Ik heb een tweeling en ze verschillen zowel innerlijk als uiterlijk dag en nacht. Als D huilde, gingen we er snel heen en sliep ie daarna zo weer verder. Als C huilde gingen we er niet heen, want die had t even nodig om daarna te kunnen slapen. Hebben n paar x de fout begaan in t begin om wel heen te gaan, maar dan JUIST werd ze echt hysterisch. Zo zie je dat ieder kind anders is
Weet je, het is een afweging die je zelf moet maken. Ik zou er echt ALLES aan doen om mijn kind niet zo ontzettend lang te laten janken in zijn slaap. En dat hebben we dan ook bij beide kinderen gedaan, ze de veilgheid en geborgenheid gegeven die ze wilden, die ze nodig hadden. En beide kinderen slapen nu zonder moeite zelf in bed. Dochter heeft 1,5 jaar bij mij in bed geslapen en toen naar haar eigen kamer, langzaam opbouwen, bij haar blijven tot ze sliep tot ze me een paar weken later zelf haar kamer uit stuurde "Mama weg, sjaape!" Zoon heeft tot 2 weken geleden al zijn dutjes in de kinderwagen beneden gedaan, of in de wipstoel in zijn bed boven. Ook aan het begin vd avond, tot ik zelf naar bed ging, dan legde ik 'm op bed. Tot ik me bedacht dat hij dat 'vast zitten' misschien nodig had, toen dus inderdaad de snoozz geprobeerd en de eerste keer sliep hij al zelf, zonder te huilen in! Wow! Je hebt al heel wat uit de kast gehaald, maar ik denk dat je kindje je frustratie voelt... Bij mij heeft het boek "Lekker slapen zonder huilen" heel erg goed geholpen. Geen opgelegd ritme ( Geen ervaring met dat boek ) maar wel genoeg om 't los te laten en goed slapen als gevolg. Je geeft zelf aan dat je bang bent dat 't huilen schadelijk kan zijn. Ik geloof zelf wel dat 't schadelijk kan zijn ja. Maar dit moet je voor jezelf afwegen. Overigens huilen kinderen soms ook in hun slaap. Ik ga altijd kijken als ik ze hoor, maar mn dochter die huilt ( of roept ) soms in dr slaap, dan komt ze zeg maar niet tegen me aan kruipen als ik naar dr toe ga en als ze "echt" huilt komt ze wel naar me toe.
Ik heb de reacties niet allemaal gelezen... maar als jij er volledig achterstaat.. dan is het oke... alleen ik zou het niet aan kunnen horen om mijn kindje 20 min. te laten huilen. 2 minuten vind ik al heel lang duren... en gebeurd hier dus ook echt alleen als hij niet wil slapen maar wel heel moe is. Dat is nog iets anders als niet lukken.. niet willen is als hij uit zijn bed probeert te klimmen. Maar zijn die 2 min (ik zeg 2.. maar denk dat ik dat nooit haal eigenlijk... zal waarschijnlijk niet eens 1 min zijn..) om dan ga ik er heen en probeer ik het op een andere manier... even zitten, even zingen, knuffelen.... Ja en ook ik ben uren bezig geweest met laten slapen...... heb hier meerdere topics over geopend maar wat ben ik trots op mijn ventje dat hij het steeds beter doet! En ook heel blij dat ik hem altijd heb kunnen laten voelen dat ik er voor hem was...
Ik weet niet of dit zo sarcastisch/ lullig bedoeld is als het overkomt maar ook erbij zitten heb ik heeel veel gedaan. Hier lijkt hij alleen maar onrustiger van te worden. Dan blijft hij helemaal niet meer liggen.
Hij wordt inderdaad ook alleen maar onrustiger als ik ernaast zit. Dan wordt het krijsen i.p.v. huilen.
Onze dochter is in principe een makkelijke slaper maar had een periode dat ze ging huilen als ze moest slapen. Wij erheen, troosten en het werd alleen maar erger tenzij we haar oppaktenm dan viel ze in no-time op onze schouder in slaap. Dat ging van kwaad tot erger, als ze 's nachts wakker werd hetxelfde verhaal, tot ik op een gegeven moment elk uur mn bed uit kon. Nou, dat hou ik niet lang vol, plus dat het me ook nie tgoed lijkt voor een kind om zo vaak wakker te worden. Toen hebben we haar een avond laten huilen, 90 hele lange minuten en toen was het stil en de hele nacht geslapen. Avond erna een half uur gehuild, daarna steeds korter en na een week helemaal geen gehuil meer. Het heeft dus wel geholpen. En echt, ik vond het verschrikkelijk maar uiteindelijk heeft het wel het gewenste resultaat gehad. Dochter was 9 of 10 maanden oud denk ik. Dat laten huilen geldt volgens mij vooral voor baby's van 0 tot 6 maanden en van een keer laten huilen lopen ze echt nog geen schade op. ik geloof best dat als je een jonge baby dag in dag uit lang laat huilen er schade op kan treden. Maar van een paar dagen laten huilen denk ik dat het wel meevalt, en als het na een paar dagen niet beter wordt zou ik er ook echt weer mee stoppen. Dus ik snap het heel goed en hopelijk heb je snel resultaat, en een goed slapend kind!
