Joycey, zou ook echt niet zomaar gaan inleiden zonder aanleiding hoor. Maar ben ook wel klaar met zwanger zijn. Van mij mag ie snel komen. Hij is af en kan de wereld aan. En daarbij ben ik een echt nieuwsgierig en ongeduldig persoon. Dat helpt vast ook niet.
@Bianca, oh op die manier Ja wanneer JIJ er onder lijdt, wordt het een ander verhaal. Wanneer beiden (baby en mams) gezond zijn heb ik zoiets van: je hebt 9 maanden, bijna 10, gewacht - die ene dag/week/twee weken kunnen er wat mij betreft wel bij. En ik heb al sinds week 20 té weinig geduld in het dagelijks leven Dus ik vind het echt knap dat ik hiervoor wel geduld op kan brengen. Want ik zou mijn schatz natuurlijk ook het liefst fijnknuffelen!
Dat is ook waar ja, ik vind het wel spannend ergens, en weet dat het wel los zal lopen, maar nu heb ik gewoon 100% zekerheid dat hij het goed doet qua levensbehoeften. Hahaha. Dat moet ik straks nog zien te garanderen met borstvoeding/flesvoeding (überhaupt voeding). Die heb ik helaas al sinds ik 26 weken zwanger ben of zoiets. Echt verschrikkelijk eenzaam soms. Maar ja, schijnbaar is het zo en daar kan ik dan ook even niks aan doen. Gewoon voortaan vrienden uitkiezen die er wel voor me kunnen/willen zijn en de rest gewoon pertinent verbaal tegen de muur zetten en afknallen. Men noemt het nu soms nog zwangerschapshormonen om me niet serieus te hoeven nemen alsof ik compleet achterlijk, maar daar komt men dan nog wel achter, want ik meende het wel degelijk Doet me denken aan mijn jeugd en er dan 'volwassenen' zeiden: later als je groot bent, dan piep je wel anders, dan denk je er echt anders over. En nu heb ik nog steeds zoiets van: nee hoor, ik vond je toen ook al een naar persoon.
Ik hoop echt voor je dat je straks nieuwe leuke contacten op doet meid, want dat verdien je. Want als om deze reden je wereld klein is, is het niet leuk. Mijn wereldje is klein omdat ik nergens meer kom etc.,maar dat komt ook wel weer goed.
Wel ja, ik ben best makkelijk in het leggen van contacten. Ik kan in de supermarkt al een vriendin opdoen, bij wijze van spreken. Dus daar maak ik me ook niet druk om. Wat me het meest gekwetst heeft deze zwangerschap zijn de mensen die onderwerpen, die voor mij belangrijk zijn/waren, af deden als zwangerschapshormonen en daarbij mij monddood hebben willen maken of mij gewoon genegeerd hebben alsof ik niet belangrijk genoeg was. Ik ben namelijk van mening dat ik op een paar enkele keer na altijd nog zoals mijzelf heb gehandeld (explosief/agressief zoals deels in mijn karakter zit) en wanneer men dat zomaar aan de kant schuift en/of negeert; dan ben ik er klaar mee. Dan heb je geen respect voor mij en de situatie en daar heb ik dan geen behoefte aan. Nieuwe contacten zijn straks 'zo' weer bijgemaakt, want ik kan ook best een leuk mens zijn Ik vind het wel jammer dat je nergens meer kan komen vanwege je klachten. Misschien kun je zelf jouw wereldje naar je toe halen en mensen uitnodigen en dergelijke voor de gezelligheid? Of heb je daar ook geen trek in (of simpelweg de energie er niet voor?)? En hoe staat het dan met het huishouden? Doe je dat nog wel zelf? Ik doe nog steeds alles wat ik 6 maanden geleden ook deed, behalve sporten, diëten en roken (en stiekem mis ik het roken, maar ik ga er nooit meer aan beginnen).
Joycey ik hou hetzelf ook een beetje af hoor. Heb er de puf niet voor. Daarbij kom dat ik er ook nog wil zijn voor mijn gezin. het huishouden lukt haast niet af en toe een was, opvouwen. Badkamer heb ik vorige week in veel etappes gedaan omdat het echt moest. De meiden heb ik een stofdoek gegeven om hun kamer te stoffen haha en verder doet ml veel. Hij kookt nu elke keer. Volgende week vraag ik mijn sm nog een keer, dan kan ze nog de badkamer etc. doen. Jammer is het dat ze alles op je zwangerschap gooien en je weinig kan delen.
