Maar wie zegt dat jij geen tijd voor jezelf kunt hebben, en 'geen vrijheid'? Wie bepaalt dat? Ik zou gillend gek worden in zo'n relatie, het klinkt echt iets van 100 jaar geleden. Ik heb geen idee hoe jullie re gezinszaken hebben verdeeld en wat voor afspraken zijn gemaakt. Maar ik zou het persoonlijk nooit accepteren om als een soort huishoudster gezien te worden. En als antwoord op je topicvraag: nee, een kind heeft twee ouders. En een ouder houdt meer in dan sperma leveren en financieren. Want daar zijn andere termen voor.
Mijn eerste vraag: waarom pik je dit? Ik begrijp het volkomen dat de een iets minder doet dan de ander, maar dit gaat echt nergens over. Zou het voor mezelf niet eens het ergste vinden, maar verdrietig zijn voor m'n dochter. Als mama uitslaapt, moet zij stil zitten en wachten? Na zo'n topic besef ik altijd extra wat ik heb. Een super betrokken vader met eigen papadag. En nee, dat de vaatwasser dan niet leeg is geruimd en de was niet is gedaan boeit me dan uiteraard niet.
Zoveel weg had ik zeker niet geaccepteerd. Mijn man mag ook graag vissen en heeft een seizoenkaart van de voetbalclub. Ik vind dat hij best wat mag hebben voor zichzelf maar ik verwacht wel dat hij zelf ook tijd met ons door brengt en vooral ook dat hij die behoefte heeft. Gelukkig denkt hij er net zo over en heeft hij die behoefte wel. Ik vraag me altijd af waarom dat dan gebeurd? Hoe het kan dat hij schijnbaar meer behoefte heeft tijd met anderen door te brengen dan met zijn gezin. Zou ook gewoon heel duidelijk zijn, je kunt kiezen of je brengt tijd door met ons gezin of het is afgelopen en anders hulp zoeken. Een man die nooit thuis is en er ook niet is voor zijn gezin als hij er wel is, die voegt lijkt me totaal geen meerwaarde toe in je leven. Klinkt hard misschien maar je moet wel beide willen investeren in je huwelijk.
Het stomme is dat je een man als het goed is niet kan verplichten als hij echt niet wilt. Ik heb ook een tijdje in zo een dilemma gezetten en ik heb veel dingen daarover uitgezocht. De vrouw is de enige die verplicht lijkt te zijn of je moet alles precies gelijk op papier hebben dus alleen erkennen is niet genoeg. Ik heb het bij mijzelf en bij vrouwen met kinderen vaak gezien. De kinderen zijn de verantwoordelijkheden van een vrouw. Wilt een man de deur uit dan doet hij dat. Ik heb er ook voor moeten vechten dat mijn vriend niet een beetje maar wat zit te doen. Nu heeft hij gewoon 2 weekenden de kids en ik 2 weekenden en natuurlijk kunnen we dan met zijn 4en zijn maar het is de hoofdtaak van diegene die dat weekend de kids heeft. De ander mag in princiepe wel het weekend weg. Doordeweeks heb ik mn oudste en zijn moeder en hij mn jongste en gaat soms af en toe doordeweeks naar mij toe. Als een man echt niet wilt en je bent niet getrouwd staat de vrouw eigelijk machteloos. Maar je moet het dan ook niet willen veplichten om de man voor de kinderen te laten zorgen. Miss niet helemaal aansluitend op jouwn verhaal maar wel op de titel
Ja dat kan. Een man denkt: ohw de vrouw vangt ze wel op en de vrouw denkt: ik kan de kinderen niet alleen laten. Dit is extreem gedacht hoor en meer voor de vaders die zich niet of nauwelijks of te weinig bemoeien met de kinderen soms tot grote irritaties van de vrouw.
dan is het toch aan de vrouw om duidelijk te maken naar de man wat zij nodig heeft in het gezinsleven, klinkt simpel ik weet het. ts haar man brand haar gelijk af met dat ze dan te bezitterig is en dan gebeurt er niks waarschijnlijk want ts PIKT dit, geeft misschien in een vlaag aan wat ze wel nodig heeft maar man luistert niet want is alweer aan het werk. TS je zal spijkers met koppen moeten slaan! we leven toch niet meer in de oertijd van onze ouders vreselijk TS hoe was je vriend,man toen jullie nog geen kinderen hadden?
