Ja wij doen dat wel. Iedereen wordt steeds voorzichtiger en mensen durven niks meer! Helicopter Parents noemen ze dat in Amerika Ieder moet het zelf weten, maar ik denk weleens dat we te spastisch worden met zijn allen.
Ja hoor, mijn babyfoon staat regelmatig aan de overkant, bij de linker buren en aan de zijkant van het pleintje. Als ik even naar de overkant ga neem ik mijn babyfoon gewoon mee. Ik kan mijn huis aan alle kanten zien en mijn jongste kan haar bed niet uit. Mijn oudste wel dus die laat ik nooit meer alleen thuis met babyfoon. Maar die blijft nu in de zomer ook gewoon wat langer op en gaat gewoon mee naar de buren
Ja hoor. Regelmatig. Babyfoon met camera en een snoeihard brandalarm waar zelfs de buren niet omheen kunnen.
Ik zou het wel doen. Sterker nog, wij doen het ook. We weten precies hoe ver de babyfoon reikt. Het speeltuintje haal ik nét niet, dus als de baby ligt te slapen en ik met de oudste even naar buiten ga, dan blijf ik bij de rand van de speeltuin staan. Inbraak, sja, dat kan. Licht aan, tv of radio aan. Kan schelen. Zeer kleine kans. Er kan ook ingebroken worden, als je zelf ligt te slapen. Brand? Ons brandalarm is zo luid, dat hoor je door de muren heen, dus zeker ook door de babyfoon. Er kan ook brand uitbreken, als je zelf gewoon thuis bent. Goed, dan ben je 10 seconden later, als je vanuit de buren moet komen. Het gebeurt hier niet vaak en de kans acht ik zeer klein, dus dat risico durf ik wel te nemen.
Ik moet Savonds wel eens de hond uit laten als mijn vriend een nachtdienst draait. Dan neem ik de baby phone ook mee. Weet tot hoever ik kan lopen en ja de hond moet toch plassen! In het begin vond ik het heel eng! Nu is het gewenning geworden en wij kon hebben een goed brandalarm.
Wij zitten wel eens bij de buren in de tuin, meestal hebben we dan ook nog zicht op haar slaapkamerraam. Voor verder weg vraag ik een oppas maar ook omdat de babyfoon dan geen bereik meer heeft (huizen staan hier redelijk ver bij elkaar vandaan). Brand hoor je misschien niet direct door de babyfoon, maar brandmelders wel hoor! Net zo snel als wanneer je in je huis voor de tv zit. Tijdje geleden hadden we een buurtbbq, was bij de buren dus kon mooi de babyfoon mee. Mensen die wat verderop wonen hadden geen bereik met hun babyfoon, die gingen gewoon om het half uur kijken, nou dat had ik dus niet gedaan.. Stel je bent net wezen kijken en vlak daarna wordt je kindje wakker, dan liggen ze zomaar 20-25 minuten te huilen voordat er iemand komt!
Ja hoor gewoon babyfoon mee en zoals hier al gezegd is om de 30 min kijken.. gewoon alles goed op slot. Zou toch echt wat zijn dat er precies als jij bij de buren bent gaan inbreken.. ( ik zou wel babyfoon met camera doen just in case!)
Iedereen moet natuurlijk zelf weten wat hij/ zij doet, maar ik heb ook een brandalarm, kind kan het bedje niet uit, en toch zou ik het never nooit doen! Gewoon, ik voel me daar niet prettig bij. Komt door die horrorverhalen. Ik klets wel eens met de buren, maar dan sta ik in mijn voortuin, maar verder ga ik niet. Lastig, ik denk dat je wel een bepaald risico loopt die je dan bewust neemt, ook al heb je een babyfoon. Als er brand uitbreekt ben je dan snel genoeg bij je baby?
