken dat ik als enigs kind opgegroeid zou zijn (en nu nog niet), mijn man denkt hier anders over (heeft ook een ander karakter). En beiden hebben we een goede band met elkaar en elkaars familie. Eén van de belangrijkste redenen dat wij een tweede kindje wilde is dat ik het fijn vind voor onze dochter (nu dochters) dat er nóg iemand is die straks dezelfde herinneringen heeft; in hetzelfde huis is opgegroeid, dezelfde opvoeding heeft gehad etc. En zelf merk ik dat je elkaar in bepaalde periodes van je leven wat meer nodig hebt. Dit geeft overigens geen garantie, wel een kans... Wat ik ook zo mooi vind, is dat mijn broer en mijn mans zus evenveel van onze kinderen houden als wij. Dat geeft een fijn gevoel, dat onze kinderen altijd liefdevol bij familie terecht kunnen (al vind je vast een andere oplossing als je geen broer/zus hebt). Hoe het ook is... een kindje alleen krijgt alle aandacht. Dat is wel anders als je een tweede krijgt merk ik. Soms heb ik het gevoel dat ik altijd één van de twee tekort doe. Ook is het ontzettend druk. Anderzijds... als ik die twee samen zie spelen, lachen en knuffelen (initiatief komt van beiden) ben ik zoooo zielsgelukkig. Weet je wat het volgens mij is... het is niet zo simpel dat het één of ander beter is. Als jij een tweede wilt komt dat moedergevoel helemaal vanzelf en dan gaan alle rationele argumenten overboord. Als jij met één kind gelukkig bent is die kleine van je dat ook, zeker weten!
Is niet zielig. Kind is het zo gewend. Zo is het ook niet zielig om meerdere kinderen in je gezin te hebben. Ieder zijn ding, zolang de ouders zich er gelukkig bij voelen. Het wordt pas zielig als er een kind bij komt 'ómdat het moet van de maatschappij' en vervolgens niet echt gewenst is.
Zielig? Nee dat denk ik niet. Maar zelf heb ik twee broers en ik vind het heerlijk met hun te kunnen kletsen over vroeger en nu. Als er iets voor mijn ouders gedaan moet worden, komt het niet alleen op mij aan en het is super om altijd iemand te hebben bij wie je terecht kunt. Onze band was vroeger net heel hecht maar sinds we het huis uit zijn is hij heel sterk geworden ookal lopen we de deur niet plat. Wij hebben 3 kinderen en ik vind het heerlijk om ze met elkaar om te zien gaan. Ik geniet ervan als ze met elkaar dollen en spelen. De band die zij hebben is super om te zien. Dat is wel echt iets waar ik een heel gelukkig gevoel van krijg. Vriendje van mijn dochter is enig kind en soms best eenzaam. Hij is vaak bij ons omdat het hier altijd zo gezellig druk is. Zit dan met een stralend gezicht aan tafel tijdens het avondeten. Hij zegt dan ook altijd thuis is het altijd zo rustig en stil.
