Er wonen nu meer Polen... Die zijn vaak ook heel blond. Dat scheelt... Daarvoor werd ik weleens op straat aangesproken over hoe leuk het was dat ze zo blond is Vooral door de oudere bevolking hier... Dat zijn veelal wel Nederlanders of Turken. Blijkbaar kwam de rest (net als wij) later
Mijn (engels)man werd als kleuter voorzichtig ingeleid in het feit dat er een 'Indian boy' in zijn klas zou komen... Na de eerste ontmoeting was hij vooral erg teleurgesteld aangezien het jongetje niet met pijl en boog rondliep...
hier ook wel vrij snel, maar dat is omdat ze een beetje bang is...echt heel erg, ik schaam me rot, dat uitgerekend onze dochter bang is voor donkere mensen terwijl wij echt haar altijd aanleren dat iedereen gelijk is. Wat ik wel grappig vind is dat er een chinees jongetje in haar klas zit en ze nu bij elke chinese man die we tegenkomen (ook op vakantie in italie) vraagt: is dat de papa van.....
Ik zat laatst met mijn zoontje in de bus, en een zeer donkere vrouw ging achter ons zitten, en hij zat echt te kijken. Besef denk ik nog niet dat hij ervan heeft maar hij had wel zo iets van huh? Hij kent geen getinte mensen, behalve 1 halfbloedje maar daar zie je het nauwelijks aan!
Snap dat dat vervelend is dan. Helemaal omdat je hem anders leert. Heb je haar weleens gevraagd waarom ze bang is? Haha! Net als dat kinderen tegen vreemde mensen gaan praten. Over hun opa, oma en vriendinnetjes. Want tja iedereen kent ze toch?
In welke uit hoek van de UK was dat? Indiers, pakistani etc zijn zo onderdeel van de Engelse cultuur (grote steden) Zowel zoon als dochter zagen al snel een verschil maar wilden beide graag zo mooi bruin zijn
Pff ja... Mijn beste vriendinnetje vroeger was een kwart indo... Wat was ik altijd jaloers op haar haar en op haar mooie bruine tintje. Ik kwam nooit verder dan spierwit of kreeftjesrood.. Afhankelijk van hoe goed ik had gesmeerd dus.
Hier een dochter die met 1,5 al zwarte piet riep tegen die donkere man die editie NL presenteerde bij rtl.. En toen had ze ook al een keer zwarte piet geroepen toen we over straat liepen op een markt naar een donkere man bij een kraampje zwarte piet geroepen.. (ik schaamde me dood :O ) Maskers zag ze eigenlijk ook al rond diezelfde tijd..
Ik woon in een overwegend 'wit' dorpje...dus veel kleur zien mijn kinders hier helaas niet. Maar de vriend van mijn moeder is een donkere antiliaan....heeeel donker En eerlijk, dat vinden ze beide niet vreemd of wat dan ook. Dochter heeft nog nooit erover gehad waarom....Dus weet niet of het ze wel op valt, het gaat er bij haar meer over dat hij haar in haar waarde laat. Dat is belangrijker, mensen die opdringerig zijn heeft ze wel moeite mee namelijk, of die nu wit geel zwart of blauw zijn Smink zoals zwarte piet herkend ze wel, al blijft het zwarte piet als eerste vorig jaar kwam er toch de vraag, maar ze zijn wel nep zwart he?? beetje onzeker nog, en toen erachter aan...maar (naam vriend van mijn moeder) is heel echt zwart he! Die is moooooooi! Hihi de vriend moest er heel hard om lachen, hij vond het super lief van haar. Dus hier was het rond de 4 jaar ongeveer dat ze het ging op merken, zoontje is er echt nog niet mee bezig....
east london geloof het of niet... Maar wel heel lang geleden ( geboren en getogen in Poplar in '65) En ja: daar zijn Indiers (en menig andere cultuur) nu uiteraard groot onderdeel ván, maar in zijn jeugd nog een novelty... Ik ben trouwens van '70 en zowel op mijn basisschool onder de rook van R'dam als op de middelbare (in R'dam zelf) waren mensen met een kleurtje echt serieus zwaar in de minderheid....
