Oh en de verpleegkundige die me met ontslag stuurde "Het scheelt dat je al een kindje hebt, dat maakt het allemaal een stuk makkelijker" Oh oke, dus maw als je al een kindje hebt is een MK lang zo erg niet en moet je eigenlijk niet zeuren, want je hebt tenslotte al een kindje
Wij hebben ook bij de miskraam vorig jaar oktober allemaal bizarre opmerkingen gekregen in het ziekenhuis. Het begon na een hele slechte combinatietestuitslag. Wij gingen naar het ziekenhuis voor een vlokkentest en toen ze de controle echo uitvoerde bleek het hartje dezelfde dag gestopt te zijn. Toen we bij de balie kwamen voor het plannen van een curretage en de arts zei dat de vlokkentest geannuleerd moest worden, begon de mevrouw een partij te mopperen, ze had namelijk net gebeld voor de vlokkentest en nu moest ze het weer afzeggen. Wij stonden ernaast echt zo onbeschoft. Vervolgens kreeg ik de dag van de curretage cytotec om alles alvast te verweken, zodat de curretage met mijn termijn wat makkelijker verliep. Nou daar begon gewoon een minibevalling met een helse weeënstorm. Ik lag te wachten in het ziekenhuis totdat de o.k. klaar was en de verpleegster toch maar even bellen naar de gyn. Die zag door de telefoon dat het absoluut onmogelijk was dat ik weeën had. Dus ik stond te bevallen tussen de gebroken heupen e.d. uiteindelijk op het patiëntentoilet. Al die tijd is er niemand komen kijken Vervolgens hebben ze toch nog gecurreteerd, zodat de baarmoeder helemaal schoon was. Kwam er iemand ons vragen wanneer we weer verder wilden met de volgende ivf behandeling. Wij hebben helemaal geen ivf behandelingen gehad. Ik word echt zo pissig als ik hier aan terugdenk :x. De laatste MA dus gewoon zelf afgewacht en onder begeleiding van hele lieve verloskundige verwerkt. oh en kan er een richtlijn komen waarmee de term abortus niet meer wordt gebruikt in geval van een miskraam.
Mensen zijn zo lomp. Toen we te horen kregen dat het voor ons waarschijnlijk niet zou lukken, kregen we ook van die stomme opmerkingen. je kent ze wel: ""ach mét kinderen is ook niet altijd leuk, hoor"offeh "dan neem je toch een hond?" EN "dan kun je wel altijd fijn op vakantie wanneer je wilt" tot..en die vond ik echt erg "jij bent zeker zo'n carrierevrouw die geen kinderen moet, he? " En na mijn VMK's "ach, het was toch nog niet echt iets, natuurlijk", terwijl ik aan mijn lichaam alles voelde wat bij een zwangerschap hoorde. Daarnaast begrijp ik ook wel, dat mensen soms puur omdat ze zich er geen raad mee weten, maar iets zeggen. En vaak dan iets lomps, terwijl ze dat niet eens zo lomp bedoelen. Mensen blijven moeite houden met verdriet, verlies etc. van anderen.
Wat jammer dat niet alle vriendinnen het verdriet willen delen maar wel hun geluk. Ik duim dat dit geluk ook heel snel jouw kant op mag gaan komen.
Ja..ik besef me ook dat we zó veel geluk hebben gehad. Maar ook verdriet. Daarom herkende ik me zo in dit onderwerp. Want de vanzelfsprekendheid waarmee sommige mensen aan kinderen krijgen denken, vind ik ronduit stuitend! Tegelijkertijd hoop ik ook een beetje moed te bieden aan hen waar het maar niet lijkt te lukken. Ik weet dat er altijd mensen met legen handen zullen blijven staan, die wil ik zeker niet tegen het hoofd stoten, maar voor een aantal hier is het krijgen van een kind gewoon een hele lang, wanhopige, soms moedeloos wordende kwestie. En dat wil ik even erkennen.
Mijn dochtertje* is met 21 weken geboren, dus valt ze niet meer onder de definitie van miskraam, maar ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik ook eventjes een paar opmerkingen neerschrijf. Bij de nacontrole 6 weken na haar geboorte merkte de assistente op dat ik kwam voor een zwangerschapscontrole, toen ik vertelde dat ons kind dood was en waar ik wel voor kwam zei de dame in kwestie dat dat net zoiets was. Mijn stiefmoeder vond het nodig om mij te vertellen dat iedereen weleens wat had, zij had bijvoorbeeld haar arm gebroken. Tja, ik was mijn dochter* kwijt. Mijn vader snapt niet dat we er verdrietig om waren/zijn. Hij vindt een kind dat nog niet geboren is nog niets. (Een kennis van hem is een voldragen baby verloren, hij vond het werkelijk raar dat ze daar na jaren nog rouwig om was). Hij heeft dus voorgesteld om mij eens te komen uitleggen dat mensen daar een verschil van inzicht en beleving in kunnen hebben (dat voorstel heb ik afgewezen). De bedrijfsarts van mijn vriend vond het nodig om te vertellen dat als ik minder zwaar was geweest, dat mijn zwangerschap dan misschien wel goed was gegaan (hetgeen tegen gesproken is door een professor in de gynaecologie, gespecialiseerd in het voorkomen van vroeggeboortes). Iedereen hier heel veel sterkte toegewenst en voor de dames die na hun verlies nog met lege handen staan, hoop ik op een voldragen wondertje ergens in 2014.
