Hee dames, De titel klinkt misschien wat vreemd maar het is wel de werkelijkheid. Ik ben 10 dagen geleden bevallen van onze zoon, natuurlijk erg blij en alles gaat prima. De kleine slaapt super maar nou is het probleem dat ik mezelf en mijn partner wakker maak/hou door in mijn slaap alle dekens bij elkaar te rapen en in paniek te kijken of de baby er niet onder ligt. Ook voortdurend kijken en in bed en uit bed gaan.. Dit gebeurt zowel wakker als in mijn slaap! De baby ligt altijd lekker te slapen maar toch veroorzaakt dit spanningen tussen mij en mijn partner. Wie o wie heeft hier een tip voor? Of evt. Ervaring mee? Ik zou graag weer lekker willen slapen!
Gedeeltelijk herkenbaar.. bij mijn zoontje droomde ik steeds dat hij nog in bed lag, dat ik was vergeten om hem in zijn eigen bedje te leggen en dat hij nu 'kwijt' was. Regelmatig mijn man in paniek wakker gemaakt dat hij op de baby lag (die dan dus heerlijk in zijn wiegje lag ) Eigenlijk was ik gewoon extreem moe en had moeite met de bevalling verwerken. Ik was denk ik zo bang iets verkeerd te doen. Mijn man werd alleen niet boos, die bleef praten. Ik heb geen tips, het ging met de tijd vanzelf over.
Heel herkenbaar! Bij beide kindjes gehad.. Droomde dat ik ze tussen de dekens zag verdwijnen en begon ook echt te krijsen en te huilen. Bij mij was het echt slaaptekort, ging elke avond van 8 tot 9 even extra slapen, dat heeft iets geholpen. Succes het zijn verschrikkelijke dromen,
Voor mij ook zeer herkenbaar. Dit heeft een aantal weken geduurd, totdat ik een beetje gewend was aan de komst van mijn baby. Ik viel snachts frequent in slaap als ik bv gaf, mijn man bleef dan samen met mij wakker om dan mijn zoon terug te leggen in de wieg. Ik had dat dan niet door, omdat ik dan alweer in dromenland was.....gevolg : paniek midden in de nacht. Ook droomde ik vaak dat mijn zoon bij ons in bed lag, heel naar. Ik denk dat alles bij elkaar kwam door vermoeidheid, gewenning aan een baby in huis & het graag goed willen doen... Bij mij ging het vanzelf over.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft! Zelf ben ik niet echt moe maar wel raak ik uitgeput van deze nachten.. Het is ook ineens begonnen.. En ik werd er verschrikkelijk onzeker van! Ik hoop dat het vanavond wat beter gaat! Bedankt voor de reacties...
Heel herkenbaar. Heb dit na de geboorte van onze eerste ook heel erg gehad. Idd echt schrikken, het dekbed aan de kant trekken en om me heen slaan omdat ik er hevig van overtuigd was dat ze ergens bij ons in bed lag, terwijl ze dan gewoon in haar eigen wiegje lag.. Bij de tweede gelukkig helemaal geen last van gehad.
Ik had het andersom... Mijn man moest mij soms wakker maken omdat ik de wekker niet hoorde en het tijd was om te voeden (moesten hem toen nog iedere nacht wakker maken voor een voeding om 03.00 uur) en dan zei ik doodleuk: "ik heb hem al hier hoor"... In volle overtuiging dat hij heerlijk op mijn borst lag te slapen. Maar als ik dan het dekbed optilde, bleek dit niet zo te zijn. Ik lag dus juist heel lekker te slapen in de overtuiging dat hij vredig bij mij lag, maar nog niet eerder heb ik dromen zo heftig en 'echt' beleefd. Naarmate ik minder moe was (en ook extra slaapjes ging inlassen aan het begin van de avond) verdwenen deze dromen weer
Heel herkenbaar, ik sliep altijd. en dus ook in de kraamweek, met een knuffel (nooit doen). En midden in de nacht tilde ik dan dat ding boven de dekens, ging huilen gaf het kusjes dacht dat ze niet meer ademde.. Vriendlief wakker gemaakt, waar is Feline? In haar wiegje dus...
