Wij zijn echt op het toppunt van irritatie! De speeltuin zit bijna naast ons huis, als je de deur uit komt (of in de gang en komt te dichtbij de deur) dan wil ze naar de speeltuin en is het nee! Dan krijgt ze gewoon min. een half uur tot een uur een driftbui waar je U tegen zegt.. We maken nu wel gebruik van de gang (nu 1 min., straks 2 min.), maar dan alleen met de echte driftbuien + er is niet altijd een gang in de buurt.. Als we met de hond gaan wandelen bijvoorbeeld en we zijn op de heenweg komen we langs de speeltuin, hebben we dus de hele weg een driftbui-peuter bij ons.. Maar ook als het eten niet snel genoeg gaat.. Wanneer we van huis gaan, geen probleem! Gaan we weer naar huis laat ze zich hangen, schreeuwen, etc. Bij de winkel staan van die 'leuke' auto's, vliegtuigen of treinen, nou je raad het al?! En zo kan kan ik nog wel meer dingen noemen.. Het komt er eigenlijk op neer dat je deur niet meer uitkomt, want ook al is het nog zo leuk, ze krijgt de ene driftbui na de andere.. En dan met name als ze weg moet.. Zo ook bij de kinderboerderij als we van de ene stal naar de andere lopen.. Zwaaien en dag zeggen heeft even geholpen, maar ook daar is ze klaar mee!:x Iemand tips?? Want haar gedrag is echt niet leuk! Daarbij krijg ik last van mijn rug en heupen van haar tillen, terwijl ze zich helemaal slap houd of tegenstribbelt (slaan, schoppen alles erop en eraan) Ze slaapt goed, ze eet goed.. Ik weet het niet meer.. Van de uren die ze wakker is, heeft ze toch minimaal voor een kwart drifturen..:x Het enigste wat ik me kan bedenken is dat ze nog niet veel (kan) praten, en dat ze daar gefrustreerd over is, maar dan nog.. Jullie zullen wel denken, maar kan het beter hier neerzetten, dan het op haar afreageren, kan ik er weer even tegen aan.. En ik weet het 2=nee, dus wat gaat er nog komen, denk ik alleen maar Groetjes, Carlien
Met mijn eerste ben ik vele driftbuien gewend die al op zeer jonge leeftijd waren begonnen, vanaf een maand of 8 en die duurden ook lang en ook de godganse dog door. De 2e heeft ook wel driftbuien maar minder en minder lang, praat ook meer dus vertelt duidelijk wat ze wil. Als ze wel een drift bui heeft dan negeer ik haar en dat helpt wel. Het is lastig maar ooit gaat het over, met mijn oudste hebben we inmiddels nog volop drift buien ondanks dat ze praat maar dat is ook geen normaal peuter gedrag meer bij haar.
Pff lastig en deels een klein beetje herkenbaar... maar gelukkig niet zooo erg. Wat wij wel altijd doen, is met ergens heen wandelen de buggy/ kinderwagen meenemen. Niet luisteren (na 3 waarschuwingen) is in de buggy, dan hoef je ze ook niet te tillen want dat is geen doen meer. Dit werkt hier erg goed, zo heeft hij het idee dat hij zelf de keuze heeft. Sterkte! en idd het gaat over maar je moet geduld hebben, consequent zijn en idd consequenties geven.
Consequent blijven en duidelijk. Ik denk ook dat het voor een deel te maken heeft met het nog niet goed kunnen uitdrukken met spraak. Met 3 jaar worden het meestal pas echte peuter pubers...dus maak je borst maar nat
Van te voren heel duidelijke afspraken maken. En dan niet alleen vertellen van nu niet, maar vooral ook wanneer dan wel!! Je kan nu niet naar de speeltuin, maar vanmiddag na het eten kunnen we wel even heen. (bijv). Desnoods visueel maken. Dit werkt bij mijn zoon als een trein. Hij is wel iets ouder, maar heeft ASS. Zoals het ons uitgelegd werd: Jij verteld hem dat het niet kan/mag. Dus het mag misschien wel NOOIT meer. Dat is niet zo, alleen nu kan/mag het niet. Dus vertel er ook bij wanneer dan wel. Et voila, we kunnen nu het computeren, naar de molen, het park, het bos, enz. allemaal uitstellen naar de momenten dat het WEL kan. Zonder gegier, gejank en bebrul.
