Ik zou, hoe moeilijk ook, wel echt duidelijk aangeven bij je sz dat dit zo niet kan. Dat meisje krijgt niet de kans zich fatsoenlijk aan haar moeder te hechten en dat is gevaarlijk! Lief van oma, maar die staat dat proces wel in de weg. Als die alles van mama blijft overnemen kan dat op de lange duur alleen maar mis gaan natuurlijk. Hoe moet het met het kind als oma oud wordt en toch de hele moederrol op zich heeft genomen? Je sz moet zich gaan realiseren wat voor belangrijke taak ze hier heeft, en iemand moet haar dat gaan duidelijk maken. Als je jeugdzorg wilt inschakelen zul je denk ik ook dat met haar moeten bespreken. Ik snap dat je het moeilijk vind je hier mee te bemoeien en dat je niets wilt verpesten in de familie, maar het is in het belang van dit kind, dat amper 2 maanden oud is en totaal afhankelijk is van de volwassenen in haar leven. En eigenlijk bemoei je je er al mee, en je zit er mee, als je niets doet en het erbij laat is de kans dan ook niet groot dat je er spijt van krijgt dat je niet hebt ingegrepen? En volgens mij hoef je het niet alleen te doen, je man, je schoonmoeder, die staan wel achter je, ook al durven ze misschien zelf ook niks te doen. Ik vind dat je als familie samen moet zorgen dat deze situatie wordt aangepakt! Jullie zien het probleem, moeder niet, daar moet verandering in komen anders komt het met dit arme kleine meisje niet goed.
Brr, ik word er helemaal naar van! Ik denk dat je schoonzus professionele hulp nodig heeft. Hoe is jouw band met je schoonmoeder? Het is heel fijn dat zij zich toch over het kleintje ontfermd, maar samen staan jullie sterker. Je schoonzus moet geholpen worden, voor haarzelf, maar zeker voor haar kindje! Waarschijnlijk is ze al zover heen dat ze geen gevoel meer heeft voor niets. Een PND kan enorm heftig zijn. Trek aan de bel voor het te laat is. Er is een onschuldig kind bij dat hier de dupe van kan worden.
Ik heb net mijn schoonmoeder aan de lijn gehad. Vandaag moest ze vanaf 13u oppassen (eindtijd/datum...wist ze zelf niet) Dus ik denk, ik bel van tevoren even. Gezegd dat ik er erg mee zit, dat ik het ook echt geen normaal gedrag vind. Ze was het met me eens en denkt ook dat er meer is dan wij weten. Ze zegt alleen dat haar dochter niks aan haar verteld. Mijn schoonzus heeft jaren geen contact meer met haar moeder gehad, en nu durft ze haar dus niet mer ergens op aan te spreken. Bang dat ze boos wordt en weer uit haar leven verdwijnt. Ze vond het een beter idee als ik haar eens uitnodig bij ons thuis als zij op de kleine past en ik en mijn vriend met haar praten omdat ze mij veel meer verteld. Ik weet het niet. ZE is nu al boos op me omdat ik gezegd heb het vreemd te vinden dat ze haar dochter steeds wegbrengt terwijl ze zelf niks doet. Dus ik vraag me af of ze nog wel komt. Maar goed. Denk dat we het maar gewoon moeten proberen. Een gesprek aan gaan.
Daarom het gesprek positief beginnen, dat ze een mooie lieve dochter heeft enzovoorts. En verder het gesprek dus begripvol aangaan, niet aanvallend, en dat is moeilijk omdat het om dat kleine lieve hummelke gaat. Verwijten maken is in deze da ook niet aan te raden, dan heb je juist kans dat ze boos wordt en de deur dicht gooit. In elk geval veel succes als jullie het gesprek aan gaan en hopelijk komt het allemaal goed.
