Hallo dames, Ongeveer een maand geleden heb ik hier al mijn verhaal gedaan. http://www.zwangerschapspagina.nl/alleen-zwanger/442490-zwanger-peuter-straks-waarschijnlijk-alleen.html Op dit moment zijn mijn bijna ex partner en ik bezig met afspraken maken, hij heeft een familielid als "woordvoerder" en mijn vader helpt me. Ik ben op dit moment 37 weken zwanger en ik zit er emotioneel helemaal door heen. De scheiding wordt waarschijnlijk deze week aangevraagd bij de rechtbank, maar ik wil dit helemaal niet! En ik kan er niks tegen doen. Ik mis mijn bijna ex partner ook ontzettend, misschien wel extra omdat hij een soort van "onbereikbaar" is. Er gaat geen dag voorbij dat ik hem niet mis en niet aan hem denk en droom dat hij weer bij me is. Ik vindt het erg zwaar en ben benieuwd hoe ik me staande ga houden straks in de kraamweek. Hebben jullie nog tips? Liefs, Starbucks
Wat een rotsituatie. Ik heb ook geen echte tips, maar het enig wat ik wel hoop is dat je voor jezelf op blijft komen. Ga geen dingen toezeggen ofzo omdat je eigenlijk nog van hem houd/ helemaal niet van hem wil scheiden. Kijk goed naar wat jezelf nodig hebt, ook in de toekomst. En de kraam week, ik weet niet hoe maar daar ga je je doorheen slaan. Waarom? Omdat je geen andere keuze hebt. Ik hoop dat je veel steun krijgt van mensen uit je omgeving. Hopelijk kun je de ellende even vergeten als je kindje ter wereld gekomen is. Sterkte!
Hoi, vervelende situatie! Overigens denk ik ook wel dat je hormonen een rol spelen bij het missen. Ik ben ook rond jouw termijn en kan ook bijna geen dag zonder man. Herken het ook van vorige zwangerschappen rond die termijn. Zoals hiervoor al gezegd zorg dat je vooral je eigen belangen en dat van je kind voorop zet. Na de scheiding kan je altijd nog zien hoe het contact met je ex loopt. Afspraken die je nu vanuit verdriet maakt kan je later niet makkelijk meer wijzigen. Heel veel sterkte. Geniet ook van het wonder in je buik..
Wat heftig. Om heel eerlijk te zijn zou ik alles even vooruitschuiven tot je bevallen bent. Door al die hormonen, het warme weer en het feit dat je bijna uitgeteld bent, maakt het het nog veel lastiger. Op dit moment is het (denk ik) het belangrijkste dat jij je richt op jezelf, je kindje en je baby in je buik. Na de bevalling komt dan de rest wel (tenminste zou zou ik het aanpakken). Verder helaas geen tips
Heb geen tips, vind het echt erg voor je. Hoop alleen dat je straks echt van die kleine kan genieten! Heel veel sterkte!
Hier ben ik het mee eens. Ik zou nu voorlopige afspraken maken, maar heel duidelijk met de aantekening 'voorlopig'. Die hele scheiding kan wel even wachten tot een maand of twee/drie ná de bevalling. Ik zou er nu écht niet in meegaan. Als jouw (ex)man dat wel wilt, kan hij een eenzijdig verzoek indienen, maar jij bent echt niet verplicht om nu sámen met hem een verzoek tot echtscheiding in te dienen. Dat lijkt me in jouw huidige positie zeer onverstandig, nog daargelaten de vraag of jouw vader je echt goed kan helpen (hoewel ongetwijfeld goedbedoeld).
Eens met de rest, even wachten met die scheiding! Nu zijn andere dingen, je baby dus, belangrijker. Als je weer tot rust gekomen bent kun je dingen rationeler bekijken en beslissingen nemen. Niet nu!
Ik zou het ook even uitstellen tot na de bevalling, en niemand kan je daarin ongelijk geven. Eerst je mooie kind ter wereld zetten!
Ach meisje toch . Ik heb geen tip voor je, maar wil je wel laten weten dat ik erg met je meeleef. Wat een kl*tesituatie. Hebben jullie beiden een eigen advocaat? Of een gezamenlijke en wordt er een gemeenschappelijk verzoek ingediend?
Wat een ontzettend nare situatie. Een scheiding is natuurlijk nooit leuk, maar als de één van de twee helemaal niet wil scheiden en dan ook nog zwanger... Je krijgt het echt voor je kiezen! Ik sluit me wel aan bij de dames hierboven: wacht nog even. Scheiding van 'tafel en bed' is voor nu prima, maar ik zou nu echt even geen officiële dingen regelen verder. Wat betreft de begeleiding: ik weet niet welke ervaring jouw vader heeft met dit soort dingen. Misschien is een deskundige toch verstandiger, als jij je dat kunt veroorloven. Anders zijn er misschien hier dames met een juridische achtergrond en / of praktijkervaring met echtscheiding die bereid zijn de afspraken (via pb) te bekijken en erop te reageren en eventueel met tips te komen. Ik snap dat het heel privé is, maar een buitenstaander kijkt soms toch weer anders tegen dingen aan. Heel veel sterkte!
Jeetje, heftig zeg. Misschien een goed idee om hem een lange brief te schrijven waarin je je gevoelens uitlegt en zegt dat je niet wilt scheiden van hem? Ik weet zeker dat dat hem wel iets zal doen. Probeer het gewoon!