Persoonlijk ben ik er (minstens) het eerste half jaar niet voor om een baby te laten huilen. Dat komt omdat ik denk dat je zulke jonge kinderen nog niet kunt verwennen en ze hebben die geborgenheid echt heel hard nodig. Ook voor een veilige hechting. Maar jouw kind is alweer een stukje ouder. Wij hebben ruim een jaar lopen tobben. Daarbij waren niet alleen wij de laatste maanden doodmoe, ook onze zoon had donkere kringen onder de ogen van het slaapgebrek. Er was bij ons kind absoluut geen medische oorzaak. Hij wilde gewoon niet anders dan bij mama aan de borst in slaap vallen. Uiteindelijk toch gewenning dus! Als papa naar hem toe ging, werd hij hysterisch want dat was niet wat hij wilde. Uiteindelijk hebben we hem pas na ruim een jaar een aantal nachten laten huilen. Ik vond het afschuwelijk! Maar we merkten binnen een week al verbetering. En na een week of twee kon hij gewoon zelfstandig (terug) in slaap vallen. Voor ons alle drie echt een hele verbetering! Dus ondanks mijn 'baby's niet laten huilen' beleid bij onze oudste, ben ik vast van plan om het bij onze baby straks niet zo ver te laten komen. Als er geen medische oorzaak is en de baby wordt met 9 maanden nog steeds regelmatig 's nachts wakker, dan gaan we dat echt aanpakken. Daarbij zullen we echt wel weer een zachtere aanpak proberen. Maar als dat niet werkt, laat ik een kind liever een paar nachten een aantal keer huilen, dan dat we weer met zijn allen maandenlang op ons tandvlees lopen.
Dat slechte slapen rond de 8 maanden herken ik. Zelf nooit zo lang laten huilen, hij had toen last van tandjes. Heb hem een tijdje in m'n armen genomen als hij 's nachts wakker werd en huilde omdat dit de enige manier was om zelf aan m'n nachtrust toe te komen. (Dan sliep hij het snelst weer verder en legde ik hem terug) Met ongeveer 10 maanden ging hij plotseling doorslapen! Hoop dat het bij jou ook vanzelf beter gaat. Overigens werkte er bij blijven hier ook niet altijd, sommige fases kon ik beter weggaan.
De eerste 4 maanden kreeg mijn dochter een nachtvoeding. Sliep wel door van 20.30 t/m 04.00. De laatste keer toen ze wakker werd was ze net uitgebakerd en dus gewend om wakker te worden. Heb haar 15min laten brabbelen/jengelen. Sindsdien wordt ze 's nachts niet meer wakker. Slaapt in met speen en spuugt m uit als ze diep slaapt. Ze vraagt er ook niet om 's nachts, pakt m zelf overdag en 's avonds om in te slapen. Ik ben er voor om niet teveel trucjes uit te halen om een kind in slaap te krijgen. Baby's kunnen niet zelf inslapen, de "truc" is dat ze het zelf gaan doen. Bij de ene baby lukt het sneller of anders. Gebruiksaanwijzing wordt niet meegeleverd.
Een hoop mensen zeggen dat ze hun kind niet laten huilen, maar bij hen in bed nemen en zo geborenheid en veiligheid geven. Nou ik heb mijn dochterdus af en toe echt laten huilen, omdat ze het nodig had, en dat doet niets af aan de geborgenheid en veiligheid die wij haar gegeven hebben! Vrienden van ons hebben hun dochtertjes altijd bij hen in bed genomen en daar dan ook verder laten slapen. Nu zijn ze 4 en 2 en slapen nog steeds bij ouders, of ze moeten er 10x uit snachts om te troosten, speentje enz. Dan is er toch ergens iets mis gegaan!
De cb gaf mij het advies om mijn zoontje 20 min te laten huilen, terwijl ik hem niet eens 1 min liet huilen. Heb het advies half opgevolgd en hem max 5 min laten huilen en sat hielp hij viel vanzelf in slaap. Doordat ik hem de laatste tijd als hij niet wou slapen bij mij in bed nam en naast hem ging liggen,wilt hij absoluut niet meer alleen slapen. Alleen savonds zijn laatste slaapje lukt het nog wel in zijn eigen bed maar verder niet meer. Als hij snachts wakker wordt voor voedig wilt hij weer bij ons. Dus tja heb vandaag weer besloten om hem even te laten huilen. Geen 20 min daar kan ik niet tegen maar zeker 5 a 10min. Als dat help bij jou kind dan moet dat maar. Vroeger deden ze dat ook wel, en nu geeft de cb zelf de tips. Ik vind niet dat een moeder die haar kind even laat huilen gelijk slecht is. Sommige hebben dat nodig.