Mijn zoontje ziet het verschil al heel lang al ,volgens mij zien ze gewoon vanaf baby af aan verschil hoor, maar gewoon hetzelfde als rood of zwart haar of dik of dun ofzo
Ik heb ook niet het idee dat onze zoon het eerst niet zag. Alleen hebben kinderen i.t.t. (helaas) heel wat volwassenen nog geen vooroordelen. De man van onze gastouder is heel donker. Mijn zoon heeft een tijdje gehad dat elke keer als we een zwarte man langs zagen kwamen, hij gelijk de naam van de gastvader ging roepen. Dat is al minstens een jaar geleden, dus al voor hij twee was. Hij zag dus wel degelijk al vrij jong het verschil tussen blank en zwart. (Alleen blijkbaar niet echt duidelijk het verschil tussen verschillende zwarte mannen.)
Ja precies! En als een kind in de dagelijkse praktijk omgaat met alle kleuren zal hij het niet snel benoemen
ik ben het eens met Tupp, mijn zoontje heeft altijd wel het verschil gezien tussen een donkere en lichte huid, maar hij vindt het zelden de moeite waard om te benoemen. Wij hebben een donker buurmeisje die wat ouder is en weleens komt spelen. De eerste keren was toen mijn zoontje 1 was of zo en ik kan me toen nog herinneren dat hij haar hand vastpakte en haar huid van dichtbij bestudeerde. Toen vroeg ik me wel heel erg af wat er in dat koppie omging, maar hij kon nog niet praten
Mijn stiefvader is surinaams en mijn zoontje reageert niet anders op hem dan op anderen. Ik kan me wel herinneren dat mijn nichtje rond een jaar of 3 heel serieus naar hem zat te kijken om vervolgens tegen hem te zeggen: 'opa, jij hebt chocolade lippen!!' Heel schattig
Wij hebben hier een praktischer issue gebren uit hetzelfde verschil. Als ons buurmeisje hier eet... Krijgt ze van mij geen worst op brood. En laatst wilde ze hier 's avonds graag eten... Prima maar we aten varkensgehakt. (Heel toevallig... We eten dat echt bijna nooit) Dus hopsa, naar huis gestuurd. En in het zwembadje in d'r blootje? Dat mag niet van mij. Als manlief thuis komt uit werk... Hoef ik haar niet bloot in mijn tuintje. Niet omdat het mij uitmaakt maar omdat ik weet dat het bij haar thuis WEL uitmaakt. Dat is toch iets wat hier regelmatig terugkomt merk ik. En vanmiddag ook weer.. "Mam, weet jij wie in god geloofd? Anissa..." (Het buurmeisje dus) "Mam, ik denk dat de meeste Nederlanders wel in god geloven hoor..." Wij maken er niet echt een geheim van dat wij niet zo godsvruchtig zijn zegmaar. Ik heb er zelf niks op tegen overigens maar manlief wel. "Mam, wie zegt dat Anissa geen varken mag eten dan?" "Maar mam... En die ark van Noach dan... Hoe zit DAT dan?!" (Toevallig vandeweek het verhaal vertelt omdat er hier een grote namaak-ark in het winkelcentrum staat) Dat vind ze veel interessanter en spannender dan het huidskleurtje
Die horen wij graag.... Maar alle gekheid op een stokje... Ik voed dat soort vragen verder niet.. Ze bedenkt ze echt zelf. Al laat k d'r wel graag over zulke dingen nadenken als ze er zelf meekomt... En blijkbaar had ze er ook over gepraat met het 4-jarig buurmeisje anders had ze dat niet geweten. Zie je ze al zitten met z'n 2tjes?