Zo doe en deed ik het ook altijd. Voordat je weg gaat, uitleggen wat je gaat doen. Dus: we gaan nu de hond uitlaten, dus we gaan niet naar de speeltuin. Vanmiddag, (of morgen, of wanneer dan ook), gaan we naar de speeltuin. Nu gaan we de hond uitlaten.
Ennuh, als je naar de winkel gaat van te voren al duidelijk aangeven dat het vandaag echt niet gaat gebeuren, die autootjes, trekkers, vliegtuigen. Ergens vandaan gaan van te voren duidelijk aangeven. Nog 5 minuutjes, dan gaan we naar huis. Dan kun je haar laten kiezen wat ze nog een keer wil doen/zien/aaien en als het dan klaar is, is het ook klaar. Hier zijn driftbuien nog niet helemaal verleden tijd, maar hier was het ook niet leuk meer. Door veel duidelijkheid te scheppen en vooral niet alleen maar te verbieden maar vooral ook te vertellen wanneer iets wel kan, is er veel boosheid verdwenen.
Mijn oudste was ook niet echt makkelijk met deze leeftijd. Hij kon toen ook nog niet zo goed praten een paar worden maar. Heb ook wel eens dagen gehad van help. Nu met de tweede eigenlijk is zij moeilijker dan haar broer. Gek om uit te leggen wist dat het pittig kon zijn maar ze heeft een heel ander karakter ze is echt een dametje die weet wat ze wil. En toch gaat het me met haar gemakkelijker af. al doende leert men dat weet ik eigenlijk wel zeker. De eerste heeft me meer geleerd met wat ik nu niet moet doen. Wel heb ik met beide kinderen altijd gedaan wat ik vaak nog doet met oudste en nu jongste is ze aan kijken en vertellen idd wat we gaan doen. Maar soms dan geef ik ook toe hoor om van het gedram af te zijn. De idd duidelijk en rustig tegen je kindje praten en uit leggen wat je ongeveer die dag gaat doen. Maar dan nog kan een driftbui in eens op komen. En wat ook vaak hielp nu en toen was. Ga ik de strijd aan of ga ik de strijd niet aan. Van we gaan weg en we moeten echt weg dan moet de jongste gewoon ook echt luisteren kondig het van te voren aan maar dan gaan we ook. Heb niet echt plannen dan kan ze nog wel eens meer haar zinnetje erbij krijgen. En soms stak en steek ik wel eens mijn vingers in mijn oren en doe mijn ogen dicht ( dat geeft vaak echt effect ) van ik hoor je nu echt even niet je krijgt je driftbui maar.
Bedankt voor alle tips en herkenning! haha ik dacht altijd dat 2 het ergste was, maar het is dus 3?? De buggy hebben we in ieder geval gebruikt, ze wou eerst niet in de buggy (driftbui), dus zijn we weer terug naar binnen gegaan, haar in de gang gezet.. (Ondertussen de hond op knappen) Haar na 1 min. gezegd dat ze kon kiezen tussen de buggy of thuis blijven, toen zat ze zo in de buggy.. Lichtelijk arogant (ja, ze kan nu al arogant kijken, heeft ze niet van mij afgekeken hoor).. En later mocht ze over de brug bij het bos zelf lopen en op de terugweg bij de brug weer terug de buggy in op weg naar huis.. De volgende keer ging ze zelf in de buggy, alleen op de terugweg waren er wel even tranen en wou ze niet weer terug de buggy in, maar toch doorgezet en ze kreeg geen driftbui en gaf op!! Dus toen hebben we haar beloond door eerst de buggy en de hond thuis te droppen en op naar de speeltuin! Wat goed hé? Over dat uitleggen trouwens dat wil ik wel, maar als ik zeg; we gaan nu de hond uitlaten en niet naar de speeltuin.. Dan hoort ze dus alleen SPEELTUIN!...................... Dus hoe doe je dat met een kind wat nog niet echt praat? Groetjes, Carlien
