Sinds een weekje of wat kan mijn zoon ontzettend boos worden als hij zijn zin niet krijgt. Zo deed ik bijv. gisteren het traphekje dicht. Hij werd echt boos (want hij wilde klimmen) en ging heel hard huilen. Vandaag ook weer toen hij van mij geen tweede soepstengel kreeg en toen hij niet met de afstandbediening mocht spelen . Mijn man zegt negeren en laten uitrazen. Zelf dacht ik meer, niet zijn zin geven, maar wel troosten. Mijn man denkt dat ik de driftbui dan beloon.. ik weet het dus niet zo goed. Hoe lossen jullie dit op?
Ik ben inderdaad ook van mening dat je door te troosten een driftbui of bepaald gedrag beloont. Een kindje moet leren dat sommige dingen niet mogen of kunnen. Al is jouw kindje nog wel jong, natuurlijk. Ik zou uitleggen waarom iets niet mag of kan, je zoontje proberen af te leiden met iets anders. Ik zou hem niet gaan troosten. Ik heb het gevoel een beetje dat je daarmee aangeeft dat je zelf fout zit, dat je het zielig vindt voor je kindje, dat je je verontschuldigt voor het feit dat iets niet mag.
Hier al veel langer driftbuien. Ik troost vaak wel maar echt als ze ovestuur wordt. Vaak zeg ik gewoon pak je popje of iets(dus afleiden) of ze is na een paar sec al klaar en zoekt zelf wat. maar soms raakt ze dus echt overstuur en troost ik wel.
Ik zou wel troosten. Een driftbui is voor zo'n kleintje niet leuk en er komen veel emoties op hem af. Je kan hem ook afleiden. Belonen is juist als je hem zijn zin geeft, ik denk niet dat je met troosten hem beloond. Je kan hem bij je nemen en zeggen dat je snapt dat hij gefurstreerd is.
Eden leuk en aardig, maar wat nou als de driftbui komt omdat je heel even niet wil knuffelen/ tillen... Die heb ik hier echt met een zekere regelmaat. Ik geef hier een aai over de bol, zeg dat ik van hem hou, maaaar dat datgene waar hij zijn zinnen op heeft gezet niet kan/mag/gaat gebeuren.. Driftbui is trouwens snel over altijd
Eden Ik snap wel wat je bedoelt. Alleen kan je kindje, als het ouder is, die driftbuien ook gebruiken om juist aandacht of zijn/haar zin te krijgen. Als jij je kindje dan hebt aangeleerd dat het bij elke driftbui standaard beloond wordt door aandacht en troosten van mama? Aandacht en troosten is zeker wel een beloning. Misschien nu nog niet zo zeer, omdat je kindje nog zo klein is. Maar als je kindje twee, drie of ouder is, dan is dat wel aan de orde. Kinderen moeten ook leren dat dingen niet kunnen of mogen op een bepaald moment. Ik denk niet dat troosten dan nodig is. Een kind moet ook leren om te gaan met boosheid en teleurstelling. Mama hoeft zich daar niet voor te verontschuldigen, en zo zie ik troosten op zo'n moment wel een beetje.
Hier werkt afleiden heel goed, alleen is die van mij nu weleens zo driftig dat hij zijn adem inhoud en dan moet ik hem wel oppakken. Echt troosten doe ik niet,maar leg hem wel uit dat het niet mag en waarom.
tis niet zo vroeg hoor Ik vind dat laten uitrazen en hem negeren ook wat jong nog. Ik zou proberen af te leiden met iets anders en dan stopt het vaak vanzelf.
Hier ook al een aantal weken een echte driftkikker.. Ik probeer het te negeren en vooral bij mijn standpunt te blijven omdat ik haar wil leren dat ze met dat gedrag haar zin niet zal krijgen. Wel probeer ik haar af te leiden en neem ik haar na een tijdje bij me voor een knuffel.
Hier ook al een tijdje. Als hij huiltnom iets dat hij niet mag negeer ik het even dan stopt hij vanzelf met huilen. Ik denk ook dat je met troostennt gedrag beloond. Al vind ik wel dat als hij er in blijft hangen hij wel aandacht mag krijgen maar ik ga dannniet zeggen: aaaah gossie gossie maar ik pak hem op en zeg, zullen we smaen hiermee gaan spelen (oid).