Oh zonde dat het je echt teveel wordt. Ik kan me dan wel voorstellen dat je de baby graag wilt hebben. Ik heb zelf 'enkel' een tikkie meer slaap en rust nodig, maar kan voor de rest alles nog (wel last van harde buiken dan) maar ik doe nog gewoon alles in het huishouden, ga straks weer mee boodschappen doen, fietsend naar het centrumpje etc. Ik zou het zelf ook HEEL SNEL gezien hebben als ik dat allemaal niet meer kon. Dan zou ik ook geen geduld meer hebben, hahaha, dat is logisch. Dan ben je niet zwanger meer - dan ben je gewoon echt ziek (door vermoeidheid), vind ik. Dan is het niet leuk meer. De verloskundige is hier net weg; 137/78. Niks aan de hand dus. Verder nu ook geen afspraken in het ziekenhuis meer, dus nu maar even afwachten hoe of wat Hahaha, stiekem wel grappig, maar ik hou het zelf uiteraard goed in de gaten. Ik heb de verloskundige op speeddial en het ziekenhuis net zo. Pas na het weekend ga ik even bellen voor een nieuwe afspraak, denk ik. Ik heb voor mijn gevoel even rust nodig - en dat biedt het ziekenhuis mij niet. Dus heb echt een gevoel van 'opluchting & vrijheid' wetende dat ik even geen nieuwe controle op de planning heb staan (en ja, ik ga écht wel bellen na het weekend).
Hier vroeg ik me af of ik eigenlijk ook voor week 41 een afspraak alvast moet plannen. Ik ga volgende week sowieso aangeven dat ik met 41 wkn ingeleid wil worden. Dat is ook het beleid van het zkh. Maar aangezien mijn vaste gyn vanaf 26-08 vakantie heeft zou ik het fijn vinden als er een melding van wordt gemaakt in mijn dossier.
Hier doet mijn moeder ook poetsen. En vl houd het een beetje bij. Het enige wat ik doe is af en toe koken als ik de puf ervoor heb en de was. Strijken enzo doe ik ook in etappes. Heb net de toiletten gedaan en de keuken een beetje met een vochtige doek.
Volgens mij ben ik tot nu de enige die de 40 weken gehaald heeft. Bizar! In mijn omgeving bevalt namelijk niemand voor die tijd. T is wel n verschil dat hier veel juist ingeleid willen worden. Ik wilde het juist absoluut niet! Hier al 2 dagen amper geslapen. Meiske heeft erg veel krampjes, is zo zielig! Wil wel veel drinken en dat is prettig. Wat een babyboom zeg gisteren!!! Hoop dat de rest snel volgt!
Sneu voor je meisje dat ze zoveel krampen heb. Hopelijk kom je een beetje aan je rust toe. Ik heb zelf niets aangeven over inleiding bij gyn, ben meestal afwachtend. Gyn vindt het niet verantwoord als ik door blijf lopen ivm kind wat flink voorloopt op groei en schouderdystocie in verleden en mijn klachten.
Hahahaha, nou, misschien wel inderdaad... Maar ik denk zelf van niet; ik ga nu lekker boodschappen doen!
Ik heb er niet echt op gelet hoe dat hier zat... Voornamelijk omdat er mij vanaf week 20 verteld is dat ik zo'n korte baarmoedermond had, dat ik een verhoogd risico had om éérder te bevallen. Eigenlijk al voor/rond de 28 weken. Nou ja, dat bleek dus samen te hangen met die triple p-studie, die ze momenteel aan het uitvoeren zijn. Ze zochten proefpersonen om hormonale medicatie op uit te testen, zodat ze misschien vroegtijdige bevallingen eerder aan zagen komen. Ik denk dat als ze die studie niet zouden doen, dat er niks gezien was aan mijn baarmoedermond. Dus ik weet niet wat ze aan het doen zijn in het ziekenhuis, maar bij mij is het in ieder geval stress opleveren. Dus ik wacht net zolang totdat ik mij (of de baby) niet lekker voel - of dat hij er vanzelf uit gaat komen. En natuurlijk dan na het weekend bellen voor een controle - maar voor de rest ga ik niks meer van wat het ziekenhuis zegt voor waar aannemen. De verloskundige zei gisteren nog dat ik mijzelf prima aanvoelde. Ik kan me er nu nog druk om maken dat mensen net doen alsof ik gek ben of mij niet wijs/niet verstandig vinden etc. Als het aan anderen ligt, was ik allang vastgeketend op een ziekenhuisbed en was de baby eruit gehaald met alle gevolgen van dien, brrrr. Wat is er mis met deze wereld? Vraag ik me af... Bij 41 weken ga ik het zelf wel over inleiden, toucheren, strippen etc. hebben
Joycey zolang jij je goed voelt is het toch prima. en dan zijn die laatst weken ook wel vol te houden en bij de 41 weken komen ze dan vanzelf wel een beleid.