Nee en maar goed ook. Mijn vader was altijd bezig met werk, dus die zag ik vroeger enkel op zondag en mijn moeder vond de fles belangrijker dan ons. En tot op de dag van vandaag kan ik beide ouders dat nog steeds kwalijk nemen dat ze er nooit waren. Van mijn oma en opa weet ik dan wel weer alles. Heb ik ook een goede band mee
Mijn moeder ken ik door en door. De dingen uit haar verleden ook. Weet zelfs Hoe haar eerste vriendje heet en er uit ziet haha. Mijn vader daar in tegen weet hoe hij heet Hoe hij is en wie er bij de familie hoort. Weet dat wielrennen op de eerste plaatst komt en Verde wil ik niks van hem weten of hem zien.
Ja. Mijn vader is al bijna 9 jaar dood maar gelukkig weet ik heel veel van hem en van zijn jeugd. Hij was een echt buitenmens en hield ervan om kattenkwaad uit te halen in het bos, nam altijd dieren mee naar huis en mijn oma was daar nogal gevoelig voor. Hij heeft ooit met een paard in de achtertuin gestaan . Oma vond dat prachtig en praatte dan wel weer op opa in of ze die hond, kat, konijnen of wat dan ook niet konden houden! Wij als kinderen hebben een fijne jeugd gehad. Waren een hecht gezin, deden leuke dingen, verre reizen maken. Toen mijn vader ziek werd en thuiszorg kreeg werd vaak gezegd dat we zo'n fijn gezin waren. Open, geen geheimen voor elkaar. Iedereen kwam graag bij ons over de vloer! Mijn moeder heeft een lastigere jeugd gehad, dat kwam omdat ze als kind veel ziek was. Ondanks dat had zei wel fijnere ouders als mijn vader!
Ik ken ze heel goed ja.. Vroeger thuis ging het eigenlijk niet echt goed, ik was erg opstandig, onverschillig en deed waar ik zin in had.. Sinds ik uit huis ben gaat het eigenlijk hartstikke goed. Ben toen ook gaan beseffen hoe moeilijk mijn ouders het eigenlijk met mij hadden.. ik was echt heel erg.. Nu waardeer ik alles gewoon veeeel meer.. mijn ouders hebben mij gemaakt tot wie ik ben en ben ze daar ook heel erg dankbaar voor. Ik kom er regelmatig en ik bel elke week wel even om te vragen hoe het gaat.. Mijn moeder moet ook echt bij de bevalling zijn dat vind ik heel erg belangrijk en bijzonder. Het contact is nu echt heel goed en ze zullen een super opa en oma worden
Ik zou zo graag willen weten hoe mijn moeder haar zwangerschappen ervaren heeft.. Ook helaas een vraag die voor mij onbeantwoord zal blijven.
Ik ken mijn ouders erg goed. Ze vertellen beide veel over hun jeugd (noemen bijv. voorbeelden bij situaties die wij nu meemaken) en ook als we wat vragen, antwoorden ze heel open. Uit zichzelf vertellen ze redelijk makkelijk, ook over die dingen die ze liever anders hadden gezien.
Mijn vader niet, bijna geen contact mee. Is erg gesloten en heeft geen leuke jeugd gehad, mishandeling ed. Moeders ga ik steeds beter leren kennen. Helemaal sinds vorig jaar mijn oma is overleden. Ook heeft ze zo'n vertel eens boek ingevuld, das echt leuk!
Van mijn moeder enkele dingen maar dat heb ik vooral van mijn tantes (zussen van m'n moeder gehoord). Zelf wil ze het niet over vroeger hebben. Was ook niet een joepiedepoepie jeugd voor d'r, wat ik van de verhalen van m'n tantes heb begrepen. Mijn vader weet ik niet veel over zijn jeugd. Hij zegt daar niets over. Heeft een aantal dingen gezegd maar meer als we op bepaalde plekken waren met herinneringen voor hem. Of als ik iets deed wat zijn moeder ook altijd deed. Ik schijn op haar te lijken qua gedrag etc. Ik heb mijn vaders ouders nooit gekend (al overleden voor mijn geboorte).
