Hoe mee om te gaan

Nou hier mijn verhaal, ik vind het erg lastig nl.

Mijn zoontje nu 3,5 heeft een vriendje dat 2 maand ouder is,
ze willen elke dag samen spelen, alleen verloopt dat spelen mintstens de helft van de tijd in ruzie maken,
veel schreeuwen, slaan, schelden (ja al op deze leeftijd) enz en vreselijk druk bijna niet te temmen.

Nu ben ik al een paar keer tot de confrontatie gekomen dat mijn zoontje erg mee gaat in een ander, na 2 weken camping heb ik een heel ander kind gezien, lief spelen, tuurlijk schreeuwt het wel eens maar niet zoals hier, ook het slaan is nooit gebeurd met andere kinderen, vloeken ja hoe hij er aan komt geen idee, wel wordt er niet goed van, ben zelf niet gelovig in de vorm dat we naar de kerk gaan, maar ik vind uit respect hoor je het niet te doen, maar niets helpt.


maar goed, terug naar het vriendje, dit manneke is duidelijk de baas in huis, krijg ik mijn zin niet, dan krijg ik een driftbui, en die zijn zo erg dat alles door huis vliegt, mama wordt geslagen geschopt en krijgt de meest nare dingen naar het hoofd, mijn man kan heel goed met het jongetje (heel rustig type man) en de laatste keer voor we op vakantie gingen had ze ons gebeld voor hulp, ze kon hem niet meer temmen, mijn man er heen en binnen 5 minuten was het over.
naar mijn gevoel is het respect voor mama er niet maar ook voor papa niet, de opvoeding loopt niet gelijkwaardig, papa is moslim, mama is christelijk, ze staan totaal niet op dezelde lijn qua opvoeding, mama doet het zoals de gemiddelde NL, maar papa houd zich vast aan het ritme en rituelen aan zijn eigen land, wat gewoon echt niet werkt hier in NL, zeker niet met dit jongejte, het late naar bed gaan, het gedrag wat hij eigelijk overal zo vertoond,

Wij hebben nu een paar keer op het vriendje gepast, ik moet me af en toe echt inbinden, want ik weet het soms niet meer, hoe moet ik hier mee omgaan, ik merk dat mijn zoontje het gedrag overneemt, (gelukkig alleen nog met het vriendje) maar zou niet willen dat hij het ook bij andere kinderen gaat doen.

Moeder erkent echter wel gedeeltijke het probleem, ze gooit het ook op de leeftijden een fase, ik zelf acht het niet zo, en vertel haar dat ook gewoon. ook omstanders die het vriendje bij ons (en op de camping) hebben gezien waarschuwen ons, omdat ze mijn zoontje zagen omdraaien, hun bekeken het met neutrale ogen en zijden dat sven wel moest om zich te beschermen,

een voorbeeld,

ze zijn samen met een emmer met water en bootjes aan het spelen, vriendje wil een bootje en mijn zoontje ook, nou goed dat wordt trekken, vriendje geeft zoontje een mep, zoontje mept terug, dat gaat 3 keer, ik zij er wat van, vriendje pakt een grote plastick auto en slaat echt hard mijn zoontje voor het hoofd (gevaarlijke plek ook nog)

ik ontplof zowat, mama van vriendje was op dat moment douchen, ik heb het vriendje gepakt, naast de caravan gezet en uitgelegt dat slaan en met speelgoed al helemaal niet gebeurd bij mij, tevens heb ik mijn zoontje ook appart gezet met de mededeling dat slaan niet gebeurd, ook niet terug slaan, (lastig want ik ben zelf ook een type sla jij mij krijg je een dreun terug en dat mag ook op zekere hoogte)

ik heb gelijk al het speelgoed opgeruimd (ben dan kort voor de kop) daarna met het vriendje gesproken, ik eis dan dat hij me aankijkt, maar merk dat hij dat niet wil, toch eis ik het, ik leg uit dat slaan met speelgoed heel gevaarlijk is en je elkaar dan pijn doet, en vraag of hij het leuk vind als iemand hem pijn doet, andwoord krijg ik weinig, wel balt hij zijn spierballen zo van pas maar op, ik waarschuw hem dat hij niet het lef heeft om mij te slaan, en dat ik heel sterk ben, en absoluut niet bang ben voor een klein opdondertje (dat laatste zeg ik netjes)
hij deinst wel terug, ik wil dat de kinderen elkaar een hand geven en sorry zeggen, mijn zoontje doet dat direct, vriendje uiteindelijk ook.

