Oh wish wat ontzettend klote voor je! Hoop dat je je snel beter gaat voelen meis. Ik heb me ook een paar weken echt k*t gevoeld ik vond zwanger zijn niks aan ik voelde me rot en ik kon iedereen wel wat aandoen die tegen me zei dat ik lekker moest genieten. Voel je vooral niet schuldig jij kan er niks aan doen dat je je zo voelt.. Ik begrijp het wel want ik durfde het ook tegen bijna niemand te zeggen ik bedoel we hebben er zoveel moeite voor moeten doen en dan ben je niet blij als het zover is. Ik hoop dat je je beter gaat voelen als je lekker gaat shoppen voor de kleine em. Als je hem gaat voelen, het word dan toch "echter" Sterkte nog! En gefeliciteerd dat je een jongen krijgt!
@I Wish: Heeft niks met nuchterheid te maken of je depressief kan worden, dus als je er veel last van hebt dan kun je het laten uitzoeken als je wilt. Ook komen prenatale en postnatale depressies voor die soms vanzelf weer oplossen en soms toch niet. In mijn familie komt vooral postnatale depressie veel voor. Ik hou er dus ook zeker rekening mee voor mezelf. Ik kan me ook voorstellen dat je je helemaal niet blij voelt als je de hele tijd misselijk bent (want to voor kort had ik dat ook en ik voel me nu zo veel beter dat ik nu pas merk hoe erg rot ik me een hele tijd heb gevoeld. Als mensen zeiden dat ze zich zo relaxed en blij voelden met hun zwangerschap moest ik daar erg om lachen. Ik heb ook nu nog absoluut geen gelukkig roze wolk gevoel). Veel sterkte!
Wat vervelend dat je je zo voelt i wish! Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen zodat je wel kan gaan genieten. Je hoeft je nergens voor te schamen, dit is jouw gevoel! Sterkte meis!
I wish. Luister goed naar je zelf en probeer er wel over te praten, voel je niet schuldig. Het zijn hormonen en je hebt ook al wat meegemaakt ka miskraam dus die onzekerheid is te begrijpen. Knuffel!! Hopelijk voel je je snel beter.
Oh i wish Ik begrijp je zo goed... ik zit hier in hetzelfde schuitje... Ben na mn eerste ma ook naar een psycholoog gegaan... Alles werd me teveel met nog meerdere dingen waar ik mee rond liep Nu vertelde ik afgelopen week tegen haar dat ik een zelfbeschermingknop heb waardoor ik níet kan genieten. Durf het nog amper tegen bekende te zeggen omdat ik dan níet vrolijk overkom... Goed dat je het verteld en gedeeld hebt met je partner. Ik denk dat ids een aankoop wat mee gaat leven...maar men wordt gewoon zo onzeker van zo.n verleden! Ik heb daar echt een stempel van gekregen dus snap je gevoel helemaal!! Sterkte en praat...en na die 20 wkn klimmen we omhoog naar die wolk...
Ik herken het ergens wel IWish. Wij zijn vorig jaar juni bevallen met 21 weken van een jongetje.. Dus toen ik eindelijk weer zwanger raakte had ik ook heel erg het gevoel dat het een meisje was. Héél sterk. Gisteren te horen gekregen dat het een jongetje was, en nu toch wel wat schrik. Zie héél erg op tegen de 20 weken echo, en heb best wel wat schuldgevoel naar mijn tweede zoontje (die overleden is). Wil hem niet passeren en niet vergeten en hem eigenlijk ook niet vervangen... Want dat kan nu eenmaal niet... Maar toch, nu dat we weer een jochie krijgen... Voelt heel apart... Hier dus ook nog helemaal niets gekocht. Helemaal niks. Zelfs niet gekeken bij de babykleding. Durf ook nog niet te genieten en heel veel mensen weten ook nog niet eens dat wij zwanger zijn, terwijl ik al richting de 20 weken ga...! Ik ben verder ook te nuchter voor een postnatale depressie, en denk ook echt niet dat ikd ie heb. Ben gewoon heel erg voorzichtig met het genieten en dat gaat pas gebeuren als hij jankend en wel op mijn buik ligt. Ik wil je heel veel sterkte wensen, en praat er vooral met je man/vriend over... Die heb je het hardste nodig! x