Mijn moeder en ik hebben nu ik volwassen ben een soort van vriendinnen band wij weten echt bijna alles van elkaar. Me vader ken ik niet ik zie hem wel maar ik ken zijn leven niet en eerlijk gezegd vind ik dat prima we hebben geen band samen en ik wil ook niet weten waarom hij js zoals hij is het doet me al genoeg pijn.
Ik kom uit een warm nest en heb een sterke band met mijn ouders. Ik ken ze van haver tot gort en andersom ook. Mijn moeder is een soort beste vriendin geworden. Tijdens mijn zwangerschap ''zwangerde'' zij met mij mee en was bij de bevalling. Sinds de komst van ons zoontje is de band nòg hechter geworden. De band tussen mijn zoontje en mijn ouders is ook heel hecht, ze beschouwen hem ook een beetje als hun vierde kind.
ik ken mijn beide ouders behoorlijk goed. Ik weet veel over hun jeugd, schooljaren hun werk en in mijn moeders geval ook veel dingen uit mijn moeders eerste huwelijk. Ik weet van welke muziek ze houden en van wat voor soort boeken Maar uiteraard zijn er ook wel dingen die ik niet weet en ook dingen die ik niet hoef te weten omdat er ook dingen zijn die ze(met name mijn moeder) niet willen vertellen.
In grote lijnen ken ik mijn moeder goed, mijn vader wat minder, hij zegt ook niet zo veel over hoe hij was in zijn jeugd etc. Heb wel veel over de verkeringstijd gehoord van mijn moeder over hen als stel. Valt mij overigens wel op, dat meer vaders gesloten zijn.
Idem. Ik word ook heel verdrietig van dit topic Het was ook zo plotseling, toen hij 57 was. Ik snap je vraag wel. Ik kan ook alleen als advies geven aan anderen hier, die goed contact hebben, vraag wat je wilt vragen! En nu ga ik even verder huilen
Wat leuk! Die ga ik onthouden, had er nog nooit van gehoord. Kun je zoiets geven als cadeau aangezien het eigenlijk iets voor jezelf is?
Ja, dat is ook heel erg moeilijk. Mijn vader is gestorven voordat ik zelf kinderen kreeg. En juist als je kinderen krijgt, krijg je ook steeds meer vragen aan je ouders. Met mijn moeder helaas niet zo'n best contact, met mijn vader altijd wel gehad. Dus erg zuur dat hij er niet meer is. Ik ben heel erg open naar mijn kinderen toe en ze mogen me alles vragen en zal overal antwoord op geven. Ik schrijf ook heel veel op over hun levens en hoe we alles doen. Voor later. Lijkt me heerlijk om zoiets te hebben. Heb trouwens mijn vader ooit het "Pap, vertel eens" boek gegeven, maar hij heeft helaas nooit de kans gekregen om verder dan een paar bladzijden te komen...
Ahw , dikke knuffel. Kan me voorstellen dat het zo een naar gevoel is. Ik ben soms ook wel bang, ben pas 20 maar mijn vader is 'al' 70 en ik ben bang dat ik niet genoeg tijd zal hebben om hem te leren kennen. Gelukkig kunnen de herinneringen nooit weggenomen worden .
Ja ik ken mijn ouders gelukkig goed, we zijn dan ook vrij close. Wil dit gevoel ook aan mijn kinderen geven, dat er geen vragen of geheimen zijn. Mijn moeder is ernstig ziek en schrijft nu het boek 'oma schrijft' voor min dochter. Met daarin allerlei antwoorden op vragen, dus mocht het gebeuren dat ze elkaar niet goed kunnen leren kennen, dan staat het in ieder geval geschreven. Ik wil dit ook voor mijn kinderen doen, lijkt me erg mooi
Ahhh, meid!! Sterkte!! Ouders horen ook gewoon niet dood te gaan. Naja... Misschien als ze ergens ver in de 80 zijn, oud, grijs, tevreden en als je zelf al groot en sterk bent. Zoiets...