Ik zou ook naar een ander zkh gaan joycey. Dit vind ik niet normaal. Ik snap niet wat er zo erg is om iemand te strippen. Ik bedoel jij ben de 40 wkn al gepasseerd. Als iemand een kans van slagen heeft dan ben jij het wel. Ik weer wel dat die krampen die ik heb weeen zijn. Ze duren telkens minstens 1 minuut. Maar ze zijn niet echt sterk en komen heel onregelmatig. Dan om de 6 minuten en dan om de 20 minuten.
Het is ook niet normaal; het is gewoon mensen pesten en ik ben daar weer eens de dupe van. Hij beweert steeds: het helpt niet, het helpt niet. Maar dan heb ik zoiets van: hoe weet je dat? Heb jij het wel eens geprobeerd dan? Maar goed, dat was tegen dovemansoren natuurlijk. Het is gewoon duidelijk dat het ziekenhuis mijn zwangerschap af probeert te pakken en we gaan er samen niet uit komen, dus ik hoop dat een ander ziekenhuis iets voor mij kan betekenen. Het is echt niet zo dat ik 'bewust' dwars aan het liggen ben ofzo. Maar wanneer al mijn wensen genegeerd worden (die in mijn ogen nog niet eens veel voorstellen, ik had er maar 3), dan ben ik er snel klaar mee. 1. Geen inwendige CTG wanneer het niet nodig is (volgens de vk is het niet nodig, het ziekenhuis zweert hoog en laag van wel) 2. Geen co's, assistentes, stagiaires etc. (hallo, ik ben gyn in opleiding, ik ben stagiaire verloskunde) 3. Ik wil niet in het ziekenhuis liggen wanneer dat niet noodzakelijk is, want ik ben niet ziek (maar mevrouw, ondanks alle positieve testen willen wij u toch zo lang mogelijk vasthouden). Ja sorry hoor, maar no freaking way. Als je die simpele dingen al niet voor ogen kunt houden, ga je echt te ver. Ik heb mijn andere wensen opzij gezet; zoals bijvoorbeeld geen bloedtransfusie (daar ben ik op tegen), geen thuisbevalling, geen medicatie, geen onnodige medische ingrepen zoals die katheter die ze de meeste dikke vrouwen verplichten omdat ze te beroerd zijn om ze naar de wc te helpen... Het is gewoon schofterig, en ik weiger mij en mijn kind zo onmenselijk te laten behandelen. Dan blijf ik liever gewoon thuis.
In het ziekenhuis loop je kans op veel meer complicaties (meer kans op keizersnede met alle gevolgen van dien, meer kans op nare bacteriën en virussen die dodelijk kunnen zijn voor pasgeboren baby's, meer risico op onnodige medische ingrepen), die risico's die wel reëel zijn, wil ik niet nemen. Er zijn GEEN risico's aan een thuisbevalling voor mij dan bij elke andere gezonde vrouw, niks, noppes, nada. En ik lees hier steeds weer van een ander forumlid dat verder geen leven heeft en mijn postgeschiedenis maar blijft volgen en daar topics over opent om haar gelijk te halen, de risico's niet wil nemen. Maar niemand kan die risico's opnoemen. Dan zijn het non-argumenten, puur gebaseerd op angst en een groot gebrek aan kennis.
Je hebt groot gelijk hoor joyce! Kun je geen klacht indienen? Niet dat ze er wat mee doen waarschijnlijk. Dan zou je al naar de media moeten stappen en daar je verhaal moeten doen.
Serieus???? Wat belachelijk! Je gaat toch niet iemand anders volgen dn daar dan topics over openen. Was dat ook degene die de post over strippen heeft geopend dan? Ik dacht namelijk wel gisteren ; dat is ook toevallig!
Nee ik bedoel iemand anders. Die persoon die ik bedoel is volgens mij gewoon bezig met een persoonlijke kruistocht? Maar goed, ze staat in mijn negeerlijst; dus als niemand haar quote komt het goed
Oh... Je maakt me nieuwsgierig. Zijn er echt mensen zo sneu dat ze op een 'anoniem' forum mensen gaan volgen?? Ik hoop zo dat er n ander ziekenhuis jou wil helpen. Want in plaats ontspannen naar de bevalling toe te gaan raak je steeds gestrester. Stelletje malloten daar! Helaas is t soms echt nodig om naar t ziekenhuis te gaan, maar ik spreek uit er ervaring als ik zeg dat thuisbevallen echt heerlijk is. Dat zou ik je zo graag gunnen! Sterkte met bellen!