Vind t ook niet zielig ken wel een paar mensen zonder broers of zussen die t wel jammer vinden.. maar zielig? Nee hoezo?! Stel je heb 3broers is t ook "had ik maar een zus" dat is wat ik in omgeving hoor dus ja wat is perfect en wat vind je niet perfect haha. . Ieder stelt zn eigen gezinnetje samen en dat is dan perfect voor de een 1kind voor de ander weer 6 ..bijvoorbeeld
Ik zie mezelf als moeder van één kind, al dacht ik altijd dat ik meer kinderen zou willen. Ik ben nu rete gelukkig met mijn dochter en mijn man en na een moeilijke en zware periode kunnen we eindelijk genieten! Ik vind een enig kind zeker niet zielig, maar ik vind het wel belangrijk hoe ouders ermee omgaan. Mijn dochter gaat 2 dagen per week naar het kdv en ik denk dat we haar er een groot plezier mee doen. Ze vindt de omgang met de andere kinderen prachtig en ze is een echte 'mensen-mens', totaal niet verlegen of zo (al zal zo'n fase ongetwijfeld ook nog wel komen ). Trouwens denk ik dat juist enig kinderen vaak opener zijn dan kinderen met broers en zussen! Een enig kind 'moet' sneller contact maken, omdat het niet altijd een ander kind voor het grijpen heeft om mee te spelen. Ik heb een tweelingzus en ik had en heb nu nog steeds best moeite met het leggen van contacten (ik had het nooit nodig om veel contacten te maken, ik had altijd mijn zus om mee te spelen), terwijl mijn vriendinnen (allemaal enig kind bedenk ik me net!) daar veel minder problemen mee hebben. Waar ik weleens over nadenk is hoe het later zou zijn voor mijn dochter, want ik ben het ermee eens dat het fijn kan zijn als je een broer/zus hebt als er wat met je ouders is. Ik heb zelf genoeg mee gemaakt op dat vlak en heb veel aan mijn zus gehad. Aan de andere kant hoop ik dat ze tegen die tijd een leuke partner heeft, die haar kan steunen en helpen. Ik vind dat in ieder geval onvoldoende reden om voor een tweede te gaan (want voor mij en mijn man hoeft het echt niet) en ik zou een tweede kind daarmee echt tekort doen.
een goede vriendin van me is enigskind en ze zegt zelf dat ze daar nooit voor zou kiezen omdat ze het zelf helemaal niet leuk vind. Ook nu niet. Ze denkt er al over na, dat als haar ouders er straks niet meer zijn ze echt alleen is... en dat vind ze heel naar.... Dat neemt niet weg dat je nooit een kind moet nemen alleen voor je andere kindje... je moet er natuurlijk zelf wel achter staan.. Als je het zelf liever niet wilt, dan zou ik het niet doen hoor.... zorg ervoor dat je zoontje leert met andere mensen een band op te bouwen, sociaal te zijn etc.
Ik denk dat dat vooral persoonsgebonden is. Ik was tot mijn 7de enig kind, en wij woonden in een wijk met weinig kinderen. Ik vond school de eerste jaren echt verschrikkelijk omdat ik niet wist hoe ik contact moest leggen met andere kinderen. Ik had geen idee waarover ik moest praten met kinderen, en had ook moeite met samenspelen. Dit gewoon omdat ik het meeste tijd doorbracht met volwassenen, en ik degene was die het spel altijd mocht bepalen en beïnvloeden (Mama, papa, oma gaan natuurlijk altijd met je mee in je spel). mij heeft het veel tijd gekost om dit te leren. maar er zijn zat kinderen die hier geen moeite mee hebben.
Absoluut niet zielig. Persoonlijk hou ik van grote gezinnen, als het aan mij lag hadden we er nog 3 erbij. Heerlijk die gezelligheid maar goed je moet er maar het geld ruimte en energie voor hebben. *hebben wij nie*
Mijn man en zwager zijn allebei enigskind en ik ben zelf weleens stiekem " jaloers" op hen, lekker rustig denk ik dan. Ik heb zelf 1 broer en 1 jongere zus, oppervlakkig contact mee, dit was vroeger ook al zo, zocht liever mijn "eigen" mensen om mee om te gaan. Ik vind zelf ook niet dat je een tweede ( of derde, zesde etc) kind moet " nemen" voor je andere kind, maar omdat je het zelf wilt. Ik vind het altijd zo'n onzin als iemand zegt "het is zo leuk voor het kind, een broertje/zusje, hoe kun je dat nou van te voren weten, je weet toch niet of ze uberhaubt wel met elkaar optrekken! Wat Ik persoonlijk pas zielig vind is als je oudste kind nog niet zijn eerste verjaardag (eerste mijlpaal dus!!!) heeft bereikt om dan alweer zwanger te zijn van een tweede, om maar lekker kort op elkaar kinderen te hebben. DAT vind ik pas zielig voor het kind om dan al zo vroeg zijn/haar aandacht te moeten delen terwijl het zelf nog zo afhankelijk is vd ouders en aandacht nodig heeft en verdient. Maar dat is mijn mening.