Schoonmoeder belde net terug. Schoonzus bleek idd boos te zijn op mij omdat ik het vreemd vond allemaal. Ookal probeer ik het echt aardig te brengen. Vanavond wordt hun dochtertje weer opgehaald. De dag daarna gaat ze weer naar oma en de dag daarna weer. (blijven slapen dus). En eigenlijk moest ze nog langer blijven maar zondag komt schoonmoeder toevallig bij ons thuis oppassen. (doet ze altijd eens in de 3 weken als we beide moeten werken). En wat doen papa en mama? Die gingen leuke dingen doen. En wat thuis huishouden. Ja, ze wilden ook vrijheid voor hunzelf. Ik heb alles van de afgelopen weken eens opgesomt voor mijn vriend om ta laten zien dat dit echt niet normaal oudergedrag is. Dat ze echt hulp nodig hebben. Hij gaat morgen met haar praten.
het klinkt alsof ze er niet klaar voor zijn om ouders te zijn en niet aan de nieuwe situatie kunnen wennen. hoe oud zijn ze? klinkt alsof ze nog krampachtig aan hun oude leventje proberen vast te houden en hun dochter zit daarbij in de weg. Fijn dat je man met haar gaat praten, misschien luistert ze wel naar hem. mocht er niks veranderen dan zou ik toch instanties in gaan schakelen, of ze het er mee eens zijn of niet. Het belang van dat kleine meisje staat voorop en als dat ruzie geeft moet dat maar. Fijn dat schoonma zich over dit meisje ontfermt. je moet er toch niet aan denken hoe het zou zijn als ze dat niet deed?
Heel goed dat hij dat gaat doen, dit is idd echt niet normaal. Zelf leuke dingen doen en je kind maar gewoon wegbrengen steeds? Vind het echt zielig voor het baby'tje. Wat ben ik blij dat schoonmoeder wel goed zorgt voor het kindje. Vind dit echt verdrietig. Als er niks uit het gesprek komt zou ik toch echt hulp inschakelen. Hoe erg ook. Zou dat niet zomaar doen maar als ik dit lees gaat het echt niet goed.
hmm, klinkt als een postnatale depressie allemaal. Dan is alles al snel teveel. Hopelijk wordt het beter naarmate de maanden verstrijken. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is een pnd hormonaal en zou dat moeten verdwijnen met 6 maanden? Gelukkig heeft ze lieve mensen (ook jij) die haar steunen, ook al ziet zij dit nu als 'vervelend' en 'aanvallend'.
Een pnd verdwijnt niet zomaar een 6mnd hoor Overigens vind ik het ook klinken als een pnd waarbij zij zichzelf niet als mama ziet. Vind het zielig voor zowel mama als dochtertje
dit is inderdaad niet normaal , enigste wat ik kan denken , ja wat doet ze als ze die kleine wel heeft , laat ze haar de hele dag huilen? krijgt ze wel voldoende te eten? klinkt heel zwaar misschien voor sommige van jullie maar ik vind dit gewoon kindermishandeling , misschien dat ze er niks aan kan doen door een pnd , maar hier moet ontzettend snel aan een bel worden getrokken en liever nu dan morgen
Als ik het zo lees is er in ieder geval hulp nodig van buitenaf, als gesprekken niet helpen. Soms is er gewoon een buitenstaander nodig om door de situatie heen te prikken. Postnatale depressie of niet, het kindje heeft hier in ieder geval onder te lijden. In mijn ogen zou daar al hulp voor moeten komen.. Ik snap je schoonmoeder trouwens wel, denk dat mijn moeder precies hetzelfde had gedaan. Als je ziet dat je dochter dit niet aan kan, zie je dit snel als enige uitweg. Wat een lastige situatie.. Weet het consultatiebureau al van deze situatie af? Of hebben ze een vermoeden? Ik ga me dan meteen afvragen hoe de kraamweek is geweest. Als dit soort dingen mij al in de kraamweek opvielen, zorgde ik voor een warme overdracht naar het JGZ..