Dank je wel En ik vind het bevallen in het ziekenhuis op zich ook écht niet zo erg. Totaal niet. Echter wil ik niet dat er onnodig medisch ingegrepen wordt als het niet nodig is. Ik kan straks misschien prima opstaan om te plassen, dan hoeft een katheter niet. De baby is prima te horen uitwendig, dus je hoeft geen sneetje in zijn schedel te maken (dat is overigens niet voor niets verboden in Duitsland ), ik hoef geen medicatie - ook al is dat makkelijker voor het personeel etc. etc. Zo verzinnen ze telkens iets dat tegen mijn wensen is, waarbij ik langer zou moeten blijven en ik ben dat gewoon niet van plan. Ik wil de weeën zo lang mogelijk hier thuis op kunnen vangen, naar het ziekenhuis gaan, het kind er binnen een uur of 12 uitgooien en daarna met kind en al in goede gezondheid naar huis gaan. Dat is mijn streven - en natuurlijk KAN HET ZIJN dat er iets mis gaat en dat dat niet mogelijk is, dat kan altijd, het blijft mensenwerk, het is mijn lichaam, het kan falen - maar ik vind het onbeschoft en onmenselijk om daar van te voren voor het gemak alvast maar van uit te gaan. Ieder beetje vertrouwen wat ik in mijzelf en mijn lichaam heb, wordt op die manier kapot gemaakt door het ziekenhuis. En ik kan dat gewoon niet toestaan, daar heb ik enkel mijzelf mee.
Joycey,wel ziekenhuis zit je nu?? Hier ook nog bib. Met hoeveel zijn we nog? 4? Ga straks naar een vriendin met pasgeboren tweeling. Rommelt hier wel wat. Sinds gisteravond misselijk. Maar ml zei dat dat ook kon komen door de hele hazelnootreep die ik heb verorberd gister...bluuughh... Sterkte meiden vandaag! Joycey, hou je haaks!
Nou dinsdag naar ziekenhuis A., woensdag naar ziekenhuis B. voor de second opinion en de mogelijke overdracht. Uiteraard gaan ze de gegevens niet zo snel meegeven (i checked, moet schriftelijk toestemming hebben en daar gaat wel weer een week overheen natuurlijk), dus ik ben blij dat ik mijn eigen dossier heb gekopieerd tijdens elke afspraak. Mocht ik in de tussentijd bevallen zit ik helaas toch aan het ZMC vast omdat ik daar onder behandeling ben, dus dat hebben die sneaky bastards goed geregeld natuurlijk, want ik moet nog maar zien of ik voor die tijd kan switchen van ziekenhuis. Ik ga dus de verloskundige benaderen of zij of iemand anders van de verloskundigenpraktijk om mij als medicus bij te staan tijdens de bevalling, want ik heb geen vertrouwen meer in de gang van zaken van het ziekenhuis. Hopelijk lukt dat, want eerder zet ik het kind niet op de wereld. Dan maar een olifantendracht
Ben benieuwd joycey. Ik hoop dat het allemaal goed uit pakt voor jou. Zodat je toch de bevalling krijgt waar je recht op hebt. Trouwens gisteren op de echo zagen we dat onze kleine man ademhalingsoefeningen aan het doen was. Zo schattig!
Joycey mijn god zeg.. Dus krijg je t niet eens voor elkaar waarschijnlijk om naar een ander zh te gaan. Ik weet ook als er ooit een 2e voor mij komt ga ik mooi naar dchem! Heyhallo hihi nog even oefenen dus voor het echie
Waarschijnlijk niet, maar dan beval ik ofwel met mijn verloskundige erbij, of gewoon in de slaapkamer of gewoon helemaal niet Dat laatste lijkt mij ook best wel waarschijnlijk.
Hahaha, eruit komt hij toch een keer. Ik hoop voor je dat je alles op tijd geregeld krijgt en dat je in een ander zkh kunt bevallen. Wat zegt je vriend er nu eigenlijk van? Of vindhij nog steeds dat je overdrijft?
Mijn weeen lijken nu wat constanter te komen maar doen nog niet echt zeer. Ik voel eerst een harde buik opkomen en dan die vreemde kramp erbij (het doet nog niet echt zeer). Ik voel het wel het is absoluut niet prettig. Die kramp bereikt zijn hoogtepunt en ebt dan weer weg. En ik heb de hele tijd drang om te ontlasten maar er komt niets. Heel vreemd. Zal wel kloppen. Vl is werken. Dus die ga ik er niet voor lastig vallen. Die bel ik wel als het echt erger wordt of mijn vliezen breken. Ik hoop dat het doorzet nu! En niet weer stopt.
