het heeft het 2 jaar met ella geduurd .. dus het is ook niet zo dat ik het gevoel heb van AL zeven maanden.. maar inderdaad wat je zegt.. de wens is er gewoon.. stom is dat he..
Gazy, het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees! Ik heb een dochter van 2 jaar en we zijn sinds haar 1e verjaardag bezig voor een 2e wonder. In de tussentijd ben ik 2x zwanger geweest, wat helaas eindigde in een miskraam. Je diepe oer verlangen naar een 2e kindje, de jaloezie naar zwangere om je heen, het ongelooflijk gelukkig zijn met je dochter; ik herken het allemaal! Ik vind het vreselijk dat ik af en toe helemaal gek word van alle zwangere die ik overal tegenkom (en dat zijn er veeeeeeeeeeeeeeel). Ik wil niet jaloers zijn, pijn in mijn buik krijgen bij het zien bij een zwangere buik en soms krijg ik zowat een paniekaanval bij het idee dat ik misschien nooit meer zwanger zal zijn... Het is fijn om te weten dat we niet alleen zijn met deze gevoelens. Hopelijk mogen we allemaal snel een posi test en 9 maanden later een gezonde baby in onze armen houden!
he mama larissa.. wat fijn dat je dit hebt gelezen. je hebt vak idioten en mama idioten dus blijkbaar! Ik denk dat het enige verschil is dat ik na de geboorte van onze dochter niet meer aan de anticonceptie ben geweest. en als ik je verhaal lees vraag ik me heel erg af of je al bij een arts bent geweest? om hulp te vragen? Knuffel!
Dat begrijp ik helemaal! Ik ben soms ook een beetje onterecht jaloers. Ook al heb ik dit geluk al mogen krijgen. We willen nog zo graag een kindje... maar het gaat gewoon even niet zo snel. En dan zie je andere zwangere dames en dan denk je.... Hmmmm ik wil dat ook......
Ik kan je helemaal begrijpen!! Het is gewoon een gevoel wat je hebt en daar kan je niets aan doen. En je hoeft je daar ook helemaal niet schuldig over te voelen. Maakt niet uit of je nou nog geen kinderen hebt of al 10 het is een gevoel. Ik heb het gevoel ook zoooooo sterk om gek van te worden. Ik weet hoe het is om zwanger te zijn, maar het is mis gegaan. Dus dan heb je gewoon nog niet gekregen wat je wilt. En wil het zo graag. Alleen na vele gesprekken met mijn vriend..wil hij pas in mei 2014 het weer proberen, want dan ben ik klaar met mijn studie. Maar het kost mij heel veel moeite om er niet te veel mee bezig te houden. En bij mij raakt ook iedereen om mij heen zwanger. Het lijkt wel alsof het in de lucht hangt.
Heerlijk om hier (h)erkenning te krijgen voor gevoelens waar we niks aan kunnen doen, maar waar we ons stiekem misschien toch wel een beetje voor schamen (zeker de dames die al een kindje hebben en daardoor vinden dat ze niet mogen 'klagen'). Bij mijn dochter was ik in de 2e ronde zwanger en de zwangerschap was heerlijk!!! Ik heb maximaal genoten, mijn buik met trots aan de wereld geshowd en ik miste het zwanger zijn enorm toen ze eenmaal geboren was. 3 weken oud was ze, toen ik een hele mooie meisjes naam voorbij hoorde komen op de TV. Heel eventjes had ik spijt dat we haar Kyara hadden genoemd en niet die bewuste naam hadden gegeven, maar gelijk daarna kreeg ik het sterke gevoel dat ik nog een kindje wilde, nog een meisje, en dan kon ik die naam gebruiken voor ons 2e wonder. Maanden lang heb ik het zwanger zijn gemist en na 6 maanden ben ik met manlief een gesprek aangegaan om voor een 2e te gaan. Helaas vond hij het toen nog te snel en hebben we gewacht tot haar eerste verjaardag. Ik heb kort een koper spiraaltje gehad (6 weken, ik vond het niks) en heb 5 maanden de pil geslikt. Wel eens spijt gehad van de anticonceptie, maar ja, ik was na jarenlang pil gebruik ook snel zwanger geworden van onze dochter, dus ik zag er geen 'gevaar' in. Eenmaal gestopt met de pil kwam mijn cyclus gelijk goed op gang, maar ik merkte dat mijn lijf nog niet helemaal 'als vanouds' was. In de 6e maand raakte ik zwanger en we konden ons