Ben het helemaal met jou eens. Ik heb er geen problemen mee als iemand mijn kind corrigeert. Maar ik vind dit soort straffen wel hart. Een tik op de vingers? Sorry hoor maar iemand die dat bij mijn kind doet is nog niet jarig. E zonder favo knuffel naar bed? Laat ik het niet horen. Begrijp me niet verkeerd hoor. Als onze zoon iets verkeerds doet wordt hij ook gecorrigeerd, maar niet zo.
Ik wordt door de week betaald om andermans kinderen aan te spreken (ik ben juf). En dat soort gewoontes zitten er dan toch een beetje in. Beetje een reflex, bijna. Dus als ik, zoals laatst, een kind van een jaar of negen echt keihard door de supermarkt zie racen met een kinderwagen, dan spreek ik hem daar wel op aan ja. Nu waren er op dat moment geen ouders in beeld, dus dat is ook al weer anders dan wat ts in haar eerste topic stelt. Ook in de grote speeltuin of op straat als grotere kinderen bijvoorbeeld de kleintjes ergens vanaf duwen, dingen slopen of dingen die echt gevaarlijk zijn, zeg ik er gewoon wat van. Eigenlijk vooral dingen die echt overlast / gevaar opleveren voor anderen of accuut gevaar voor zichzelf. Overigens blijft het bij aanspreken, ik ga een vreemd kind geen straf geven. Het frapante vind ik, dat de kinderen dit vaak makkelijk accepteren. Ze kunnen wel eens mopperen ofzo, maar zelden in de zin van "Je bent m'n moeder niet, dus waar bemoei jij je mee." Over het algemeen vinden kinderen het heel normaal dat ze door een volwassene worden aangesproken op gedrag (zeker als het gedrag is waarvan ze zelf ècht wel weten dat het niet hoort.) Ze zijn dit gewoon gewend van school, opvang, sportclubs etc. En ik heb ook nog nooit klagende ouders gehad. Nu doe ik dit soort dingen in de regel dus niet als de ouders erbij zijn, want dan mogen ze het zelf doen. Maar als er iemand zou klagen, zou ik heel simpel zijn: Als jij je kind zelf opvoedt, hoeft een ander het niet te doen. Binnen de familie heb ik geen andere kinderen die ik zou kunnen aanspreken. Maar ik accepteer het wel als mijn familieleden onze zoon aanspreken. Ze weten prima wat onze regels zijn (en zijn het daar ook mee eens). Als ik iets zie, doe ik het natuurlijk zelf. Maar als een ander me net voor is, vind ik dat prima. Goed zelfs! Ik heb graag dat onze zoon merkt dat onze regels niet alleen gelden als wij erbij zijn, maar 'universeel' zijn. En als hij later zonder mij buiten speelt, heb ik ook liever dat mensen hem direct aanspreken op zijn gedrag, dan dat ze zich ergeren maar hem zijn gang laten gaan. En hem dus het signaal geven dat zijn gedrag oké is. Persoonlijk denk ik dat kinderen die zo opgroeien veel minder snel overlast zullen veroorzaken dan de kinderen die weten dat hun ouders ze altijd de hand boven het hoofd zullen houden. Tenminste: in mijn ervaring als juf zijn die "jij mag mijn kinderen niet aanspreken op hun gedrag ouders" vaak niet de mensen die het leukste kroost produceren. Ze zeiden vroeger niet voor niks 'It takes a village to raise a child.'
