Ik weet dat het heel persoonlijk is maar wanneer zouden jullie stoppen met de mmm. Ik heb ondertussen 10 X iui en 6 X ivf gehad. Men wil nog een 7e poging doen maar de slagingspercentage is ook maar 10% gezien al de behandelingen die we al hebben gehad zonder resultaat en onze leeftijd. Begin mij ook af te vragen of ik niet te oud begin te worden.
Dat is een hele moeilijke vraag, iets wat alleen jij en je man kan beslissen. Op het moment dat het voor jou gevoel genoeg is dan is het genoeg geweest. Spreek dit ook uit naar je man en je artsen. Wanneer ik zou zijn gestopt, ik kan deze vraag helaas niet beantwoorden omdat ik 1 van de gelukkige ben bij wie IVF wel gelukt is. De beslissing om te stoppen is ontzettend moeilijk en niet zomaar iets. Heel veel sterkte met het maken van jullie beslissing.
Ik zou stoppen op het moment dat het ziekenhuis zou zeggen dat we uitbehandeld zijn. Niet eerder...omdat ik me altijd zou hebben afgevraagd: wat als... Hier ook het geluk dat ik (weer) zwanger ben....daar zijn ook heel wat behandelingen aan vooraf gegaan....12xIUI eigen cyclus, 1 escape IUI, 1 ICSI, en toen 3 rondes IUI met clomid. Het is voor een ieder heel persoonlijk wanneer het moment van stoppen er is. Ik weet alleen van mezelf dat ik tot het naadje was gegaan.... Heel veel sterkte!!!
Lastige vraag. Wij hebben besloten om na IVF 3 te stoppen als er geen zwangerschap is ontstaan. Dan heb ik genoeg van de hormonen, onzekerheid en het verdriet, die er iedere poging is. Heel veel succes en sterkte met jullie beslissing. Het is zo dubbel en moeilijk allemaal.
Dat weten alleen jij en je partner. Bij ons was het na 5 IUI's, 3 IVF's, 1 ECD en een doorgelopen VIA (adoptie) genoeg. Dat besef komt dan vanzelf, en als ik achteraf terugkijk, hadden we eigenlijk dat proces al bij de start van de 3e poging al ingezet. Het criterium voor ons was dat we niet achteraf zouden denken "hadden we maar dit of dat", en wij hadden dat gevoel.
Ik kan me nu niet voorstellen dat we ooit stoppen en ik denk ook dat je dat pas op het moment zelf weet. En dan lijkt het me nog vreselijk moeilijk om die keuze te maken..
Wij zijn 12 jaar bezig geweest met de kinderwens. EN vaak een jaartje pauze omdat ik er echt geen zin meer in had. 5 missed abortions, 3 ICSI s, paar keer een cryo, 5 keer IUI D en een adoptie procedure later: 2011 ouders mogen worden van een toen 2,5 jarig klein Chinees jongetje, en vorig jaar juli 2012 ben ik bevallen van onze jonge hollands welvaren via IUI D in Gent. En we zetten de mmm voort, we willen een derde Je stopt denk ik op het moment dat of jullie beiden het niet meer willen of je gewoonweg uitbehandeld bent.
Aan het begin van de MMM kon ik me niet voorstellen ooit te vrijwillig te stoppen. Maar na 6x IVF in eigen cyclus en 3x volledige ICSI pogingen en meerdere positieve testen die nooit een doorgaande zwangerschap werden ging ik er steeds vaker over nadenken. Bij ons was nooit een oorzaak gevonden en daar kon ik me niet bij neerleggen. Ik wilde ALLES geprobeerd hebben. Dus ook de niet-bewezen methodes en het buitenland. Uiteindelijk ben ik spontaan zwanger geraakt toen ik DHEA ben gaan gebruiken. Ik weet het; weer zo'n wonderverhaal waar je zelf niets aan hebt. Maar ik kon niet eerder stoppen dan dat ik ook DHEA van mijn lijstje kon strepen. Voor ons pakte het goed uit, ik ben me ervan bewust dat dit niet voor iedereen geldt. En de grens van proberen is ook voor ieder stel anders. Heel veel sterkte!