Wat een vreselijk zielig verhaal zeg! Heel erg sneu voor het kleine meisje, ze is nog geen 9 weken oud en dan wordt er al zo met haar omgegaan. Ik denk dat ik jeugdzorg in zou gaan schakelen, wat je schoonzus en haar man doen is niet goed voor de hechting van het meisje.
Ik zeg zoiets niet gauw, maar ik vind dit verhaal echt meer op gemakzucht lijken, als op een PND... Erg zielig voor het kleintje, maar als ik je verhaal lees heeft dit gedrag er al langer ingezeten en heeft het niks met een depressie te maken... Lief dat oma de zorg op haar neemt! En ik snap dat jij geen moeilijkheden wilt! Dan kun je 2 dingen doen denk ik: -het zo laten, en kind wordt grotendeels grootgebracht door een ander, iritaties blijven, en de ouders vinden het wel best zo. Type, wel de lusten,niet de lasten -toch met de fam. een hartig woordje met ze spreken, en kijken wat er van komt. Ik denk dat ruzie wel mee zal vallen, aangezien ze dan haar oppasadres kwijt is. Opkomen voor dit kind. Als iedereen zn mond houd, blijven hun wel lachen. Ik weet niet wat ik zou doen in jouw geval. Ik denk niet dat ik mn mond zou kunnen houden. Succes!
Nee mijn mond houden kan ik niet. Daarom heb ik al vaak met haar gepraat en praat ik nu met mijn schoonmoeder voor oplossingen. Ze groeit verder goed gelukkig. Het is een lekker stevig meisje zoals een baby hoort te zijn. Pas is mijn zwager nog met haar op het cb geweest. Het frustreerd ne gewoon dat iemand zo omgaat met een pasgeboren baby. Het liefst zou ik haar door elkaar rammelen en aan het verstand brengen waar ze mee bezig is. Maar dat is niet de manier. Mijn vriend en schoonmoeder zijn hierin niet zo assertief als ik denk ik. Eerst maar eens afwachten wat het gesprek morgen geeft. Komt hier niks uit, dan ben ik er nog niet klaar mee in elk geval. Ik heb het idee dat mijn vriend Jeugdzorg te ver vindt gaan. Is ook moeilijk als het om je eigen zus gaat denk ik. En ik wil ook geen ruzie in mijn eigen huis omdat ik misschien iets ga doen waar hij niet achter staat. Heb ook een kleine in huis. Maar dat zijn toekomstvoorspellingen. Als ze niks wilt aannemen kan ik mosschien altoid nog zeggen dat ik zelf aan de bel bij jeugdzorg trek als ze geen hulp wilt zoeken of wat veranderen. Misschien zet dat haar net aan het denken.
Ik zou proberen haar samen met je vriend er toe te bewegen zelf hulp te zoeken bij een ggz ofzo. Jeugdzorg inschakelen zonder dat zij het weet zal ze waarschijnlijk niet waarderen en dan heb je ook kans dat ze veel minder goed meewerkt. Ik vind wel dat er echt iets moet gebeuren, want dit meisje gaat zich op deze manier niet hechten aan haar ouders en hechtingsproblematiek kan echt heel ernstige vormen aannemen.
Ik vind dit gedrag jegens je kind echt niet normaal. Als ouders moet je enorm trots zijn op je pasgeboren kind en haar het liefst elk moment willen knuffelen. Niet dumpen bij je moeder om samen dingen te doen?!! Daarbij, geen voeding meenemen, geen voeding geven op bepaalde tijdstippen, de houding naar het kind toe, het snelle 'dumpen'... sorry maar ik vind dit echt niet kunnen. Ik krijg er ook echt een naar gevoel bij als ik dit zo lees! Vind het richting mishandeling gaan als ik eerlijk ben, maar dat is mijn opinie. Ik zou misschien een melding ergens maken bij een of andere instantie. Misschien kunnen zij eens meekijken of polshoogte gaan nemen. Want een ding is zeker, dit kan toch niet doorgaan zo?