Ik doelde hier mee niet op TS! Maar opmerkingen als "meer belangrijkere dingen te doen, helemaal belachelijk om er bij te liggen, het vertikken"...daar krijg ik de kriebels van. Soms heb je namelijk geen keuze, en is het dus helemaal niet belachelijk, en is het wel belangrijk..
Je hebt altijd een keuze alleen kiest iedereen waar hij of zij zich het beste bij voelt. Er altijd meerdere wegen die naar Rome leiden. Ik vind het ook echt niks om elke avond (net als mijn vriendin nu doet met zoontje van 20 maanden) een uur naast je kind te gaan liggen of elke nacht met je kind in bed te liggen om maar te zorgen dat hij gaat slapen. Is niet mijn ding. Niet omdat ik er de tijd niet voor wil nemen maar meer omdat ik hem wil leren om zelf in slaap te vallen en dat zonder hulpmiddelen. Ik ga liever elke paar minuten naar hem toe. Hier zie ik ook meteen na 2 dagen ziek zijn en er wel uit mogen dat de 3e nacht echt weer even wennen is om er niet uit te mogen. Een patroon zit er zo in en wij moeten altijd weer even 2 dagen wennen om er dan dus niet uit te mogen en ook dan word er even gehuild. Dat duurt tegenwoordig maar een paar minuutjes omdat hij weet wat hij moet doen en dat is slapen. Toen hij kleiner was duurde het wel wat langer en gingen we vaker terug. Dat hoeft nu niet meer.
Ons meisje (bijna 8 mnd) gaat sinds drie weken staan in haar bedje, met slaapzak en al... Ze kan nog niet zelf weer gaan zitten. Staat dus keihard te huilen en valt uiteindelijk om, stoot haaar hoofd en huilt dan nog harder. Laten huilen werkt dus niet meer bij ons. S avonds gaat ze wel zonder morren slapen, maar overdag dus sinds een paar weken niet meer. Wij weten nu ook even niet wat we kunnen doen, iemand een tip?
Of laten staan en vallen, doet ze denk ik paar keer en dan weet ze dat het pijn doet....ohh weet niet of ik dat zou kunne of elke 10 minuten erheen, geen oogcontact enkel ssssst zeggen en neerleggen.
Ik ben ervan overtuigd dat onze dochter nu een zeer goed slaappatroon heeft doordat wij er nooit aan zijn begonnen om haar in ons bed te leggen, om erbij te gaan liggen enz. Als ze huilde gingen we elke 5 min troosten, ze bleef liggen en dan gaven we een aai over de bol, speentje in en weer weg...elke keer vaste ritueel, en ik weet zeker dat dat ervoor heeft gezorgd dat ze nu zo goed slaapt en al vroeg ging doorslapen omdat ze geleerd heeft om zonder onze hulp in te slapen. Natuurlijk hebben we haar getroost, en als ze overstuur raakte ging ze er absoluut uit. Maar ze had het gewoon nodig om zich in slaap te huilen. Dat lukt niet altijd hoor, dan probeerden we het opnieuw de volgende keer...maar doorzetten, dat hebben we gedaan! En daar hebben we nu zo'n profijt van. Ik begrijp er helemaal niks van dat mensen een uur naast hun kind gaan liggen op een matras? Als je dat lang doet, dan leer je je kind toch helemaal verkeerde slaap associaties aan? En wat ik nu zeg zegt helemaal niks over de geborgenheid die we haar gegeven hebben, want die kreeg ze net zo goed! En ook zij wist en weet dat we er altijd voor haar zijn. Dat staat los van verkeerde slaappatronen aanleren.
Ik ben er niet van.. Ik zou het tijdens een sprong ook niet doen denk ik. Al weet ik hoe zwaar een niet slapende baby is... Nu laten we haar (bijna 15maanden) wel eens wat huilen. Dit is nooit lang, max 5 min aansluitend. Al denk ik dat we dat bij lange na niet halen... En zeker niet overstuur, ook meer huilen/jengelen. Tja heel moeilijk, doe wat goed voelt. Voelt het niet goed, niet doen. Je kunt het altijd nog gaan doen als hij ouder wordt. En soms gaan dingen ook ineens vanzelf beter nadat je kindje maaaaaaandenlang vertrouwen van je heeft gekregen. Het zal echt komen..! Succes..!!