Bij je in bed nemen betekent nou ook weer niet dat je daar nooit meer af komt hoor Dat jouw vrienden er nog zo vaak uit moeten en hun kids nog steeds bij ze in bed hebben liggen, ligt niet zozeer aan het feit dat ze hen bij zich in bed hebben genomen, als wel aan het feit dat ze dus geen grenzen stellen als hun kinderen dat wel nodig hebben en ook zouden kunnen handelen. Niet te gauw doen alsof bij je nemen altijd resulteert in bij je slapen tot ze meerderjarig zijn ofzo...
Wat kindjes vooral moeten leren is om zelf in slaap te kunnen vallen. Als dat met even huilen is dan is dt even zo. Vaak zijn dat maar korte periodes waarna een kindje wel veel beter slaapt en vooral zelf kan gaan slapen. Erbij zitten, liggen, knuffelen, troosten enz hebben ze misschien de eerste maanden nodig maar daarna lijkt mij het niet meer perse nodig om te gaan slapen. Hier een knul die wel af en toe gehuild heeft (lees huilen en niet krijsen) en een zeer goede slaper is. Als hij tussendoor wakker word dan gaat hij zelf weer verliggen, speen pakken en slapen. Nooit problemen alleen als hij echt ziek is en zich beroerd voelt komt hij er wel eens even uit maar zodra hij dan weer slaapt ligt hij weer in zijn eigen bed. Als ik sommige hier moet geloven lijkt het wel bijna of alle kindjes pijn of wat dan ook hebben. Zijn er geen gezonden kindjes meer? Elk kindje heeft wel wat en ik geloof daar niet zo in. Als een kindje overdag gewoon vrolijk is en het verder prima doet op het slapen na dan is het echt wel een slaapprobleem en heeft het niks met pijn te maken. Als jouw kindje het nu beter doet nu je hem even laat huilen dan zou ik het zeker doorzetten want je zult als snel zien dat hij het wel zelf kan!
Ben niet tegen laten huilen hoor, maar jouw redenatie klopt niet echt CB heeft namelijk nooit anders geadviseerd dan de laten-huilen-methode. Dus dat zij dat adviseren, zegt erg weinig over de vraag of het OK is. In geval van CB zou ik zeggen: niet OK, want die adviseren dit al vanaf de geboorte zo'n beetje en vragen vaak niet door of er ook sprake kan zijn van medische klachten, dus hun advies wordt ook zeer vaak gegeven voor baby's met medische klachten. Betekent dus niet dat het laten huilen nooit zou mogen, maar dat het CB het zegt, is bepaald geen geldend argument dat het wel OK is
Mee eens,heb het advies zelf niet gehad maar wel van anderen gehoord. Juist bij dit soort dingen werkt je moedergevoel heel goed, jij weet of je kind wat mankeert, en of je kind het best inslaapt met jou naast zich of juist alleen. Ik weet niet of iedereen ongevraagd advies krijgt maar ik vraag het ook niet. Ook hier lees ik dat iedereen het weer anders aanpakt, goed om te lezen en te weten dat het niet overal hetzelfde is. Juist daarom vind ik het "standaard" advies zo ongepast. En precies de reden waarom ik het CB bij dit soort dingen niet om advies vraag.
Hier ligt het eraan... als ze gaat krijsen ga ik gelijk even kijken, maar als het gewoon uhu uhu huuuuu huuuu huuuuu is dan wacht ik het even af. Vaak dut ze dan wel in. Als ik op dat moment zou gaan kijken heeft ze vaak niet eens traantjes gehuild, dan ligt ze mij dus gewoon een beetje te missen Hier hebben we trouwens zo'n 3 weken lang drama gehad snachts. Het is net weer een beetje over, hoef nu nog maar twee keer ofzo eruit om eventjes te sussen, maar op het toppunt heb ik haar ook bij mij in bed genomen, ze gaf duidelijk aan zich echt niet fijn te voelen. En van staan en wiegen snacht wordt je doodmoe, dus ben rechtop gaan zitten met de kussens en heb haar een uurtje op mn buik laten slapen. Tot ik merkte dat ik zelf ook lui werd, heb ik haar weer weggelegt. Ben als de dood dat ik in slaap val met haar in mn bed! Ben niet echt van het laten huilen, maar er zit wel verschil in welk huiltje je dan laat gaan. Vind niet dat een kindje in dr eentje hoeft te krijsen...
