Onze zoon ligt nu een week en 2 dagen in het ziekenhuis. Hij is geboren met 32w3d. Hij was gelukkig vrij snel overgeplaatst naar het ziekenhuis bij ons in de buurt. Het is nog wel 20min rijden maar dat valt mee toen hij vorige week in nijmegen lag moesten we een uur rijden. Je bent dan al gauw 2 uur in het ziekenhuis. Ik moet zeggen dat het me heel zwaar valt nu. Ik heb geen echte kraamtijd. Heb het idee dat anderen snel denken je bent niet zwanger en je kindje is ook niet thuis dus dat ik alles wel kan. Ik ben ontzettend moe van de zware bevalling en ook het op en neer reizen naar ons mannetje. We hebben nog een dochter van 2,5 waar het een drama mee is met slapen dus nu ook daardoor slapeloze nachten en overdags schreeuwt ze om aandacht. Ze is wel heel lief voor haar broertje gelukkig. Mijn vriend moet gewoon werken en is 's avonds pas rond 7 uur thuis en we hebben maar 1 auto dus vervoer is ook niet makkelijk. En in het ziekenhuis vragen ze steeds wanneer we weer komen voor de verzorging enz. En als we daar zijn dan vragen ze of we 's Avonds weer komen. Zit echt in een rollercoaster van emoties en weet het zo even niet meer. Word heen en weer geslingerd en heb het gevoel me in 10e te moeten splitsen voor alles en iedereen. Begrijp me niet verkeerd ik wil het liefst de hele dag bij ons zoontje zijn maar heb ook m'n dochtertje. Hoe regel ik dit?? hoe deden jullie het???
Wij waren op de NICU dagelijks 1 x. Maar dan meteen langere tijd. Zo'n 6 uur gemiddeld denk ik. Aten elke maaltijd in het ziekenhuis. Ook vanwege de reistijd. Toen hij dichterbij huis kwam meestal 2x per dag. Per keer een uur of 2, 3. Ook lunch en avondeten in het ziekenhuis. Maar wij hadden geen andere kleine erbij. En altijd voor het slapen gaan bellen en tijdsafspraak maken voor de volgende dag.
toen ze op neo lag ging ik 2x per dag. smorgens en savonds. bleef ik meestal 2 uurtjes per keer. soms ging ik ook 1 keer per dag ineens 5 of 6 uur achter elkaar. toen ze in het streekziekenhuis lag deed ik 3 voedingen per dag. meestal ging ik tegen 7 u tot 12 u. en dan van 16 tot 18u ofzo. soms ging ik ook nog de voeding doen van 20 u. in het weekend als men vriend thuiswas gingen we meestal van 12u tot 21.00 u. maar ik heb dan ook geen ander kindje. de periode is op zich al loodzwaar. ik was ook doodmoe. en als je dan nog een ander kindje hebt dat je volledige aandacht nodig hebt is dit zeker niet simpel. goede moed voor de komende tijd.
Ik heb ook geen ouder kindje, dan moet je je idd splitsen. Ik ging hier standaard van 9 tot 13 uur, en dan met mijn man na zn werk van 18.30 tot ong 22 uur. Zo kon ik 4 voedingen doen en elke dag 1 kind in bad. In jouw situatie zou ik kijken of je man wat meer thuis kan zijn tijdens zkh-periode. Wat jullie meemaken is niet te vergelijken met bevallingsverlof van een aterm kind. Dat ie deels zorgverlof opneemt of ouderschapsverlof. Heb je ook goede opvang voor je dochter? Kun je iemand regelen die je dagelijks naar het zkh kan rijden? Je ouders, broer/zus, vrienden.. Een rooster maken voor alle hulp dat je kunt krijgen. Want in je eentje kun je het niet inderdaad, en jouw zoon heeft je hard nodig, vooral voor een veilige hechting.
Mijn vriend kan geen verlof krijgen. Hij is ook pas een maand geleden begonnen bij een nieuwe werkgever. Verder heb ik hier bijna niemand die me kan helpen. Mijn familie woont niet in de buurt. Vriend z'n familie wel maar is altijd moeilijk doen. Willen best een keer rijden maar niet iedere keer. Verder is er eigenlijk niemand want vrienden en goede buren werken of hebben geen auto/rijbewijs. Mijn dochter wil ik het liefst voorlopig niet naar oppas doen want ze is al helemaal van slag. Ik kan niet eens meer alleen naar de wc dan krijst ze de boel bij elkaar. Het is echt een hele moeilijke situatie zo.