Als ik jou was zou ik eens lekker een dagje weg plannen met een vriendin. Zeg tegen hem: ik heb dan en dan een afspraak en je ziet maar hoe je het regelt! Zal hij niet leuk vinden, maar dat is zijn probleem net zoals hij het normaal gesproken jouw probleem maakt. Kom op zeg, je hebt het nodig! Zou voor jullie beiden goed zijn dunkt me
Een vrouw kan het soms nog dagelijks 100 keer zeggen maar sommige mannen zijn gewoon ****** Ik heb ook gevochten en niet zo een klein beetje ook. Ik ging zelfs dreigen met weekendpleegzorg misschien drong het dan wel tot hem door, en inderdaad nu hebben we de weekenden verdeeld in wie de hoofdverantwoordelijke is en wie er tussenuit mag. Vroeger zei hij altijd: ik ga niet met de 2 kinderen alleen zijn en nu staat hij elke dag dat hij heeft 6 uur op en doet alles voor ze en gaat heerlijk weg met ze naar de speeltuin, de kinderboerderij enzo. Hij zegt het ook echt leuk te vinden en er veel plezier in heeft. Ben blij dat ik kan zeggen dat ik trots op hem ben dat hij het zo goed doet. En ik heb zeker niet de makkelijkste vriend. Je moet een knopje bij hem omzetten alleen zijn die knopjes soms ontzettend moeilijk te vinden. Anders als hij thuis is gewoon weggaan wanneer je weg zou willen en het van te voren hebt gemeld.
ik denk dat dit niet meer te vermijden is, je zal moeten vechten als een leeuwin die over de kleintjes waakt, been there done that en dat terwijl mijn man echt niet de beroerdste is maar hij zag het niet. open zijn ogen en plan een avond weg en als eerder advies doe niks meer voor hem!!!
en hij zal dit knopje zelf moeten omschakelen wil hij dit niet dan is de keus aan jou. sterkte zou bijna zeggen doe als mijn kennis, haar man was die dag vrij en zij vertrok de ochtend al vroeg naar een vriendin zonder het tegen hem te zeggen en zonder dat zij de kleren vd kinderen klaar legde voor school of de koek en drinkbekers klaarzette deze gaat mij persoonlijk dan wel weer wat tever.
Ik denk het echt zoeken is naar de juiste woorden om hem van binnen echt te raken zodat hij verandert soms zit het knopje wel verschrikkelijk stroef en weet je niet hoe je het los moet krijgen maar er moet een manier zijn. Maar idd als je een half jaar constant van alles hebt geprobeerd dan raken je woorden hem gewoon niet en dan zou ik idd alles ff op een rijtje voor jezelf gaan zetten of je wel of niet verder met hem zou moeten willen als hij zich zo blijft gedragen.
je kan 1000 keer per dag tussen neus en lippen door dingen roepen maar een man pakt dat niet op en ts haar man al helemaal niet. ik denk dat ts net zoals jij meer moet gaan dreigen. romantisch etentje met whats app now way dat ding ging echt uit bij mij zo niet dan zou ik het etentje verlaten. o en mijn man is ook zzp.er.
Paar dingen die je kan doen: Plan regelmatig (1 avond per week bijv.) iets voor jezelf. Deel hem tijdige mee wanneer jij er niet bent en wat je van hem verwacht. Geef hem opties wat hij met jullie dochter kan gaan doen, misschien vindt hij het moeilijk iets te bedenken. Doe bepaalde taken niet, als je er de energie niet voor hebt. Klaagt hij over een vies huis, geef hem dan 2opties: meehelpen of hulp in huis halen. Jij kan het niet meer, je gaat kapot! Maak duidelijke afspraken als jullie samen iets gaan doen, bijv uit eten: appen/bellen mag, maar niet als er eten op tafel staat (dus van voorgerecht t/m dessert niet) Wat bij mij goed werkte als manlief weer eens vergat door te geven dat hij s avonds laat thuis was: eten opruimen (koelkast of zelfs in de diepvries) alle deuren op slot, lekker lang in bad en op tijd naar bed. En natuurlijk alles donker beneden. Dat vond hij niet leuk en sindsdien belt hij altijd als hij echt laat is
Bij mij was het gelukt maar kwa woorden ging ik dan ook echt ver (zeggen dat ik het echt nodig had en anders gebruik maken van een weekendpleeggezin en het ook echt uitzoeken en vooral laten merken) ik weet niet of dat de woorden waren die hem liet veranderen maar we hebben nu dus hele goede afspraken en hij is echt veranderd.
Makkelijk, heel makkelijk gesproken. Je weet niet hoe de situatie toen was en wat de gevoelens van de ouders op dat moment waren. Daarbij kan een geboorte een gezin en de werklast die de ouders ervaren helemaal veranderen.
Veel zeggen van; gewoon een dagje voor jezelf plannen en hij zoekt het maar uit met jullie dochter. Tuurlijk dat kan... Maar aangezien ts weet dat haar man heus niet gezellig met hun kindje naar buiten zal gaan ofzo en eerder op de bank neerzet en stil moet zijn, zal ze echt niet zomaar even weggaan ondat ze weet wat haar dochter het niet zo leuk zal hebben thuis. Ja dan snap ik wel dat ze niet zomaar even weggaat. Ik zou als hij na een duidelijk gesprek niet veranderd, de passieve agressie erin gooien. Koken wat hij niet lekker vind, onze kleren wel wassen maar niet die van hem. Tsjah hij zal toch echt wat moeten gaan doen. Soms helpt praten niet en moeten ze even op hun bek gaan