zet het maar bij dit topic, wist niet waar het bij zou horen. onze zoon is nu bijna 6 weken oud en ik maak me een beetje zorgen om mn man, nouja om zn reactie op onze zoon. hij doet nml niks met hem. hij heeft hem bv nog niet in bad gedaan of gewassen terwijl zoontje toch om de dag in bad gaat. de fles geeft hij ook alleen als het hoognodig is, dus als ik geen zin heb en het hem vraag. ook snachts bromt en knort hij als ik vraag of hij mee wil helpen met de nachtvoedingen. en als hij dan snachts de fles geeft dan laat hij zoon op ons bed liggen en plugt er gewoon de fles in. dan snel laten boeren en huppakee in bed. nergens even dat contact of wat dan ook. gisteren lag zoon in box, staat naast de bank. hij was nogal onrustig en denk je nou dat mn man wat doet, ik dacht laat ik het eens afwachten. uiteindelijk vroeg hij mij om er wat aan te doen... heb gezegd dat hij het zelf moest doen. gaat hij naast de box zitten en stopt zn hand door de spijlen en houdt de speen erin geduwd. niet even lekker oppakken en vasthouden. waardoor zou dit komen? heb het hem een tijd geleden gevraagd, en hij zag het probleem niet, hij vond hem wel leuk maar tja het is een baby. met onze dochter was hij heel anders, daar was hij meer bij betrokken, deed haar in bad, hield de voedingen bij qua aantal en hoeveelheden, zat met haar op schoot. etc.. maak me er een beetje druk om.
Bij een eerste hoor je dit wel vaker. Omdat "ze" niet weten wat er mee moeten of het toch een beetje eng vinden (kwetsbaar / breekbaar). Maar jouw man weet dus al wel hoe het allemaal werkt. Ik zou dus toch nog eens met hem in gesprek gaan. En laat je niet afschepen met "ik zie het probleem niet". Voor jou is het namelijk wel een probleem.
Hier een redelijk zelfde situatie. Bij mij doet me vriend ook niks aan de verzorging. Het is bij hem zo dat hij onzeker is en het niet durft maar dat zal bij jou niet het geval zijn. Misschien is het juist omdat hij het al een keer heeft meegemaakt dat hij het nu soort van saai vindt. Sowieso is de baby tijd niet de leukste tijd voor de papa's. Maar maak het wel goed bespreekbaar. Succes!
tja als dit nou je eerste was zou ik zeggen dat de pret voor een man pas komt als het kindje hem herkend en naar hem lacht (is hier het geval haha) maar het si wel vreemd dat omdat dit jullie tweede kindje is, dat het zo'n verschil is. Zo heb je een beetje het gevoel dat je er alleen voor staat of niet... Doet hij nog wel leuk met je dochter? Of ook niet meer zo? Misschien heeft hij een dipje, maar dan is het wel lastig dat hij aangeeft dat er geen probleem is. Het zou fijner zijn als hij zou zeggen wat zijn gevoel is ten opzichte van jullie zoon... je zou denken dat het voor een man juist andersom is, dat hij gekker met een zoon zou zijn als met een dochter omdat je met een zoon echt dingen kunt doen samen als man, maar dat is ook maar een gedachte hoor... Hier doe ik qua verzorging zo'n beetje alles, maar mn vriend knuffelt en speelt juist heel veel met haar dus dan vind ik het ook best. Ik zou toch proberen het gesprek op gang te brengen... succes!!
ja inderdaad, als het nu bij de eerste zou zijn... met onze dochter doet hij wel veel, samen spelen/ravotten etc. dus snap echt niet wat nu t probleem is om ff tijd te besteden aan onze zoon. vindt het gewoon raar dat hij hem niet even vastpakt of naar hem kijkt als hij thuis komt uit zn werk. tis geen goudvis denk ik dan. wellicht dat de gebroken nachten hem vermoeien ofzo... heb nog steeds voedingen om de 3 uur... maarja dan slaapt hij wel door dus op zich zou hij niet zo veel last ervan moeten hebben. probeer het straks wel weer aan te kaarten. maarja wil ook niet dat hij zich geforceerd voelt om met zoon op schoot te gaan zitten omdat ik dat graag zo zie. hoop dat het wat beter wordt als zoon wat ouder wordt enzo. maar vindt het wel raar.
Misschien is hij juist bang dat door de komst van jullie zoontje jullie dochtertje minder/te weinig aandacht krijgt.. Dat hij dus juist meer met haar doet, omdat ze al wat groter is (je hoort toch vaak dat mannen niet veel met dat hele kleine hebben ) en hij dat dus "leuker" of misschien makkelijker vind?