Bianca: gefeliciteerd met je zoon! Heyhallo: hoop ook dat t doorzet! Dit lijkt me best frustrerend voor je... Joycey: hoop ook dat je alles op tijd geregeld krijgt. Er lijkt me niets vervelender dan te moeten bevallen op een plek waar je je niet prettig en onbegrepen voelt. Hopelijk kan je vk idd nog iets voor je doen.... Hier: kraamweek is voorbij. Erg jammer... Had zo'n leuke kraamverzorgende! Nu beginnen voor t echie... De nachten zijn nog steeds zwaar, maar desondanks heeft ze t vannacht best redelijk gedaan... Ze was echt alleen wakker om te eten, alleen duurt t vaak een uur voordat ze dan weer slaapt...
Hij weet niet van de naad in de kous; hij heeft er geen ervaring inzicht of wat ook op. Hij wil gewoon een gezond kindje en hoe het eruit komt, zal hem een zorg zijn, zolang wij beiden maar gezond zijn. En hij zegt beide kanten wel te begrijpen maar neemt geen stelling in. En dat maakt ook wel een beetje dat ik het allemaal niet aandurf, want ik lig daar straks maar te liggen met een heel circus om mij heen waarbij ik zelf niet in staat ben om mijn lichamelijke integriteit te bewaken - waarbij hij het waarschijnlijk net niet door heeft en alles verder wel prima vind. Ik ben er niet van overtuigd dat hij straks in staat is om zijn voet neer te zetten en stellig zegt: en het gebeurt niet, punt. Daartoe acht ik hem niet in staat en ik vind dat dat ook niet nodig hoeft te zijn wanneer er duidelijke afspraken zijn met het ziekenhuis. Het is ook spannend genoeg voor hem, deze hele toestand! Ik ben het knokken ook wel moe - echt waar - maar ik kan niet anders op dit moment. Ik kan niet over mij heen laten lopen en mij plat laten walsen. Dat gaat er niet in bij mij. Ik heb haar net gesproken en ze schrok ervan en gaat volgens mij wel in de bres springen. Ze sprak me in ieder geval flink wat moed in net, leek mij te begrijpen en wil zich inzetten voor mij (en klimt in de telefoon voor overleg met die dokter van gisteren). Wat een schitterend mens, vind ik. Of het haar nou lukt of niet - ik vind dat ze echt goed werk verricht en ik heb wel vertrouwen in haar. Ze begon zelf zelfs over strippen, afgezien wat de arts daarvan zegt (met of zonder toestemming). En dan heb je bij mij al gauw een streepje voor, dat geeft al aan de mens centraal te hebben staan in plaats van aan een protocol denken. "Maar Joycey, je kunt toch niet pas woensdag in dat andere ziekenhuis terecht; dan ben je hopelijk allang bevallen!" - Ik weet het, mja, wat als dat niet zo is? Tja, dat wist ze ook niet en ze vond switchen geen goed idee. "Wil je nou helemaal niet meer daar bevallen?" - Nou, als het zo moet niet "Ik ga wel even bellen" Het gaat gewoon om het principe. Driekwart Nederland wordt gestript en mij wordt die keuzevrijheid ontnomen. Met als reactie van de arts: "Omdat een ander door het rode licht loopt, wil niet zeggen dat wij dat doen. Wij achten het risico te hoog, wanneer je je kindje wilt, laat je je maar inleiden". Met mijn verloskundige die steigert en zegt: ja zeg, zo moeilijk is dat strippen toch niet? Dus nou ja, ik ben blij dat zij even voor me op komt. Dan kan ik even rustig ademhalen en bijkomen. Welcome to my side; it might get lonely 92% of the time
Nou de verloskundige belde net; 100% gedraaid - is ook ineens geen voorstander meer van strippen en ik moet het maar afwachten. En het ziekenhuis had het allemaal niet zo slecht met mij voor, blabla. Nja, whatever. Ik ga naar bed. Maak me maar wakker als de baby er is ofzo, zelf doe ik het niet meer. En zeker niet vandaag. En morgen ook niet en overmorgen al helemaal niet.
"Vertrouw op je lichaam, vertrouw op jezelf" Ja dat gaat moeilijk wanneer iedereen mij 109430493x per dag vraagt of ik al een freaking baby heb, of ik toevallig bezig ben met bevallen, of ze niet te ver moeten gaan omdat ik men eventueel wel eens nodig zou kunnen hebben (ja als wat dan? afreageerkussen?) of een ziekenhuis dat continu twijfelt aan mijn gezondheid en mij het gevoel geeft niks zelf te kunnen. Ja dat gaat allemaal lekker helpen. "Rust lekker uit, schat, dan ben je uitgerust voor de baby komt," Lazer toch op man. Stomme zooi. Hou die baby maar. Heb gewoon zin om de hele babykamer te trashen uit woeste agressie. Ik doe het wederom niet, maar als er iemand nu agressief is, dan ben ik het wel.