Wat een lastige vraag. Kon iemand je het antwoord maar geven. Maar helaas zijn jij en je partner de enige die dat kunnen. Ik vraag me dat ook wel eens af. Maar steeds een stapje erbij. Wat is het eindstation? Ik weet het niet. Ik hoop en denk dat je dat wel aanvoelt en dat je er dan langzaam naartoe leeft. Laat niemand het voor je bepalen. Het is jouw lijf, jouw hart en jouw leven. Sterkte!
zucht, ja......vreselijk gewoon. De ene dag denk ik ''ik stop'' en de volgende dag ''ik ga door''. En dat gaat nu al een paar maanden zo. We hebben een time-out periode gehad die nu al meer dan een half jaar duurt en ik heb het idee dat het alleen maar moeilijker wordt om een keus te maken. Bij ons speelt wel mee dat er een groot gezondheidsrisico is voor mijn man: hij zal een tweede ingreep (TESE) moeten ondergaan met het risico dat hij levenslang te weinig testosteron aanmaakt. Daar is wel wat op te bedenken (medicatie) maar wij vinden het een grote stap om dit er voor over te hebben. Wij gaan binnenkort naar de uroloog in Nijmegen om alles nog 's goed door te spreken. Daarna nemen we een ''voorlopige beslissing''. Omdat ik gelovig ben, heb ik besloten dat ik na die voorlopige beslissing 14 dagen neem om heel bewust te bidden of God ons wil duidelijk maken of onze voorlopige beslissing wel of niet goed is. Ik geloof niet in een briefje uit de hemel, hoor, maar misschien wel een bevestiging/gevoel of teken wat op je pad komt. Ik hoop dat het ''werkt''...
Ik vind het ook vreselijk. Vindt deze beslissing moeilijker dan alle behandelingen bij elkaar. Moet van mij zelf ook snel beslissen omdat ik bijna aan een behandeling zou beginnen. En onze leeftijd speelt ook een rol. Fijn dat je reageert Nana want ik ben zo benieuwd hoe anderen hier mee omgang. Ik denk er op het moment bijna altijd aan. Vermoeiend en emotioneel.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. En hopelijk komt het teken, dat je zo nodig hebt. Linda, ik denk ook bijna dagelijks aan stoppen. Wij hebben sowieso besloten, dat we na ivf 3 indien deze zou mislukken het bijltje erbij neergooien. Dan heeft het genoeg verdriet, stress en teleurstelling opgeleverd. Ik vind mijn huwelijk nog steeds belangrijker dan het krijgen van een kindje. Het zou erg welkom zijn, omdat je hart genoeg liefde bevat voor iemand erbij maar niet ten koste van alles.
Ook hier speelt die gedachte hoor! In september 2009 gingen we ervoor... Tot op heden zonder resultaat Inmiddels 6x IUI gehad en 1 verse tp uit IVF 1. Helaas is ook die mislukt. Nu nog 2 cryo's in de vriezer. Beheerst toch al geruime tijd ons leven en merk dat we daar steeds meer moeite mee krijgen. Beslissing om er definitief een streep onder te zetten komt regelmatig ter sprake. Maar de knoop ook echt doorhakken blijft enorm moeilijk. Sluit me aan bij de woorden van Taatje. Willen dolgraag een kindje maar zeker niet ten koste van alles.... Dus dub en twijfel met je mee!
Fijn dat jullie met mij mee twijfelen. Het is zo lastig om een beslissing te maken. De behandeling die op het programma stond voor aug/sept heb ik afgezegd. Wil eerst alles goed op een rijtje krijgen, merk dat ik meer denk aan stoppen dan doorgaan. Maar ben erg bang voor het spijt gevoel.