geluk niet op! Er zou 2 jaar en 2 maanden tussen de kindjes zitten en dit vonden we beide perfect Helaas had ik vanaf dag 1 al geen goed gevoel over de afloop van de zwangerschap en ik kreeg gelijk. Bij 7 weken begon het met roze bloed verlies en bij 7w2d is het kindje gestopt met groeien 2,5 week weken later ben in gecuretteerd, want ondanks hevig bloedverlies al die tijd, bleef het kindje met vruchtzakje in mijn baarmoeder zitten. Na de curettage gingen we er gelijk weer voor en in de 2e ronde werd ik opnieuw zwanger! Super blij dat dit geluk ons weer mocht overkomen en met een gevoel dat dit goed zou blijven gaan, begonnen we aan het nieuwe avontuur. Helaas kreeg ik te horen dat mijn contract op mijn werk niet verlengd zou worden, manlief werd ontslagen en als klap op de vuurpijl kreeg ik een week na de 1e positieve test (dat was op 10dpo al) opnieuw een miskraam.. Onze wereld stortte in en ik ben hier een tijd behoorlijk stuk van geweest. Inmiddels hebben we beide weer een leuke baan en zitten we in de 5e ronde na de laatste miskraam en ben ik nog niet zwanger. Het verlangen groeit met de dag, alhoewel ik ook wel steeds meer rust ervaar ofzo, heel gek en lastig om uit te leggen We zijn 13 maanden verder vanaf het moment dat we er weer voor gingen en de wens is groter dan ooit. Het leeftijdsverschil loopt met de maand op en zelf word ik er ook niet jonger op (ben 30 jaar). Er zijn dagen dat ik helemaal gek word van de angst nooit meer (goed) zwanger te zullen zijn en nooit meer een baby'tje in mijn armen te hebben wat van ons samen is. Een broertje of zusje voor onze dochter. Andere dagen voel ik dat het blijkbaar nog niet de tijd er voor is en dat ons geduld echt beloond zal worden, ooit... 2 van mijn beste vriendinnen zijn zwanger, de een 28 weken en de ander 16 weken. Ik had precies vandaag 37 weken kunnen zijn, als de eerste miskraam niet plaats had gevonden... Dit doet mij met vlagen enorm pijn, andere dagen kan ik het goed relativeren. Het vruchtzakje van ons kindje liep een week achter op schema, het kindje groeide wel goed (we hebben 2 echo's gehad voordat het fout ging, 2x een hartje zien kloppen). We hebben zelf sterk het gevoel dat er iets niet goed was met het kindje en het feit dat mijn lichaam dit 'probleem' dan zelf 'oplost' vind ik eigenlijk heel mooi. Daar staat tegenover dat ik had gewild, dat ik 'gewoon' zwanger was van een gezond kindje, dan was ik nu misschien bijna aan het bevallen. De realiteit is echter dat we (wat een 2e wonder betreft) nog steeds met lege handen staan en de emoties die daarbij gepaard gaan, zijn de ene dag een stuk beter mee om te gaan, dan de andere dag... Inmiddels hebben we een intake gesprek bij de fertiliteitspoli aangevraagd, al is het maar om te bespreken wat voor opties er eventueel voor ons zijn. Op eigen houtje en via de huisarts is er al het een en ander gedaan: zaadonderzoek heeft 2x goed zaad uitgewezen (in December en in Juli) en meerdere echo's bij mij hebben laten zien dat ik geen cyste oid heb. Ik krijg elke maand netjes een ei sprong (dit voel ik links of rechts en dit wordt door mijn temp lijst bevestigd) en mijn progesteron waarde lijkt goed, want mijn temp stijgt mooi na eisprong en daalt pas op dag 13, dag 14 word ik dan ongesteld (dus ook de lf is netjes qua lengte). Ik denk eerlijk gezegd dat wij medisch niks mankeren, maar dat ik lijd aan een chronisch tekort aan geduld We zullen zien, de afspraak is gepland op 29 augustus. Uiteraard hopen wij met heel ons hart dat het deze maand spontaan raak zal zijn en dat wij eind april eindelijk ons 2e wonder in onze armen mogen sluiten, maar op dit moment lijkt een zwangerschap iets waar ik alleen nog maar van kan dromen (of kan zien bij mijn vriendinnen of heel veel andere vrouwen om mij heen...) Sorry voor mijn enorm lange verhaal, het moest er blijkbaar uit...
