Even mijn hart luchten

Dag medemama's,

Het is weer zover, ik ben nu toch wel heel onzeker of ik het allemaal goed doe. Ik lees hier op het forum zoveel herkenbare verhalen en nu ik er middenin zit, ga ik toch weer twijfelen.

Mijn dochter is nu 15 maanden. Een heel lief, ondernemend en pienter meisje. Leest graag boekjes, kan uren in de weer zijn. Maar ik mag niet van haar zijde wijken. Zelfs als ik bij haar blijf zitten en bijvoorbeeld de was ga opvouwen (op de grond), komt ze direct naar me toe en trekt de was uit mijn handen Ik heb al geprobeerd haar te laten "helpen", maar daar snapt ze nog niet veel van. Als ik opsta en bijv. 1 meter verder ga zitten, is het al brullen. Bij mijn man doet ze dit niet. Hij mag rustig naar de keuken lopen om een broodje te smeren, maar bij mij hangt ze direct aan mijn benen.

Als ze wakker wordt na haar slaapje klemt ze zich ook helemaal aan me vast. Ik mag haar niet neerzetten of in de kinderstoel, dan houdt ze zich stijf als een plank en brult. Meestal moet ik eerst met haar op de bank een boekje lezen en is het dan goed (dan mag ik haar tenminste neerzetten). Als ik doorzet is ze het na 30 sec alweer vergeten, maar leuk is dat huilen niet.

Verschonen is een drama. Ze krijst van begin tot eind, trapt met haar voeten, houdt zich stijf... afleiden, zingen, iets geven wat ze normaal niet mag hebben werkt allemaal niet meer. Ze wordt er alleen maar bozer van en probeert zich koste wat kost om te rollen. Leuk met een poepluier

De nachten zijn ook een drama. Ze wordt soms om het uur wakker en huilt dan alsof er iets vreselijks is. Water smijt ze weg, ze wil de borst wel maar dat is ook maar even goed, en bij ons in bed gaat ook niet. Ze is gewoon heel kwaad en gefrustreerd

Ze heeft geen pijn, want met een preventieve pcm was het hetzelfde verhaal. Ook is ze kiplekker overdag. En het verschilt per nacht, gisteren ging het bijv. goed, vannacht was het weer raak.

Dan ga ik direct denken: is dit normaal? Is ze niet goed gehecht omdat ze zo "plakkerig" is? Heel stom en ik wil het helemaal niet denken, maar ik ga me toch zorgen maken bij zo'n omslag in haar. En ja, ze krijgt weer kiezen, en ze zal vast in een sprong zitten, maar ik kan het af en toe niet meer relativeren. Het duurt ook al lang, denk al zo'n 6, 7 weken, met ups en downs.

 

Ik heb denk ik niet echt advies voor je, mijn dochter is namelijk nog een stuk jonger. ik hoop dat er snel andereren reageren die dat wel hebben. Ik zie dat jij ook altijd erg royaal bent in je adviezen naar anderen! Ik wil je in ieder geval een hart onder de riem steken, ik kan me voorstellen dat het zwaar is als ik dit zo lees..

Weet je echt zeker dat pijn uitgesloten is? Een vriendin van mij heeft een dochter van bijna 1 en heeft een achtergrond met reflux ed. (met de nodige slaapproblemen van dien) en zij geeft af en toe een zetpil van 240ml voor de nacht in overleg met de kinderarts.. En dan slaapt ze wel goed.. Is voor mij toch een teken dat ze wel degelijk ergens last van heeft en een zetpil van 120 werkt dus niet afdoende..

Verder denk ik inderdaad dat ze erg last heeft van verlatingsangst en daar heb je al vanalles voor geprobeerd zie ik. Misschien met hele kleine stapjes, van te voren duidelijk uitleggen dat je bv een stukje verderop (andere kant van de kamer om te beginnen) gaat om de was te vouwen ik noem maar iets en dan tegen haar blijven praten en als ze dit dan, als is het maar voor eventjes, paar minuutjes bijvoorbeeld, goed doet dit dan uitbundig prijzen en belonen? En dan steeds verder uitbouwen?

