Wat naar om het zo mee te maken meis. Ik heb niet helemaal alles gelezen, maar ik snap dat t niet helemaal soepel gaat en erger. betreft abortus; jij wil het niet, dus niet doen. Dat vergeef je jezelf niet en dan vergeef je hem ook niet. En ik denk dat dat zo erg gaat vreten dat je relatie er aan gaat. En doe je het niet?! Als het zover is, je kindje is er, hoe kan je man/vriend dan niet van zijn eigen kind houden.. Ik snap heus dat het schrikken is maar dat ie er zo raar over doet snap ik niet. Hij behandelt je als een klein kind, nee je mag dit dit en dat niet. Je bent toch volwassen genoeg om dat zelf te beslissen zeker. Ik hoop echt voor je dat hij straks kalmeert, en er een beetje vrede mee kan hebben. En over het de pil en diarree, ga ik niks over zeggen, het is nu toch al gebeurd.
Ik vind de manier waarop jouw man dit aanpakt 'niet oké', op zijn zachtst gezegd. Hier zou ik zelf persoonlijk ook niet mee akkoord gaan, want zo hoef je mij niet te behandelen. Natuurlijk telt zijn mening ook en is dat net zo belangrijk in het hele geheel als die van jou én de kinderen. Jullie hebben ook een verantwoordelijkheid als ouders voor het hele gezin - maar no freaking way in hell dat jij ervoor getekend hebt om zo behandeld te worden dat je zelfs je eigen huis 'even' niet uit kunt en niet over de zaken mag praten die voor jou belangrijk zijn. Dan zit er al iets goed scheef in jullie relatie. Abortus of niet; aan de hand van deze reactie zou IK (dus echt wat ik zou doen, no pressure verder) de relatie per direct beëindigen en een scheiding in gang zetten. Ik vind het ongehoord om zo met een ander om te gaan; even afhankelijk van het feit of je het kindje gaat houden of niet. Wat is de volgende ruzie waarbij hij denkt macht over je te hebben? De vakantie van je dromen waarin je het allerliefst naar Rome wilt en hij besluit dat Texel ook wel goed genoeg is voor jou? Sorry hoor. Maar nee, gewoon. Hij is de baas niet en zal dat nooit worden ook. Als relatie zijnde sta je op gelijke voet, en wanneer die machtsverhouding wisselt/scheef loopt - is het zorg dat jijzelf bovenaan komt te staan en de relatie verbreekt.
In vorig topic heb je inderdaad geschreven dat de zwangerschap voor jou geen verrassing is omdat je altijd al.een 3de kindje wilde??? Heb nu dus echt het idee dat je met opzet zwanger bent geworden terwijl je wist dat je man geen 3de kindje wilde. Als dat het geval is, is Je man dus niet de grote boosdoener hier
Dat ze niet zegt "k*t ik ben ben zwanger" wil toch niet zeggen dat ze het met opzet heeft gedaan? Voor haar komt dit als een onverwachte verrassing waar ze van droomde. Dit is toch wat ik ervan begrepen heb. Voor haar man brengt het andere gevoelens naar boven. Hij is mega geschrokken van dit onverwachte nieuws en brengt het dingen van vroeger naar boven die hij als kind naar ervaren heeft. (wat ik ook kan begrijpen). Dit heeft gewoon tijd nodig om er hopelijk samen uit te komen.
Zo lees ik dat helemaal niet... Ik lees dat ze altijd al een derde kindje wilde en nu ze onverwacht zwanger is het niet als een schok of zo ervaart zoals haar man het wel ervaart. Ts: Wat een rotsituatie. Wat stelt je man zich op als een manipulatieve chanterende rotzak. Waar twee mensen seks hebben, hebben twee mensen de verantwoordelijkheid de juiste voorbehoedsmiddelen te nemen. Dit is niet gelukt of op de juiste manier gebeurd (pil en diarree) waardoor je nu zwanger bent geraakt. Zoals meerdere mensen zeggen, jullie moeten erover praten, elkaar uit laten praten, luisteren om samen tot een oplossing te komen. Maar op dit moment valt er met je man niet te praten en chanteerd hij je heel erg. Als ik jou was ging ik mijn koffers pakken en idd zoals jij voorstelde een paar nachten weg om na te denken en het erover te hebben met je familie. Zo liet ik mij niet behandelen. Is hij altijd zo dwingend?