Mijn huisarts gaf een samenvatting waar jullie je denk ik allemaal wel in kunnen herkennen: "Oh, oh, die omgeving", met een diepe zucht erachteraan.
Ik herken 'm! Kreeg vandaag echter een stomme samenvatting: "meisje, als het je dus niet gegeven is, moet je je er maar gewoon bij neerleggen". Ik HAAT die opmerking! Ik heb nog 7-9 vruchtbare jaren in het verschiet, en "pas" 2 MA/MK gehad!
X op x gehoord Toppunt was wel dat ik voor mijn zoveelste curretage lag te wachten tot ik de ok in mocht en de ok verpleegkundigen hele gesprekken hadden over de 20 weken echo van een van hen..jubbelen enzo.. Oke, dat is hun goed recht maar k lag daar klaar gemaakt voor curretage, dat wisten ze ook... Ze kwamen ook hun verontschuldigingen aanbieden en ik zei dus 'geef niets hoor' 'maakt niet uit', maar het deed wel pijn. Ik had mijn kindje nog in mijn buik en zouden ze zo weg gaan halen..
Ook ik herken de rotopmerkingen, en vergeleken jullie heb ik niks te klagen. Zijn nu 12 maanden bezig met clomid. Slaat goed aan maar hebben nog geen geluk gehad. 1x en toen is het misgegaan rond 5 weken. Wij krijgen ook regelmatig opmerkingen als is het nou nog niet gelukt?! En: weet je vent wel hoe het moet? Zo lastig is het toch niet?? Mensen weten gewoon niet wat ze zeggen en hoeveel verdriet het kan doen. heb/had een hele goede vriendin die me altijd overal in steunt. Toen ik haar ons verhaal vertelde zei ze heel simpel: ja als mensen niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen raken dan is dat zo bedoeld en moet je dat maar accepteren. Heel makkelijk gezegd ja als je al een kleine hebt van 3! Dat kwam zo hard aan! Heb er ook niet op gereageerd. Maar als ik er weer aan denk doet het echt pijn.
Wat een rot opmerking dat zo iemand zich vriendin durf te noemen. Ik weet wel dat sommige mensen grapjes er over maken dit meer omdat ze niet weten wat te zeggen maar hou dan gewoon je mond. Ik hoop dat voor iedereen het geluk mag meemaken.
Ik weet nog dat je jouw eerste (?) test deed (op je werk toen iedereen al naar huis was). Was zo blij voor je. Later vertelde je nog in het topic dat het mis was gegaan. Triest natuurlijk maar ik vond het knap hoe je ermee om ging en dat je vol goede moed was. Wilde weten hoe het nu met je is en tot mijn verdriet zie ik dat je het nog een aantal keren mee moest maken. Ik hoop echt dat je snel weer zwanger bent en dan die baby heel goed blijft plakken! En dat hoop ik natuurlijk ook voor alle andere meiden hier.
Wat lief, Emma! Net maakte ik ook iets "aparts"mee. Een (mannelijke)vriend vroeg me per sms hoe het ging, en ik vertelde dat het hartje gestopt was, ik in het ziekenhuis was geweest, bij de ingreep een ontsteking had opgelopen pas net weer op de been was, maar dat het vast binnenkort beter zou gaan met me. Kreeg ik een sms terug "wat naar! Maar fijn dat het beter gaat, ik hoop dat het zo blijft! Het gaat dus met horten en stoten, maar het gaat vast goed! ik ben nu ook een soort van babykamer aan het shoppen, haha (meubels voor zijn hobbyproject) Eh....... Ik heb een sms teruggestuurd dat we binnenkort maar even een borrel moeten gaan drinken, omdat ik daar heeeeel erg aan toe ben. Misschien dat het kwartje valt? De man in kwestie is echt een lieverd hoor, dus daar ligt het verder niet aan!
Ik spreek niet uit ervaring maar zit met tranen in mijn ogen jullie verhalen te lezen.. mensen zijn niet goed wijs dat ze zulke K.T opmerkingen maken.. Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook veel opmerkingen gehad ( lang niet zo erg als die van jullie ) en dan wreef ik over mijn buik en dacht schijt volk... en kon me er dan overheen zetten... Kan me heel goed voorstellen dat je na een mk helemaal niet op commentaar zit te wachten en liefst gewoon een knuffel en een luisterend oor wil.. mensen die met je meevoelen.. hoe vroeg het ook gebeurt in je zwangerschap je bent er toch bewust mee bezig!! Ik wil jullie allemaal een dikke *digi* knuffel geven!! Wens jullie ontzettend veel geluk toe hopelijk met een mooie beeb als resultaat !!