Er zullen altijd mensen zijn die het wel doen en mensen die het niet doen. Wij nemen ons zoontje altijd overal mee naartoe. Slaapt altijd of in ons campingbedje of in die van hun. En soms is er een oppas maar dat is alleen als we ergens naartoe gaan waar hij niet mee kan. Tot nu toe nog maar 2 keer voorgekomen.
Als je bij de buren zit? Ja, ik wel althans. De voordeur van de buren zit op nog geen 20 meter van die van mij. Wij hebben een vaste brandalarm installatie; op 1 kamer brand betekend overal alarm. Als je slaapt duurd het, als je pech hebt, langer voor je er bent. Als je slaapt loop je dus ook een risico. Ik ga dus lekker een bakje koffie/thee drinken bij mijn buren als een of beide kinderen in bed slaapt. Ik geef zelfs de babyfoon af als 'oppas' als dit nodig is, maar niet voor een aantal uur. Eerder max 1 uur. Buren doen het andersom ook.
Nou gelukkig lees ik dat de meningen inderdaad verschillend zijn. Mijn eerste gevoel blijft; ik wil het liever niet. Het is gevoelsmatig de deur achter je dicht doen en weg gaan. Het haar 'achterlaten' alleen in huis. Maar aan de andere kant hebben wij een babyfoon die goed werkt, en een brandalarm en ben ik in 5 seconden thuis. Ik heb het een paar weken geleden voor de eerste keer gedaan. Mijn man en ik zaten in onze tuin, en toen ging hij even naar de achterburen in de tuin. Vanuit mijn slaapkamer raam zie ik hun voordeur zeg maar. Hun zaten in de tuin en de schutting stond eruit. Ze waren aan het verbouwen. Na een uur vroegen ze of ik ook even kwam. Toen heb ik de deur op slot gedaan en ben ik even gekomen. De babyfoon deed het goed, plus ik kon als ik opstond in de tuin haar raam zien. 2 uurtjes gebleven, en daarna naar huis. Ik had er achteraf eigenlijk spijt van. Maar ik geloof wel dat wanneer je het vaker doet, en het gaat goed, dat je er 'makkelijker' in wordt, er vertrouwen in krijgt. Alle redenen die genoemd zijn; babyfoon (met of zonder camera), brandalarm, zo thuis, inbrekers die waarschijnlijk niet op een baby uit zijn.. ook deze argumenten hoor ik hier van manlief en achterburen. Waardoor ik mij idd een zeurpiet vind. Maar het is mijn 'moeder' gevoel. Ik kan niet al die muren/afscheiding tussen ons hebben. Dan wordt ik zenuwachtig. Bij hun in de tuin zitten met zicht op het huis en goed werkende babyfoon zou ik aandurven. (voorhetzelfde geldt woon je in een enorm huis met giant tuin). Maar binnen zitten, vind ik moeilijker. Daarom neem ik vanavond (oppas kon niet), het campingbedje mee. Ik will inderdaad dat ze hier aan gaat wennen. Dan maar moeilijk doen en eventueel vroeger naar huis. Ik voel me gewoon prettiger wanneer ze dichtbij is..
mijn zus is ook zo 'paniekerig' zoals ik het noem. ze waren hier op visite en hun kleine gup werd moe dus ging boven in het bedje van mn dochter. elke 10min moest ze ff bij de babyfoon luisteren of ze hem nog hoorde. nee duh tuurlijk niet, hij slaapt. ze is in een uur tijd wel 6x gaan kijken volgens mij. niks ana het handje, hij lag heerlijk te slapen. je moet je kindje op bepaalde manieren kunnen loslaten en gewoon erop vertrouwen dat het goed is. als je nu al zo slecht afstand kan doen voor een uurtje of 2. dan ga je het nog moeilijk krijgen met logeren bij opa's en oma's en school/kdv/psz. probeer anders gewoon de kleine in bed te doen en naar je buren te gaan. mocht je na een uur nog steeds op hete kolen zitten, kan je altijd nog naar huis. maar dan heb je het iig geprobeerd toch? soms moet je niet altijd op je gevoel af gaan, die kan nog wel eens op hol slaan als het om je kleine gupje gaat. logisch want dat zijn gewoon je moeder gevoelens. maar je kleine kan nergens heen, ligt gewoon lekker in zn bedje en je bent 20meter verder. kan niks fout gaan
Ligt eraan hoever jullie er vandaan zitten. Bij ons is dat dus echt niet ver dus ik zou het wel doen, ik loop zo onze tuin in vanaf de overburen zeg maar. Wij kunnen ook gewoon de deur oplaten als we bij de overburen zitten omdat het aan elkaar grenst. Dus dan maakt het hier niet uit of ze nou daar slaapt of in haar eigen bed.
