Weet je wat hét voordeel is? Onze babykamer is zo ontzettend netjes dat hij de hele dag geshowd kan worden Over intimiteit.. Gescheurd tot aan mijn linkeroor en ik mag echtechtecht niet meer zwanger worden, dus tja, betere anticonceptie is er niet dan geheelonthoudinh, haha..
Oja.. Ik zei vandaag tegen mijn man: als wij snachts weer samen slapen, moet je geen geluid maken hoor, want dan kan het zomaar zijn dat je een borst in je mond krijgt. Dat gaat nu namelijk zo automatisch
De oudste wel een paar weken soms delen van de nacht omdat we het leuk vonden. De jongste omdat het gewoon vaak niet anders ging. Als het nu soms zo beter uitkomt doen we het ook. Geen gekke maatregelen getroffen: gewoon in mijn armen, tussen ons in, op mijn buik. Ik ben niet zo bang voor al dat soort 'bangmakerij'. Gewoon doen wat voor jullie beiden goed voelt. Niet goed voor jullie relatie.. Tja, hier gebeurd het niet meer standaard en was het begin altijd in eigen wieg of bed. Maar een hels jaar met weinig slaap, is ook niet goed voor je relatie. Soms zijn er nu eenmaal belangrijkere dingen en moeten andere dingen even wachten.
Als eerste heb niet alle reacties doorgelezen.. Ons meisje slaapt ook vaak nog bij ons in bed.. Overdag in haar eigen bed, 's nachts vaak bij ons. Weet idd dat de meningen hierover verdeeld zijn, maar als jullie je er fijn bij voelen gewoon doen.. We leggen haar steeds vaker begin van de avond wel in haar bedje en als ze dan wakker wordt bij ons.. Hier in Nederland is het normaal dat een kindje of baby op zijn/haar eigen kamer slaapt en niet bij de ouders, heel veel andere landen is dat echt absurd en is het normaal dat de kinderen bij de ouders op de kamer of in bed slapen.. Vandaar doen waar je jezelf fijn bij voelt.. Wij krijgen er een tweede bij dus zijn wel aan het oefenen op haar eigen kamer, maar zeker niet onder dwang als zij niet wilt dan niet. Wij hebben een grote slaapkamer dus haar bedje kan er gewoon bij als zij dat fijner vind.. Ben mij echt bewust dat de meningen hierover verschillen!!
Ik denk dat iedereen moet doen waar die zich lekker bij voelt. Onze dochter sliep de eerste zes weken naast mij in haar wieg. Daarna langzaam naar haar eigen kamer (mama had het er moeilijk mee, dochter niet). Toen ze 8 weken was sliep ze hele nachten door en de keren die ik er daarna in bijna 2 jaar uit moest s nachts zijn op 1 hand te tellen. Sommige kindjes vinden de rust van hun eigen kamertje kennelijk heerlijk. Als ze ziek is dan mag ze uiteraard halverwege de nacht echt wel bij ons liggen.
Hier slaapt ze al vanaf de geboorte bij ons in bed. Ze krijgt vanzelf een leeftijd dat ze het niet meer wilt.. En ook omdat ik het niet over me hart verkrijg om haar in haar kamertje te zetten en de deur achter me kont dicht te trekken.. Andere dingen als erbij zitten heeft nooit geholpen. Ze komt dan meteen bij mij op de grond zitten en valt dan op mij in slaap. Als ze oud genoeg is en alles begrijpt wat ik zeg dan zal ik haar vertellen dat ze een grote meid is en dat grote meiden in hun eigen bedje slapen tot die tijd gezellig bij mama in bed! (Waar ik zelf nog even zoveeeeeel mogelijk van geniet!!)