Ja ik spreek andere kinderen wel aan, maar alleen als ze een hele grote mond tegen mij hebben, zich misdragen bij mij thuis of mijn dochter iets doen. Lang geleden meegemaakt dat kinderen van 6 buiten om 23 u nog lawaai maakte,omdat mijn dochter steeds wakker werd gevraagd of ze rustiger wilden of ergens anders lawaai wilde maken, nou ik was een k*nk*r wijf en moest maken dat ik binnen kwam. Ik heb toen gezegd dat hij heel snel zijn mond moest houden en ik anders eens naar zijn ouders ging helaas geen indruk gemaakt want het boeide hem niet ouders zijn overigens hetzelfde. Op de 1e verjaardag van onze dochter kwam mijn beste vriendin met haar kinderen, ze sloegen met haar pop tegen mijn vitrine kast, gingen op haar speelgoed ( mag best ) maar gingen haar omver duwen met de loopwagen en bv zag niks, ik had al hoofdpijn omdat ik op dat moment ab kuur had en erg druk was, toen heb ik ook gezegd kappen nou! je hoeft niet te duwen. Diezelfde vriendin was ook bij haar thuis en haar zoon duwde mijn dochter om voor de zoveelste keer, toen is ze opgestaan en heeft ze tegen mijn dochter gezegd dat ze terug moest duwen, toen ik zei dat ik wilde dat ze haar zoon erop aansprak antwoordde ze met: dat helpt blijkbaar niet en kinderen moeten ook voor elkaar opkomen, mijn dochter dus terug geduwd jongetje aan het huilen en sinds dien afgelopen. Beetje raar was het maar het heeft wel gewerkt. Nu ik sommige reacties lees vind ik mijzelf echt een hele strenge moeder andere praten rustig met hun kind maar als ik zie dat mijn kind iemand anders slaat kan ik al gelijk uit mijn slof schieten dat wil ik helemaal niet, ik wil een goede moeder zijn. Het is niet dat ik altijd uit mijn slof schiet maar ik zeg dan rustig: T stopdaarmee anders zet ik je in de hoek! een beetje stemverheffend zeg maar
Ik spreek mijn neefjes en nichtjes zeker aan op hun gedrag, als ze heel brutaal zijn, ook bijvoorbeeld tegen opa, of gaan slaan, smijten met spullen, heel hard gillen of schreeuwen. Ik vind dat dat geen probleem moet zijn, zeker binnen de familie. Heb wel eens gemerkt dat dat niet altijd op gaat, omdat niet alle ouders het erg blijken te vinden wanneer hun kinderen een mep uitdelen, maar ik doe het dan toch maar, omdat ik het gewoon echt niet vind kunnen. Bij vreemden doe ik dit nooit, ben altijd wel bang dat ouders dan bijvoorbeeld helemaal door het lint gaan. Heb eens meegemaakt dat een jongetje van een jaar of zes mij op straat uitschold voor hoer, heb hem daar natuurlijk op aangesproken en toen kreeg ik nog een grote mond. Gewacht tot mama de winkel uit kwam lopen en die erop aangesproken, maar die lachte me recht in mijn gezicht uit. Soms heeft het ook geen enkele zin...
Ligt aan de situatie, maar meestal vind ik het niet erg. Als we met zn allen op de camping zijn gebeurd het hoe dat ook wel. Je ziet niet alles en dan is het wel fijn als een ander ook oplet. Liefs doris
Ja ik spreek andere kinderen aan, ik verwacht ook van andere mensen dat als ik niet in de gelegenheid ben om te corrigeren, dat ze mijn kind ook aanspreken. Mijn kind is geen heilig boontje die nooit wat doet. Ze hoeven mijn kind niet te straffen, dat is wat anders. Maar op een normale toon zeggen dat iets niet mag of dat ze ergens niet van gediend zijn, prima. Ik heb ook niet de illusie dat ik de enige ben die het kind kan opvoeden, het wordt ook gevormd door zijn omgeving. Ik ben namelijk niet 24 per dag bij mijn kind (hij school, ik werk ook nog, dus ook naar oma en bso) Zou wat zijn als daar ineens niks van ongewenst gedrag gezegd zou worden.
Ik denk als ik de reacties zo lees dat er ook een heel groot verschil in zit of iemand mee oplet vanwege de veiligheid enz of wanneer iemand andere kinderen probeert op te voeden. Als ik zie dat een kindje iets gevaarlijks doet zal ik meteen ingrijpen, dan kijk ik vaak niet eens of de ouders het gezien hebben. Maar als een kind druk doet, gilt of zich volpropt met snoep vind ik dat echt aan de ouders.
Ik spreek andere kinderen wel aan op een rustige nette manier. Bijv gooien ze zand dan zeg ik dat dat niet netjes En of ze willen stoppen daarmee. Duwen in de rij of iets doen zoals op glijbaan omhoog lopen waardoor rij langer wordt en elke keer het zelfde kindje glijdt. Ik vraag dan of hij/zij ook netjes aan wil sluiten zodat andere kindjes ook kunnen glijden. Gewoon allemaal op de beurt wachten is wel zo netjes. Als ik een kindje iets zie doen wat echt gevaarlijk is spring ik ook in. Heb enkele weken geleden nog een kindje van net een jaar van een klimrek afgehaald waar hij aan bungelde. Kindje gilde en huilde en niemand greep in. Toen ik aankwam liet hij net los en moest hem echt opvangen. Was toch zeker 2 meter Boven de grond en boven mijn hoofd. Nog geen dankjewel van de ouders die ik moest gaan zoeken. En wel of geen ouders, zie geen verschil. Geef de ouders de kans wat te zeggen maar als ze niks doen dan zeg ik ervaar van. Zou het ook prima vinden als een ouder mijn kinderen aanspreekt als ze zich misdragen zolang dit netjes gebeurd.
