Toen ik 20 was, overleed mijn papa plotseling en ik was zo bang dat ik na 20 jaar vandaag ik me hem echt niet zou kunnen herinneren maar wat blijkt... Ik weet nog elk detail. Hoe hij eruit zag, hoe zijn stem klonk, zijn bulderende lach, zijn onvermogen sommige dingen te accepteren, zijn.... alles maar de rest van de wereld is je vergeten....alsof hij nooit bestaan heeft maar hij was wel mijn papa!
*steekt twee vingers in de lucht* Hier net zo. Mijn vader is in 2002 overleden. Zelfs zijn aftershave herken ik nog, met de geur van zware shag. Sterkte ermee en koester de herinneringen aan hem.
Wat mooi om dit te lezen, ben zo bang dat ik mijn mama voor een deel zal vergeten... Is pas sinds kort overleden... Mooi om te horen dat dat ws niet zal gebeuren! Wel heel spijtig dat ook jij en anderen een ouder moeten missen...:x
+1. Mijn vader is vier jaar geleden overleden en ik droom nog regelmatig over hem alsof hij naast me zit. Hopelijk gaan die dromen niet meer weg. Dan is hij toch weer even bij me.
Hier is het 'pas' 5 jaar geleden,en ik herinner me ook alles nog. Af en toe droom ik over hem en dan is het net alsof hij er nog is. Bij het wakker worden duurt het altijd nog even voordat ik besef dat hij er niet meer is. Ik hoop dat dat altijd zo blijft.
Wat wen geruststelling is dat, dat je dat na 20 jr. allemaal nog zo goed herinnert. Mijn moeder is 8 mnd geleden overleden en ik ben zó bang om die dingen te vergeten....
Hier net zo, na 11 jaar weet ik gelukkig nog bepaalde typische dingen van mijn moeder. Weet nog dat ik net zwanger was van de oudste dat ik een levensechte droom had. Ik was met mijn moeder babyspullen aan het shoppen en we hadden de grootste lol. Wat een teleurstelling toen ik smorgens wakker werd en het bleek een droom te zijn. Heb me hier een paar dagen rot over gevoeld.
Hier mijn vader bijna 9 jaar kwijt en ook nog steeds heel veel dingen die me bij zijn. Maar ook uitspraken van hem! Die zal ik ook blijven koesteren! Die levensechte dromen heb ik ook (gehad). Sterkte vandaag!!
Hier idem. Zijn stem....o God wat mis ik die....hoe hij de telefoon opnam....zijn grapjes....zijn wijze woorden....alles!!! Ik vraag me regelmatig af wie (zijn broers/zussen/vrienden etc) nog regelmatig aan hem denkt.... Hij heeft de meest speciale gebeurtenissen in mijn leven helaas niet mogen meemaken...mijn man, trouwen, onze kinderen...Maar pap, je zit in mijn hoofd en mijn hart, op een van de meest speciale plekjes....
Met een klein traantje lees ik dit mijn ouders leven nog alleen geen goed contact met paps.. misschien toch wat meer moeite doen... Voordat het te laat is
Mijn vader is plotseling overleden 14 jaar geleden 9 jaar geleden leerde ik mijn man kennen, en hij lijkt in zij houding als 2 druppels water op hem. Zelfs mijn familie zei het meteen. De manier hoe hij lacht, eet en danst en nog zoveel meer dingen. weet zeker dat ze het goed met elkaar zouden kunnen vinden, als ik daaraan denk wordt ik vaak nog wel verdrietig. Veel mensen zeggen dat mijn vader terug is gekomen in mijn man. Mijn broer en zus vinden het fijn als mijn man wat doet wat papa ook zo deed, dan lachen we en zeggen we, echt net als papa! M'n dochter weet ook dat haar opa een sterretje is, en zegt als ze een mooie blinkende ster ziet, kijk Mam, dat is opa Rin. Dan breekt m'n hart weer, jammer dat hij niet van haar kan genieten. Maar ook bij haar heeft hij een speciaal plekje gekregen. Sterkte meis!
*slik* Mijn papa is bijna 2 jaar geleden plotseling overleden, op 54-jarige leeftijd. Mis hem nu ik zwanger ben van onze eerste alleen maar meer. Had dit zo graag met hem willen delen Knuf voor iedereen die een ouder of beide ouders moet missen!
Mijn vader is 17.5 jaar geleden overleden. Ik was toen 9, maar ben toch echt veel vergeter helaas . Mijn broertje was 4 toen en die kan hem zich helemaal niet herinneren, dat lijkt me nog erger.