De eerste maanden hebben wij onze dochter ook niet laten huilen. Maar vanaf een maand of 5 / 6 merkte ik dat ze echt niet meer zelf in slaap kon vallen, vooral niet als ze halverwege een slaapje even wakker werd en dus nog veel te kort had geslapen. Ook 's nachts werd ze altijd wel wakker en dan kon ze niet meer zelf in slaap komen. Ik heb toen min of meer dezelfde methode gevolgd als Rozemarijke. Wij lieten haar huilen en ik ging kijken en troosten na 5 minuten. Als ze weer rustig en slaperig was, legde ik haar terug in haar bedje en als ze dan rustig bleef, ging ik weg. Als ze dan weer ging huilen, ging ik na 10 minuten weer troosten. En dan evt. nog een keer na 15 minuten. Binnen een week kon ze zelf na even kort huilen weer zelf inslapen en hoefde ik meestal zelfs niet na 5 minuten te gaan troosten. Vaak huilde ze zelfs helemaal niet meer als ze halverwege wakker werd en hoorde ik haar alleen even brabbelen. Soms bleef ze wel huilen en dan hielden we de 5-10-15-minuten regel aan. (Ik controleerde wel eerst altijd even of ze geen poepluier had ofzo.) Toen we een tijdje met die methode begonnen waren, las ik ergens dat kindjes vaak wel 20 minuten nodig hebben om in slaap te komen en dat je ze daarbij stoort als je er naartoe gaat, terwijl ze daarmee bezig zijn, waarna ze weer opnieuw moeten beginnen. Wij merkten op een gegeven moment inderdaad bij onze dochter dat ze 's nachts meestal juist meer overstuur raakte als we naar haar toe gingen. We zijn toen gaan proberen om 20 minuten te laten huilen en 9 van de 10 keer sliep ze inderdaad binnen 20 minuten. Vaak werd ze precies in de laatste paar minuten stil. Als je dan na 10 minuten haar kamer in ging, lag ze met haar ogen dicht te huilen en merkte ze niet eens dat je er was, tenzij je tegen haar praatte of haar ging aaien. Ze was dus echt al half in slaap. Ik vond het in het begin ook moeilijk om haar te laten huilen, maar wij kwamen er al snel achter dat ze daardoor beter sliep. En omdat we merkten dat ze 's nachts alleen maar hysterischer werd naarmate we meer probeerden om haar te troosten, wat we nog veel zieliger vonden, hadden we wel het idee dat we er goed aan deden. Het was het beste wat we voor haar konden doen, ook al was het voor ons niet leuk. Voor haar was het misschien ook niet altijd leuk, maar het alternatief was ook zeker niet in haar belang. Door het van die kant te bekijken, konden we er wel achter staan en konden we er beter tegen.
Zolang het normaal huilen is (of alleen jengelen) kun je je kind best even laten huilen. Krijgen ze echt niks van, en een goede hechting heeft wel met heel wat meer te maken dan al dan niet af en toe laten huilen. Bij hele kleine kinderen zou ik niet snel laten huilen adviseren, maar ik merkte bij mijn dochter toch al snel dat ze 's avonds een huilmomentje 'nodig had'. Dat klinkt misschien wat gek, maar ze was dan ook niet hysterisch ofzo, gewoon normaal huilen, en dan was het echt even 20-30 minuten huilen, en dan sliep ze. Kon je er wel tussendoor naartoe gaan maar dan duurde het alleen maar langer en werd ze zo onrustig dat het slapen daarna helemaal niet meer lukte. (toen was ze 2-3 maanden) Met een kindje van 8 maanden kan dat dus zeker. Goed in de gaten blijven houden via de babyfoon, zodat je in de gaten hebt wanneer het meer wordt dan alleen normaal huilen en wanneer je er wel even naartoe moet. Wat ik bij ons fijn vindt is de babycam; ik kan via mijn telefoon dan even kijken hoe ze erbij ligt, dan zie ik ook meteen of er iets is wat mijn onmiddellijke aandacht behoeft, en zo niet, dan hoef ik haar niet te storen door in haar kamertje te komen kijken en haar daarmee weer wakkerder te maken. Luister gewoon goed naar je gevoel, iedereen kan er wel een mening over hebben, maar je voelt zelf wel aan of je kind je NU nodig heeft of dat het iets is waar hij/zij even 'doorheen moet'.
Ik heb het overwogen, maar het voelt voor ons ( nog ) niet goed. Wel ben ik nu de nachtvoedingen echt aan het afbouwen. Dus ipv die troostborst ( want honger is het niet ) te troosten door middel van een aai, een kus, even optillen en weer neerleggen. Dat gaat hier goed. De eerste nacht al. Overdag zelfde verhaal... Als ze korter slaapt dan 45 min ( mijn minimum ), dan even troosten en weer terug. Tot op heden werkt dat hier. Maar je moet doen wat goed voelt...