@Evelien69: dat is zeker lief van je zus! En ook moeite hebben met hulp vragen past prima in het plaatje
@Siren84: wat jammer da j werkgever zo weinig begrip heeft. Doe't rustig aan, zeker nu je zwanger bent en nog zoekende met je adhd en depressie. Geef 't tijd. Heb je een fijne psych?
Ja dat klopt. Het is nogal een vaag vlak voor mensen die het zelf niet hebben. Ik wil ook vaak hulp maar weet niet hoe het uit te leggen :/ Gewoon alleen al wat begrip
Dat is bij mij ook heel herkenbaar inderdaad. Gelukkig dat we een aardig verloop van cliënten hebben (thuiszorg) en ik me regelmatig kan opgeven voor allerlei werkgroepen en projecten. Maar ondanks dat wordt ik regelmatig overvallen door het 'is dit alles'-gevoel en daar kan ik erg moedeloos van worden. Ik ben zelf trouwens niet vaak van werkgever veranderd, maar wel iedere keer de ene na de andere overname. Dus dan veranderde er ook weer van alles. Iedereen over de zeik natuurlijk, maar ik vond het altijd allemaal wel prima. Waar ik wel een beetje bang voor ben is die ontwikkeling naar steeds kleinere teams met kleinere wijken. Bij mijn vorige werkgever kwam het erop neer dat je iedere dienst zo ongeveer dezelfde cliënten had. Kleinschalig werken noemt men dat, ik vond het een ware verschrikking, je kakt compleet in. Toen heb ik wel ontslag genomen. Heb trouwens ook in het ziekenhuis gewerkt. Ben daar half overspannen weg gegaan omdat ik niet tegen de saaiheid kon. Iedere dag, dag in dag uit, deed je dezelfde dingen op dezelfde tijden. Eetrondje, wasrondje, beddenrondje, koffie, zorg, rapportage, pauze, temprondje, medicatierondje, zorg, overdracht, gaaaaaaaaaaaaadverdamme. En ze werkten nog met kamertoewijzing ook. Alleen al de gedachte dat mijn hele leven zou draaien om die 2 kamers in dat ene ziekenhuis, was genoeg om acuut depressief van te worden! Maar idd; kan niet tegen chaos, maar in tijden van veel stress en hoge werkdruk presteer ik t beste.
Dit heb ik ook. Maar ik kan ook slecht tegen verandering, maar ik raak wel op alles uitgekeken. Van werk tot aan m'n servies. Alles is zo snel saai. En dat tegenstrijdige word ik altijd zo moe van
Ga zo echt slapen, want lig anders weeeer te laat op bed en kom ik er morgen weer niet uit... Maar voor ik ga slapen noem ik eerst nog een positief puntje op: ik ben erg creatief dankzij m'n snelle denken. En als ik voldoende uitgedaagd wordt ben ik zeker op dat vlak in staat om echt uit te blinken. Daar ben ik dankbaar voor en stiekem ook wel trots op.
Ik lees wel graag heb de afgelopen vakantie 7 boeken gelezen.... maar taaie droge stof krijg ik niet voor elkaar, als een boek me niet pakt lees ik hem niet....
Ow maar dat is op zich wel super toch? Dat ze je hulp aanbiedt en zo. Zie ik mijn zussen niet zo snel doen namelijk. Maar ik snap dat het al met al een heftige dag was. Ik ga binnenkort ook naar de huisarts. Nu ff niet want met suikerfeest in aantocht heb k meeeeeer als genoeg te doen. Zie er wel tegenop eigenlijk. Ik ben al eens eerder geweest voor een verwijzing naar de psycholoog. Die heb ik toen gekregen. En daarna heb ik de verwijsbrief nooit meer opgehaald........
Ja een heel aardige man! Ik kan hem altijd bellen en als hij niet beschikbaar is belt hij dezelfde dag nog terug. Super gewoon! Mijn baas is nu rustig hoor. Is bang natuurlijk dat er iets met de baby gebeurt. Dat willen ze niet op hun geweten hebben. Hij zei in januari letterlijk... zo is jouw karakter, zo ben je... ben niks anders gewend! Ja zeg ik... maar ik denk dat er een reden voor is!!!! Nu staat het zwart/wit zeg maar. Maar aanpassen wilde hij niet. En ik maar zwoegen en zwoegen. Therapie werkt niet 100% zonder medicijnen zeggen ze.. dus dat maakt het extra zwaar. En maar steeds weer een hoop commentaar en werkdruk over me heen. Ben echt in een gat gevallen figuurlijk. En geen medicijnen mogen natuurlijk terwijl de baas dacht dat ik die al wel had. Nou toen moest ik vertellen dat ik zwanger was. En steeds hoop je op een stukje begrip. Nog een x een gesprek... ja Siren je mag geen fouten maken, dat pik ik niet. Goh dat werkt echt goed op mijn zenuwen zeg :/ want met 9 jaar werkervaring moet het kunnen!!! Maar iedereen me AD(H)D weet dat foutloos werken onmogelijk is. Begin juni trok ik het echt niet meer
Mijn positieve punt is mijn intuitie!!!! Ik voel echt goed alles aan! Hoe anderen mensen zich voelen.. zie ik al aan hun gezicht. En ben erg meelevend
Ja het is ok super.... voel me een stuk lichter nu het in the open is...... maar ben ook reuze moe door alle emoties
Hahahaha. Dat heb ik ook regelmatig gehad met onderzoeken en uitslagen. Schijnbaar is de noodzaak er dan op dat moment niet terwijl die heeeel errug hoog was toen je t aanvroeg.
Als het me niet interesseert kan ik er ook niet doorheen komen hoor. Moest voor mn werk iets leren over de medicatie-keten (huisarts/specialist-apotheek-zorgverlener), nou gaaaaaaaaaaaaap. Dat ligt een jaar later nog steeds ongelezen in mn postvak. Heb het toevallig vandaag nog in mn handen gehad, na 2 regels gelezen te hebben, heb ik t weer terug gelegd.... Ik kan soms ook niet het geduld opbrengen om dingen volgens de regels te doen (bijv formulieren invullen). Als ik er het nut niet van inzie, dan doe ik het eigenlijk gewoonweg niet........
Welterusten dames en bedankt voor jullie openheid van vanavond. Ik kan er weer tegenaan morgen. ( en heb zelfs een overhemd gestreken)
Ja goh. Soms denk ik weleens... heb het aan mezelf te danken! En maar zwoegen en zwoegen en niet om hulp vragen. Die hebben bij zichzelf gedacht wat een luie ongeinteresseerde vrouw. Tot het begin van dit jaar.... met 10.000 ton lood in mijn schoenen.
Ik heb dat ook met die sleur op mijn werk hoor.... zie elke dag tegen mijn werk op, maar als ik bezig ben geniet ik toch van het contact met de mensen.....wij werken inderdaad in kleine wijkteams, mij bevalt dat wel goed.....sta af en toe in andere wijken, is voor de afwisseling leuk, maar vermoeit wel meer en maakt me wat onrustig
wat een herkenning allemaal zeg.... en ik maar denken dat ik de enige was......Al gun ik niemand ADD, het doet me stiekem wel goed hihi
Pfff lees over mezelf. Misschien toch nog ff terug naar de huisarts en dan doorverwezen worden nu voor add ipv overspannen zijn