Graag gedaan! Het gaat ook met vallen en opstaan hoor. Eerst voelde ik mij nooit zo. En daarna vervolgens 1% en 99% down. En daarna 2% en 98% down etc. Dat ging echt een hele tijd zo door alsof er totaal geen voortgang in zat. Maar langzaamaan verschuift het negatieve naar het positieve, en wanneer je al vaker positief dan negatief denkt over jezelf, dan heb je ALLES gewonnen Die ene dag waarop je je down kunt voelen gaat wel weer weg. Daar moet je gewoon geen aandacht aan besteden en met de bezem onder de deurmat vegen
Dat je dit topic geopend hebt is al een eerste stap. Wat mij helpt is ik kan toch niet worden wie ik had willen wezen dus dan maar proberen mijn zelf te zijn. ( zonder andere mensen te kwetsen of te negeren) Het gaat er niet om wat MEN van jou vind maar wat jij zelf van je zelf vind. Een ander daar heb je niks mee te maken.( wel beleeft blijven). Als je rustig bent en lief ga dan geen ( trut worden die je niet was snap je) je kunt ook met kleine dingen beginen. Een cursus assertiviteit is misschien een te grote stap in eens. Je kunt naar je ha gaan en deze kan je door verwijzen naar een psycholoog of misschien een maatschappelijk werker. Niet te veel alles in een keer willen dan word de berg een gletsjer. Je kunt ook voor je zelf kleine doelen stellen die haalbaar zijn. Van vandaag ga ik eens iets leuks voor mijn zelf kopen ( je mag je zelf wel eens verwennen) Of vandaag maak ik de wc schoon. Je moet vooral kijken naar de dingen die je wel al gewoon goed doet. Niet kijken naar de dingen die je fout doet in jouw eigen ogen. Het klinkt allemaal zo simpel dat is het zeker niet.
ik wil ook helemaal geen onaardig persoon worden. maar wil wel graag voor mezelf op kunnen komen. het topic met de collectante heeft me ook aan het denken gezet. lees van iedereen dat ze die lui kunnen afwimpelen maar ik kan gewoon geen nee zeggen. en dan doe ik dus iets wat ik eigenlijk niet wil. dat soort dingen bedoel ik. een ander voorbeeld: ik was een tijdje geleden met mijn zoontje in een speeltuintje en er was een jongetje die mijn zoontje de hele tijd achtervolgde en nawijzen enz. toen wou mijn zoontje op de glijbaan maar dat jongetje ging maar niet glijden en was mijn zoontje alleen maar aan het aanstaren dus gaf mijn zoontje hem een klein zetje. toen kreeg mijn zoontje gelijk die moeder over zich heen op een agressieve manier. en inplaats dat ik er dan wat van zeg ben ik maar naar huis gegaan maar ben hier wel verdrietig over geweest dat ik niet voor hem op ben gekomen. ben gister trouwens wel voor het eerst in 4 jaar naar de bios geweest maar die onzekerheid blijft. heb ook geen popcorn genomen omdat ik weer bang was om nagekeken te worden. bedankt voor je tips. ik vind de huisarts al een grote stap. ik weet dat ik er heen moet en dat het beter voor mijn hele gezin is maar vind de stap toch moeilijk.
Dat voorbeeldje met je zoontje in de speeltuin. Het was misschien sneu voor jou zoontje maar ik bekijk het ook anders. Je kwam wel voor hem op je hebt hem mee genomen uit deze situatie. Als je nu het type niet ben om er wat van te zeggen ga je dat later ook niet worden. Herhaal voor je zelf wat je dan had willen doen? Ik had waarschijnlijk mijn ( scheur open getrokken en dan was het ook geen leuke situatie geweest) Vind je eigenlijk ook verstandig hoe je reageerde je loopt weg uit een situatie inplaats van een gevecht aan te gaan. Van je kunt mij men rug op je bekijkt het maar met je eigen kind( die vrouw die wel haar scheur open trok) die zal wel gedacht hebben van daar heb ik geen vat op. Bij cursussen leer je deze dingen eigenlijk ook. Bijvoorbeeld. Een jongen die denkt idd dat iedereen naar hem kijkt. ( voorbeeld uit mijn therapie) Dan moest hij het lokaal in lopen en moesten wij gewoon normaal doen en vertellen wat ons stoorde aan hem. Iedereen eerlijk antwoorden dat er niks was dat ons stoorden. Hij dacht het maar het was niet zo. We namen hem zo als hij was. Moeilijk om te accepteren voor hem week er na op oefening naar een feestje daarna moest hij vertellen hoe hij het had aan gepakt en hoe de mensen daar reageerde. Zijn antwoord was niemand reageerde raar. En langzaam aan begon de klik te komen van he! Dat soort dingen gebeuren dus op cursussen. Voor jou nu nog een stap te groot. Maar wel een stap die ooit kunt maken.
zo kan je het ook bekijken. maar ik werd achteraf heel verdrietig omdat ik het idee had dat ik mijn zoontje straf (meenemen uit speeltuintje) terwijl hij wel voor zichzelf opkwam. ik had iets willen zeggen in de trant van jou zoontje achtervolgd hem al de hele tijd en gaat express niet glijden dus misschien kun je beter op je eigen kind letten. of niets zeggen en mijn zoontje gewoon verder laten spelen. maar door hem daar weg te nemen had ik een beetje het idee dat ik hem daarvoor gestraft heb. bedankt voor je antwoord en tips! ik ga gewoon klein beginnen en hoop dat ik snel de stap kan zetten naar huisarts/ psycholoog.