Hoi, Ik merk steeds meer dat de band met mijn eigen familie toch veel anders is als met mijn schoonfamilie. Ik kan goed opschieten met mijn schoonfamilie maar heel hecht zal het waarschijnlijk nooit worden. We zijn met mijn familie op vakantie geweest en dat was super gezellig, heb me erg vermaakt en mijn man en dochtertje ook. Geen verplichtingen waren er, mijn ouders en andere familieleden lieten ons vrij om zelf erop uit te gaan en naderhand deden we samen een bakje koffie. Andere dagen gingen we met z'n allen een activiteit doen maar dat was ook niet verplicht ofzo. Bij mijn schoonfamilie heb ik meer het idee dat als je niet 'meedoet' je buiten de boot valt. Als je niet net zo sportief bent als hun dan wordt je uitgelachen bijvoorbeeld. Als je niet iedere week minstens 1 keer bij mijn schoonouders langs gaat wordt er over je gepraat. Nu gaan we met hen ook op vakantie en eerlijk gezegd zie ik daar wel een beetje tegenop. Ik voel me soms verplicht in dingen en kan niet altijd mezelf zijn omdat zij over bepaalde dingen bijv. anders denken. Aan de andere kant kunnen ze ook heel gezellig zijn hoor! het is niet zo dat ik ruzie met ze heb of ze niet mag maar het is gewoon anders... alsof ik me steeds moet bewijzen tegenover hen. Herkend iemand dit?
Ik heb dit helemaal niet. Ik heb zelf geen ouders meer, en mijn schoonouders hebben mij echt opgenomen als hun dochter. Ik voel me bij hen op mijn gemak, en dat gebeurt niet gauw.
oh ja, ik heb met mijn eigen familie een hele hechte band, we bellen, smsen elkaar regelmatig en hoewel ze niet dichtbij wonen zien we elkaar ook zeer regelmatig. Komend weekend gaan we met mijn ouders een weekend naar zee. Met mijn schoonfamilie heb ik eigenlijk helemaal geen band. Ik ga erheen voor mijn vriend, omdat het toch zijn ouders zijn, maar ik heb niks met ze. Ze zijn ook totaal niet geïnteresseerd in ons zoontje of in ons. Net was schoonvader even hier om iets te halen en hij heeft niet eens bij ons zoontje gekeken of ons een fijn weekend gewenst.
Hier voelen mijn schoonouders ook heel anders aan dan mijn eigen ouders. Dat vind ik prima, het zijn tenslotte mijn ouders niet, maar de ouders van mijn vriend. Roddelen doen ze hier ook en dat moeten ze helemaal zelf weten . Maar vervelend voor je dat je je zo niet op je gemak voelt bij je schoonouders. Zou het 'opdringerige' (bij gebrek aan een beter woord) van je schoonouders dezelfde oorzaak kunnen hebben? Misschien hebben zij ook het gevoel dat het niet vanzelf gaat en forceren ze daarom de boel.
Ik heb met m'n moeder, zus, broertje en oma een sterke band. Met m'n vader en stiefmoeder wat minder. Met de rest van de familie helemaal niet.. M'n schoonfamilie kan me ook gestolen worden..
Mijn schoonouders, schoonzussen/broers zijn wel stapel gek op ons dochtertje hoor. Ze knuffelen haar haast de hele dag En ze doen allemaal ook aardig tegen mij dus daar ligt het niet aan. Maar het is wel zo dat als je even 'anders' bent dan de rest je buiten de boot valt. Ga je niet mee volleyballen (bijvoorbeeld) dan ben je lui of kinderachtig. Dat soort dingen erger ik me wel eens aan en maakt dat ik me niet altijd op mijn gemak voel.
Met mijn ouders heb ik een veeeeel betere band dan met de vader van mn man, maar ik kan veel beter met zijn broer overweg dan met de mijne.
Mijn schoonfamilie is mijn alles - we zijn heel hecht. Mijn eigen familie kan mij gestolen worden. Gelukkig zie ik die nooit meer..
Ik kan veel beter met mijn schoonfamilie overweg, heb niet echt een band met mijn vader, nooit gehad, had meer met mijn moeder maar die is er helaas niet meer en ben enigst kind!
Hier ook een veel betere band met mijn familie dan met mijn schoonfamilie. Ze zijn daar gewoon niet zo hecht en dat ben ik helemaal niet gewend. Kom toch wel elke week bij mijn ouders naast de oppasdagen. De band met mijn schoonvader wordt wel steeds beter. Nu mijn dochtertje er is probeert hij wel elke maand langs te komen of wij gaan langs bij hem. Met mijn schoonmoeder hebben we steeds minder contact (schoonouders zijn gescheiden). Ze zijn dit jaar alleen met de verjaardag van mijn dochter geweest. Wij zijn wel een paar keer die kant opgegaan maar nu alweer even geen contact gehad. Ben benieuwd of ik nog wat hoor vandaag omdat ik vandaag jarig ben.