Wat moeilijk voor jullie! Is het een idee om een paar maanden rust in te lassen? Even tot jezelf komen en bekijken welke opties voor jullie haalbaar zijn? Welk gevoel je krijgt als je voor jezelf beslist dat je stopt? hoe oud ben je dat dat een drukpunt is? ik ben zelf 39 en nog vol in behandeling. Een van mijn beste vriendinnen is nu zwanger na 4e icsi en is 41! Wij hebben steeds een pauze ingelast tussen de behandelingen juist omdat het zo je leven gaat beheersen. Voor ons is de situatie heel anders want wij hebben de hoofdprijs gewonnen, maar ik begrijp dat deze beslissing hels is. Ik hoop dat jullie geduld en verdriet beloond wordt.
Ben ook 39 (veel ziekenhuizen stoppen met behandelen wanner je 41 wordt). Pauzes inlassen hebben we ook vaker gedaan en nu dus weer. Kreeg wel een waarschuwing niet te lang te denken ivm de leeftijd. Na nog 1 behandeling zijn we "uitbehandeld" zoals dat zo mooi heet. (Ondertussen 10 iui en 6 ivf gehad + 1 cryo). Vind het prettig om te lezen dat ik niet de enige ben met de twijfel om te stoppen. Nog meer mensen ervaring hiermee? Ook tips welkom van degene die nog meelezen en zelf al gestopt zijn!!!!
Lastig he? Alleen jullie samen kunnen bepalen of het nog haalbaar is.. Maar na 10 keer iui en 6 keer ivf kan ik me voorstellen dat je er moe van bent, klaar mee raakt.. Wij zijn onze grenzen gaan verleggen en gaan adopteren, prachtige zoon gekregen uit china en mbv van IUI D een broertje mogen krijgen voor onz e oudste. Maar dat moet je ook zelf willen allebei...............
Hallo, Ook bij ons speelt ´wanneer stoppen´. Sterker nog het komt met nog 1 betaalde poging te gaan wel erg dichtbij. Dit jaar heb ik een andere verzekering afgesloten waarbij je een 4e poging krijgt, maar ik kan het niet bevatten dat we die 4e ook echt moeten gaan benutten. Voor ons leek het wel duidelijk dat we dan ook bij het eindstation aangekomen waren, maar nu we dan de laatste poging nog te gaan hebben, denk ik al bij mezelf, als het mislukt wil ik nog 1x een zelfbetaalde poging, hoe we het geld bij elkaar krijgen, moeten we maar weer zien...wat al aangeeft dat ik er dus nog niet klaar mee ben... Je gaat in de mmm constant je grenzen voorbij... Ik ben al dik 10 jaar met mijn kinderwens aan het vechten. En elke keer op elk moment heb ik gedacht dat het ging lukken, maar dat begint te veranderen merk ik... de gedachte ´alles is dus straks voor niks geweest´ komt steeds vaker boven. En ook daarom wil ik dan nog maar een poging en nog maar een, zodat ik straks niet alles (en dat is veel) voor niks heb doorstaan. Voor mijn ivf´s dacht ik nl dat ik er straks alles voor gedaan had, nou voor elke poging is er weer wat extra´s bijgekomen waar we de grenzen (soms flink) voor hebben moeten verleggen. Nu ik 3 ivf´s gehad heb merk ik dat ik er niet meer zo over denk en is er plaats gekomen voor ´alles is straks voor niks geweest´. Wanneer jullie stoppen is iets van jullie. Ik wil er wel van alles over zeggen, maar merk dat ik mijn tong afbijt. Het is een keuze die je zelf moet maken, hoe moeilijk ook, want als je die 7e poging hebt gedaan komt je met een negatieve uitslag weer voor dezelfde keuze te staan. Hoe bizar ook. Er zijn vele succesverhalen. Maar ook heel veel trieste verhalen, die vaak niet eens op zp komen omdat de mensen er helemaal kapot van zijn. MMM is zwaar maar de baby aan het eind van de tunnel lonkt... Daarnaast is elke poging toch een kans, al is het een ieniemini-kansje, het is er 1! En dat is het moeilijke, want kansen kunnen slagen maar ook falen. Heel veel sterkte met jullie keuze!
Goh sam wat heb je dat mooi en goed verwoord. Werd er wel verdrietig van, want het is allemaal zo waar.