nee nooit moeten de ouders maar zelf doen ik pik het ook niet als ze dat bij mijn kindjes doen mits er word opgepast dan is het een andere verhaal als ik er ben dan ben ik de baas over hun en dan doe ik dat gewoon zelf
Ik word ook erg kwaad als je mijn kinderen een tik geeft en mijn oudste knul gaat nergens heen zonder zijn Dikkie dik. En jij zou hem zonder naar bed sturen?? Tijd voor mij om een nieuwe oppas te zoeken. Ik bedoel natuurlijk degene wie hiervoor gequote was
Voor diegene die het niet willen vraag ik mij af hoe jullie reageren in volgende situatie. Stel je zoontje wacht op de glijbaan in het zwembad in de rij, er komt een ander kindje af en die geeft je zoon een duw en steekt voor. Zeg je er dan iets van tegen dat kind of zoek je zijn ouders (als je die al vindt) Stel je kind is op de stoep aan het spelen en begint de buurkat te pesten (steentjes tegen gooien ed zooi) Mag de buurvrouw dan niet op een correcte manier zeggen "jongetje, niert doen de poes vindt het niet leuk en dat is niet flink". Stel je ziet 2 jongetjes in de speeltuin het emmertje van een ande rkind afpakken en er wordt niet ingegrepen. Zeg jij er dan ook niets van .
Als ik erachter kom dat iemand(volwassen) mijn kind een tik geeft, dan denk ik dat die persoon een tik terug kan verwachten van mij! Sorry, maar jij gaat toch zeker geen kind slaan....al helemaal niet een kind van iemand anders! Die knuffel afpakken vindt ik ook echt verkeerd! Misschien zoeken naar de reden waarom ze jengeld en jankt? En als ze kliert dan geef je toch een straf dat past bij het geklier?! Zou voor mij de 1ste en laatste keer zijn dat jij oppast!
Als ze in mijn huis iets doen wat ongepast is dan spreek ik ze daar wel op aan.Ik vind het ook geen probleem als iemand anders het bij mijn kind doet mits het op een normale manier wordt gedaan.
Ik heb vorige week ook een kindje aan zn armen gepakt. Wel nadat ik 3 x vriendelijk had gevraagd mijn zoontje met rust te laten. Zoontje is net 2 en een beetje verlegen en speelde in een badje met een bal, dat jongetje pakte steeds zijn bal af en riep dan heel hard deze is van mij en rende ermee weg (was echt om te pesten kindje was 7 denk ik). 4e keer deed hij het weer en toen heb ik zn arm gepakt en gezegd met een harde stem en NU blijf je van die bal af. Toen was het ook over. Even later sprak moeder mij aan ze vroeg wat er was, ik dacht eerst oeps had ik dat geweten was ik naar moeder gegaan maar er waren tientallen moeders. Ze was blij dat ik dit gedaan had en zou haar zoontje er ook nog op aanspreken.
Ik vindt het trouwens prima als anderen mijn kind corrigeren. Ik zie niet alles en hoor niet alles. Bij iemand anders in huis gelden hun regels en daar heeft mijn dochter zich dan ook aan te houden. Straffen vindt ik ook prima(van familie en vrienden) mits ze dat op een , in mijn ogen, acceptabele manier doen. Heb dan ook het liefst dat ze eerst met mij overleggen als die mogelijkheid er is.(ff bellen ofzo). Bovenstaande doe ik ook bij andermans kinderen.
Ik zou het geen probleem vinden als iemand mijn zoontje aanspreekt op wangedrag maar wel op een normale manier. Werkt het niet, dan graag naar mij komen en handel ik het wel af. En wat betreft een oppas die mijn kind een tik op zijn vingers geeft en zijn favoriete knuffel af pakt. Que?? Die schopte ik het huis uit zonder salaris en die hoefde niet meer terug te komen, ben je helemaal beduveld!!