Ons zoontje is een heel ander kind als zijn vader thuis komt. Hij wil dan het liefst de hele avond door hem getild worden. Ook in de ochtend (in het weekend of papadag) wil hij geen brood in zijn stoeltje zitten en eten. Terwijl hij bij mij een heel ander kind is. Bij mij is hij de hele dag aan het lopen door het huis, spelen, zittend in zijn stoeltje eten tot zijn bordje op is. etc etc. Ook denk ik dat hij in zijn 17 mnd sprong zit, maar dat gedrag verandering als hij bij zijn papa is.... pffffff dat komt me nu wel de keel uit. Mijn liefje verandert bij zijn papa in een heel ander kindje, heel aanhankelijk, zin doordrijvend kind. Wie herkent dit? Of heeft hier advies voor.
Misschien dat de aanpak van papa een beetje anders is? Ik zou proberen daar een lijn in te trekken, denk dat het gedrag dan gauw verandert.
Ja hij werkt overdag en dan is mijn zoontje de hele dag met mij samen. Om vijf uur komt mijn man dan thuis en dan hangt hij aan zijn benen. Hij kan dan niet eens naar de wc. 1 x per week heeft hij papa dag en dan doen ze leuke dingen, maar hij is dan heel anders.
Ik herken het hoor. Een goed gesprek met manlief gehad erover. Hij is toch iets soepeler en na een dag moe van het werk sneller in het toegeven. Een maandje doorbijten en het gedrag was over gelukkig.
Ik spreek mijn man hier ook vaak op aan. We hebben onlangs ook een gesprek gehad en we weten ook dat het niet goed gaat. Alleen hoe pak je zo iets aan... .hij vindt het erg moeilijk.
Is papa misschien niet wat toegeeflijker? Persoonlijk denk ik dat dat geen probleem is hoor, vaders moeten een beetje het speelse hebben voor kinderen en mama meer het zorgelijke. Heb ergens gelezen dat het beter is dat kinderen papa associëren met spelen en plezier en kracht en zo en mama met zorgen en eten en troosten etc.
Mijn dochter deed dit ook een periode. Haar vader is niet toegeeflijker dan ik en we hanteren dezelfde regels. Ik denk dat het rond de verlatingsangst fase is en een kind aanhankelijk wordt aan de vader aangezien hij 5x per week weg gaat. Hier is het vanzelf overgegaan..
Dat is nou echt toevallig, kwekkie4you! Ik wilde juist hetzelfde onderwerp gaan starten, omdat hier het probleem ook speelt. Alleen dan omgekeerd! Ik ben (helaas, door omstandigheden) de kostwinnaar van ons gezin en werk ruim 3 dagen in de week. Manlief is 6 dagen per week thuis, soms de hele week. Hij is dus de hoofdverzorger van onze zoon. Sinds een paar weken gedraagt mijn zoon zich heel anders bij mij dan bij mijn man. Als ik aan het werk ben, heeft mijn man geen kind aan hem. Zoontje zit lekker te spelen, vermaakt zich prima de hele dag. Maar zodra ik thuis ben (als ik thuiskom uit het werk, of op de dagen dat ik niet hoef te werken) hangt mijn zoontje de hele dag aan mijn benen. Of komt constant met boekjes aanzetten die ik moet voorlezen. Of trekt me aan mijn hand mee om te gaan spelen. Ik geef er vaak niet aan toe, want als ik dat wel doe, dan heb ik de hele dag geen rust meer. Maar als ik weiger, dan krijgt mijn zoontje een driftbui, niet normaal meer. En dat gaat de hele dag door. De rust is helemaal verdwenen als ik thuis ben. Ik voel me er doodongelukkig onder, ik voel me zelfs teveel op dit moment. Het irriteert mijn man dat onze zoon de hele dag aan het huilen is als ik thuis ben. We hebben er over gepraat, of hij misschien op een andere manier omgaat met onze zoon dan ik. Maar we zien geen verschil... Misschien mist mijn zoon me wel op de dagen dat ik werk en wil hij de schade inhalen op de momenten dat ik thuis ben. Ik hoop dat het gauw overgaat, voel me er echt rot onder!
Dit. Uit je bericht klinkt het alsof je man er ook aan toegeeft, aan dat opgetild willen worden enzo. Tja, zolang hij dat doet, blijft het zo. Ze hebben snel genoeg door bij wie ze wat gedaan kunnen krijgen, en dan zullen ze zich daar ook naar gedragen. Onze gastouder heeft een kindje dat thuis door papa en mama alleen maar getild wordt, echt de hele dag. 15 maanden inmiddels, maar thuis verzet ze geen stap. Bleek ze dus prima te kunnen lopen, wat ze bij de gastouder, na wat jengelen en huilen, ook gewoon doet...
Dat denk ik ook, naast het feit dat dat gewoon een fase kan zijn. Maar ik zou zeker op een lijn komen, en heel consequent zijn. Elkaar helpen en aanspreken op gedrag en keuzes.
Bij mijn man komt hij ook met boekjes aanrennen. Hij neemt dan wel altijd de tijd daarvoor. We hebben wel afgesproken om hier over te praten. Gister had hij papa dag en dan is hij alleen in de ochtend aanhankelijk. Maar daarna is hij heel lief en speelt hij ook zelf. Ik ben benieuwd hoe t vandaag zal gaan als mijn man thuis komt.