Mijn vriend deed ook zo. Tot ik een giga huilbui heb gehad omdat ik het niet meer trok. Heb 2 dagen op bed gelegen en gezegd dat hij het huishouden en de baby maar moest 'doen'. Hij mocht alleen boven komen als Fem honger had of hij zelf koest slapen. Daarna heeft hij zijn excuses aangeboden omdat hij naar eigen zeggen 'mij teveel belast had'. Sinds dien is hij een super papa, alleen 's nachts niet omdat hij niks hoort. Dus dan schop ik hem rond 7 uur uit bed en draai ik me nog ff om DE tip heb ik niet, want mijn ervaring helpt je wrss niks. Ik denk dat je even goed met hem moet praten. (Mijn vriend luistert spontaan niet meer als ik zeg 'je moet' maar wel als ik vraag 'wil je' . Helpt bij jou miss ook)
Ik wilde precies hetzelfde verhaal vertellen! De 2de dag zat mijn vriend huilend te spelen met onze dochter "het was toch wel erg zwaar"
Heel herkenbaar! Het heeft me (van mijn kant) bijna mn huwelijk gekost. Ik zal 'mijn' topic hier over eens terugzoeken, misschien heb je er iets aan. Maar ook de opmerking bij huilen 'zou je er niet eens even iets aan gaan doen?!' is heel herkenbaar. Wat bij hem ook 'favoriet' was was de opmerking 'maar ik moet morgen werken'...
Heel veel sterkte gewenst! En als troost wellicht: Hier is het inmiddels wel bijgetrokken. Nog steeds niet zoals ik had gehoopt/gewenst/verwacht, maar wel een heel stuk beter.
Ik vind reacties als "baby's zijn nou eenmaal minder leuk voor papa's" altijd zo'n onzin. Alsof dat voor mama's niet zo is (of kan zijn)! Ik vind een baby echt niet zoveel aan. Ik vind ze eigenlijk pas leuk worden als ze een beetje gaan kruipen en brabbelen. En als ze ruim een jaar zijn wordt het echt leuk. Dat is toch geen excuus om dan de eerste maanden maar niet naar je kind om te kijken? Echt flauwekul. Je hebt samen voor een kind gekozen. Dan zorg je er dus samen voor. Gebroken nachten en spuitluiers zijn voor mama's ook niet leuk.
Helemaal mee eens! Jammer genoeg is mijn man ook erg makkelijk! Als hij de kans krijgt doet ie alleen knuffelen en de rest niet Ben benieuwd wat voor tips mensen geven! Les even mee!
Mijn man vind babies ook niet leuk. In bad doen, verschonen, voedingen, nee hoor alleen als ik er niet ben geeft hij voedingen of verschoont hij. In bad doen durft hij alleen de oudste, de jongste niet. Als ik bv aan het koken of bellen ben en ik ruik een poepluier dan roep ik hem om te verschonen en dan doet hij dat onder flink gemopper "Kan ik 't koken dan niet even overnemen?" NEE! Kwam hier helemaal goed als 't dreumessen/peuters waren! Nachtvoedingen samen doen heb ik trouwens altijd onzin gevonden, ik word wakker van geluidjes van de baby, als ik hem dan 3x wakker moet porren voor een voeding te maken dan huilt de baby al, ben ik alsnog wakker, is de baby aan 't huilen en loopt hij te mokken beneden, gaat nog ff plassen en zelf wat drinken en komt dan met de fles boven DIE HIJ AAN MIJ GEEFT. Nee hoor, dan kan ik beter bij het eerste gesmek zelf een voeding maken, fles inpluggen en direct na de fles allemaal doorslapen.
Hier sluit ik me helemaal bij aan! Jee meid, wat zal je je alleen voelen... vind het best schrijnend om je post te lezen. Deels (een klein beetje)herkenbaar. Bij onze eerste was het allemaal nieuw en interessant. Bij de tweede leek het soms alsof hij het nieuwtje "wel kende" toonde veel minder interesse. Al tijdens mn zwangerschap. Ik had best een prima zwangerschap zonder kwaaltjes, maar af en toe wilde ik toch wat meer steun van hem of waardering, interesse. Hij verwachtte precies hetzelfde van me qua huishouden, werk etc als voor de zwangerschap. Moest hem vragen om af en toe schopjes te voelen of wat dan ook en vaak was het dan: nu ben ik moe, morgen ok? Toen ze er was deed hij ook bar weinig, in bad doen heeft hij nooit gedaan in de babytijd. Ja, samen onder de douche als ik haar aangaf als hij er onder stond... Maar als ik hem iets vroeg dan deed ij het wel. Het was enkel dat hij zelf nooit het initiatief nam. Kan me een situatie herinneren waarin ik 's avonds boodschappen ging doen en ik nog niet in de winkel stond en hij belde: ze huilt! En nu? Alsof ik linea recta terug naar huis zou komen?!! Heb hem dikwijls gevraagd of hij wel net zoveel van haar houdt als van onze oudste. Hierop antwoordde hij wel altijd "ja". Hier is het helemaal goed gekomen. Hij heeft gewoon niet veel met baby's en vrouwen hebben die bonding vanaf het begin, voor mannen moet et groeien. Die band hebben ze nu zeker weten, het is echt papa's kleine prinses Het scheelt ook enorm als hij er meer van terug krijgt, kan communiceren en hij kan stoeien, dingen ondernemen etc. En dat geldt ook wel voor mij hoor, ik vind baby's ook minder leuk dan dreumesen, peuters of kleuters. Ik zou wel even een gesprek met hem aan gaan. Hem niks verwijten, maar kijken wat hij zelf te zeggen heeft. En het bij jezelf houden, aangeven dat je je alleen voelt staan of bang bent dat hij minder hecht aan hem dan aan jullie oudste. Wrs bedoelt hij het niet zo en kan hij dit bevestigen. Sterkte!
