Ik werk ook in de thuiszorg, sinds een half jaar, en dat gaat mij ook goed af.... alleen het bij houden van mijn gewerkte uren, de kilometers die ik rijdt en zo is drama....haha..... meestal gok ik het aantal kilometers.....het scannen gaat nu wel wat beter.... Heb ook jaren in een verpleeghuis gewerkt met dementerende, maar ook dat ging altijd wel goed omdat daar ook veel structuur is.... dat hebben dementerende ook nodig. Ik heb wel heel veel moeite om feedback te geven en zo ben totaal niet direct, maar ben ook onzeker in vriendschappen maken.... heb een klein groepje vriendinnen, maar ik vind het al heel moeilijk om ook mijn sociale contacten te onderhouden.... ik doe mijn gezin... de dagelijkse dingen en mijn werk en daar heb ik voor mijn gevoel echt mijn handen al vol aan. ik kan bijv wel heel goed dienstroosters maken....kan dat wel goed ordenen en zo....ik kan ook wel lappen stof lezen, maar bij mij geldt wel de voorwaarde dat het me moet interesseren...als iets me niet boeit haak ik echt af en kan me dan moeilijk dwingen.
Blijkbaar meerdere ad(h)d-ers hier die werkzaam zijn in de zorg of het onderwijs. Passemde beroepen, de combinatie van structuur en afwisseling. Ook opvallend dat meerdere zeggen wel structuur aan anderen te kunnen bieden. Wat Evelien zegt over de vriendenkring is voor mij ook herkenbaar. Ik heb vier vriendinnen. En dat kost me -zeker nu ik een kindje heb- al genoeg moeite om bij te houden. Ik zie ze ook zeker niet zo vaak als ik zou willen. Maar vaker lukt me gewoon niet.
Ik zit ook in de zorg..tandartsass. Ook ik stond gister om 00.30 de wc's te schrobben Impulsief kwam het op. ach...heb er geen last van
Even kort want moet zo gaan werken: niet in de zorg trouwens, ben communicatieadviseur. Erg afwisselend beroep en vooral de opstart van een project vind ik erg leuk en uitdagend. Maar routineklussen breken me altijd op zodat ik na een jaar/ anderhalf meestal weer begin te verlangen naar een nieuwe baan.... Werken jullie al lang voor dezelfde werkgever? @sociale contacten: ideem, veel moeite met onderhouden ervan en altijd het idee dat ik tekort schiet in bellen etc. Heb ook een klein groepje goede vrienden om me heen en verlang soms best naar meer sociale contacten, maar weet dat ik er de energie niet voor heb of mensen teleur moet stellen op bepaalde momenten. Weer zo'n tegenstelling vind ik: wel sociaal, maar weinig sociale contacten. Oh en als ik wat typfoutjes maak: Ipad in combinatie met snel willen typen werkt niet zo goed. Ik had gisteravond trouwens nog een praktisiche tip bedacht die ik met jullie wilde delen, ben ik vergeten dus...
Oh en ik dacht: als we nu allemaal een mooi huishoudschema maken en dit om de zoveel tijd onder elkaar rouleren blijft het spannend en kunnen we ons misschien wel aan een schema houden. En mijn tip weet ik nu ook weer: als ik heel erg tegen een huishoudelijk klusje opzie zet ik de kookwekker op 15 minuten en zie ik wel hoe ver ik kom in die tijd. Je kunt nog heel veel doen in een kwartier en daardoor blijft het overzichtelijk en vooral heeft het een duidelijke eindtijd.
Zijn hier ook meiden die medicijnen nemen tegen add of adhd? En zo ja, wat zijn dan de verschillen in het dagelijks leven?
Ik heb heel snel dat ik uitgekeken ben op m'n werk. Ben begonnen in kapsalon a, toen zat ik nog op school. Wilde in die tijd drie andere opleidingen doen. Opleiding wel afgemaakt... Op naar salon b, in vier verschillende verstigingen gestaan. Tussendoor nog twee weken voor salon c gewerkt, omdat ik dacht dat dat leuker was. Kledingwinkel gehad, hoop sollicitatie brieven verstuurd voor bbl plekken en uiteindelijk in de thuiszorg beland. Eigenlijk mag ik niet klagen, maar alles lijkt interessanter dan wat ik doe. Daarbij komt het gevoel te falen ook steeds boven duiken.
