Familiebanden met mijn familie wel ja.. maar alsnog vind ik niet dat ik later iedere week meerdere dagen op mijn kleinkinderen zou passen omdat mijn kind en hun man of vrouw perse 4 dagen in de week moeten werken, maar dat heeft er ook mee te maken dat ik vind dat kleine kinderen voornamelijk bij hun ouders horen te zijn en niet voornamelijk bij een opvangadres. Overigens is mijn vader 2 jaar terug op 80 jarige leeftijd overleden na zeker 15 jaar ziektebed. Mijn moeder werkte en verzorgde hem dag en nacht na werktijd, bovendien was hij depressief. Mijn kinderen konden daar sowieso niet komen. Nu is hij overleden en mijn moeder sinds vorig jaar met pensioen, ik ga haar dan niet weer met een zorgtaak belasten.
Maar hoezo zouden ze dat als vanzelfsprekend zien? Vaak komen opa en oma er zelf mee. Anders gaan de kinderen naar hun ouders zelf. Dan lijkt me dat je zelf bepaald om ja of nee te zeggen. Als ze instemmen is dat toch prima? Dat hebben de ouders van ts ook gedaan. Als ze het dan toch zwaar valt moet ze dat aangeven. Want dat kan ik me ook voorstellen dat het toch te zwaar is als je een maal op ze past. Hier passen opa en oma zo nu en dan eens op en logeren de kinderen daar. Maar als het voor de opa en oma werkt waarom niet zou ik zo zeggen.
Als opa en oma het willen moeten. ze dat uiteraard doen! En vooral ook eerlijk zijn wanneer het niet (meer) gaat! Ik bedoel meer dat mensen lichtelijk verontwaardigd zijn wanneer opa en oma aangeven geen structurele oppas te willen zijn of niet regelmatig dagjes uit willen met de kinderen. In mijn omgeving merk ik dat steeds vaker, dat men het de opa en oma dan kwalijk neemt dat zij dit niet willen, terwijl ik niet begrijp waarom zij dat als zo vanzelfsprekend zien.. Ik lees dat zo hier en daar in dit topic ook een beetje tussen de regels door en dát verbaast me.
Helemaal mee eens! Het is luxe als opa en oma willen oppassen, maar mag geen vanzelfsprekendheid zijn, in mijn ogen.
Zelf zou ik er ook verdrietig over zijn en je smsje vind ik wel terecht. Als je moeder het als last ziet, dan is dat heel moeilijk maar dan is zij dus niet verplicht en kan je alleen maar accepteren hoe verdrietig ook. Mijn ouders zijn van begin afgaan totaal anders. Ze pasten op wanneer ik moest werken en mijn inmiddels ex ook niet thuis was. Verschil is, dat mijn ouders samen waren, niet meer werkten en we maar een kind hebben...nu ben ik alleenstaande moeder en vangen ze m'n kind veel op. Daar ben ik erg blij mee want opvang is voor mij erg duur en ik heb liever dat m'n kind in vertrouwde omgeving blijft, afgezien van twee halve dagen peuteropvang.
Tja dat vind ik eigenlijk ook maar mijn portemonnee is het hier niet mee eens. Ik werk sowieso graag en ben een leukere moeder als ik werk maar ik moet 4 dagen werken en mijn man 6 dagen. Wij stellen bepaalde eisen aan ons leven en daar moeten wij beide hard voor werken. Ben jij een thuisblijfmoeder of breng jij je kinderen naar de opvang?
Ik ben tbm. Zodra ze allemaal op school zitten wil ik graag weer gaan werken, maar heb niks tegen opvang wanneer het niet meer dan 2 dagen zou zijn.
Dat is hier helaas niet aan de orde. Ik wil geen thuisblijfmoeder zijn en ik kan geen 2 dagen werken in mijn huidige functie.