nee ik vind het niet zielig, het is ook maar net hoe je de opvoeding doet. Ook hebben sommige niet echt een keuze. waarschijnlijk blijft t hier ook bij 1 kindje.. omdat IK dat wil? nee... omdat het eigenlijk bijna niet anders kan. Na 5 jaar hebben wij eindelijk een dochter. op de valreep van stoppen met de mmm zwanger geraakt. willen wij een 2e kindje, moeten we weer die zware mmm instappen, en krijg ik voor 100% zeker weer een hele zware zwangerschap. kan ik dit lichamelijk aan? nee.... kan ik dit psychisch aan? nee.... de keuze is dus eigenlijk voor ons gemaakt.
Daar ben ik het helemaal mee eens en juist daarom denk ik dus niet dat enig kind zijn per definitie zielig is. Helaas heb jij weinig kinderen in je omgeving gehad en tot bepaalde hoogte vind ik dat de ouders dan voor meer contacten met kinderen moeten zorgen (al is dat misschien niet altijd mogelijk als je bijv. heel erg afgelegen woont of zo). Wij hebben juist veel enig kinderen in de buurt wonen, die de hele dag lekker met elkaar aan het rondbanjeren zijn, dus ik geloof absoluut niet dat die tekort komen in hun contacten.
Ik heb maar 1 kind en waarschijnlijk zal dit zo blijven. Waarom weet ik niet precies? Ik vind het zwanger zijn vreselijk, en ben bang uiteindelijk te veel te moeten gaan inleveren. Ons leven is hartstikke mooi, we hebben een geweldige dochter.. Denk dat ik te bang ben dat het ineens een stuk minder mooi kan worden. Dit kan uiteraard ook betekenen dat het nog mooier kan worden, maar nu het al mooi genoeg is durf ik het risico niet te nemen denk ik zo. Wel vind ik dit jammer voor mijn dochter. Het lijkt me namelijk wel gezelliger als je meerdere kinderen hebt. Inderdaad bij thuiskomst hebben ze elkaar nog, wanneer ze vroeg in de ochtend al wakker zijn, op vakantie, ketend met elkaar wanneer ze horen te slapen. Tsja, naar mijn idee zijn dat de dingen die het wel gezellig maakt zo tussen zusjes en broertjes. Natuurlijk kan het ineens zo zijn dat je later nog maar weinig met elkaar van doen hebt, maar dit zal niet voor de gehele kindertijd opgaan. Wat ik zal missen zijn denk ik de gesprekken tussen de kinderen aan tafel tijdens het eten, de streken die ze beiden uithalen, en gewoon de gezelligheid tussen meerdere kinderen. Het zou wel een reden zijn om mogelijk toch nog aan een tweede te beginnen. En nee, niet om dat dit alleen zielig zou zijn voor onze dochter. Wel omdat we zo'n mini kleintje geweldig vinden, veel kunnen bieden, genoeg ruimte en liefde hebben, en misschien dan toch dat risico willen nemen!!
Ik denk ook dat het persoonsgebonden is, het ene kind zal zeggen heerlijk! Het andere zegt misschien ik vind het jammer! Zo ken ik mensen in m'n omgeving die het niet missen om een broer of zus te hebben maar ik ken ook mensen die zeggen: ik mis het wel. Zielig vind ik het niet. En een broer of zus is ook geen garantie voor goed contact of leuke band in de toekomst. Dus nee zielig vind ik het niet. Maar ik zou m'n broer voor geen goud willen missen haha
Zeker niet zielig! Ik ben ook enig kind en heb er nooit last van gehad. Lekker alleen met mn ouders.. ik maakte altijd overal heel snel vriendjes.. nee hoor, nooit een broer of zus gemist