Na een nacht goed ingehaalt te hebben dat mijn vriend op de kleine lette. ( En ik hem in mijn slaap heb opgebelt om te vragen wat ik nou met de baby moest ) gaat het nu goed!! De eerste nacht klacht vrij haha
Had hier dat ik droomde dat ik dr kleine eten gaf. vervolgens errd ik wakker van jonhrrgeluiden n dacht hoe kan dat nou heb je net eten gegeven.. bleek dat dus gedroomt te zijn. Dat ging over toen ik het op ging schrijven wanneer hij eten had gehad. Ukje is nu 9 weken en angst dat ik op hem lig in bed is er nog steeds het is mindrr geworden sinds ik zonder kussen slaap .. Slaap.ook erg onrustig heb merrdrre keren dat ik wakkrr worft en overdwars log of ondersteboven
ja heel herkenbaar. had het kussen vast de eerste nachten en dacht dat het mijn dochter was. werd half wakker van haar gehuil en vroeg mijn man op te staan en naar de baby te gaan kijken want ik had de baby vast. toen ik dit gezegd had wist ik gelijk dat dit niet klopte
Ik had gelukkig geen levens echte "enge"dromen. Maar vooral de eerste nacht in het ziekenhuis luisterde ik regelmatig of hij nog ademde als ik het niet zeker wist raakte ik hem aan. heb de eerste 2 nachten ook heeeel weinig geslapen. Toen we na een dag naar huis mochten heb ik gepraat met de verloskundige en dat ik dus elke keer bang was dat er iets zou gebeuren in zijn slaap, zij vertelde dat dromen, angsten wel vaker voorkomen en dat het vanzelf weg gaat. Na zo ongeveer 3 weken stopten mijn man en ik met elke keer gaan luisteren en aantikken. Heeel soms ga ik weleens kijken in de middag als hij toevallig lang slaapt,wat dus zelden voorkomt. Je zou op een rustig moment even kunnen praten met je vriend en vertellen dat je het niet in de hand heb en dat het waarschijnlijk vanzelf over gaat.
De kleine slaapt niet bij ons in bed maar ligt s'ochtends na de voeding wel eventjes bij ons of hij ligt bij me als hij huilt ( op mijn borst ). Helaas toch weer dromen gehad alleen ik kan er nu wel makkelijker zelf uit komen door even logisch na te denken.. Ik leg nu de deken die ik aan het wiegen was heel voorzichtig op het bed, ga in een sprint kijken bij de wieg en is de baby in de wieg realiseer ik me pas dat ik weer gek aan het doen was haha.. Ik zou het voor de grap eens moeten opnemen..
Ik had het gisteren nog, ik keek heel slaperig voor me in bed en dacht in een flits mijn dochter te zien liggen, maar het was mijn man. Toen ging ik met m'n slaperige hoofd m'n dochter zoeken?! Die lag gewoon in haar bed op haar kamer Maar zeker zo na de bevalling had ik dat vaak hoor! Het wordt vanzelf minder.
Mijn dochter heeft nooit bij ons op de kamer of in bed geslapen en TOCH heb ik dit weken, misschien wel maanden gehad. Werd ik opeens in paniek wakker omdat ik dacht 'help waar is de baby!'. In mijn droom had ze dan bij me gelegen, maar opeens was ze er niet meer, en ging ik het bed afzoeken waar ze dan was, met mijn hand ook waar mijn man lag, in zijn gezicht, nee ook al geen baby. Haha! Het is heel normaal . Zo'n kindje wat opeens in je leven komt en wat 9 maanden altijd bij je is geweest, natuurlijk dat je hersenen daar af en toe van op hol slaan!
Haha ik vond het heel erg beangstigend maar als ik al jullie verhalen lees moet ik toch stiekem wel lachen om jullie en mijn acties..