daarna kan het gerust weer 10 minuten goed gaan tot een volgende explosie, ik wordt er echt doodmoe van, maar ik maak me ook wel echt zorgen om het vriendje, (en of het gedrag van mijn zoontje dat een beetje naar mijn gevoel een meelopertje is als je daar nu al wat van kan zeggen) het is echt van binnen wel een lief jongetje die tussen 2 opvoedingen in zit, een mama die niet consequent genoeg is en daar dankbaar misbruikt van maakt, ze gaf vandaag weer aan hulp te gaan zoeken want ze trekt het niet meer, tevens wil ze niet inzien dat dit meer is als een fase, en leeftijd.

er zijn vele voorvallen, en ik gun mijn zoontje echt wel een beste vriendje, maar ik heb gewoon geen zin puf en kracht (fybro en cvs) om heel de dag politieagent te moeten spelen.

tevens vind ik de moeder van het jongetje echt een topmens, zo lief en zorgzaam en goed voor anderen, iemand waar ik echt alles aan kan vertellen, en andersom ook, ik wil haar graag helpen maar merk soms dat ik door mijn vermoeidheid en pijn kribbig en TE direct reageer. ik wil haar absoluut niet kwetsen,

wie heeft er ervaring,

ze heeft al eens hulp gehad, volgens die gene kon het absoluut geen ADHD zijn, maar zat hij wel te denken richten PDD NOS, het ging een tijdje iets beter dus ze is gestopt met de hulp, achter af jammer, maar goed, zou het zo iets kunnen zijn, ik zie wel herkennings punten maar ben geen specialist, maar echt goed samen spelen is bijna niet mogelijk, zeker niet langer als 10 minuten, terwijl mijn zoontje op de camping en met een ander kindje uit het dorp rustig een hele middag rustig kan spelen zonder ruzie gegil enz. dan hoor je ze bijna niet.

 

Ik heb het nooit gezien, en acht moeder daar niet toe in staat, volgens haar doen alle kinderen het van die leeftijd ook haar neefjes (kinderen van haar zuster)

mijn zoontje heeft wel een fase gehad om te slaan, dat was vooral toen hij (achteraf zo goed als doof was) rond 2/2,5 was.

niet meer samen laten spelen zou ik jammer vinden omdat het contact onderling leuk is tussen ons ouders, en ik het sneu vind om te zeggen dat ze niet meer samen mogen spelen,

wel leg ik mijn zoontje nu uit (vandaag heeft hij dat ook gedaan) dat als vriendje hem pijn doet, te zeggen hou op dat wil ik niet, en als hij doorgaat niet meer te spelen, hij was dus vlot thuis vandaag, moeder vertelde me dus ook dat vriendje aan het klieren was en sven daarom naar huis wou, (doel voor nu bereikt) en vriendje diep in tranen, dat wordt een driftbui zij moeder al, vond het wel sneu maar heb verschillende keren voorbeelden aangehaald met wat leuk spelen is en wat niet, en dat zoontje die keus dus best kan maken, als het niet leuk is naar huis te komen of vriendje naar huis te sturen, overgens heb ik wel gezegt vanmorgen van als ze ruzie maken hier stuur ik vriendje naar huis en mogen ze die dag niet meer samen spelen, ik wil dat niet meer, moeder gaat er wel in mee,

 

Dat is dus ook mijn dilemma happyglow,

Ik wil mijn zoontje zoiets inderdaad niet mee geven, vriendschap tussen moeder en mij zal dan wel snel bekoeld zijn, aangezien zij niet wil inzien dat het geen fase is, athans dit niet.

Er hangt ook een andere kant, ik wil mijn zoontje ook meegeven niemand buiten te sluiten, en elkaars te kortkomingen te accepteren, wat als het echt PDD NOS is, oke ouders zullen het moeten gaan erkennen en er wat mee doen, en ik wil ze daar best in ondersteunen, want moeder verdiend dat wel, ze krijgt helaas te weinig rugsteun van vader, of eigelijk helemaal niet.

Ik zit er wel al een paar weken mee in de maag, en eerlijk ik vond die 2 weken vakantie heerlijk rustig, zoonlief en vriendlief echter hebben elkaar volgens zeggen vreselijk gemist, dagelijks wordt er naar elkaar gevraagd, wel wil ik dus sven meegeven dat niet leuk spelen betekend niet spelen,

Ik weet en merk in het dorp dat een aantal ouders het jongetje weren, en ik snap waarom, maar ik zou het sneu vinden als het jongetje straks nergens mag spelen om zijn gedrag, kind is immers van nature onschuldig, (volgens moeder zou het ook aan het fijt liggen dat hij arabisch (half) is, die zijn van nature pittiger ik zij toen, kind krijgt ergens het slaan als voorbeeld, zo iets doen ze lijkt mij niet uit zich zelf, ongeacht het DNA) of zit ik daar fout.

