Hoi Dames, Het lijkt wel of ik hier alleen maar ellende kan plaatsen. Ik kreeg eindelijk een beetje rust na vorige week zaterdag. In 1 keer is dit weer "pats boem" verdwenen. En echt alleen ben ik niet maar momenteel voel ik mij dit wel! Vorige week zaterdag zijn mijn ouders langs gekomen om de babykamer af en in elkaar te zetten. Echt alles heb ik van hun gekregen , dit wilde zij zelf omdat ze zo blij zijn met hun eerste kleinkind Momenteel ben ik thuis , 33 weken zwanger , zonder inkomsten helaas. Sinds enkele dagen viel het mij op dat mijn lover nogal stilletjes is. Stil , denkend achter zijn computer. Gisteren vroeg ik hem wat er nou eigenlijk aan de hand was waarop hij antwoorde dat er echt niets was. Ik ben bij hem gaan zitten en heb het er uit moeten trekken. Hij barstte in tranen uit maar wilde niet zeggen wat er aan de hand was omdat hij bang zou zijn dat ik hem zou verlaten. Er gingen gelijk diverse scenario's door mijn hoofd en na enig doorzeuren kwam daar dan het antwoord : " Ik kan niet meer voor JULLIE zorgen " Dat is fijn om te horen aan het eind van je zwangerschap. Na een depressieve periode van mezelf lijkt hij in een depressie beland te zijn. Heb je het ene gehad , val je gelijk in het andere. Allerlei dingen spoken er nu door mijn hoofd en hij lijkt zijn ei kwijt te zijn. "Waarom heb je dit niet verteld voor de babykamer in orde werd gemaakt" En "Wat moet ik nu zo aan het eind van mijn zwangerschap"? Ik ben nu niet in staat om te gaan werken en ook na de bevalling zal dit nog enkele weken duren. Mijn familie woont minimaal 100km verder op. Een goed gesprek is dus ook niet makkelijk aan te kaarten. Ik heb vannacht liggen denken - denken - denken. Tuurlijk wil ik hem niet verlaten maar ik moet wel aan mijn kindje denken. Moet ik terug naar mijn ouders? aan het werk? Wat moet ik doen , spookt er door mijn hoofd. En meneer : Die heeft heerlijk geslapen en stapt pas net zijn bed uit. Echt fantastisch om dit te horen op 33 weken zwangerschap. De grond is echt onder mijn voeten vandaan gezakt. Ik zet het maar weer op een denken Groetjes Mij
Lieve meid toch, dat is echt een nachtmerrie...... Ik hoop voor jou en je wondertje dat jullie eruit kunnen geraken...... Heeft hij kunnen verwoorden waarom hij niet voor jullie zou kunnen zorgen? Heeft hij mss plots wat schrik omdat de geboorte eraan komt? Als hij het niet kan verwoorden mss voorstellen dat hij het wil opschrijven. Klinkt belachelijk maar voor sommige helpt dit. Mijn man en ik kunnen redelijk praten tijdens discussie maar een goede vriendin van me lost dit met haar man zo op en dat werkt bij hen. Veel sterkte alvast!
Wat bedoeld hij ermee? Dat hij geen relatie meer wil? dat hij zich depressief voelt? Dat hij het gevoel heeft jullie tekort te doen? Jij hebt toch eerder topics geopend over je stiefkinderen als ik me niet vergis toch? Dringt nu misschien door dat hij jou tekort doet, dat je niet blij bent met hoe dingen gaan en hij zich daardoor zo voelt? ik begrijp geloof ik even niet precies wat er aan de hand is....
Ik denk dat deze uitspraak weer eens een uitbarsting was van opgekropte frustraties want de volgende dagen was er niets aan de hand. Hij had een misrekening gemaakt en daarom deze reactie
hmmm snap het verhaal niet helemaal. gezien laatste reactie was hij ergens van geschrokken en zag hij ook even door bomen het bos niet meer. Lijkt mij goed eens rustig met elkaar in gesprek te gaan en te vragen aan hem hoe dit komt... mogelijk is het voor hem ook wat te veel. en blijkbaar voor jou ook door toch te denken aan weggaan. Klinkt voor mij als een goed en rustig gesprek voeren waarin jullie beide aangeven er te willen zijn voor elkaar maar ook te benoemen wat dwars zit.
Ik zou als ik jou was een heel goed gesprek met hem aangaan en alles eruit trekken wat hem dwars zit. Hetzelfde hier gehad en echt het heeft geholpen!
Ja daar lijkt het wel op.. Aan de ene kant "fijn" dat hij nu weer de oude lijkt te zijn..maar natuurlijk verschrikkelijk dat ie je/jullie zo in de onzekerheid laat zitten!! Ik zou toch nog eens vragen wat hij nou precies bedoelde. Want de eerste 2 dingen die bij mij op kwamen: - Heeft hij ook geen inkomsten meer dan? of - Hij wil/kan niet meer verder met de relatie?? Maar als hij de volgende morgen weer gewoon normaal uit zn bed stapte, dan zal het denk ik geen van beiden zijn. Ik zou echt nog eens praten zodat je weet waar je aan toe bent..dit moet toch opgelost worden voordat de kleine er is Succes!
Ben ook wel benieuwd? Wel opmerkelijk dat hij zegt jou (jullie) niet kwijt te willen, maar ook zegt niet meer voor jullie te kunnen zorgen. Wat bedoelde hij precies?
Ik breek eventjes in..heb je tips om dit te doen? Het loopt hier ook niet echt lekker (zeg maar gerust, echt niet) maar wat ik probeer, het wil niet lukken. Er zit veel dwars en ik kan weinig goed doen, maar wat? Geen flauw idee..Enigste waar wel heel veel liefde, zorg en aandacht naar toegaat is de kleine, maar zonder een goede basis zal dit (ook voor de kleine) niet voldoende zijn. Ben benieuwd, misschien kan je ons een beetje op weg helpen!
je moet tot op het bot en keihard vragen wat hem in hemelsnaam mankeer mannen praten zo onwijs weinig en als ze praten is het kei en keihard wat er gezegd wordt. wat is precies bij jouw aan de hand als ik vragen mag ?
Nou, gelukkig zijn we erachter en is het nu ook de wereld uit geholpen. Bleek dus dat er nog iets dwarszat wat meer dan een jaar geleden heeft plaatsgevonden, en m'n partner een half jaar terug aan is herinnerd. Maar hij wilde mij er niet mee "confronteren" omdat het kwetsend voor mij zou zijn. We hebben goed gezeten, gepraat en gehuild, en ik denk dat het nu echt tussen ons vandaan is. Hopen bij jou ook TS!