Wat een rotisituatie ik had het wel makkelijker dan jij maar ik weet hoe je je voelt. Mijn moeder is een paar maanden in huis geweest want ik ben zelf eerst nog opgenomen geweest in het ziekenhuis en mijn dochter was toen 20 maanden. De eerste 4 weken heb ik in het Ronald McDonald huis gezeten en doordeweeks was mijn vriend ook aan het werk en mijn moeder zorgde in ons huis voor onze oudste. In het weekend waren we dan een gezinnetje daar in het huis. Ik had daardoor de mogelijkheid om meerdere keren naar mijn dochter te gaan. Maar als je zelf nog voor je oudste zorgt dan kan het gewoon niet. En jouw oudste heeft je heel hard nodig nu en haar gedrag is wel normaal maar het is wel lastig. Het is vervelend dat de familie van je vriend zo moelijk doet. Ze zouden toch moeten weten dat het een hele moeilijke situatie is en dat jij niet kan herstellen en vanalles moet. Bij ons in het ziekenhuis was het ook de bedoeling dat ik meteen met de zorg hielp. Maar ik had nog zoveel pijn van de keizersnede dat ik niet eens rechtop kon staan. Ze willen voorkomen dat ouders en kind geen goede band krijgen maar ze gaan even voorbij aan het feit dat moeder net een zware bevalling heeft gehad zowel geestelijk als lichamelijk. Als ik jou was zou ik een soort planning maken. En als je bijvoorbeeld 's avonds gaat dat je dan met de verpleging afspreekt dan je dan ook 's avonds de verzorging doet of overdag als je overdag gaat. Heb je ook geen goede vrienden of vriendin die je een beetje kan helpen?
Kan je proberen een beroep te doen op je moeder bijvoorbeeld? Of zit zij nog met werk? Dat geluk had ik dan ook weer dat mijn moeder niet meer werkt.
Kan jouw moeder of iemand anders niet een paar weken bij jullie in huis komen? Ik begrijp dat het heel moeilijk is, maar ( heel simpel gezegd), je zoontje heeft je nu even hard nodig als je dochter. Het is voor haar ook een moeilijke periode, maar ze moet jou vanaf nu gewoon delen. Ook als haar broer thuis komt. En ik had het niet over verlof voor je man. Zorgverlof en ouderschapsverlof zijn wettelijk geregeld, dat kan de werkgever niet zomaar weigeren. Stel je voor dat een werkgever zegt dat een vrouw geen bevallingsverlof mag opnemen?
Anders vrij nemen? Mijn moeder en schoonmoeder werkten fulltime, maar hebben ieder 3 weken vakantie genomen toen onze kinderen thuiskwamen zodat ik 6 weken volledige hulp thuis had.
Ziet je familie wel in wat voor heftige situatie jullie zitten? Want het is geen normale kraamtijd; het is helemaal géén kraamtijd! Uitrusten en bijkomen is er voor jou niet bij en dit gaat nog wel even duren ook als je zoontje straks thuis komt. Probeer dat toch duidelijk te maken en zeg dat je hulp nodig hebt! Heel veel sterkte in ieder geval!
Ik had er ook maar eentje... Dus wat dat betreft geen vergelijk... Maar je zoontje heeft jou ook hard nodig voor de hechting. Ik zou dus je kleine meid wel naar de opvang laten gaan. Dat is vertrouwd en bekend voor haar neem ik aan. Jij bent ook anders door de vroeggeboorte van je zoontje en dat merkt ze. Ik ging hele dagen erheen en soms s avonds ook met pappa, tenzij ik echt niet meer kon. Meestal bracht hij me om n uur of 9-10 en haalde me dan voor t avondeten weer op. Ik at daar tussen de middag wat. Ik kolfde om de drie uur, ook s nachts. Ik sliep tijdens het buidelen dus meestal s ochtends 2-3 uur en s middags nog een keer. Verder deed ik niets in huis, dat deed soefman allemaal... Heerlijke vent heb ik! Soms ging ik met de bus, maar dan was ik 45 min. Onderweg en dat was echt te vermoeiend! Kan oma niet een of meerdere dagen oppassen? Leg op de afdeling ook je dilemma eens voor aan de verpleegkundigen? Misschien kunnen ze met je meedenken?! Heel veel sterkte en succes! Grtz.
