Nou op dezelfde manier dat ik leer dat hij niet aan de sigaretten mag zitten maar ik wel. Of in de drankkast maar hij niet. Dat ik laat op blijf en hij niet.
Nou ja iedereen kijkt er blijkbaar anders tegenaan. Dat is ieder zijn mening dan. Maar ik vind echt slaan wat zeer doet, pedagogisch onverantwoord. En dat is pas handelen uit onmacht, en daar bereik je niets mee idd. Met een corrigerende tik bereik je idd ook niet veel mee, dat geef ik toe. Maar soms handel je zo uit een reflex idd. Maar vind dit geen vorm van mishandeling. Ikzelf ben vroeger ook opgevoed met slaan, en kan je zeggen het heeft geen enkel positief effect gehad op mij. Het werd alleen maar erger. Ik werd vroeger dan ook door mijn ouders bestempeld als een onhandelbaar kind, en naarmate ik ouder word en zelf nu kinderen heb, merk ik gewoon dat je een kind daarmee behoorlijk schaadt. En ik weet haast zeker dat ik om die reden onhandelbaar ben geworden. Puur omdat mijn ouders de controle verloren en niet de tijd namen om eens iets rustig uit te leggen. Ik heb nu al een tijdje geen contact meer met mijn ouders, want het is nog steeds zo dat ze geen begrip tonen, en alles maar schuiven op dat ik een moeilijk persoon ben etc. Maar daarvoor, een aantal jaren geleden, zag mijn moeder mijn dochter driftig doen. En ik handelde dit af door mijn dochter compleet geen aandacht te geven. Terwijl mijn moeder mij zat te pushen, dat ik haar ff een mep moest verkopen. Want als het haar kind was geweest had ze het wel geweten zei ze. Dus ik zeg, nou mam dat heeft geen enkel effect en is handelen uit onmacht, kijk maar naar mij vroeger, heeft het effect gehad? en dan negeert ze mij compleet en gooit het op dat ik niet streng genoeg ben.
Ik zit me net te bedenken dat de corrigerende tikken die ik uitdeel geen zeer doen, maar als we ooit stoeien daarentegen... dat gaat ooit wel wat lomper, een lol dat ze hier hebben als je ze tegen de blote billen kletst, maar die zien dan ooit per ongeluk wel rood en met een corrigerende tik zie je hier nooit iets En nee dirksmama ik ga het geen slaan noemen want zo zie ik dat niet. Als jij dat wel vind, prima noem jij het slaan maar ik doe dat niet...
Elk kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Onze oudste, bijv. Was al onder de indruk als ik zei: ik tel nu tot drie........ Onze tweede keek me dan aan van: al tel je tot 100! Die was helemaal niet onder de indruk. Ik geef mijn kinderen over het algemeen nooit een klap, want dat is volgens mij niet effectief. Apart zetten werkt hier het beste. dat betekent dat onze oudste eigenlijk nooit op de trap heeft gezeten en onze tweede, derde en vierde vrij regelmatig. Ik heb de oudste ooit wel een klap gegeven, omdat hij zijn broertje sloeg en dan helemaal in een deuk lag als hij begon te huilen. Hij snapte niet dat dat zeer deed. Toen ik hem ook een klap gaf, kwam hij erachter dat het pijn deed en hij stopte er meteen mee. Ik ben dus niet per definitie tegen een corrigerende tik, maar als het met regelmaat gebeurd, lijkt het me meer uit onmacht gedaan worden, dan dat het zou helpen.
ik geef mijn kinderen of die van een andere geen corrigerende tikken dat vind ik een stukje onmacht en doe dit dus ook echter nooit ook nooit gedaan of in mij opgekomen ik doe het met woorden en praat met de kinderen mijn eigen kindjes na drie keer waarschuwen krijgen ze een gepasten straf dat werkt beter dan een tik
ik heb mijn dochter ooit een keer een tik gegeven, ze was boos, kreeg een driftbui en uit het niets had ik een pets op me wang en die deed zeer actie reactie denk ik want ik gaf er toen 1 terug nog voor ik door had wat er nou eigenlijk gebeurd was, voelde me vreselijk daarna en we hebben samen met ieder een rode wang huilend op de bank gezeten gelukkig was zij het binnen no time vergeten, maar ik vergeet het nooit meer, wat voelde en voel ik me nog steeds slecht hierover...
Klein draakje ik snap dat je je daar schuldig om voelt, maar vaak is het een reflex dat je het terug doet.
Kan ik me voorstellen, het is ook niet leuk! Maar het maakt je geen slechte moeder hoor! We zijn allemaal mensen en je kindje is het waarschijnlijk al weer vergeten
Mijn man heeft m'n zoontje een keer een tik op z'n hand gegeven tijdens het eten, hij smeet met z'n eten gooide alles over tafel, trok aan het tafelkleed en voor ik iets kon ondernemen tikte m'n man hem op z'n vingers. Behoorlijk hard want m'n man schrok er zelf van. S keek m'n man aan en begon te lachen. Maakte weinig indruk. Hier is het dus weleens gebeurd kan ook niet zeggen dat het nooit meer gaat gebeuren. Ieder doet het op z'n eigen manier, vind ik prima!
Nee nooit. Hoewel ik een tik iets heel anders vind dan echt slaan. Zo zat ik vandaag ergens op een terras, kwam een koppel zitten met 2 dochters, schat de ene 1,5 en de andere een jaar of 3. Mama en papa bestellen zich wat te drinken EN eten. Kinderen willen ook wat krijgt die oudste toch een klap tegen haar kop, ze moest haar mond houden?! Vervolgens gaat de jongste wat zeuren en weer pats tegen de kop, echt hard! Ik schrok me de pleuris, begon die vrouw ook nog tegen mij te schelden dat ik niet naar hun moest kijken?! uh ik verschrok mij van de pets die ik hoorde en draaide mijn hoofd instinctief om! Vond het zoooooo zielig voor die meisjes. Het haalde ook niks uit want nu hadden ze twee hyterische kinderen..