Bijvoorbeeld: ' mama gaat even de was vouwen en dan kun jij even alleen met de blokken spelen, mama is zo klaar en als mama klaar is gaan we samen ... (vul maar in wat ze erg leuk vind om met jou te doen) Doet ze dit goed dan prijs je haar overmatig door te zeggen: ' wat knap van jou dat jij zo goed kunt spelen en wat heb je een mooie toren gemaakt! Mama vond het fijn om even zelf de was op te kunnen vouwen, want nu hebben we tijd om samen te gaan fietsen/eendjes te voeren/samen te kleuren..'
Met alles proberen zoveel mogelijk tegen haar te praten en duidelijk uitleggen.

Wie weet heb je dit allang geprobeerd, maar het is maar een idee..

Mocht dit nou echt doorzetten dan kun je het evt toch op het CB (soms kunnen ze misschien nog wel eens iets betekeken) aankaarten, misschien hebben zij tips of kunnen ze je misschien verwijzen naar bij een opvoedkundige? Klinkt heel zwaar, maar misschien als zij 1 of 2 keer bij je komt kan ze samen met jou voor handige tips zorgen??

Veel succes! Lijkt me echt erg zwaar..

 

Hier ook een plakkertje ...ook alleen bij mij en dat is nog niet echt minder geworden maar hij loopt inmiddels en bij de was vermaakt ie zich met een wasbolletje en ik hoef ook niet meer de hele tijd bij 'm te zitten om mee te spelen. Met verschonen blijft ie alleen liggen als ie iets in z'n handen heeft, kan een badeend zijn of een tube zalf...het moet wel iets zijn wat ie zelf uitkiest, "die die die" is het dan en owee als ik het verkeerde aangeef. Het krijsen herken ik niet maar 's nachts wordt ie ook wel eens wakker maar gaat dan wat liggen kletsen en valt weer in slaap.

Hier doet ie gelukkig vaak een middagtuk van 2,5 uur dus dan doe ik wat huishouden en laad ik me op voor de rest van de dag...want ondanks dat het een clown eerste klas is is het best een vermoeiende lange fase, ik denk dus wel aan een fase/ontwikkeling en niet dat je iets fout doet

 

Dikgedrukte deed ik ook als ik zelf ff wat minder zin/fut had om mee te spelen, boodschappen in etappes of vaker op visite of zomaar een rondje om...

 

Je hoeft je absoluut geen zorgen te maken over een goede hechting. Dit gedrag getuigd juist van een goede hechting (nu zeg ik dus niet dat niet-plakkerige kinderen niet goed gehecht zijn hè!). Ik lees absoluut niets geks en ik lees natuurlijk vaak posts van je en ik denk dat je juist een heel lieve en goede moeder bent.

Mijn zoontje trekt de was ook uit mijn handen (niet alleen de was, maar eigenlijk alles), dus dat doe ik ook niet meer op zijn hoogte haha.

Ik ga ook vaak iets actiefs doen als mijn zoontje zich niet kan vermaken of alleen maar aan het miepen is.

Ik denk dat het ook deels te maken heeft met het feit dat je meisje nu meer en meer gaat snappen en door krijgt dat zij alleen een onderdeel van deze wereld is en niet samen met mama. De ontwikkelingsfase waar jouw meisje in zit is een heel heftige hoor. Lees er maar eens wat over. Je zal het maar 'even' moeten doen, daar zou ik ook van over de rooie raken.

De relatie moeder-kind is m.i. altijd anders dan die van vader-kind. Niet beter of slechter, maar anders. Mijn zoontje hangt ook veel meer aan mij, maar stoot mij tegelijk ook vaker af (knijpen, bijten).

Ben jij meer thuis dan je man? Ik namelijk wel en ik merk dat mijn zoontje soms ook wel klaar is met mij. Dan negeert hij me bijna en als mijn vriend thuis komt leeft hij helemaal op.

Als pijn uitgesloten is dan zou ik me niet te veel zorgen maken en het zien als een fase.

 

Bedankt meiden voor alle lieve reacties! Daar fleur ik echt van op als je altijd alleen bent met je dreumes ga je ook alles groter en enger zien en lijken dingen die heel normaal zijn opeens onoverkomelijk. Mijn man is inderdaad weinig thuis (hij is momenteel fulltime bezig met de verbouwing van het nieuwe huis) en als hij thuiskomt heeft ze meestal al gegeten, is ze in bad geweest... dat is haar beste moment van de dag . Als ik hem dan vertel dat het zwaar geweest is kan hij dat ook niet altijd plaatsen. Of dan heeft ze net een dreumesdriftbui en kijkt hij naar mij: is dat wel normaal? Tja, dan weet je het soms ook niet. En de gebroken nachten maakt hij ook mee.