Ik kan er niet van genieten als hij bij ons zou slapen. Zou zelf geen oog dicht kunnen doen. Hij heeft als hij ziek was wel eens even bij ons gelegen maar zodra hij dan sliep ging hij terug in zijn eigen bed. In het begin heeft hij 5 weken bij ons gelegen en ik raakte zo uitgeput dat hij heerlijk naar zijn kamertje is gegaan. Ondanks dat ik er vaak uit moest kon ik wel weer lekker slapen tussendoor. Ik ben blij dat het goed doet op zijn kamertje
Ik zou het echt niet durven, mn vriend is nooit agressief maar in bed moet je voor hem oppassen, heb al een paar keer een blauw oog gekregen doordat hij zich heel ruw omdraait in bed en ik dan die elleboog in mn gezicht krijg Ook als hij op de bank in slaap valt en ik hem wakker moet maken dan doe ik dat echt vanaf een afstand, ik zeg enkele keren heel zachtjes zijn naam maar af en toe verschiet hij zo fel dat hij omhoog vliegt en klaarstaat met een vuist omdat hij denkt dat het een inbreker is Dus nee, de baby bij ons in bed is bijna onmogelijk Maar ook al was dat niet dan zou ik het niet willen, ikzelf zie het nut er niet van in, je leert je baby een gewoonte aan voor je eigen gemak en op een bepaald punt moet je het je kleintje gaan afleren. Zelf ken ik ook iemand die haar kleintje ook in haar bed liet slapen, het mannetje is ondertussen 9 jaar en kan nog steeds niet in zijn eigen bed gaan slapen dus hij slaapt nog steeds bij mama in bed en papa moet maar in de logeerkamer
Moet je toch niet meer aan denken? Vreselijk lijkt me dat. Ik vind ook dat zijn plek is in zijn eigen bed. Dat het later een keer voorkomt dat papa (of mama) er een keer niet is en hij dan een keertje bij de ander in bed ligt prima maar niet elke avond/nacht en dan je partner in een ander bed. Dan klopt er toch iets niet!
Het is ook best zielig, hij kan nooit eens gaan logeren bij vriendjes, hebben ze al enkele keren geprobeerd maar ze moesten hem telkens ophalen omdat het niet te doen was, dan vragen ze zich af waarom dat mannetje gepest word
Hier gebeurt het niet uit gemakzucht o.i.d. maar alleen als ons mannetje echt overstuur is en niet meer wil slapen. Wij hebben het idee dat ie wel eens heel heftig droomt en daardoor overstuur is. Dan laat ik m niet in zijn eentje liggen. Hij is mijns inziens gewoon nog te klein om te begrijpen dat het een droom is. Verder in de ochtend lekker kroelen, zeker als ie voor zes uur (op mijn vrije dagen voor 7 uur) niet meer wil slapen. Hij slaapt verder ook gewoon goed in zijn eigen bedje, dus we maken ons nu nog niet druk.
Ben het met jullie eens. Was ook mijn vornaamste reden om haar gewoon in dr eigen bedje te stoppen. Ze vind t ook prima trouwens... Al ben ik ook van mening dat een ieder vast voor zichzelf een weloverwogen beslissing maakt. Ik hoop alleen wel dat ze dan denken aan wat t beste is voor t kindje en niet wat t makkelijkste is voor henzelf. Owjah, ik weet niet of meerderen hier 'last' van hadden. Maar bij ons besloot de kraamzorg dat Lauren op onze kamer moest slapen. Was het er eigenlijk niet mee eens, maar had ook de kracht niet om er tegenin te gaan. Doen ze dat allemaal, of toevallig alleen die van mij???
Hier in zn eigen bedje, maar als die heel onrustig is snachts/smorgens vroeg neem ik hem lekker tussen ons in en slaapt ie als een klein prinsje op de erwt
Dit advies is ivm wiegendood. Als babies de eerste 6 maanden bij hun ouders op de kamer slapen, dan vermindert dit de kans op wiegendood.
Maar wat is dan de reden? De reden dat daarom meer kans is op wiegendood? Hier adviseerde het ziekenhuis ons om hem bij ons op de kamer te leggen tot 6 maanden zodat we hem goed in de gaten konden houden, wel in zijn wieg maar na een maandof 3 hebben we hem verhuisd, niemand sliep nog goed
Wij hebben het twee weken volgehouden ha ha! Het heeft volgens mij iets te maken met de geluiden die je als ouders maakt. Doordat de baby jou kan horen ademhalen, raken ze niet in een te diepe slaap geloof ik. Ik weet het ook niet precies.
verminderd het de kans op wiegendood ? Of verhoogt het de kans dat ouders eerder in de gaten hebben dat er iets niet goed is/gaat? Hier hele makkelijke slaapkinderen die vanaf dag 1 gewoon in hun eigen ledikantje in hun eigen kamertje slapen. Maaaaar hun slaapkamer is 3 passen verwijderd van onze slaapkamer. Ik weet niet welke keuze ik gemaakt zou hebben als ze een verdieping hoger zouden moeten slapen. Afgelopen week heeft onze zoon voor het eerste een half uurtje bij mij gelegen (en dan echt gelegen en niet ouwehoeren zoals het altijd gaat in bed) tijdens een onweersbui. Hij is hier bang voor en ik was zooooo moe dat ik de moed niet op kon brengen om bij hem op de kamer te gaan zitten.
Ik snap het punt van 'voor eigen gemak' nou echt niet. Mijn kind geeft (na 9 maanden warm en veilig geborgen te zijn geweest) heel duidlijk aan snacht mijn nabijheid nodig te hebben. Dat is toch niet 'mijn gemak'???