BellaLuna en IWish stellen het genieten uit. Mag ik het zo begrijpen? Hormonen zijn gekke dingen, je kan er paranoia van worden. Gelukkig zijn jullie super nuchter, met beide beentjes goed op de grond. Ik hoop met heel met hart dat jullie als het zover is jullie dubbel en dwars mogen gaan genieten en dat alles voorspoedig gaat verlopen, uit een boekje om het zo maar uit te drukken Vanmiddag ga ik naar de huisarts, omdat mijn werkgever dat verlangt.. heb echt teveel last van mijn bekkeninstabiliteit en wil minder gaan werken. Ik werk nu 38 uur en wil halve dagen gaan werken. en als de huisarts het er mee eens is dan kan ik dat gaan regelen. Lopen lukt wel, maar het zitten wordt steeds zwaarder. Mijn lichaam gedraagt zich als een 80 jarige Maandag een afspraak bij het uitzendbureau met de hr medewerkster hoe we dit het beste in kunnen vullen. Mijn huidige baan daarbij zit ik nonstop in een gefixeerde zithouding. Als ik dit zou kunnen afwisselen met een baan waarbij meer afwisseling zit vind ik het ook prima. Ben benieuwd hoe we er uit komen. Het is al wel zeker dat ik vanaf 29sept geen werk meer heb.. (project deadline). Gister om 17uur thuis gekomen, gelijk gaan liggen van de pijn en om 20uur pas wakker geworden.. en van pijn word ik niet vrolijk, en daar lijdt vl onder wat natuurlijk ook niet de bedoeling is. Hopelijk vanaf volgende week aangepast werk of aangepaste werktijden!!!
Mamenzo gefeliciteerd met jullie meisje Iwish, wat vervelend meid. Het is helemaal niet raar dat je je zo voelt. Ik denk dat alle zwangere vrouwen wel weten wat die hormonen met je doen. Aan meningen van buitenaf moet je lak hebben, het gaat nu om jou. Iedereen is anders en niemand kan of mag daarover oordelen. Ik begrijp je gevoel wel, toen ik zo misselijk was voelde ik mij totaal niet happy met de zwangerschap. Ook maak ik mij meer zorgen dan normaal om hele kleine dingen. Zo ook de geslachtsecho. Waarom weet ik niet, maar ik denk dat iedereen wel een ideaal " toekomstplaatje" in zijn hoofd heeft. En dan is het dat beeld aanpassen als je een jongen of meid verwacht had. Er verandert ook gewoon heel veel in de toekomst, en daar ben ik vooral bang voor. Of het allemaal goed gaat met in combinatie met werk e.d. En je nuchterheid is een goede eigenschap, je staat nog met 2 benen op de grond. Dat je het hier eerlijk neerzet is een stap in de goede richting, jij komt er wel. Ga niet forceren, doe de dingen waar jij je goed bij voelt en dan komt dat "roze wolk" gevoel vanzelf.
Herkenbaar hoor, dat depri gevoel in het begin. Ik voelde me best depri, maar waarom? Ik denk dat de extreme vermoeidheid, werd daar ook echt humeurig van. En voelde me zo ondankbaar, want eindelijk kwam mijn grootste wens na 7 jaar proberen, IUI behandelingen, baarmoederhals kanker etc uit! En dan kon ik me niet eens blij voelen!! Zo bizar die hormonen, je wordt gewoon geleefd... Inmiddels voel ik me stukken beter, en ben heel heel gelukkig zwanger. Toch lijkt het net alsof ik het niet besef, dat het echt echt zo is. Soms moet ik het echt even tegen mezelf zeggen, en dan krijg ik de kriebels en kippenvel over mn hele lijf.