Laten inzinken inderdaad..op 4 weken wist ik nog niet eens dat ik in verwachting was. En toen het dus bevestigd was (na 5 weken ongeveer) liepen wij ook een week heel apart rond haha, het is nou eenmaal levensingrijpend
Mijn vraag is inderdaad ook; is hij altijd zo? Ik zou mezelf zo echt niet laten behandelen. In welke situatie ook! Ik vind het ook echt heel vervelend voor je TS. Ik krijg er de kriebels van!
Ik slik al 15 jaar de pil daar in ben ik 2 keer gestopt om zwanger te raken na de 2e direct weer verder gegaan met de pil nooit er iets mee gehad nu ben ik dan aan de race geweest ja ik weet dat de pil minder werkt heb er ook een dubbele van genomen, en nee ik ben niet met opzet zwanger geworden!!!! Want zoiets kies je samen voor en niet alleen!!!
Dan zul je ook moeten kunnen begrijpen dat je man niet direct helemaal in de Gloria is??? Laat het gewoon even rusten. En als 1 pil niet werkt omdat je ziek bent, werken 2 ook niet. Dat vind ik een klein beetje naïef van je.
Ergens kan ik me wel voorstellen dat jouw man zich genaaid voelt.. Ik weet niet hoe het komt maar ik krijg bij dit verhaal echt het gevoel, gevalletje per ongeluk expres.
De rust is terug gekeerd hij heeft net gebeld om te zeggen dat hij er voor wilt gaan, we houden het voor de familie nog stil tot ik denk de 9e week. En verder laat ik hem nog rustig aan het idee wennen zonder het er over te hebben, laat her eerst maar goed een plekje krijgen we hebben nog maanden zat om er "samen" van te genieten
Ik herken heel erg de situatie. Hier is nummer 3 ook ongepland. We hebben allebei ons eigen proces nodig gehad van verwerken en nu nog steeds! Ergens plan je toch hoe je graag wil dat het loopt en dit zijn nogal behoorlijk ingrijpende veranderigen die die planning even totaal op zijn kop zet. We hebben zeker een paar dagen de tijd nodig gehad om het te katen bezinken. Je kan trouwens een afspraak maken met Siriz. Ze zijn deskundige op dit gebied. Buiten jullie familie en vrienden omkan je dan toch met iemand praten. Het klinkt alsof je man het erg belangrijk vindt wat de omgeving van hem en jullie vindt. Een bepaalde status, materialisme etc,... Dit heeft daar natuurlijk direct invloed op. als dat zo is, dan snap ik goed hoe hij reageert. Hij legt wel een verkeerde druk op jou. Daar zou ik ook niet van gediend zijn. Overigens waren het mijn ouders die vergelijkbaar als jouw man reageerden. Dat was ook echt shocking. Heeft mij wel geleerd om bij dit soort persoonlijke beslissingen toch niet direct naar ouders te lopen. Sterkte en succes met jullie beslissing!
ALs ik dat eens wist......daarom houd ik het voor ons 2en nog in een rustig vaarwater, ik ben natuurlijk opgelucht en blij maar dat houd ik ook maar even voor mezelf
Jeetje zeg, om iets wat ze 2 jaar geleden heeft geschreven? Kinderachtig hoor! Misschien wouden ze toen allebei een derde, of misschien hoopte ze dat haar man er in die tijd ands over zou gaan denken? Ze zegt hier al dat ze altijd al graag een derde wou hebben, een berichtje zoeken waarin dat staat is dus totaal overbodig...
Maar is hij altijd zo dwingend en chanterend? Want dat zou ik niet accepteren en dat is dan wel een flinke punt waaraan ik zou willen werken.
Vertel... Dus als ts geen derde wou en ze kwam met dit verhaal was het "goed". Nu ze gewoon verteld dat zij wel altijd een derde wou en het voor haar een geluk bij een ongeluk is heeft ze het gelijk expres gedaan?