Ik heb gister trouwens met manlief gepraat, en een schoonmaak lijstje van internet geplukt. Ik moet en zal alles altijd schoon hebben, maar soms kan ik het gewoon niet. Of ik begin aan alles tegelijk en maak niks af. Afgesproken dat we de lijst eerlijk verdelen, zodat ik een duidelijke structuur heb. Ik ga ook m'n therapieboek weer doornemen. Hierin staan heel veel tips en korte oefeningen om alles duidelijk en overzichtelijk te houden. bol.com | Behandelgids ADHD bij volwassenen, clientenwerkboek, S.A. Safren | Boeken...
Ik heb zojuist de huisarts gebeld voor een afspraak, kan morgen terecht. Ik heb nl echt wel hulp nodig, mijn huishouding is een puinzooi, heb te lang aangerommelt en zie door de bomen het bos niet meer... ik heb 1 dochter die bij het kentalis onderzocht word vanwege een ontwikkelingsachterstand/leerstoornis... men denkt oa aan ADD.... En zelf denk ik dat mijn oudste dochter het misschien ook wel heeft alleen zij redt zich net aan op school.....hoewel het wel steeds moeilijker wordt, ik heb daarom na de schoolvakantie voor haar een afspraak met een schoolmaatschappelijkwerkster..... door dit ben ik heel veel met ze bezig... tessa (8) heeft allereli onderzoeken gehad het afgelopen jaar, ze heeft 2 x logopedie en fysiotherapie, met mijn oudste dochter moet ik al het huiswerk zo'n beetje samen doen ( tenminste het leerwerk) en dan hebben ze alle drie nog 2 sporten die ze beoefenen.... en ik werk 50%.....het is eigenlijk teveel voor me.... mijn man heeft weinig begrip.... die denkt heel zwart wit.... die verteld me hoe ik op moet ruimen en verwacht dan ook dat ik dat zo doe...maar zo werkt het niet.....en als hij huiswerk doet met de meiden en ze snappen het niet dan kan hij enorm driftig worden en dat helpt ook niet, mijn dochters zijn toch al faalangstig.... dus heb ik het gevoel alles maar in mij eentje te moeten doen en draai ik maar in een kringetje rond.... Dus vandaar dat ik toch maar op zoek ga naar hulp!
Daarbij heb ik ook nog een angststoornis, een sociale fobie..... daar heb ik in het verleden wel aan gewerkt en op zich vermijd ik situatie niet meer. maar zoals nu, nu mijn huis zo'n zooitje is en zo wil ik eigenlijk geen andere kinderen hier over de vloer omdat ik me daarvoor schaam. Dat is niet goed voor mijn kinderen.....dus ik moet wat veranderen maar weet niet hoe.,....
evelien : dan lijkt het me tijd om of minder te werken of ouderschapsverlof op te nemen. Of de meiden 1 sport laten vallen. Je man sowieso een paar dagen jouw schema laten draaien en dan alles incl. meiden brengen, schoonmaken, koken, werken etc. Hij gewoon 3 dagen vrij nemen en dan ruilen jullie een week om. evt. ga je een volle week werken als dat op je werk geregeld kan worden. niet alles ligt bij jouw. Papa hoort ook de meiden kunnen helpen met huiswerk en anders pakt hij maar een deel huishouding over als jij voor het huiswerk zorgt.
het is niet zo dat hij niet helpt hoor..... Hij doet best veel... brengt sowieso elke avond de kinderen naar bed.... doet de afwas.. en doet het kluswerk en zo...(alle mannen karweitjes) en hij ruimt heel veel op... maar is dat wel zat.... hij heeft ook geen inzicht of kennis van ADD, het is pas sinds kort dat ik hier aan denk.... dus hier zit wel iets wat ik kan bieden aan hem, wat mogelijk meer begrip opbrengt. Eerlijk gezegt denk ik niet dat het helpt als ik ga stoppen met werken.... het punt is dat ik thuis heel inactief ben....ik ga bedenken wat er allemaal met gebeuren.... de werkzaamheden moeten van mij eigenlijk volgens een bepaalde volgorde gebeuren, zoals eerst opruimen, dan stoffen, soppen en dan de vloer....maar er moet zoveel dat ik dan blijf verzanden in het denken en doe dan uiteindelijk weinig tot niks... maar misschien is ouderschapsverlof wel iets, dat is tijdelijk.... maar dat zou ik dan willen doen in combinatie met hulp zodat ik dat ouderschapsverlof ook nuttig gebruik....het probleem is ook dat ik een jaar contract heb. Dus ik wil ze niet teveel over mijn situatie vertellen, bij mijn sollicitatie zeiden ze al dat het ziek zijn/ziekmelden een punt is waar naar gekeken word bij de omzetting naar onbepaalde tijd. Dus dat maakt het lastiger. Nou weten ze wel van tessa dus ik zou kunnen zeggen dat ik ouderschapsverlof neem als gevolg van mijn gezinssituatie, wat niet gelogen is....
