Mijn dochter test mijn wilskracht.... Ze is bijna 2. Om 7.45 uur zaten we aan het ontbijt. Ze zit nog steeds aan tafel met nog 1 stukje brood voor haar neus. Als ze dat op heeft dan heeft ze 3/4 broodje op. ik weet dat ze dat dus nog makkelijk op moet kunnen. Maar ze weigert. Ik heb gezegd dat ze dit nog op moet eten en dat ze dan pas mag spelen/klaar is met eten. Ze zit nu alleen aan tafel in de kinderstoel. tafel al leeg geruimd verder. ik zit in het zit gedeelte en kijk af en toe vanuit mijn ooghoek of ze niet gaat staan in haar stoel. Wat moet ik nu verder doen? Want ze weet wat er van haar verwacht wordt. Ik kan toch niet blijven herhalen dat ze haar broodje moet op eten? Dus gewoon laten zitten? Iemand nog tips? Ik wil nu niet toegeven... want dan heeft zij haar zin en is mijn woord niks waard.
Hihi en dan is ze pas 2 he... Voor je het weet is ze 15... Maar goed.. Dan heb jij je wilskracht alvast aardig geoefend Geen tips hier.. Ene kant denk ik.. Tja je hebt het nou eenmaal gezegd.. (En wat je zegt....) Aan de andere kant vraag ik me af of het nou echt de handigste opmerking was Kan me alleen ook wel voorstellen dat je het gezegd hebt..
Nou, het is al op! Ik ben er nog een keer heen gelopen en haar een beetje aangemoedigd. En de vork in haar hand gegeven. Weer naar het zitgedeelte gegaan en opeens hoor ik triomfantelijk: "opperdepop"!!! (dat zeg ik altijd als haar bord leeg is) Dus een high five gegeven en een knuffel en nu is ze lief aan het spelen. Ging dus uiteindelijk soepeler dan ik dacht Geeft weer hoop voor de toekomst!!!
Tja, soms zeg je stomme dingen... het is nu aan jou om te bedenken wat je met je ondoordachtzaamheid gaat doen.... Volgens mij heb je drie keuzes: 1) je houdt vol en negeert haar verder 2) je biedt een alternatief aan: bijvoorbeeld fruit 3) je zegt dat je je bedacht hebt en dat ze van tafel mag Ik denk dat jij je moet afvragen waarom jij strijd aan gaat om 1 stukje brood... Ah ik lees dat het brood erin zit... gewonnen? En "al" op.... bijna 1,5 uur over het ontbijt gedaan.....
Choose your battles.... En dit is er eentje die wij dus ook aangaan. Hoop andere dingen laat ik soms waaien, dit niet. Hier een zoon die niet zo veel eet. Dus ik vind dat hij zowel met ontbijt als met lunch 1 boterham moet eten. En dat kan hij ook makkelijk op, dus dat is het probleem niet. Maar hier is het s ochtends vaak ook een drama. Hier helpt het om gewoon vol te houden. Nu test ze je uit, een volgende keer heeft ze al eerder door dat het mama menens is. Z werktehet hier iig wel. O ja, en ik negeer zoon een beetje (niet volledig uiteraard). Alles omtrent het brood negeer ik (geeft anders veel negatieve aandacht). Beetje lastig omschrijven zo. Hoop dat ze snel dr laatste stukje brood op eet
Mijn zoon is ruim 2 jaar. Ik maak nooit een strijd van eten. Wil je geen brood meer, prima. Maar je krijgt geen tussendoortje tot het normale tijdstip. En ook geen groter tussendoortje. Eerder honger? Jammer dan. Dan gaat zijn lunch er altijd wel heel goed in. Dan lunchen we overigens wel een half uur eerder dan normaal. Gisteravond is hij na 3 happen yoghurt gegeten te hebben naar bed gegaan. Hij wilde echt niet eten. Meneer lust geen nasi denkt hij, terwijl hij het tot een half jaar geleden heerlijk vond. Vanmorgen at hij ook maar 1,5 boterham, terwijl hij er normaal 2,5 eet. Het is al zo warm, zelf heb ik ook minder gegeten dan normaal. Ik kan er een strijd van maken maar gezelliger wordt het er dan ook niet op. En hij gaat er niet beter van eten. Hij groeit goed dus ik maak me er niet al te druk om.
Waarom het tussendoortje niet eerder en de lunch wel? Als je consequent wilt zijn, wees dan echt consequent.
Hier kan ik dus helemaal niks mee. Ik ga niet om 9:00 uur in de ochtend al aan de tussendoortjes beginnen.
Tja, ik zou geen strijd aangaan om een stukje brood. Mijn zoontje is eind juni 2 geworden en als ik zou willen zou ik de hele dag overal strijd met hem over kunnen hebben (welke jas, welke schoenen, hoeveel brood, hoeveel melk, wat aan in bed, etc. etc.). Maar laat ik daar nu eens helemaal geen zin in hebben. Ik maak me dus helemaal niet druk om hoeveel brood hij eet. En om het avondeten al helemaal niet, want dat gaat al een jaar dramatisch. Hij mag zelf bepalen welke kleren hij aan trekt, mits het bij het weertype past. Dus geen trui als het 30 graden is en geen korte broek in de winter . Ik ga alleen de strijd aan als het dingen betreft die ik écht belangrijk genoeg vind. En dat is bijvoorbeeld een regencape om op de fiets als het regent. En aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is met eten, ook als je zelf niet meer hoeft.
laat haar...als de tijd op is vr ontbijt brood weg...maak het vr jezelf makkelijker.bied wat drinken...dan alles weg... vr eetlust kun je multivitgeven...dat werkt hier heel goed..