Bij ons waren het de 1e 2 en ik ging vaak s'morgens alleen en sávonds gingen we samen. Ik liet thuis de boel de boel en ruste vaak uit het is een hele heftige periode waar je in zit en dat is straks als de kleine thuis is nog steeds niet voorbij.......... probeer zoveel mogelijk hulp te krijgen! Sterkte met alles!
Onze dochter gaat niet naar de opvang. Dus zou ik oppas voor haar moeten regelen en dat is echt drama nu. Vanmorgen zou ze worden opgehaald door opa en oma maar ze zijn niet eens weg gekomen omdat ze echt helemaal overstuur was. Ze was zo erg aan het krijsen dat ze helemaal nat was van het zweet. Ik kon het dan ook echt niet over m'n hart verkrijgen om haar mee te laten gaan omdat ze zo overstuur was. Donderdag hebben we een gesprek met een maatschappelijk werkster vanuit het ziekenhuis hopelijk kan die ons wat verder helpen. Verder heb ik zo goed als geen hulp. Het is heel moeilijk en ik kan ook niet van mensen vragen dat ze voor ons vrij gaan nemen. Met mijn fam is het sowieso moeilijk. En fam van mn vriend die doen wat ze kunnen.
Veel sterkte ermee meid. Het is geen doen zo. Mijn situatie is niet te vergelijken omdat ik op 10 minuten van het ziekenhuis woonde, een auto voor de deur had en geen ander kindje. Ik ging drie keer per dag en ging thuis eten Hoop dat je een oplossing kan vinden
Ik zou toch iets gaan regelen op het werk van je man. En echt verdrietig dat je dochter zo reageert, ze is nog klein, maar kun je haar niet duidelijk maken dat ze nu Mama moet delen? Want hoe je het wendt of keert, dat moet toch.. Je zit nu in een cruciale fase voor de veilige hechting met de baby.. Hoe vaak ga je nu naar het zkh? Kun je je dochter meenemen, is daar een opvang voor kindjes, of wil ze daar ook niet blijven?
Zit er ook nog eens over na te denken tijdens bet geven van de fles. Ik denk ook doorzetten met opa en oma. Dan heeft ze hun straks ook als veilige haven. Ik zie hier dat de band met beide opa's en oma's in al die tijd super is geworden. Ze voelt zich bij allemaal helemaal op haar gemak en thuis Straks ook fijn als je zoon thuis komt dat ze daar eens heen kan en jij kan slapen als je zoon ook slaapt.
Probeer te kijken naar wat anderen wel voor je kunnen doen. Al zou je moeder maar een dag per week komen (al moet ze daar vrij voor nemen). En dan bij jou thuis op je dochter passen. Zelfde voor je schoonouders. Bij jou thuis, zodat je dochter een vertrouwde omgeving heeft, en zodat je moeder/schoonmoeder je gelijk even kan helpen met de was, eten koken, schoonmaken etc. Als zij een auto hebben, is ook gelijk je vervoersprobleem opgelost. Je vriend met echt met zijn werkgever om tafel. Deze situatie is geen gewone situatie. Dat hij niet helemaal vrij kan nemen, prima, maar ft werken gaat nu gewoon niet. Als je vriend 1 of 2 dagen vrij neemt (of evt. deels vanuit huis werkt), scheelt dat al enorm voor jullie. Dat geeft zoveel meer rust en mogelijkheden. (en of dat vrij nu vakantie, zorgverlof, ouderschapsverlof, ziektewet of onbetaald verlof is, maakt in mijn ogen niet zo veel uit). Of misschien dat je vriend 's ochtends later kan beginnen sommige dagen. Dan kan hij eerst naar het ziekenhuis. Als je zoontje (af en toe) de fles krijgt, kan je vriend dan de voeding doen. En evt. een stukje van de verzorging. Als buren en vrienden niet kunnen helpen met vervoer, kunnen ze misschien wel andere dingen voor je doen. Al zorgen ze er maar voor dat er iedere dag iets te eten klaarstaat voor jullie, zodat je alleen maar iets op hoeft te warmen. Vaak scheelt het als je mensen specifiek om dingen vraagt. Het is heel logisch dat je dochter zo reageert, ook voor haar is het een hele heftige tijd. En het is heel moeilijk om je kindje zo overstuur en verdrietig te zien. Maar echt, ze zal er even doorheen moeten. En dat is niet leuk. Je zoontje heeft jou/jullie net zo hard nodig, alleen kan hij dat nog niet op die manier duidelijk maken. Dat klinkt heel crue, maar zo is het wel. Maak met de verpleging duidelijke afspraken over wanneer je er bent en wat je dan wilt. Dat ze in het ziekenhuis gewend zijn om kindjes 's ochtends in bad te doen, wil niet zeggen dat ze dat niet kunnen schuiven naar 's avonds, als jij er dan wel bent.