@Roozjuh, Het stomme is.. ik heb er geen moeite mee om afstand te doen onder andere omstandigheden, ze gaat 2 x per week naar de opvang, 1 x per week naar oma en laatst zijn we een weekend weg gegaan en is ze gaan logeren. Heel suf, maar dan kan ik het compleet los laten. Het is wanneer ik er 'verantwoordelijk' voor ben, ze in mijn zorgen is, ik er voor haar wil zijn. Het is dan eerder het 'doemdenken', wat mij parten speelt. Het 'wat als'? Wat als er toch iets gebeurd en ik ben er niet? Dat gevoel zorgt bij mij voor een paniekerig gevoel. Wij hebben hier afgeleerd om steeds bij haar te gaan kijken, ze werd er alleen maar wakker van haha. Nu hebben we een camera. In het begin keek ik eerlijk gezegd vaak op. Nu vergeet ik zelfs dat we een camera hebben en heb ik de volste vertrouwen dat ze lekker slaapt. Ik ben ook niet bang dat ze even huilt en we er niet zijn, ze is inmiddels 14 maanden en er gebeurd idd niks want ze ligt veilig in bed. Het is puur het brand gebeuren.. dat ik dan toch te laat zal zijn. Zal daar niet mee kunnen leven.
Ik vind het niet kunnen, je kind alleen thuis laten. En bij brand moet er al aardig rookontwikkeling zijn eer de brandmelder afgaat, groot kans dat je dan al te laat bent. Je voelt je al niet lekker bij, ik zou het niet doen. Het heeft ook niks te maken met je kind loslaten zoals iemand hier eerder zei. Ik vind het ook geen vergelijking.
Bij de buren in de tuin zou ik het wel doen, maar verder niet denk ik. De kans dat er iets gebeurt is echt heel klein maar ben best wel iemand die zich vaak zorgen maakt. Wij spreken nu meestal 's middags af, of we gaan om een uur of 9 naar huis (dat trekt ze net). Beetje saai, maarja, duurt ook maar een paar jaar.
Volgens mij zijn wat dit betreft de tijden wel heel erg veranderd. Als mijn ouders vroeger weggingen, was de babyfoon altijd bij de buren of bij iemand verderop in de straat. Wij hadden ook regelmatig via de babyfoon oppasdienst voor andermans kinderen. Was heel normaal. Zelf zou ik het wel doen met de babyfoon. Mijn zoon wordt echt bijna nooit wakker en de kans van ontvoering of brand vind ik kleiner dan wanneer ik met hem in de auto wegga. En dat doe ik ook.
zoals jij het beschrijft, bij achterburen nee. Bij direct aangrenzende buren in de tuin zou ik het wel doen. Het is nl even ver als mn eigen tuin, alleen met een hekje ertussen en ik kan mn huis zien. Als ik bij hen in de tuin bij het huis zit, zit ik dichterbij dan wanneer ik achterin mn eigen tuin zit Maar verder nee.
Ik zou het ook niet doen. Tuurlijk moet je je kinderen loslaten, maar dat heeft hier niets mee te maken. Ik zou niet lekker zitten bij de buren, dus dan heeft het weinig zin. Als jij dat ook hebt, dan is dat een behoorlijk doorslaggevend argument nietwaar?