Oooooh jou arme zoontje....en jij natuurlijk. Het lijkt me verschrikkelijk om een kind te moeten troosten om het feit dat papa geen zin of tijd heeft om hem te halen. Hoe oud is je zoontje als ik vragen mag? Ik herken dat verhaal namelijk ook een beetje. De nieuwe partner van mijn vriend zijn ex heeft ook een zoontje van 5. En ik ken zijn ex dan weer. Maar die verzint ook allerlei smoesjes om zijn zoontje niet te komen op halen....op het laatste moment afzeggen etcetc. Je zou alleen hier om wel willen dat de kinderen ouder waren, zodat je zo min mogelijk contact met elkaar hebt. Wij blijven hoe dan ook vechten voor dat kleine meisje... Zij hoort namelijk gewoon bij ons gezinnetje en we missen haar echt enorm.
ONS is geen mediation, ook al heeft het zeker wel raakvlakken. ONS is puur gericht op communicatie tussen ouders over het kind. Het wordt ingezet bij ouders waarbij bijvoorbeeld de omgangsregeling niet goed loopt. Elke rechter weet dat ruzies tussen ouders vaak ten koste gaat van het kind en dat schadelijk is voor de ontwikkeling. Helaas zijn veel ouders niet in staat de machtstrijd opzij te zetten voor hun kind. Het is belangrijk dat je bij ONS laat zien dat je open staat voor communicatie en laat zien dat je aan jezelf wil werken en vooral uit de strijd blijft, hou het bij jezelf en beschuldig niet. Ook al haalt de ander het bloed onder je nagels vandaan. De verslagen van ONS gaan naar de indicatiesteller (bjz in dit geval?). En deze verslagen gaan naar de rechter. ONS kan niks bepalen over de omgangsregeling, bjz ook niet. Dit bepaalt de rechter. Ik moet zeggen dat de meeste ONS trajecten weinig resultaat hebben.. helaas. Maar het is zeker het proberen waard, met name als je zelf in staat bent om er open in te staan. De kinderen gaan zeker niet mee naar deze gesprekken, de kinderen worden hier wat dat betreft volledig buiten gelaten. Je hebt waarschijnlijk elke week of elke 2 weken gesprekken, gemiddeld 8x dacht ik. Je gaat dan naar Yorneo toe, de gesprekken zij niet bij je thuis. Laat inzet zien, dat is ontzettend belangrijk. Dus niet vlak van te voren afzeggen of niet op komen dagen etc. Wees helder in je communicatie en stel je volwassen op, laat zien dat het je om het kind gaat en niet om de ander of de ruzie. Moeilijk, maar wel heel belangrijk als je op goede voet verder wil.
mijn "zoontje " is nu inmiddels 16, bijna 17, maar doordat hij autistisch is en ADHD heeft loopt hij een aantal jaren achter in leeftijd (rond de 12) Zijn vader en ik zijn al bijna 14 jaar uit elkaar, vanaf dat hij 2,5/3 jaar was. Maar ik heb in die jaren drama's meegemaakt, dat wil je niet weten :x En nu begint de ellende gewoon weer, zoals gezegd heeft hij de school ingeschakeld en oh oh oh wat was hij berouwvol, hij nam volgens de contactpersoon die mij belde echt alle schuld op zich, hij was zoooo'n slechte vader geweest, maar echt.....hij beloofde beterschap....bladibladibla, om nog geen dag later mij weer voor rotte vis uit te schelden en alles was mijn schuld, hij kon geen band opbouwen met zijn kind door mij...... jaja, het is echt een grote &^%&*(*& :x:x:x Helaas ziet mijn zoon dit ook allemaal niet zo, deels door zijn handicap en deels doordat ik hem uiteraard ook niet alles vertel, al heeft hij nu langzaamaan wel door dat wij echt niet door 1 deur kunnen.
Nou ik kan dan nu al zeggen dat dat hier dus niet gaat werken, want ik kan zo helder in mijn communicatie zijn als ik wil, bij de volgende sessie is mijn ex toch zo dat hij zegt dat hij dat niet zo heeft gezegd..... En ook al schop ik geen ruzie, doet hij het wel, ook al geef ik constant aan dat hij zijn eigen dingen (financieel en geestelijk) lekker voor zich moet houden, die interesseren mij nl niet, maar dat ik het puur over mijn zoon wil hebben. Hij gooit al die persoonlijke dingen er gewoon doorheen, dingen waar ik niets mee te maken heb, ik wil gewoon de dingen om en over mijn zoon geregeld hebben en wat mijn ex prive doet zoekt hij maar lekker uit. Maar dat probeer ik hem dus al 14 jaar uit te leggen....... Dat lukt echt niet in 8 sessies