Bedankt voor de tips om me ook wat meer in te leven in haar situatie. Ik heb wel gelezen dat de 15 maandenfase een enorm heftige fase is, maar als je er dan middenin zit is het toch anders.

Het 's nachts wakker worden ligt er denk ik ook aan dat wij haar in haar slaap 'storen'. Als we naar bed gaan doen we dat zo zachtjes mogelijk maar toch wordt ze dan vaak wakker en vervolgens wil ze drinken. Is ook een automatisme geworden. Vanavond wil ik proberen hoe het gaat als ze in de tweede slaapkamer annex werkkamer slaapt. Dan zet ik haar bedje daar neer. Het is he tproberen waard, ze heeft nog geen eigen kamer omdat we daar geen ruimte voor hebben nu, maar misschien slaapt ze beter als ze niet steeds wakker wordt van krakende voetstappen, kranen die open en dicht gaan, toilet dat door wordt getrokken...

He he, het voelt zo goed om het even hier te delen! Er is niemand die je zo goed begrijpt als een andere moeder!

 

Het is allemaal normaal hoor, dat gedrag Leuk is anders, maar normaal is het wel. De kunst is om een evenwicht te vinden in haar de veiligheid van jouw nabijheid bieden, zonder dat je daarin doorschiet en ze te weinig kan ervaren/oefenen dat alleen spelen ook heel prima is.
Even doorzetten af en toe dus, en je vooral bedenken dat je eigen moeder dat ook gedaan heeft en je je daar echt niets meer van kunt herinneren, dus dat het allemaal vast minder dramatisch is dan je de indruk krijgt op basis van hoe hard ze het op een brullen zet als je haar wegzet

 

Rozemarijke, dat is ook zo. Bovendien is ze zo'n driftbui na 20 sec alweer vergeten, dus het valt ook allemaal wel mee.

Net heeft ze prikjes gehad, dappere meid! Ze huilde wel, maar liet zich goed troosten. Heeft heerlijk tegen me aangehangen en nog even de borst, en nu slaapt ze al een tijdje. Zal haar vanavond een zetpilletje geven preventief, en dan hopen dat z elekker slaapt.

 

ohhhhhjaaaaaa! Dat hebben wij hier dus ook. Ben benieuwd hoe het vannacht bij jullie gaat dan! Wij gaan in sept/oktober eindelijk verhuizen en tot die tijd echt geen mogelijkheid tot eigen kamer.. we shall see!

mbt het verschonen: Mijn moeder had laatst een mooie tip, klonk wat barbaars, maar werkt! Als je het hoofdje van je kindje naa beneden laat bungelen, blijven ze liggen. Klinkt enger dan het is. Ik laat gewoon zijn hoofd niet op het aankleedkussen maar op de commode rusten. Leverde 3 dagen gejammer op tijdens verluieren (maar bleef wel liggen!), maar nu blijft hij zonder problemen weer lekker liggen, hoera!

En mbt die verlatingsangst. Sommigen hebben daar gewoon meer 'last van' dan anderen. En het is natuurlijk ook wel een eer dat ze je zo graag dichtbij wil hebben he
Veeeeeel kiekeboe spelletjes willen nog wel eens helpen..

 

Carino, ik denk ook dat onze situaties wel vergelijkbaar zijn. Soms denk ik: hebben wij dezelfde dochter?

Maar nu: ik denk dat de fase weer voorbij is. De nachten zijn een stuk rustiger. Ze eet weer goed (zoals voorheen), en is continu aan het babbelen, zelf boekjes uit de kast pakken en ze dan aan mij 'voorlezen'. Ze loopt inmiddels los, als ze wakker is na haar slaapje staat ze met een grote grijns in bed te zingen, als ik haar verschoon moet ik het liedje van "Er zat een aapje op een stokje" zingen, het moment dat ze op het aankleedkussen ligt begint ze zelf: "ape, ape", en dan met zo'n melodie erin.

Zoooo heerlijk

 

Fijn, lekker van genieten.....voordat de volgende fase zich aankondigd