y wish ik ben depressief geworden toen ik 16 weken zwanger was van mijn eerste kindje maar dacht gewoon het zijn mijn hormonen als ik bevallen ben is alles weer koek en ei heb toen ondanks mijn depressie een half jaar borstvoeding gegeven en werd niet ongesteld bleek zwanger van nr 2 ik heb toen hele erge dingen gezegd want wou dit kind niet ik ging er letterlijk aan kapot de hormonen waren verschrikkelijk heb al die tijd in een roes geleefd met de 20 weken echo bleek dat ik weer een dochter kreeg toen kon ik weer wat lachen(kom uit een gezin met 2broers boven me) en ging een beetje genieten toen mijn dochter geboren was bleek het een huilbaby te zijn ze had verborgen reflux dus de eerste 9weken huilde ze dag en nacht toen kreeg ze medicijnen toen werd dat wat minder maar tot haar 2 jaar moest ik ongeveer 7 keer nacht mijn bed uit heb haar 4maanden borstvoeding gegeven. toen de jongste anderhalf was ben ik bij hun vader weggegaan want had geen gevoelens voor hem en voor de rest van de wereld niet. na mijn meiden was ik hebberig! maar sloot me af van de hele wereld heb toen een jongen leren kennen even oud als mij hij hielp me en steurde me na de dokter daar kwamen we erachter dat ik depressief was heb bij een psychiater gelopen en kreeg citalopram voor geschreven en na 2 weken leek het net of ik het licht had gezien want de wereld werd weer helder voor me na 8 maand was ik weer van de medicijnen af. maar was de vader van mijn kinderen kwijt en miste hem verschrikkelijk hij had een nieuwe vriendin. maar ik ben nu bij mijn reder de liefste man voor mijn kinderen en wij krijgen een kindje samen en voel me super maar de reden daarvoor is dat ik weer aan de citalopram zit maar geniet van het leven buiten en in mijn buik. wat ik hier mee wil zeggen trek optijd aan de bel want het kan meer kapot maken dan dat je lief is als ik de babyboeken van mijn meiden bekijk zie ik een moeder zonder lach en dood ongelukkig! heb een hele goede band met de vader van mijn kinderen en zelfs met zijn vriendin we passen met zijn vieren door 1 deur dat maakt de meiden gelukkig en zijn stappel met mijn vriend
Jeetje Iwish, wat naar dat je je zo voelt! Denk idd dat hormonen heel veel met je kunnen doen... Wel jammer dat je man er zo makkelijk over deed.... Heb je nu wel het gevoel dat hij je een beetje snapt? Mannen zijn soms wat simpel he Rustig aan meis en idd even wat gaan shoppen, dat maakt het steeds echter! Gefeliciteerd met jullie zoon! @ Papa, naar dat je er zo veel last van hebt! Heel herkenbaar... Ik kan soms juist niet meer lopen of liggen.... Lijkt me verstandig om minder te gaan werken. Ook super balen dat je per eind sept werkloos bent trouwens!
En dan val je 's nachts van de trap! BOEM... Gelukkig niet op mijn buik! Maar de schrik zit er wel goed in... Daarom ff laten kijken naar de kleine! Gewoon voor de zekerheid... Voelde me eignlijk een ontzettende zeikerd maar doe t toch maar even! @gevoel: moeilijk hoor meid!!! Misschien ook eens met de huisarts over praten?! Als je een fijne huisarts hebt tenminste Veel sterkte!
@ Papa, naar dat je er zo veel last van hebt! Heel herkenbaar... Ik kan soms juist niet meer lopen of liggen.... Lijkt me verstandig om minder te gaan werken. Ook super balen dat je per eind sept werkloos bent trouwens![/QUOTE] Volgens mij bedoel je niet mij maar Joes1. Hihi Gister toen ik moest gaan werken om 5 uur voelde ik me heerlijk en ging met een lach naar mijn werk. Een lieve collega kwam aan met een plak leverworst en dacht dat mag ik niet, maar gelijk dacht ik oja 1 plakje mag wel. Na een tijd begon me maag te draaien en dacht al o nee moet zo overgeven. Dus op gegeven moment een collega geroepen en naar de wc gerend. Daarna me alleen maar ellendig gevoeld de rest van de avond ook thuis slecht te pas
Meiden ik lees jullie verhalen dat t niet altijd even fijn is om zwanger te zijn en je zelfs een depressie kan krijgen. Ik wil aan jullie vragen wat te doen, ik voelde me de eerste 3 mndn prima, maar ik ben sinds 2 weken extreem moe, als ik wakker wordt na een goede nacht heb ik t idee dat ik 3 uur geslapen heb, na een paar uur werken voel ik me zo rot en zo moe! Ik heb het nu ook druk ivm verkoop huis etc, maar ik ben heel erg prikkelbaar, herken mezelf niet. Doe lelijk tegen m'n vriend. Gister uit werk ook last van buikpijn. Nu zou ik toch wat meer energie moeten hebben in deze periode?
