Wij hebben vreselijk slaapgebrek gehad. Mijn angst was echt dat ik mijn zoons zou vergeten... Ik had toen de gewoonte ingebouwd dat ik voordat ik de auto op slot had altijd nog in de auto keek voor de zekerheid. Ook al had ik ze afgeleverd bij de opvang of was ik zonder kinderen weggegaan! (we hebben anderhalf jaar bijna geen slaap gehad en toen nog een jaar weinig slaap).
Dit dus. Geld ook voor mij. Al ben ik wel een keer langs het kdv gereden zonder te stoppen . Eind van de middag, moe, gedachten ergens anders,... Ik lig er wel eens wakker van als ik zo'n verhaal lees, omdat het mij ook zou kunnen overkomen. Oja en het erge is, is dat mijn man ook zo is. Hij vergeet altijd de tijd bv en is dus standaard te laat. Tot nu toe gaat het og altijd goed als hij de kids ergens moet ophalen, maar ik help hem wel herinneren .
Het is mij gelukkig nog nooit gebeurd. Ik snap,wel dat in bepaalde situaties mensen per,ongeluk met kind op de achterbank naar het werk,rijden, of allebei naar huis rijden en vergeten langs het kdv te gaan. Wat ik echter nooit zal begrijpen en echt veroordeel dat je je kind uit de auto vergeet te halen, die zie je echt wel zitten als je uitstapt. wel even anders, maar het gekste dat ik,op mn werk meemaakte (kdv) is dat 1 papa bijna het verkeerde kind meenam....gelukkig was de oplettende stagiaire die er wat van durfde te zeggen tegen de man in,kwestie.
Ik heb nog nooit een kind vergeten gelukkig. Maar ik heb wel een alarm in mijn telefoon zodat ik genoeg tijd over heb om op tijd bij school te staan. Ik raak mijn tijdsbesef namelijk weleens kwijt. Wel ben ik eens 1 van de kinderen kwijt geraakt in het winkelcentrum. Toen ik hem weer gevonden had moest ik nog harder huilen dan hij. Ook weleens per ongeluk naar de winkel gereden ipv naar de psz. Over dat kinderen checken via de spiegel op de achterbank.. Ik keek laatst ook ff zo.. leeg stoeltje! Gelukkig was de schrik van korte duur want ik bedacht mij al snel dat hij gewoon bij zijn vader was. Maar 9 van de 10 zit ik met minimaal 1 kind in de auto dus het was eventjes wennen.
Ben zelf ontzettend georganiseerd dus verwacht niet dat het mij snel overkomt, maar kan me voorstellen als je dat niet bent en je bent moe...pfff
Ik ben ons kindje nooit vergeten. Maar heb 1x gehad dat ik echt enorm schrok in de auto. Was ineens bang dat ik hem vergeten was in de MC te zetten en een lege MC in de auto had gezet. Was natuurlijk niet zo maar voelde wel even heel raar.
uhhh dat zou je zeggen ja Deze papa kwam binnen en zijn zoon zat naast een ander kaal jongetje in de wipper, hij pakt zn tasje in, doet het gesprekje met de leidster (ik was nog stagiaire) en dan gaat de telefoon, leidster loopt weg om op te nemen omdat ik er ook bijstond. Hij loopt naar die wippertjes toe en begint heel enthousiast tegen dat andere kereltje te praten (nou dat kan dacht ik) maar toen ineens haalde hij hem eruit en wilde zn jasje aandoen....ik begon aan mijzelf te twijfelen en heb toen mn begeleidster in de verschoonruimte achter de telefoon vandaan gehaald om te zeggen dat het volgens mij niet zijn kind was...was dus ook zo We hebben het maar heel voorzichtig gezegd, man schaamde zich dood en zei: o als mijn vrouw dit hoort vermoord ze mij
Gelukkig nooit gebeurd. Bij de winkel of zo in de auto laten zitten zal ik nooit doen. Ben veel te bang dat iemand er met mijn meisje vandoor gaat! Mijn irreële angst hoor.
Mijn man is een keer vergeten mijn oudste van het kdv te halen. Ik deed dat altijd want het was naast mijn werk. Maar toen had ik zwangerschapsverlof en moest hij het doen. Ik ben ontploft toen hij zonder kind thuis kwam
Met schaamte moet ik bekennen dat ik op het kdv wel eens zo mijn kind voorbij ben gelopen. Ze waren in de hal aan het spelen ipv op de groep. Ik zeg nog hallo tegen de leidster die notabene mijn dochter vast had en loop zo door naar de groep. Kennelijk helemaal gefocust op het einddoel .
Haha nee hoor,... gelukkig niet! Maar ze zaten wel raar te kijken toen ik zo mijn eigen dochter liep. Ik vind het nog steeds erg,....
haha kan mij voorstellen, maar maak je niet druk dat zijn ze vast allang vergeten. Maar dat voorval wat ik vertelde kan ik gewoon niet vergeten, al is het al zeker (ff denken....) een jaar of 9 a 10 geleden
Ik zal wel een slechte moeder zijn, maar wat mij betreft lijken alle baby's op elkaar. Dus ik kan me die vader wel voorstellen. Kennen jullie dat boek 'borstvoeding' van Stefan Kleintjes. Daar staat zo'n donkerharige babytje op de kaft. Nou, als je die in de eerste weken naast de mijne had gelegd, had ik toch ook even staan twijfelen hoor.
Als je heel goed leest dan lees je dat mijn berichtjes niet superveroordelend zijn,maar lees je dat ik me probeer in te leven in de gedachtes van mensen wie het wel overkwam. Ik kan het me totaal niet voorstellen,dat mag toch? Dan mag ik toch vragen wat er in iemand om ging? Juist zodat ik het misschien kan begrijpen en mijn mening eventueel bij kan stellen. Feit dat jij zo op mij reageerd wil zeggen dat jij hier de veroordelende bent lijkt me..