Negeren doen we ook wel eens, (ook om tot 10 te tellen!) maar dan doet ze er gewoon een schepje bovenop, dan gaat ze net zolang door tot ze moet overgeven.. Echt ze is eigenlijk best rustig en lief verder, ze kan goed op zichzelf spelen, samen spelen met haar nichtjes en neefjes, ze is lief met de hond, etc. Alleen als ze het op de heupen heeft en driftbuien krijgt. En ze lijken de laatste weken echt in een rap tempo toe te nemen.. Ik merk trouwens dat op de dagen dat ze weinig doet, dat ze dan eerder driftig is, dus vandaag op de fiets naar de stad geweest (vind ze echt leuk, fietsen..) en de kinderwagentip en ze is toch echt lief vandaag! (Maar nu morgen nog, ben niet gisteren geboren.. haha) Groetjes, Carlien
Ik hoop dat ik zo ongeveer op iedereen heb gereageerd.. Ik neem in ieder geval alle tips mee! Groetjes, Carlien
Ik lees mee. Mijn zoontje is nog geen 2 maar ik begin nu ook kennis te maken met driftbuien. Ik wist niet wat me overkwam de 1ste keer. Jane
Hier nog een vroege peuterpuber van nog net geen twee. Als ik andere kindjes om me heen zich in woede op de grond zag storten dacht ik nog, wat hebben wij geluk met zo'n rustig meisje. Haha, nou sinds een krap maandje weten we wel beter... Ik probeer haar uitbarstingen echt zoveel mogelijk te negeren en dat lijkt enigszins te helpen. Wat bij ons vaak misgaat is dat dochterlief het vertikt om mee te gaan. Dan ben ik boven en wil ik naar beneden en dan weigert ze om zelf mee te lopen. Ze wil dan of dat ik haar til of dat ik bij haar boven blijf. Wat ik nu doe is rustig tegen haar zeggen dat mama wel naar beneden gaat en vragen of ze echt niet mee wil. Is het dan nog steeds 'nee' dan blijft ze maar even boven (in een kamer die peuterproof is). Meestal gaat ze dan keihard huilen tot overgeven aan toe. Ik roep dan om de zoveel minuten of ze al met mama naar beneden wil. Dit blijft dan een keer of 5 a 6 'nee', maar uiteindelijk kiest ze toch eieren voor haar geld en roept ze meestal snikkend 'jahaaa, *haar naam* ook naar beneden'. Dan weet ik dat ik heb gewonnen en na een minuut 5 is ze dan meestal weer vrolijk. Ik moet zeggen dat ik het tot nu toe wel een leuke uitdaging vind, maar misschien wordt dat wel anders als het straks nog wat erger wordt. De uitbarstingen buiten huis vind ik wel moeilijk. Ik heb dan meestal gewoon geen tijd om dezelfde strategie te hanteren en zet haar daarom bij klierig gedrag maar in de buggy. Maar ik wil ook niet dat ze de buggy met straf gaat associëren ofzo. Moeilijk.
mijn zoontje was een late prater (bijna vier en komt nu pas goed op gang). Visualiseren helpt hier. Met plaatjes de boel duidelijk maken. Hoeft niet per se met een heel systeem, maar laat zien wat er gaat gebeuren. Geef er zelf wel woorden aan, pikken ze de taal ook van op.
beschrijf je nou mijn dochter of...? hier ook een mega drama queen. echt een pittige dame. gek kind is net 1 maar die denkt dat ze al 2 of 3 is. klimmen op de glijbaan(en dan niet via het trappetje zoals het hoort) wil fietsen op de fiets van haar broer waar ze nog niet op past. wil alles waar ze eigenlijk nog veel te klein voor is. en jammer genoeg kan ze veel dingen al en dat maakt haar humeur alleen maar erger. wetend dat ze het kan, maar het mag niet van mama of papa. nou dan heb je de poppen aan het dansen hoor. sinds ze kan lopen is het ook altijd een oorlog als we naar de winkel gaan(3straten verder) of de hond uitlaten. ze wil altijd zelf lopen en die buggy is einde verhaal als het aan haar ligt. zodra ze erin moet dan lijkt t of we haar aan het slachten zijn ofzo. in de winkel mag ze van mij dus ook niet lopen met alle gevolgen van dien. dikke drama dat haar broer wel mag en zij niet. ik noem haar mijn mini-bitch. want dat is ze dus vaak écht! ze mept ook als ze t ergens niet mee eens is. en aangezien haar broer precies t tegenovergestelde is, beetje het mietje achtige zeg maar. dan is het dat grote broer gaat huilen omdat zn zusje hem pest en slaat. weet niet van wie ze t heeft want haar broer is totaaaaaaal niet zo