Vroeg is het niet, zo rond de eerste verjaardag beginnen de driftbuien gewoon ergens. Of je moet troosten of niet, is een vraag die jij alleen kunt beantwoorden. Onze oudste dochter is een gevoelig meisje dat soms gewoon echt heel verdrietig kan zijn om iets, en vandaaruit een driftbui kon ontwikkelen en dan stopte je dat ook niet met negeren of even op een strafplek. Maar op andere momenten was het echt simpelweg haar zin proberen te krijgen en dan hielp negeren of de strafplek dus weer wel. Wat mij betreft is het echt moeders intuitie en fingerspitzengefuhl, en daarin hebben mannen vaak het nakijken: die pikken subtiele signalen vaak niet op, (de mijne niet iig). Mijn man had even nodig om mij daarin te gaan vertrouwen, dat ik het verschil kon zien en dat het dus handig was om daarin op mij af te gaan, maar sindsdien werkt het vrijwel perfect
Hier ook driftbuien vanaf 1 jaar , en ze worden alleen maar erger Ik laat het altijd begaan meneer schreeuwt krijst en doet maar ik negeer het want meneer is gek op aandacht. Maakt hij het echt te bont gaat hij in de hoek. En hij snapt het dondersgoed allemaal. Gelukkig weet en onthoud hij steeds meer bijvoorbeeld de dingen op de salon tafel niet aanraken, niet met speelgoed op de meubels, als ik dan dus nee zeg begint hij niet meer te huilen maar gaat gewoon verder met wat anders
Mooi gezegd rozemarijke, dat bedoelde ik eigenlijk ook maar kon het niet verwoorden. Ik laat hem meestal begaan en dan is het zo over maar soms gaan hij met zn hoofdje op zn handjes liggen op de grond en huilen. Dan pak ik hem rustig op en troost ik hem, dan laat hij zich ook troosten. Anders niet, dan drukt hij zich alleen maar van me af ennwordt het dus erger en moet ik hem uitmlaten razen. T is idd een gevoel...
Ik geef dan een alternatief ('Je mag niet met de afstandsbediening spelen, maar wel met X.'), verder negeer ik het. Hier is het trouwens een teken van vermoeidheid, laatst liet ik haar even alleen op haar kamer spelen terwijl ik op zolder iets moest pakken; ze werd heeel boos, dus ik zei;'Ga maar met je pop spelen, de pop is moe!'. Vijf minuutjes later ligt ze samen met de pop in bed te slapen
Troosten is hier overigens niet iets als: och jee, wat ben je toch zielig. Maar vooral wel uitpluizen waar ze nou zo verdrietig van werd en met 'r kijken naar een oplossing/aangeven wat ze beter had kunnen doen en benoemen van de emotie: tools in handen geven dus om eea zelf te reguleren
Hier ook eentje met driftbuien en het is elke keer echt even aftasten of ik het moet negeren/strafhoekje of dat het ergens anders vandaag komt en ik hem wel soort van moet troosten.. Rozemarijke jouw stukje laat ik vanaaf even lezen aan mijn man want hij ziet inderdaad ook niet welke signalen zoontje afgeeft. En als ik dan even zeg je moet/kan het beter even negeren of nu juist wel troosten dan wordt ie kwaad op mij dat ik me ermee bemoei.. Maar hij begrijpt gewoon niet dat ik aan zoontjes houding ed veel kan aflezen
als hij moe is is het hier inderdaad ook erger, maar hij heeft ook gewoon een willetje . ... hij kan sinds kort ook heel goed die zeggen en wijzen.... dus dat doet hij ook de hele dag maar hij krijgt natuurlijk niet altijd zijn zin.... anders is hij de hele dag aan het eten (echt niet normaal... whahaha)....
True, mijn post klinkt ook wel erg simpel, maar bv als ze pijn heeft of ziekig is, is ze ook ongeduldiger en sneller driftig; dan troost ik ook en probeer ik ook een manier te vinden waarop ze zich beter voelt (bv in de draagdoek op m'n rug ). Maar soms is het ook frustratie omdat iets niet gaat zoals ze wil, bv een puzzelstukje past niet, dan help ik een beetje en laat ik haar daarna weer zelf proberen.
Beetje uit laten razen, troosten en afleiden. Afhankelijk wat de aanleiding is van de driftbui varieert de volgorde. (soms krijgt ze een driftbui omdat dingen niet lukken, soms omdat niet mogen, soms omdat ze zich zeer doet) Vooral niet te veel aandacht aan besteden. Negatieve aandacht is ook aandacht.