Is die kerel nu helemaal geflipt? Dat je officieus scheidt oké. Maar verwacht ie nu echt dat jij 3 weken voor je bent uitgerekend nog effe lustig de papieren gaat tekenen en alles in orde gaat maken voor een scheiding? Die je zelf bovendien eigenlijk niet wil? Voor 't zelfde geld beval je morgen! Ik zou duidelijk aangeven dat je met heel die papiermolen wil wachten tot zijn kind er is.
Hoe is het nu met je? Ik heb je vorige topic ook gelezen en ben het met bovenstaande reacties eens! Wat denkt die kerel wel helemaal zeg, dit doe je je zwangere vrouw toch niet aan. Ik heb echt met je te doen en kan alleen maar zeggen concentreer je op je kindjes, die vent verdiend het echt niet dat je hem mist! Eerst kindje t wereld brengen, van genieten en zorgen dat je daarna hormonaal het weer op de rit hebt en daarna ga je rustig deze situatie bekijken. Sterkte meid!
Jezus wat een verhaal.. Ik heb net je vorige topic gelezen. Echt niet normaal. In het 1e stukje herkende ik mezelf ook wel, tijdens mijn zwangerschap ging het in onze relatie ook minder. Maar er is geen ander geweest. Toen ons zoontje eenmaal geboren werd was alles weer "normaal" en zelfs beter omdat je toch samen dat kleine mensje hebt gemaakt. Hopelijk komt het bij jou ook nog zover!! Even op topic: Dit is wel erg hoor..dan heeft hij er ook voor open gestaan, anders krijg je geen gevoelens voor een ander. En misschien zou het na de zwangerschap wel een stuk beter gaan, wie weet! Hij moet ook niet vergeten dat nu alles anders is in jouw lichaam, en wat daar allemaal bij komt kijken. Stemmingswisselingen (die misschien wel eens voor ruzie zorgen?) zijn ook niet abnormaal nu. Om dan meteen zo'n uitvlucht te zoeken....vind het inderdaad niet kunnen dat hij het al helemaal uitgekiend had, hij heeft niet eens geprobéérd er nog aan te werken. Precies wat je zegt, erg onverantwoordelijk, en dat met bijna 30 jaar. Maar goed daar heb je nu natuurlijk niet veel aan, sorry. Ik zou net zoals de dames voor mij al voorstellen even wachten met de scheiding. En ondertussen (hoe eikelig hij ook doet tegen je), proberen om hem duidelijk te maken dat je echt niet wil scheiden..vraag hem nog eens te praten, of schrijf inderdaad als praten niet lukt. Dan kan je jezelf nooit verwijten dat je er niet alles aan gedaan hebt voor jezelf en voor je kinderen. Sterkte!!
Hallo lieve meiden, Bedankt voor jullie reacties en tips. Op dit moment zit ik met mijn dochter in de draagdoek dit bericht te typen. Ik ben met 38 weken ingeleid i.v.m. minder leven voelen. Achteraf gezien maar goed ook want ik had geen druppel vruchtwater meer en mijn dochter zat onder het meconium. De placenta is na gekeken en deze zag er goed uit, de gynaecologen zeggen dat het echt te maken heeft met de stress volle situatie waar ik in zit, het verbaasd me echt dat zoiets zo'n impact kan hebben op een zwangerschap, en het maakt me tegelijkertijd nog verdrietig ook. Mijn bijna ex-man is niet bij de bevalling aanwezig geweest, gelukkig. Omdat dit forum openbaar is kan ik niet teveel uitweiden over de huidige situatie maar er zijn wel weer hele nare dingen gebeurd. Hij wil meteen scheiden, uit eindelijk ben ik hier maar mee akkoord gegaan. Puur om van het gezeur af te zijn. Ik heb gelukkig een goede vfas advocaat achter de hand, en een goede vriendin van mijn vader is ook expert op dit gebied, mijn vader heeft veel juridische contacten dus dat is erg fijn. We hebben deze mensen inderdaad benaderd omdat ik nu niet in staat ben om alleen zulke belangrijke afspraken te maken. Ik vind het nog steeds ontzettend erg en voel me erg eenzaam.. ik mis hem ook heel erg ondanks alles wat hij heeft aangericht. Op dit moment komt hij 2x per week een uurtje langs om onze dochter een fles te geven en dat is het. Dit zal het eerste jaar ook zo blijven. Ons zoontje gaat na mijn zwangerschapsverlof om het weekend naar hem toe. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit allemaal gaat aflopen.. Heel erg bedankt voor jullie lieve woorden en adviezen.
Allereerst gefeliciteerd met je dochtertje! Gelukkig dat het met haar goed afgelopen is! Ik begrijp dat je niet veel kwijt kan maar als je wat wil praten ofzo dan mag je me steeds pm sturen!!!!!!
Gisteren is mijn ex langs geweest, we hebben op de bank gezeten en gekletst. Hij heeft onze dochter de fles gegeven en lekker vast gehouden. Ik vind het erg verwarrend, we doen zo aardig tegen elkaar als we bij elkaar zijn en gister avond zou je bijna "gezellig" kunnen noemen. Maar ik betwijfel of hij oprecht aardig is.. aangezien er nog steeds lelijke dingen en leugens door zijn "woordvoerder" gemaild worden.. en die moeten toch ergens vandaan komen.