Ik zou graag zien dat ik tot hem doordring en dat ze in ieder geval onder mijn toezicht de handen thuis houden, hoe win je van zo`n kind het respect, zoals ik dat van mijn eigen kind heb, \

Moet wel bekennen dat ik een kort lontje heb en vrij kort voor de kop ben, bv ruzie maken om 1 auto, dat betekend dan dat ik de auto afpak en niemand hem meer krijgt, mijn zoontje accepteert dat dan, vriendje kan daar een driftbui om krijgen, al ben ik niet het type dat daar in schikt, dan maar een driftbui, al pak ik hem dan wel vast, omdat ik me niet de boel in hus kapot laat gooien, sven zou ik bij zo`n bui normaal op zijn kamer zetten en af laten koelen, al moet ik zeggen dat zijn driftbuien niet in vergelijking zijn met die van vriendje.

o lastig he, verstand en gevoel we hebben wel besloten om zo wie zo niet meer dagelijks te laten spelen.

 

omdat ze vlak bij elkaar wonen, samen op de psz zitten, en ze elkaar dagelijks tegenkomen (speeltuin en wonen in een dorp)

tja zoals het nu lijkt gaan ze niet na dezelde school, dus hoop dat het dan iets veranderd zonder invloed van mij,

 

ja als moeders niets zou pogen te doen alle,

maar hier probeert moeder het wel, maar komt niet over, of wel geen respect, heb al weel eens gehoord dat het komt omdat het 2 opvoedingen heeft, waarbij schijnbaar (weeet er niets van hoor verder) jongetjes in de culutuur tot een jaar of 4 als prinsjes opgroeien en de boel bepalen, en absoluut geen respect voor moeder hebben, probleem is dat het respect voor vader er ook niet is, eigenschap van vader is, ik negeer alles, scheelt me gezeur.

enige die tot het jongetje kan door dringen is mijn man, (tot een zekere hoogte) hij is heel rustig en kalm van aart, praat rustig en bedeed, legt uit en is consequent,

als je het jongetje vraagt wie het liefste is, dan is het eerst mijn zoontje, dan mijn man, dan mama en pappa en dan kom ik eens, (ben een beetje de boeman omdat ik nu dus vaak ingrijp als moeder het alleen niet red, kan het gewoon niet aanzien)
maar toch krijg ik daarna wel weer een knuffel, maar goed verbieden vond ik al lastig maar door het verhaal hierboven over de meisjes lijkt het me geen goed idee. voorlopig maar wat beperken en blijven uitleggen dat slaan en schelden en schreeuwen geen spelen is en het dan wel even uit elkaar halen)

maar mocht het wel PDD NOS of zo iets zijn, wat dan,

 

dat laatste vind ik dus ook heb ik ook gezegt.

tevens is het heel lastig die man in te laten zien dat hij niet goed bezig is, er zijn al velen die een gesprek hebben gehad met hem, maar hij wil het niet accepteren, En dat speelt zeker een grote rol, respect onderling is niet gelijkwaardig waarom denk ik zoontje ook geen respect heeft, maar ja daar ken ik ze nog niet lang genoeg voor om zeker te zeggen, wel heb ik respect voor de moeder dat ze zo met de man kan leven, en zeg dat ook altijd eerlijk, ik zou het nl niet kunnen.

nou ik ga de rommel opruimen en morgen maar eens een gesprek met moeder van het jongetje aan om een stel basis regels, en die overtreden betekend gewoon die dag niet meer spelen. lijkt me opzich redelijk toch,

 

hooooooooo stop, dit zegt moeder niet tegen mij, maar omstanders uit het dorp die het gezin ook kennen,

moeder handhaaft zeker wel, maar vader maakt dat gerust ongedaan, of te wel hij ondermijnd het gezag van moeder.

bv ze legt het kind vroeg op bed, en vader haalt het er rustig weer uit, tja moeder kan hoog of laag springen kind mag opblijven,

ik krijg net een berichtje dat ze had gebeld, en volgens die vrouw was het niets om zorgen over te maken, haar kind was pittiger als gemiddeld kind, hoort bij de ontwikkeling het slaan, hmm nou mijn man en ik zijn het er over eens dat dat niet zo is, en dat wij dat niet accepteren, tis dus of veranderen of niet meer spelen,

moeder wil nu duidelijk het probleem niet onderkennen, volgens de vrouw konden de driftbuien wel beperkt worden. maar hoort bij de ontwikkeling. ik wil die vrouw wel eens ontmoeten, en uitleg geven hoe ik het zie.

merk wel dat het me de hele dag bezig houd, dat kan ik er niet bij hebben.

zoonlief heeft overgens heel de middag niet meer om vriendje gevraagd, er is dus vanochtend wel iets gebeurd wat hij echt niet leuk vind,