Kan me voorstellen dat het lastig is, iedere familie is anders en allemaal hebben ze andere waarden, normen en gewoontes.. Het is lastig om jezelf te blijven als ze je bv. Kinderachtig noemen maar zou me er niet teveel van aantrekken. Zolang het houdbaar is tenminste Wat zegt je man er van? Als ze altijd al zo waren dan veranderd je er weinig aan maar als ze alleen zo tegen jou doen misschien eens in gesprek gaan en zeggen dat het je bijvoorbeeld onzeker maakt? Dan kunnen je schoonouders er ook rekening mee houden en ben jjj meer op je gemak?
Ik heb met mijn moeder, zusje en broertje (hoewel hij pas 9 is..) een geweldige band. Mijn vader zie ik niet meer. Met m'n schoonmoeder heb ik echt helemaal niks. Eerst vond ik haar ontzettend aardig, tot ze zich met de opvoeding van onze zoon begon te bemoeien, steeds haar mening klaar had over ons traject in de MMM en uiteindelijk naar boven kwam hij ze werkelijk over me dacht. Mijn vriend heeft ook meer met mijn moeder dan met z'n eigen moeder Met schoonvader ook geen contact meer.
Hier hebben wij beiden een betere band met mijn familie. Vooral dat mijn man dus een betere band met zijn schoonfamilie heeft, vind ik voor zijn ouders best wel sneu.
Dat is bij ons net zo maar mijn ouders wonen een minuut verderop en die van hem een kwartier met de auto.. En denk ook dat mijn ouders meer intresse in ons tonen. Maar ik vind het af en toe ook sneu voor ze.
We hebben beide niet echt een band met eigen familie, laat staan met schoonfamilie. Al is het vaak wel redelijk gezellig bij mijn schoonvader en zijn vrouw. Schoonmoeder was anti(klein)kinderen maar gelukkig draait ze een beetje bij. En mijn familie laat/ons mij keer op keer weer stikken..
Ik denk dat het niet echt opvalt dat ik me soms slecht op mijn gemak voel. Mijn man weet wel dat ik het soms onnodig vind om 3 of 4x per week langs te gaan maar verder laat ik niet vaak iets doorschemeren. Het ligt er vooral aan dat zij over bepaalde dingen anders denken dan mij. Ik erger me wel eens aan hun manier van denken en manier van doen. Zolang je met hen meepraat is het allemaal gezellig en hoor je er helemaal bij, maar heb je een andere mening of doe je een keer niet mee met hun dan is de sfeer al gelijk anders.
herkenbaar!!! maar zowiezo blijft het altijd anders, voor mij dan. je eigen familie is eigen, en als je zeg maar bij een andere fam binnen komt blijft dat toch altijd anders vind ik. met mijn fam heb ik een band vanuit liefde, met schoon fam omdat ik ze aardig vind, meer niet.
Het is ook wel zo dat iedere familie anders is, dat is logisch. Mijn familie heeft dezelfde humor als ik heb en mijn schoonfamilie heeft vaak weer andere humor en ook soms andere normen en waarden dan dat ik heb. Ik vind het leuk dat ze zo gek zijn op ons dochtertje en ook maak ik genoeg gezellige momenten met ze mee. Ze accepteren mij wel hoor maar net zoals ik al zei 'het is anders dan je eigen familie'. (ik lees hier in de reacties dat dat ook juist andersom kan zijn.. dat je liever je schoonfamilie hebt.) Bij mijn familie ben ik veel spontaner, luidruchtiger en ben ik lekker mezelf. Bij schoonfamilie ben ik maar af en toe mezelf maar de meeste tijd let ik op wat ik wel en wat ik niet zeg. Wat ik wel en wat ik niet doe.
mijn eigen familie nee die heb ik niet ja mijn moeder alleen maar dat is ook niet hecht. mijn schoon familie zijn de banden ook niet denderend. ik krijg er niet echt hoogte van (nog steeds niet)
Nee, mijn schoonouders zijn erg aardige mensen, ik mag ze graag, maar daar houdt het bij op helaas. Ze zijn erg stug, praten weinig enz, dus probeer ik een gesprek aan te gaan is het al snel klaar. Mijn man heeft geen geweldige band met ze dus verbeteren zal het niet. Wel jammer, maar het is niet anders. Met mijn ouders is er van ons beiden een betere band, ik sowieso maar ook mijn man geeft aan zich meer thuis te voelen bij mijn ouders.