Als je daar al strijd over wil, maak je borst dan maar nat . Dit soort kleine dingen zijn het niet waard joh. Wat maakt het uit als ze niet meer wil? Misschien heeft ze vandaag niet zoveel trek. En als het dwarsigheid is, dan heeft ze alleen zichzelf ermee, want dan heeft zij straks honger. Als ze hier maar 1 stukje brood, of geen brood willen: prima. Maar ze krijgen dan ook niets meer tot het volgende eetmoment.
idd daar snapt een klein kind niks van. Het aanhouden van hetzelfde ritme is belangrijker dan of die lunch een half uurtje eerder of later is. Alhoewel ik de ritmes bij mijn zoontje nu ook al redelijk laat varen, maar hij is al 3,5. Daarbij hoeft het kind ook geen honger te lijden, dus een half uurtje eerder mag best. Ik eet soms ook wel eens een boterham minder en als ik trek krijg lunch ik ook wel eens om 12.00 ipv 12.30.
Waarom moet ze het perse opeten? Misschien had ze minder honger vandaag? Qua eten laat ik ze vrij. Ik bepaal in welke volgorde we eten (brood-fruit-brood-avondeten) maar of ze dan eten en hoeveel dat zoeken ze zelf maar uit. Soms eet er éen een week lang geen avondeten, tja dan niet. Hij ziet er altijd goed uit en heeft bergen energie dus het zal wel goed zijn denk ik dan. Ik wil het eten graag stressvrij houden zodat ze zich vrij voelen om te eten wanneer ze honger hebben en niet de drang voelen om met mij een strijd aan te gaan.
Idem. Het enige waar ik dan wel 'streng' mee ben, is als meneer na twee happen een yoghurt wil. Dan moet hij eerst zijn groentes opeten. Doet hij dat niet, prima, maar dan ook geen yoghurt. En *klopt af* dat is nooit een strijd, het hangt er enkel vanaf hoe graag hij zijn yoghurt wil haha
Ik zou hier zelf ook geen strijd van maken. Eet hij/zij niet, dan niet. Bord weghalen en ook geen alternatief bieden. Als ze honger hebben, eten ze wel en met dit warme weer eet die van mij (en ik zelf ook trouwens) een stuk minder dan normaal. Verder de 'gewone' tijden voor fruit en lunch aanhouden, en niet teveel nadruk leggen op moeten eten...
Zou me er niet eens druk om maken dan eet je maar niet er zit al een stukje brood in en we volgen gewoon de rest van de dag. Bedenk als je hier mee gaat beginnen van mijn wil is wet en je eet het uit eindelijk maar op dat je straks echt grote problemen kan gaan krijgen met het niet eten. Eten kan een strijd worden en geloof mij nou maar je wint het niet uit eindelijk. Nu is het ontbijt morgen is het avond eten. Tja ze is 2 en zegt nee oke dan nee daarna gaan we weer gewoon verder. Misschien bedoel je het niet zo maar het klinkt in mijn ogen gewoon streng en verplicht je bord ( brood op eten en daar heb ik z.n hekel aan ) Bij mijn kinderen heb ik het nooit zo gedaan en ze eten gewoon wat de pot schaft en bedenk na 2 jaar gaan ze minder groeien en hebben ze ( minder nodig) als ze honger hebben eten ze echt wel. En zeker met dit weer. Is drinken nog veel belangrijker. Ja hier dus idd een extra glas limonade ect ect... Succes verder. Hoop dat ik niet te aanvallend overkomt. Maar kinderen en dwingen hun bord leeg te eten daar heb ik persoonlijk veel moeite mee.
Ja weet je wat het is: Ik ben ook heel makkelijk wat betreft bord leeg eten. Je eet wel als je honger krijgt denk ik dan.... Alleen vanochtend zat ze zo te 'miepen' met haar broodje.... ik heb al de laatste stukjes weg gehaald en zei: 'nou, dit stukje nog opeten hoor'. Tja, toen ik het zei en haar eigenwijze koppie zag baalde ik al dat ik het gezegd had.... Want ik voelde haar willetje al opborrelen. haha, het is ook een lekker wijffie hoor! Maar ik heb dan wel : als ik het eenmaal gezegd heb, moet ik dit ook opvolgen. Want anders weet ze toch dat ik het niet meen als ik er later weer op terug kom? Jullie hebben toch ook weleens dat je iets zegt en al spijt hebt dat je eraan begonnen bent? Hou je dan toch vol? of ga je overstag voor haar/zijn willetje? Ben benieuwd!
Ja zeker heb ik dat ook wel eens. Ach komt wel goed denk ik dan. Gisteren hier oudste zit met zijn laptop op zijn kamer en er is een regel en die overtrad hij gisteren. Hij had een beker soep ( cup a sup) OP de laptop gezet! En hij weet dat het niet mag hij schrok van mijn reactie heb de laptop meteen weg gepakt en tja dan maar even geen lieve moeder.