I know that feeling..... Alleen lukt het hier wel prima .... Ons eerste kwam er zomaar uit het "niets" ...( nu 7) jaren heb ik nodig gehad om mijn man te overtuigen voor een 2de. Ons mannetje is nu 3 maand geweest .. Maar ach,ik wil er zo graag 3 ik weet dat het nooit zal komen, ( man laat zich steriliseren) en toch beheerst het me leven ...ik droom ervan om 2 zo'n kleintjes te hebben. denk er dacht en nacht aan .... Maar, ondanks, ben ik heel erg blij en dolgelukkig met mijn 2 kindjes maar het zal een "leegte" blijven denk ik ts : ik hoop heel hard voor je dat het gauw mag lukken ... dat je snel mag zwanger zijn van een gezond 2de wondertje het is je van harte gegund
Ooohhh ik leef zo met jou mee... wij hebben dan nog geen kindje maar t lijkt wel of half tilburg zwanger is het is soms zo frustrerend.. en ik gun het een ander wel maar soms denk ik ook wel ik wil oooook! maar helaas is het niet voor iedereen bestemd om meteen zwanger te worden. kop op meis!
Laten we het ook zo uit drukken, laat ik het netjes uit proberen te leggen. Mijn man heeft geen hoog libido. We vinden mekaar geweldig maar voordat we zwanger probeerden te raken hadden we weinig gemeenschap. Maar wel heel veel liefde. ( ik was overspannen) voor ella zijn we 2 jaar bezig geweest. Mn man wilde wel een kindje maar vond het ook eng dus hem rond mn ei het bed in krijgen was best lastig. Nu wil mijn man dolgraag zsm er nog een stuk of vijf. Dat betekent dat wij nu braaf om de twee dagen samen op bed ploffen. Oooh we moeten er zoveel moeite voor doen om die motor lopend te krijgen. En tuurlijk we zijn lang genoeg bij elkaar. Tgeeft allemaal niks. We praten goed. Maar wij zijn daar al niet zo van. En dat maakt het voor mij ook zo.... grrrr. Voorheen huilde ik er niet om ofz. Hij beurde me weer op. Lekker nuchter. En nu.... hij wil ook zo graag! Door mn laatste rare cycles liggen mn hormonen in de war. Ik gaf in eens weer melk, moodswings, last van maag en darmen etc. En hij steunt me lief. Houd me vast en zeg dan ook liefi dit zijn je hormonen, dit deed je ook die amdere negen maanden. Niet dat jij denkt dat we zwanger zijn maar dat hij het herkent. Voorheen mocht ik dan niet zeggen dat ik mn ei had enz. En nu kent hij bij wijze van mn cycles uit zn hoofd! Zoals mn handtekening aangeeft isnde grootste kNs op een cycles van 35 dahen. Drie weken nahet begin van mn laatste menstruatie. . Wanneer ik dus in een cycles van 35 dagen nn ei heb.. liggen wij met onze dochter in een koepeltentje..... tussen de caravans van ouders en zus. Dus nooooo way dat wij dan op welke manier dan ook aan gemeenschap toe gaan komen..... man! Pffff
waarom ga je dan geen ovutesten gebruiken? Hoef je niet zo vaak meer gemeenschap te hebben en kan het leuk blijven wel lastig voor je dat je nu rond je ei niet zal kunnen klussen maar misschien wel sowiezo vooraleer je vetrekt op vakantie?, Eitjes kunnen tot 5 dagen blijven leven in de baarmoeder! heel veel succes
waarom geen ovutesten.. tjaah.. dat is een goede... daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. naast dat ik dat altijd zo prijzig vond. dat doe ik de volgende ei denk ik dan maar.. ovutesten..
online zijn ze nog zo duur niet hoor 20 stuks voor 14.50 op zwanger en kids zeer goede en betrouwbare tests! je ziet maar succes