Is het echt zo dat je kindjes niet gewenst zijn? Zo lijkt het nu bijna terwijl ik me dat gewoon niet voor kan stellen. Ik snap je ouders wel, nogmaals; zij hebben ook hun eigen leven en nu moeten ze zich toch elke week een beetje aanpassen. Is toch niet zo heel raar dat ze daar een beetje moeite mee hebben? Ik weet niet of ik over twintig jaar zin heb om elke week een vaste oppasdag te hebben. Ik pas eens in de week op de buurmeisjes en de buurvrouw op die van mij, maar in de vakantie gaan ze naar de opvang; hebben we allemaal lekker vrijheid met ons eigen gezinnetje.
Ik lees een aantal keren dat de kleintjes niet gewenst zijn, maar het komt op mij juist over alsof ze dat zeker wel zijn, alleen dat het voor je moeder gewoon net even te veel is! Ik weet haar leeftijd en situatie niet, maar je hoort het wel vaker bij grootouders. Denk dat het voor haar (je moeder) een stuk leuker zou zijn als ze grootmoeder kan zijn, en niet persé de oppas.. Al met al is het wel logisch dat je hier verdriet om hebt, als je het graag anders had willen zien. Maar met de juiste stappen komt dat heus wel goed Sterkte!
Sorry dat ik me ermee bemoei hoor maar dan zorg je toch gewoon voor een kdv als je 4 dagen (moet/wilt?) werken. Ik zou me echt enorm bezwaard voelen.
Inderdaad zeg! Het is nogal wat vier dagen (!!!) per week verwachten dat ouders en schoonouders maar even komen opdraven. En dan nog onbetaald ook en geïrriteerd zijn als je vader wèl graag een kleine vergoeding hiervoor wilt hebben?!
Dus als grootouders het zwaar vinden om op te passen en er tegenop zien (maar het toch doen om jou uit de brand te helpen) zijn het zielige ongewenste prullekes? Wat een onzin. Hier aan beide kanten ouders die stapel op de kleinkinderen zijn, maar het ook erg zwaar vinden om op te passen. Af en toe gaat 1 van de kidsdaar logeren, maar in principe geen vaste oppasdagen! Zeker bij dreumesjes is dit ook zwaar. Ik zou aangeven naar je moeder dat je om haar te ontlasten wel een andere oplossing wil zoeken...
Ik zou er ook verdrietig om zijn en ik herken je verhaal ook. Ik zou als je de mogelijkheid hebt andere oppas zoeken en naar niet meer naar je moeder brengen!
Ik zou zeker niet blij worden van zulke opmerkingen en een andere oppas zoeken.... met name je moeder heeft er overduidelijk geen zin(meer)in. En nee,natuurlijk kun je niet verwachten dat ze je kinderen meenemen naar de dierentuin.maar het zou zo leuk zijn als ze het eens deden.Gewoon,uit zichzelf.
Ik denk dat jij bij jezelf moet nagaan wat je het beste vind in deze situatie. Als ik het zo lees is het inderdaad beter om je kindjes bij een kdv/oppas/gastouder onder te brengen op de dagen dat je moet werken. Kindjes kunnen er naar alle waarschijnlijkheid lekker spelen met andere kindjes en je moeder is van haar 'verplichting' af waardoor er misschien wel 'spontane' oppasdagjes komen? Kan me voorstellen dat ze er tegenaan hikt als ze ernaast ook nog werkt. Neemt niet weg dat je er gerust verdrietig om mag zijn meid, kennelijk heb jij verwachtingen gehad die niet behaald zijn en dat geeft een rotgevoel. Ik zou wel een goed gesprek aan gaan met je moeder zodat je nooit scheve gezichten krijgt of straks in onmin gaat leven met elkaar!
Ik vind het gewoon sneu voor de kinderen. Zij zullen het echt wel merken dat oma geen zin in ze heeft.
Ik herken het wel hoor, hier hebben mijn dochters 3 opa's en oma's en geen van drieën willen ze een dag per week oppassen. Ook worden onze dochters nooit een dagje spontaan door een van de opa's of oma's meegenomen, nog niet naar het park om de hoek om de eentjes te voeren ofzo. Soms wringt dat, zeker als je van vriendinnen hoort dat daar opa en oma staan te springen om een dagje op te passen of wekelijks opbellen om te vragen of de kindjes komen eten en logeren. Sterker nog bij de avondvierdaagse van de oudste was er maar 1 van de opa's en oma's gekomen om haar in te halen. Of gewoon gezellig een middagje komen spelen is er ook niet bij. Zo heeft 1 oma voor de vakantie beloofd dat de oudste mocht komen logeren in de vakantie omdat onze dochter daarom had gevraagd. Je raad het al Maandag gaat ze naar school en er wordt met geen woord meer over het logeerpartijtje gesproken Zelf begin ik er niet over het is goed, ze zal er wel niet op zitten te wachten als ze er niet zelf over begint. Maar vindt het erg sneu voor mijn dochter. Zo klaagmodus uit Wij hebben ons er bij neer gelegd, dat het gewoon zo is. We hebben het er met hun niet meer over, die energie ga ik er niet meer in steken. We hebben weleens een balletje opgegooid maar veranderen kun je het toch niet. Wij leven gewoon lekker ons leven met de meiden en klaar!
Mijn moeder paste altijd op mijn oudste. Toen ik zwanger werd van de tweede gaf ze eerlijk aan dat ze het met 2 heel zwaar zou vinden. (mijn vader leeft helaas niet meer, dus het zou echt op haar alleen aan komen). Ik heb altijd gezegd dat ik blij ben als ze wil oppassen, maar als het niet meer gaat ze het eerlijk moest zeggen. Dus toen ze dit aangaf een andere oplossing gezocht (KDV). Ik denk dat je moeder er misschien wel tegenaan ziet dat er qua oppassen straks nog een kindje bij komt. Leuk natuurlijk nog een kleinkind, maar ik denk dat ze het met 2 zo te lezen al zwaar heeft, en nu al denkt aan hoe het met 3 kindjes zal zijn. Ik zou het gewoon vragen of ze het nog ziet zitten of dat ze het te zwaar vind. Dan moet je helaas voor jou een andere oplossing zoeken, maar dat is beter dan hierdoor wrijving te krijgen met je ouders/moeder. Dat zou toch jammer zijn.
Ik heb ook niet altijd zin om bijv op mijn neefjes of nichtjes te passen. Als zo n situatie zich voordoet dat het toch nodig is, zorg ik er wel voor dat zij dat niet merken. En maken het gezellig samen... dan zijn ze toch ook niet arme prullekes?
Heb je al eens de moeite genomen om gewoon met je ouders eens een gesprek hier over te hebben. Ik kan me voorstellen dat ze zich een beetje verplicht voelt om het te doen, terwijl het eigenlijk te zwaar is en zometeen met een 3e erbij helemaal.
Dat is dan toch al heel anders dan een zuchtende en steunende oma die niks leuks met ze wil gaan doen? Die kinderen moeten daar elke week heen en ze vindt het blijkbaar nogal een opgave. Ben dan een held en zeg gewoon dat je het niet meer wilt. Je zult mij niet horen zeggen dat het verplicht is maar doe gewoon je mond open.
Inderdaad waar bemoei je je mee?! Als alle partijen het prima vinden wat is dan het probleem Ik werk 4 dagen en mijn kinderen gaan absoluut niet naar de opvang omdat wij dat niet willen en wij de mogelijkheid hebben om ze naar opa en oma te brengen. Wij voelen ons absoluut niet bezwaart en opa's en oma vinden het een groot feest.