Idd heel goed, zoals je zelf zegt: oppas of opvang zoeken voor die dag en je ouders naar eigen initiatief opa en oma laten zijn. Ik denk dat je dat heel veel frustraties zal schelen. Succes!
nou dit dus (sorry) ik vind écht dat je je handen dicht mag knijpen als oma/opa uberhaubt een dag oppassen, mijn ouders hebben nog NOOIT opgepast, dit vanaf dag 1 zwangerschap geroepen dat ze never nooit niet gingen oppassen, wij wilden kinderen en zij zijn onze verantwoordelijkheid, ik heb dus ook nooit gevraagd om een oppas, en als ik soms weleens lees hoe het gaat tussen opa/oma en de kinderen/kleinkinderen als ze oppassen of vaste oppas zijn poeeeh dan ben ik blij dat mijn ouders "gewoon" opa en oma zijn, geen verplichting wanneer hun er zin in hebben gaan wij langs en worden de kids mateloos verwent. ik zou dus een andere oppas zoeken. (alhoewel ik heb 1 x de oudste letterlijk bij mijn moeder afgezet en gezegt hier oppassen jij A.lisjha tanden eruit bloed ziekenhuis en ben zo weggereden naderhand kon mijn moeder hier wel om lachen en snapte ze ook dat het echt nood aan de man was. )
Ja snap dat je daar verdrietig over bent,ik zou dat hele oppassen laten stoppen. Mijn ouders en schoonouders vonden ook alles maar zwaar en moeilijk,ze passen 2 keer per jaar op. Denk dat ze gewoon te oud worden (ze zijn rond de 60) Dus denk ik 'dan niet!' Je had beter geen bericht kunnen sturen,maar eerder moeten vragen hoe of wat. Maar toch vind ik het niet leuk van je moeder dat ze zo moeilijk doet.
een redelijk herkenbare situatie. Mijn moeder is bij mijn oudste begonnen met 1 dag per week oppassen en eigenlijk vanaf het begin was er al veel gedoe, altijd commentaar, ik was niet dankbaar genoeg, het was wel een drukke dag, hij was dwingend net als ik etc. Op een gegeven moment heb ik besloten dat ze geen oppasoma is maar een gewone oma, en dat doet ze hartstikke goed. Ze past niet meer structureel op maar is verder superlief. Ik ben niet afhankelijk van haar en dat maakt onze relatie ook leuker. Natuurlijk vind ik het wel eens jammer, maar je kunt mensen niet veranderen en vaak zit er een heel verleden aan de keuzes die zij maken. Mijn schoonmoeder daarentegen is een geweldige oppasoma, dus ik zie ook dat het anders kan!
Oké zo, ja daar moet je idd zeker niet van uit gaan. Het moet voor beide partijen leuk zijn en als dat zo is, is het prima!
Tja, ik vind het gewoon verdrietig voor beide partijen. Jammer dat het niet eerder tot een gesprek is gekomen. Hierdoor zou ik me ook gekwetst voelen wanneer mijn ouders niet eerlijk zouden aangeven dat het oppassen te veel werd. Daar moet je over kunnen praten en dat niet door middel van weinig subtiele opmerkingen te laten merken. Dan een toevoeging aan de discussie over grootouder(s) als oppas. Mijn mening is dat grootouders klaar zijn met opvoeden. Ze hebben jou (in algemene zin) 'begeleid' naar volwassenheid. Hun opvoedtaak zit er grotendeels op. Bij oppassen ben je toch ook bezig met opvoeden, omdat je de regels van de ouders moet respecteren. Het is toch minder ongedwongen dan een logeerpartijtje of een dagje weg. Als men er voor kiest om kinderen te krijgen, dan hoor je er niet van uit te gaan dat je ouders ze wel even opvangen, omdat jezelf, dan wel je partner, geen aanpassingen kan of wil doen aan de werktijden. Ook al is het in je omgeving gebruikelijk dat de kinderen naar de grootouders gaan, kan het voor hun nog steeds een zekere belasting met zich meebrengen, omdat er ook nog eens een sociale druk door de omgeving wordt uitgeoefend (alle grootouders passen op, dus ja wij moeten ook). Ja, ik weet ook dat er grootouders zijn die zwaar gepikeerd zijn wanneer je ze niet als oppas vraagt (lees: mijn moeder ). Daarbij de kanttekening dat de omgeving een kind opvoed en niet alleen de ouders verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van een kind. Een goede band met de grootouders is ook belangrijk voor een kind, maar die hoeft niet voort te komen uit dagelijks dan wel wekelijks oppassen.