Dat zou je zeker kunnen doen om het via Tessa te spelen, niets van gelogen. Ik snap dat je het van jezelf niet wil uiten bij onzekerheid. en anders hulp in de huishouding . 1 x per 2 weken 3 uur scheelt al dat is dan 30 a 40 euro per 2 weken. Ik kan niet in jullie portemonee kijken maar misschien een mogelijkheid en een hulp vraag neerleggen om een structuur aan te brengen in het huishouden bij een goede vriendin/zus/hulpverlener?
Mijn moeder heeft aangeboden om me te helpen.... ik heb haar verteld dat het thuis een zooi is..dat ik daarom geen bezoek ontvang momenteel....Mijn moeder is zeer perfectionistisch heeft een overmatig schoon huis.,.. maar erger nog ze is 77 jaar, gaat als een gek in de weer om hier te peotsen en gaat dan continu boos lopen mopperen, hoe ik het wel of niet moet doen, dat dit toch niet kan, dat een 77 jarige moeder dit nu moet opknappen en ze dat eigenlijk niet meer kan....nou is ze nog wel heel fit hoor, maar ik wil haar en mezelf dat niet aandoen... Mijn zus woont in zwolle en wil me wel komen helpen een paar dagen, maar kan niet structureel en vriendinnen.... ik weet niet of ik dat durf te vragen.... ik schaam me heel erg.... heb ook steeds gedacht dat het aan mezelf ligt dat ik niks kan, lui ben , niet volwassen etc.... en dat verlamde me ook weer.... het is pas sinds 6 weken ongeveer dat ik aan ADD denk omdat ik daar veel in herken, maar ook niet alles....dus het is nog heel pril en logisch ook dat Erwin zich er nog niet over heeft ingelezen.....
Maar goed.... ik heb het wel tegen mijn ouders en mijn zus verteld, het begin is er, ga nu naar de huisarts.... dus ik doe nu wel wat.....
dan geef jezelf en je gezin nog wat tijd. Dat huishouden komt wel. vraag hulp en kijk hoever je komt. Schamen voor je vriendinnen zou ik niet doen. 1. jij hebt er ook niet om gevraagd. 2. je kan er niets aan doen 3. grote kans dat ze echt wel wat door hebben. 4. het zou mij geen moer uitmaken als een vriendin bleek add te hebben , het maakt je nl. geen minder mens. maar maakt wel een hoop duidelijk. 5. ik zou als vriendin je prima willen helpen een ritme te krijgen in je huishouden. Je moeder zou ik dan inderdaad niet vragen, dat geeft alleen maar stress.
Da's een heel goed begin. Het klinkt inderdaad alsof je vastloopt en ik denk dat ieder van ons dat punt herkent waarop je gewoon moe bent en alles je boven het hoofd begint te groeien. Hoe reageerden je ouders en zus? Was er herkenning? Weet ook dat als er ad(h)d vastgesteld is je eventueel recht hebt op een gezinscoach en hulp in de huishouding om orde op zaken te stellen. Die rommel wordt wel opgelost. Concentreer je eerst maar even op afspraak met de huisarts en de onderzoeken van je dochter(s?). Oh en begrip bij je man natuurlijk. Laat hem eens een site lezen over ADD. De mijne was eerst ook heel sceptisch totdat hij in de gaten kreeg dat ik erg aan het worstelen was.
bedankt dames.... voor jullie reacties en ideeen.... heb ik wat aan! Mijn ouders begrijpen dat niet.... die ontkennen ook dat er met mijn middelste dochter wat is, ze is gewoon wat langzamer, dat was ik ook zeggen ze dan..... Mijn zus wel, die stimuleert me heel erg om wat te doen het aan tepakken...en inderdaad te zorgen dat ik hulp krijg
Ben bij de Huisarts geweest, die kwam zelf tot 2 opties... of ik heb inderdaad ADD/ADHD of ik ben overspannen, misschien zelfs wel een burnout. Ze gaan het onderzoeken.... ga eerst vrijdag naar de praktijkondersteuner GGZE en dan gaan we het balletje aan het rollen zetten en ga ik naar een psycholoog om tot een diagnose te komen.
mensen met AD(H)D zijn vaak overspannen. Vandaar dat ik nu in de ziektewet zit. Ik werk een uur p.x op therapeutische basis. En omdat ik nu geen meficijnen mag heb ik dus een uitkering. Het komt door dat constant aanpassen aan 'de rest'. Moet zeggen nu een beetje structuur werkt wel! Dus misschien is het wel een combi bij je.