Hier ben ik het echt niet mee eens, het is echt heel moeilijk voor een kind als er zulke veranderingen plaats vinden. Het is wel weer even anders als je thuis geen kinderen hebt als je er 1 of meer in het ziekenhuis hebt liggen. @ts, probeer je oudste zoveel mogelijk bij je te laten, desnoods als je slaapt. Mijn oudste had daar heel veel baat bij. Het is zo raar voor ze, alles gaat anders dan je ze van te voren verteld hebt. En mama die ineens ook al geen tijd meer voor haar heeft, terwijl heel haar leven op zn kop staat. Ik ging 3 keer per dag naar het ziekenhuis, waarvan mijn oudste 1 keer mee ging. Mijn man ging om die reden ook maar 1 keer mee. Mijn ouders kwamen hier in huis. Ik bleef ongeveer 2 uur per keer in het ziekenhuis omdat het ook een half uur rijden was, dus ik was de hele dag heen en weer aan het gaan. Blijven deed ik niet, voor de oudste. Mijn man was gewoon thuis van zijn werk, ik was erg ziek en wij hadden hem echt nodig, dus tja. Ik ben 1 keer in die eerste maand niet geweest, ik was zo moe dat ik dacht, ik ga deze avond gewoon 2 keer bellen om te vragen hoe het gaat. Dus ik belde, en toen kreeg ik zo'n tang van een verpleegster aan de lijn, die zei 'ik dacht al, die mama komt helemaal niet en belt ook al niet'. Nou, dat heeft ze geweten, ik heb direct gevraagd of ze wel goed bij haar hoofd was om zoiets te zeggen tegen een moeder die verscheurd wordt tussen haar 2 kinderen, tegen een moeder die een hele zware hellp heeft gehad en maar half functioneert ivm een hersenbloeding, die elke dag zichzelf 3 keer in de auto sleept met haar ks om maar bij haar kindje te kunnen zijn, die 8 keer per dag kolft en 'snachts nog naar de afdeling belde om te vragen hoe het ging met haar baby. Dat was dus de laatste keer dat iemand daar zo'n vraag stelde. Echt waar, je moet het je niet aantrekken wat die mensen daar zeggen, iedereen trekt aan je, maar jij bent zelf nog herstellende. En je man zou je echt meer bij moeten staan, je kan het nu toch nog niet allemaal zelf regelen? Veel sterkte hoor, en probeer toch iemand in huis te regelen, en neem je dochter bij je met een boekje oid in bed als je gaat rusten. Ik voel echt met je mee!
Bij mij zeiden de verpleegkundige toen ik uit het ziekenhuis mocht ook dat het de bedoeling was dat ik alle verzorgingsmomenten zelf deed. Ik was zo ontzettend moe en had zoveel pijn van de keizersnede die ik een paar dagen daarvoor had gehad dat ik toen even brak. Heb het rustig aan gedaan en het verzorgen kwam vanzelf. Ik ben het met de andere dames eens; je kan het echt NIET alleen en hoe moeilijk het voor de familie ook is daar heb je familie voor en ze beseffen dan waarschijnlijk niet hoe het voor jullie is. En inderdaad de hulp bij je thuis laten komen zodat je dochter in haar eigen bedje kan slapen. Hier ook op 1 week na alle hulp thuis gekregen. Mijn moeder moest 1 week even bijkomen en toen is ze naar mijn schoonouders gegaan.