DE band die de moeder en kind voelen is enorm belangrijk om ook tussen vader en zijn kind op te bouwen. En om daarmee te wachten totdat het kind gaat praten is idd flauwekul. Het is ZIJN kind, die vraagt continu zorg en niet alleen als het de ouder uitkomt. Als vader vanaf dag 1 veel huid op huid contact heeft, zijn kind verzorgt, voedt (bij fv) zal hij ook onbewust gaan reageren op de signalen van zijn kind, en zal de baby zich laten troosten door papa. Dat is namelijk geen magische kracht dat alleen de moeder heeft, maar het resultaat van veilige hechting. En voor een baby is het heel belangrijk om deze hechting ook met zijn vader te hebben. Voordat ie het mag 'verdienen' met kruipen of zo...
Mooi gezegd! Zo is het ook maar net! Mijn man is ook een tikkie van de oude stempel. Zo van: "de vrouwen zijn van de verzorging en ik kom op zondag wel het vlees snijden". helaas voor hem zit ik niet zo in elkaar Wat ik vaak deed was lekker alleen 's avonds boodschappen doen, op koopavond even langs de drogist en toen de kinderen ietsje ouder waren, >12 weken zeg maar, toen er al echt wel regelmaat en structuur in de dag zat , een avondje met vriendinnen weg. En hem lekker laten uitvogelen ( en niet zaniken als het niet naar je zin verloopt ) Hij voelt de verantwoordelijkheid ook eens een keer, het is goed voor de band tussen de twee en hij wordt handiger in de verzorgende taken. Bijkomend voordeel: hij weet je ook weer wat beter te waarderen na zo'n avondje vond ik het geweldig mooi om te zien hoe hij zich ineens helemaal verantwoordelijk voelde. Zat hij míj te vertellen hoe het flesje verliep, hoe dr luier eruit zag en hoe schattig ze sliep
merah; jouw oude topic heb ik snel ff doorgelezen maar ik herken er veel in. wat een mannen hebben we toch. die van mij presteerde het ook om 2x in de kraamweek te beginnen over het feit dat ik nog heel zwanger leek en de keer erna de opmerking of het nog wel strak zou worden allemaal (mn buik). nou ja zeg knurft, heb het hem toen wel gezegd. ik moet morgen werken! tja die heb ik ook al heel vaak voorbij horen komen. en ja idd ik snap dat hij morgen moet werken en dat het niet fijn is om dan half slaapdronken rond te lopen. maarja ik val ook bijna om. gister is de bom een beetje gebarsten. zoon had krampjes en hij deed niks, pakte hem nog niet vast, terwijl ik net daarvoor had gezegd dat ik op was en niks meer zou doen. ben toen ik huilen uitgebarsten. hij schrok er wel van , hebben even gepraat maar hij ziet dingen anders als ik. hij heeft geen zin/behoefte om met zoon rond te lopen of op zn schoot te zitten. hij vind het prima om gewoon met zn hand in de box te hangen om de speen erin te duwen continu. en fles geven/verschonen etc vind hij meer een vrouwending. verder gaf hij aan dat hij het probleem niet ziet dat de salontafel nog vol staat als hij naar bed gaat of dat alle flesjes nog moeten worden gewassen. dan doen we dat toch gewoon morgen?? ja deuhh dat kan ik dus doen. ja schat; jij bent ook de hele dag thuis en anders laat je het staan dan doe ik het savonds. ja aha tuurlijk die flessen heb ik nodig en alle zooi laat ik gewoon de hele dag staan tot hij er savonds is en er ook weer geen zin in heeft jullie horen het wel, we zijn er nog niet over uit. baal er enorm van. net ging hij naar zn werk, oja schat vanavond ben ik laat thuis want ik heb een projectafsluiting, dus rond 8 uur a 9 uur is hij thuis.. pff kan ik weer alles alleen doen.
Mijn man heeft welgeteld 3 dagen niks gedaan. Toen heb ik een tas gepakt, zijn spullen erin gedaan en gezegd dat het hem vrij stond om bij zijn vader gaan te logeren. Hij was al 3 dagen chagi omdat de kleine eens huilde. En mijn vriend heeft dan al 2 zoontjes he. Sindsdien doet hij ongv alles buiten in badje en door de week de fles `s nachts. Het badje vind ie eng en de nachtfles, dat begrijp ik wel hij moet gaan werken. Maar flesjes, verschonen, gewoon even wassen met wat water, aankleden, knuffelen. Het gebeurt hier nu allemaal.