Tja, 'ze zeggen' dat je je wat beter zou moeten voelen... Maar dat is zeker niet altijd waar hoor. Ik voel mn banden juist ook steeds meer. Dus het kan heel goed zijn dat je nog steeds moe bent, logisch ook als je zo druk bent!
Zwangerschapslijst 16 t/m 31 januari 2014 Mama's Bevallingslijst 15 januari - Debbie2007 - 36 jaar - 2e kindje 16 januari - Chelliee - ?? jaar - 1e kindje ♥ 16 januari - Bellaluna - 23 jaar - 3e kindje ♥ 17 januari - Woelmuisje - 31 jaar - 1e kindje ♥ 17 januari - Joes1 - 36 jaar - 1e kindje ♥ 17 januari - Fiona1983 - 30 jaar - 1e kindje ♥ 17 januari - Annanasje25 - 26 jaar - 1e kindje 18 januari - Hatsie - 26 jaar - 2e kindje 19 januari - Aardbeitje - 25 jaar - 1e kindje ♥ 19 januari - Calisa - 35 jaar - 1e jaar 21 januari - Lotte30 - 32 jaar - 2e kindje ♥ 21 januari - Dehi - 23 jaar - 1e kindje 22 januari - MM1981 - 32 jaar - 2e kindje 22 januari - Abi - 28 jaar - 1e kindje ♥ 22 januari - Littleone - 23 jaar - 1e kindje 22 januari - Monkey82 - 30 jaar - 3e kindje ♥ 23 januari - Jozefien85 - 28 jaar - 1e kindje ♥ 23 januari - Kaatje1603 - 31 jaar - 1e kindje 24 januari - 1612 - 28 jaar - 1e kindje 24 januari - Gogogo - 31 jaar - 2e kindje 24 januari - Parelbloesem - 25 jaar - 1e kindje ♥ 24 januari - Besjes - 26 jaar - 1e kindje ♥ 25 januari - Jeshiro - 29 jaar - 2e kindje 25 januari - Annet1985 - 27 jaar - 2e kindje 26 januari - Blueberry - 24 jaar - 1e kindje 26 januari - Pip84 - 29 jaar - 1e kindje 26 januari - Nienke1979 - 34 jaar - 1e kindje ♥ 27 januari - Hyacintje - 29 jaar - 1e kindje 28 januari - I wish - 29 jaar - 3e kindje ♥ 28 januari - Mamenzo - 34 jaar - 2e kindje ♥ 28 januari - Sabrinab1986 - 27 jaar - 3e kindje 30 januari - Alethe - 31 jaar - 1e kindje 1 februari - Reb - 26 jaar - 1e kindje 2 februari - Mtr1982 - 30 jaar - 1e kindje ♥ 3 februari - Anique2008 - 26 jaar - 1e kindje ♥ 6 februari - Papa270113 - 21 jaar - 1e kindje 8x ♥ Meisje 6x ♥ Jongen 3x ♥ Verrassing Afspraken, controle's en echo's 16 aug - Jozefien - vk 19 aug - Annanasje - geslachtsecho 20 aug - I wish - geslachtsecho 20 aug - Pip84 - geslachtsecho 20 aug - Alethe - vk 20 aug - Fiona - vk 20 aug - Sabrinab1986 - geslachtsecho 21 aug - Reb - geslachtsecho 22 aug - Annet - geslachtsecho 27 aug - Bellaluna - 20 weken echo 27 aug - Fiona - GUO 27 aug - Hyacintje - geslachtsecho 28 aug - Papa - geslachtsecho 29 aug - Besjes - 20 weken echo 30 aug - Annanasje - controle vk 2 sept - Lotte30 - 20 weken echo 2 sept - Joes - 20 weken echo 3 sept - Monkey82 - 20 weken echo 6 sept - Joes - gyn 6 sept - Abi - 20 weken echo 7 sept - Annet - 20 weken echo 9 sept - Hyacintje - 20 weken echo 9 sept - Parelbloesem - 20 weken echo 10 sept - Jozefien - 20 weken echo 10 sept - Monkey82 - vk 11 sept - I wish - 20 weken echo 12 sept - Pip84 - 20 weken echo 16 sept - MM1981 - 20-weken echo 16 sept - Annanasje - 20 weken echo 21 sept - Reb - 20 weken echo Vlindertjes Noor88 PoppetjeN Deesdees Ik vind het leuk om de lijst bij te houden, dus post een bericht en ik pas het aan!